Leuk

Joran van der Sloot is net zo aardig en onschuldig als Willem Holleeder. Die laatste heeft zelf nog gezegd dat hij alle hem gestelde vragen tijdens het tegen hem gevoerde proces naar waarheid heeft beantwoord. Dat hij er bewust voor koos sommige vragen simpelweg niet te beantwoorden kwam omdat hij niemand wilde belasten. Zichzelf voorop, kunnen wij aannemen. Kunnen wij ook aannemen dat sommigen zelden gevoelens ervaren zoals bijvoorbeeld weemoed?

Werd even wat weemoedig toen ik vanmorgen van collega Alan hoorde dat mijn vroegere Pencak Silat-leraar vorige maand is overleden. Dat plaatst toch eventjes een kleine domper op het nieuws, gisteren, dat Ferdinand van de mensen achter de Citotoets het advies "VWO" heeft meegekregen.

Volgens de juf is hij nog wat stilletjes in de klas en mag hij wel iets netter werken maar komt dat allemaal wel goed. Hij is verder leergierig en absoluut geen buitenbeentje. Ik denk wel dat hij iets meer contact moet hebben -ook buiten school om- met leeftijdgenoten. Zo langzamerhand mag hij wel een eigen muzieksmaak ontwikkelen of gaan kijken naar TV-series die wat meer bij zijn generatie passen. Niet dat ik Quantum Leap wil afkraken! Integendeel. Laatsts zagen wij een aflevering waarin Robert Duncan McNeill meespeelde. Zo konden wij -als rechtgeaarde Star Trek fans- zowel Captain Jonathan Archer (hoodrolspeler Scott Bakula) uit Star Trek: Enterprise alsook Lt. Tom Paris uit Star Trek: Voyager samen zien acteren. Kijk, dat vind ik nou leuk.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Guru Rooky

Burger

Emma Clarke, de stem van de Londense metro is ontslagen omdat zij vertelde er niet meer tegen te kunnen steeds haar eigen stem te horen, Britney Spears is niet zwanger, Totti komt niet terug in het Italiaans elftal, Spice Girls zeggen concert niet af...De wereld wordt overspoeld met geen-nieuws berichten. Zou er dan echt niets van enig belang gebeuren? Of is het echt een wereldschokkend feit dat Pamela Anderson graag de liefde bedrijft? In de hele wereld lijkt niet zoveel te gebeuren, net zo min als in m'n persoonlijk leven. Zo kwam onlangs gewoon oppas Suus even langs om Superfer een verjaarscadeau te geven, waren m'n zoon en ik vandaag bij buurvrouw Hetty voor het verorberen van een stukje taart ter ere van haar verjaardag en oefende ik eerder op de avond tijdens gitaarles de liedjes "San Fransisco", Stardust" en "The lion sleeps tonight".

Deze jongen gaat de leeuw in het liedje nu snel achterna, in de wetenschap dat vanaf afgelopen maandag het beruchte Sofinummer alleen nog maar in geschiedenisboekjes bestaat terwijl niemand eigenlijk precies schijnt te weten waarom het Burger Service Nummer (BSN) zoveel beter is. Ik vind de term overigens behoorlijk "fout" klinken. Dat komt vast door het woord "burger".

Verdragen

"Wat krijg je als je een snoer kerstverlichting om iemands nek wikkelt?"-"Een verlichte geest!" Zomaar even een grapje dat de Ferman en ik gisteravond samen bedachten terwijl wij terugliepen van karateles naar huis.

Samen met je kind iets ondernemen, hem zien lachen met z'n vrienden, z'n ogen zien oplichten wanneer hij de stem van z'n zusje hoort aan de telefoonlijn...Dat zijn de momenten waarom het draait in het leven.

Natuurlijk is het leuk om te worden gewaardeerd op het werk en natuurlijk leef ik mee met Hulk Hogan (Die een groot fan kent in m'n moeder. Zo heb ik ooit een opblaaspop van de Hulk voor haar meegenomen vanuit Amerika!) en z'n gezin en met de doodzieke kastanjeboom die Anne Frank door moeilijke tijden hielp en uiteraard leef ik mee met de fans van de cultklassieker "Yab Yum op stelten" die moeten toezien hoe 's lands bekendste bordeel wordt dichtgetimmerd op last van de burgemeester. Alleen maar vanwege wat criminele activiteiten! Als je dan toch zo graag wilt worden gezien als iemand die zich consequent gedraagt, sluit dan ook maar meteen het Stadhuis want wat daar allemaal wordt bekokstoofd kan ook lang niet altijd het daglicht verdragen.

