Voorkomen

Gisteren was een prachtige herfstdag! Lekker veel regen en wind, zoals het hoort...En ik genoot er met volle teugen van onderweg naar en van een bewonersoverleg. Ook deze vergadering bleek dat wij als burgers eigenlijk niet eens zo heel veel te klagen hebben. Ja, door de mondiale crisis gaan ook wij er op achteruit en ja, ook ónze regering haalt het geld het liefst weg bij hen die  het eigenlijk niet kunnen missen. Logisch ook want ministers en hoge ambtenaren zitten zelf in de inkomensgroep die - wonder boven wonder - het minst hoeft in te leveren. Kortom: eigenlijk mogen wij best gelukkig zijn.

Nederlanders staan op plek vier van de gelukkigste volkeren ter wereld. En klagen massaal dat ze niet nummer één staan. Jammer dat 'wij' niet tevreden kunnen zijn met een plek in de top tien. Ja, er is altijd ruimte voor verbetering. Nee, klagen is lang niet altijd nodig. Natuurlijk klagen wij allemaal wel eens maar opvallend vaak zijn het de mensen met de meeste redenen tot klagen die dat het minste doen.

Jarenlang liep ik met een versleten heup voordat ik zelf besloot röntgenfoto's te laten maken. Ik wist namelijk niet dat ik een versleten heup had. Ja, ik liep wat moeilijk en op gegeven moment begon het steeds meer pijn te doen. Maar mensen in mijn omgeving, inclusief ikzelf, weten dat aan een sportblessure. 'Spiertje verrekt of zo.' Artsen gingen er van uit dat ik moeilijk liep als onderdeel van mijn 'handicap': het Russel Silver syndroom waardoor ik maar 1.40m ben. Vreemd eigenlijk dat men nooit heeft onderzocht of die hypothese wel correct was. Zo was ik ook altijd onhandig en duurde het jaren voor ik ontdekte dat ik één slecht oog heb waardoor ik geen diepte zie en dus iets vaker  dan anderen struikel of misgrijp. De aanschaf van een contactlens loste het probleem op. Maar intussen dachten dus hele volksstammen dat ik onhandig was als gevolg van mijn gebrek aan lengte.

Het is een beetje als de psychiatrisch patiënt die naar de dokter gaat met klachten over pijn in de zij. Vanwege de medische geschiedenis van de patiënt zal de arts al snel geneigd zijn om te zeggen: 'O, dat zul je je wel inbeelden;  het is vast iets psychisch.' Met als gevolg dat iemand maanden rondloopt met een gekneusde rib. Natuurlijk, artsen zijn ook maar mensen en moeten vaak presteren onder grote werkdruk. Maar een stukje voorlichting en een beetje nadenken kan geen kwaad, denk ik. Sterker nog: ik denk dat dat veel ellende kan voorkomen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Forrest Thomas

Overheidssteun

Er gaan stemmen op om mensen die zich aan kinderen hebben vergrepen te markeren met een aantekening in het paspoort. Ik kan daar uitgebreid op in gaan maar zal volstaan met de mededeling dat ik een Davidsster toch echt mooier vind dan een grote gele P.

Even een paar facturen de deur uit gedaan, mijn kasboek bijgewerkt, reacties gelezen op mijn verse stukje op Amsterdam Centraal en koffie gedronken bij buurvrouw Angélique en nog zo wat in en om het huis. Lekker rustig.

De afgelopen paar weken deed ik het lekker rustig aan: huishoudelijke klusjes opknappen, de aantekeningen in diverse schriftjes verwerken en met mijn zoon naar de film. Wij gingen naar Elysium: een vrij dun verhaal, overdreven special effects, veel testosteron en Jodie Foster ging dood. Dus ja, wij hebben ons kostelijk geamuseerd! Bovendien kom ik in een bioscoop altijd weer even tot rust.

Met onder meer bezoekjes aan een  psycholoog (inmiddels afgelopen) en gesprekken met mijn aanstaande echtgenote probeer ik mijn hoofd wat rust te geven. Lastig want ik blijf mij dingen afvragen als 'Hoe heette het elektriciteitsbotje voordat elektriciteit was ontdekt?' En 'Hoe zouden mensen bij de buurvrouw van drie-hoog op visite gaan als de lift en de trap nooit waren uitgevonden?' Er zijn er die roepen: 'Waar maak jij je druk om? Dat is toch nutteloze informatie!?' Klopt, de informatie die ik zoek is net zo nuttig als antwoord zoeken op de vraag: 'Wie is de Mol?' of '9 Horizontaal, zes letters, tweede letter is een e.' Oftewel: iedereen heeft zo zijn of haar hobby's; laten wij ophouden met klagen dat onze eigen hobby's nuttig zijn en die van anderen niet.

Nu al klagen mensen dat de huurprijzen van woningen flink zullen stijgen nu het voorstel dienaangaande is aangenomen. Met name de media smult van het woord 'Huurexplosies'. Dat klinkt lekker dramatisch. Ja, nu het voorstel is aangenomen zullen veel mensen meer geld aan huur kwijt zijn en velen zullen de nieuwe huurprijs niet kunnen betalen.  Maar zelfs nu het voorstel er doorgekomen is kan een volgend kabinet het doodleuk terugdraaien. Het is dus praktischer om energie te steken in zaken waar wij wél wat aan kunnen doen. De NS een brief sturen over hun slechte service en te hoge tarieven, bijvoorbeeld. Maar wij kunnen ook de hand in eigen boezem steken want hoeveel van mijn lezers waren zelf wel eens te laat op het station om een trein te kunnen halen? Maar van die trein verwachten wij dat die altijd op tijd is...Is dat eigenlijk wel eerlijk?

Dat gold ook voor voetbalclub SC Veendam. Supporters konden de schulden van deze club niet voldoen en daarom is het faillissement aangevraagd. De club kreeg - al dan niet terecht - geen overheidssteun. Dit alles in het kader van zelfredzaamheid.

Volgens de overheid moeten wij burgers niet zoveel zeuren en meer in eigen hand nemen. 'Zelfredzaamheid' noemt men dat. Dat betekent dat mensen met een laag inkomen maar gewoon harder moeten werken, dat theaters meer geld moeten vragen voor een kaartje en dat schrijvers er een kantoorbaantje bij moeten nemen. De regel: 'Iedereen moet zijn eigen broek ophouden' geldt echter niet voor financiële instellingen. Die krijgen gewoon een paar miljard overheidssteun als het even wat slechter gaat. Al is dat door eigen schuld. De regel geldt ook niet voor voetbalclub PSV die niet alleen zwaar gesponsord wordt door Philips ('Philips Sport Vereniging'. Hallo!) maar die ook door de gemeente Eindhoven de hand boven het hoofd wordt gehouden. Onlangs nog toen de gemeente voor vele miljoenen de grond onder het PSV-stadion kocht. Geld dat men uit 'Brussel' had gekregen om de leefbaarheid in Eindhoven te verbeteren.

Er wordt dus duidelijk met twee maten gemeten in dit land: elke persoon en instelling moet zichzelf kunnen bedruipen behalve de personen en instellingen die eh...eh...ja, welke personen en instellingen mogen tot in den treure rekenen op overheidssteun?