Hangmat

Vrijdag haalden we m'n dochter op voor een weekend bij haar broer en haar vader en zaterdag bakte zij zelf (bijna zonder hulp...) een appeltaart vanwege het dunnetjes overdoen van haar 12e verjaardagsfeestje.

Diezelfde dag verfden m'n zoon en m'n vriendin een wand waar een paar uur later een wandmeubel verscheen. Het is nu wel even een rotzooitje maar dat is vast maar tijdelijk...;-)

Vandaag aten wij broodjes bij m'n moeder en straks mag ik naar een fotostudio voor een fotoshoot terwijl ik morgen weer les mag geven aan psychiatrisch patiënten. Dat voor mijzelf beginnen begint verdacht veel op werk te lijken! En zo hoort't natuurlijk ook.

Laatst was't weer zover: m'n vriendin en ik staan ons gewoon met onze eigen zaken te bemoeien, zegt een dame: 'Sorry, maar ik moet gewoon even zeggen wat een schattig stel jullie zijn!' Heerlijk toch, zo'n complimentje? :-) Wij waren onderweg naar huis nadat wij hadden gehoord dat mijn lichaam zeer goed reageert op mijn heupprothese. Ik mag skiën, klimmen en zelfs paaldansen!

Al word ik nu al moe als ik daar allemaal aan denk...tijd om een vakantie te plannen. En dan niet zo eentje waarbij je elke dag de wekker moet zetten omdat anders de gekookte eieren op zijn. Nee, dat wordt er eentje waarbij de grootste zorg is: 'Hoe kom ik zonder mijn drankje te morsen uit deze hangmat?'

De Trein (Een verhaaltje)

Op het spoor stond een bureau. Een schrijfbureau. Zo'n ouderwetse die vroeger in klaslokalen stond. Met een klep voor het makkelijk opbergen van boeken en schriften.

En een uitsparing voor een inktpot. Maar die ontbrak.

Het bureautje verkeerde in uitstekende staat. Maar vermoedelijk niet lang meer want daar kwam de trein.