Joch

Gisteravond een etentje in Roemeens restaurant Dracula met oma, haar buurvrouw Maria en buren Hetty & Vincent. Vandaag met vrienden Michiel, Maurits, Samer en Marijn naar de openbare ijsbaan op het Leidseplein, de bioscoopfilm Beowulf en McDonalds.

Zo vierde Ferdinand Louis W. zijn twaalfde verjaardag. De laatste verjaardag op de basisschool en de verjaardag vanaf welk moment hij een blauwe strippenkaart moet gebruiken in bus en tram. Vele cadeaus en felicitaties vielen deze voor mij zo belangrijke reden tot leven ten deel. En volkomen terecht.

Ik hou van dat joch!

Mij

Maandagavond mocht ik de buurman helpen met een vertaling en vandaag de buurvrouw met plantenpotten. De gitaarleraar hielp mij aan gitaarles en m'n zoon hielp de juffrouw aan zijn werkstuk.

Intussen helpen de energieleveranciers de media aan mooie stukjes over stroomstoringen en gaat toch gewoon het collegegeld omhoog om leraren aan een hoger salaris te helpen. Zoiets weet je eigenlijk al op het moment dat het tegendeel stellig wordt beweerd.

Zie het als de belofte van Wouter Bos dat de hoogste inkomens in dit land zullen worden aangepakt. Zolang hij roept dat dat zal gebeuren, gebeurt het dus niet. Neem ook de roep van het kabinet dat al jaren roept:"Volgend jaar gaat het beter!" Ook dat gebeurt dus niet.

Wat er wèl aan de hand is is dat ik nog even in het ritme moet komen van het 9-5 werken en daar vooral de eerste twee dagen last van had toen er ook nog veel nieuwe informatie op mij af kwam. Inmiddels raak ik aardig gewend en had ik vandaag voor het eerst een heuse vergadering die ik nog mocht voorbereiden én voorzitten ook! Ook nog lastig af en toe is het voortdurend schakelen tussen de talen Engels en Nederlands.

Doet me denken aan een meisje dat ik op de groep had toen ik werkte in de naschoolse opvang; Wij zaten aan de middagthee en op gegeven moment vroeg zij:"Heb jij een misschien een spoontje voor mij?"

Vader

Zaterdagavond met Eva en Ferdinand liedjes zingen bij de schoorsteenmantel heeft resultaat opgeleverd: Alle drie vonden wij de volgende morgen een heerlijke chocolade-letter in de schoen. Voor Eva kwam die in haar favoriete smaak: Witte chocolade!

Voor m'n collega's moet ik de chocolade-koekjes verzorgen. Naast een plant, de crediteuren- en de debiteuren-administratie, het kasboek, de bestelling van kantoorartikelen en dergelijke zaken meer. Met andere woorden: al m'n werkervaring van de afgelopen tig-jaren komt samen in m'n huidige functie.

Natuurlijk probeer ik ook m'n andere functie niet te verzaken: die van vader.

Zien

Donderdag op het werk (op het werk!) kwam ik in de gangen van het gebouw Sjoerd nog tegen. Deze jonge filmmaker produceerde ooit een proef-videoclip voor Spinvis. Daarin was een bescheiden rol weggelegd voor ondergetekende. Zo zit het leven vol toevalligheden.

Toevallig kwam ik gisteren geen bekenden tegen toen ik een voorlopig laatste vrije doordeweekse middag doorbracht met m'n zoon. Vanmorgen haalden wij samen zijn zusje Eva op voor een weekendje bij ons. Wij gingen lunchen bij oma, mede om neef Leo gedag te zeggen die na twee weeken Amsterdam zijn rondreis door Nederland ging afmaken alvorens terug te keren naar zijn thuisland.

Daarna even stoere laarsjes gekocht voor een zeker 7-jarig meisje dat vanavond samen met haar vader en broer een Sinterklaas-liedje gezongen heeft bij de schoorsteenmantel. Toch iets romantischer dan bij de CV-ketel, vind ik. Maar ja, ik ben dan ook nog een beetje van de oude stempel en kan er dan ook intens van genieten om m'n kinderen "tikkertje" te zien spelen bij de tramhalte onderweg naar huis vanaf het zwembad.

Een middagje zwemmen met de kinderen is een stuk leuker dan solliciteren kan ik U verzekeren. Ik hoef in elk geval geen beroep te doen op de nieuwste "service" van het DWI. Dat heeft inmiddels een bedrijf ingehuurd dat namens cliënten hun sollicitatiebrieven schrijft. Voor "particulieren" rekent het bedrijf E.62, 50.

Kunnen mensen tegenwoordig dan echt zelf geen fatsoenlijke brief meer schrijven? Het heeft er alle schijn van.

