Ik weet het niet (Een #Verhaaltje)

Voorzichtig zette hij zich in beweging.
De ene voet voor de andere... Voorzichtig!
Stapje voor stapje vervaagde hij richting horizon
en wie hem kon zien zag hem al spoedig niet meer.

Een herinnering was hij nog maar. Zo snel al.
En slechts één generatie later zelfs dat niet meer.

Wie was hij? Ik weet het niet.

=======================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

Persoonlijk

Ik heb een fijne jeugd gehad. Zo, dat is er uit. Spelen met buurtkinderen was leuk en echt arm waren wij niet. Maar ja: de eisen waren ook minder hoog dan tegenwoordig. Wij deden een paar jaar met een tandenborstel van een dubbeltje. Nu willen mensen elk jaar een nieuwe tandenborstel van €100. Ik was blij met een spel kaarten van een gulden. Nu lijkt het wel alsof cadeautjes minimaal €50 moeten kosten 'want anders laat je je kind zien dat je niet van hem/haar houdt'. Of zo.

Weliswaar hadden de mensen om mij heen (mijn acht jaar oudere broer, mijn moeder, haar moeder en diens zuster) weinig tijd voor mij en was ik daardoor aangewezen op kennis vergaren uit boeken maar toch heb ik mooie herinneringen: samen met mijn oudtante schaatsen en fietsen, bij mijn broer achter op de Zündapp, met mijn oma samen schaatsen kijken  en - toen ik nog kleiner was - door mijn moeder te worden toegezongen in bed. Dat zij daarna ging stappen waardoor ik mij enorm eenzaam voelde doet daar niets aan af. In mijn herinnering zong zij dit nummer vaak:



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/