Het heeft er ook alle schijn van dat veel inwoners van Bangladesh zijn omgekomen toen er een cycloon over hun leefgebied raasde. En dan klagen wij al bij windkracht vijf omdat het dan zo veel moeite kost de brug op te fietsen. Soms is het goed de zaken in perspectief te zien.

Natuurlijk

Had vandaag nog enigszins last van de afscheidsborrel die ter mijner ere werd gehouden in het gebouw waar de raadsleden van Westerpark regelmatig bijeenkomen. Mede daarom voelde ik mij niet helemaal 100 procent toen ik vandaag een dagje ging meelopen bij een potentiële werkgever. Toch gingen de gesprekken die ik voerde met alle mogelijke collega's én het voltallig management zo goed dat men besloten heeft mij een 6-maands contract aan te bieden als fulltime Office Manager bij The Write Company.

Maandag zal ik er officieel beginnen en ik verheug mij op deze nieuwe uitdaging!

Het zal ook voor m'n zoon even wennen worden om een papa met een "normale" baan te hebben maar het werd tijd dat ik een reguliere betrekking aanvaardde met een regelmatig binnenkomend inkomen dat een redelijk stuk boven uitkeringsniveau uitkomt.

Ik zal er ook dingen voor moeten laten danwel anders moeten inplannen. Zo wordt gitaarles verschoven van de woensdagmiddag naar de donderdagavond en zit het 's morgens koffiedrinken met deze of gene buurvrouw er voorlopig niet meer in. Het 's avonds gitaarspelen met buurvrouw Winonah zal nog wel gaan. Zoals ook hedenavond.

Eerder op de avond genoot ik samen met m'n zoon en neef Leo het avondeten bij m'n moeder. Onderweg vanaf het werk (Voor het eerst sinds een tijdje kan ik die zinsnede gebruiken!) had ik haar al telefonisch ingelicht over het feit dat het samen met haar kleinzoon twee maal per week bij haar komen lunchen er voorlopig niet meer inzit. Haar buurvrouw Maria kwam speciaal even langs om mij te feliciteren en ook van buurvrouw Hetty en oppas Suus mocht ik al de felicitaties ontvangen.

Verder zal ik andere tijden moeten zien te vinden voor het runnen van het huishouden. Jammer dat ik niet ergens heb opgeschreven hoe ik dat vroeger eigenlijk deed toen ik ook fulltime werkte. Het is wel zo dat ik in die tijd geen kinderen in huis had. Dat scheelt wel iets natuurlijk.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ira Levin

School

"Iemand moet er wat aan doen"en "Ik zal er wat aan doen". Hoe komt het toch dat mensen die dat roepen altijd kunnen rekenen op duizenden aanhangers? Zijn veel stemgerechtigden nu écht zo dom dat zij weigeren in te zien dat ook politici niet altijd het antwoord weten maar liever beweren "dat er wat aan gedaan moet worden" dan toegeven dat zij het zelf ook niet weten?

Neem bijvoorbeeld het fileprobleem dat Rita Verdonk wel even zal oplossen of het "probleem" van de islamisering dat Geert Wilders zo graag aanhaalt. Bekijkt U even hun websites om te zien of de verschillende oplossingen daar staan aangegeven. Wanneer dit soort lieden al een "oplossing" aandragen gaat het om niet meer dan symptoombestrijding.

Iemand een zakdoekje geven vanwege een verkoudheid is natuurlijk heel aardig maar nog aardiger zou het zijn wanneer "iemand" een middel tegen verkoudheid zou uitvinden. Dat zou ook m'n licht verkouden zoon kunnen helpen die zondag een potje Magic: the Gathering meespeelde met z'n vader en vrienden Bas en Vincent nadat hij thuiskwam van het snoep ophalen in het kader van Sint Maarten.

Gisteravond besloot Ferdinand niet naar karate te gaan maar thuis te blijven terwijl zijn vader op school informatie kreeg over de volgende grote stap in het leven van een kind: de overgang naar de middelbare school.

Hoort

"Stories we could tell" van Alan Parsons is boek nummer 27 van dit jaar en geeft inzicht in het leven, de gevoelens en gedachten van een paar jongelui op de grens van volwassendom in Londen rond de tijd dat Elvis stierf.

Soms denk ik dat ik zelf nog niet volwassen ben. Bijvoorbeeld wanneer ik gezellig samen met m'n zoon zit te genieten van een aflevering van Star Trek of The Lone Ranger. Wij ontdekten onlangs dat DeForrest Kelly (de acteur die Dr. Lennard "Bones" McCoy speelt in The Original Series) ooit een gastrol had in een aflevering van The Lone Ranger!

Ook als ik lekker aan het gitaarspelen ben met buurvrouw Winonah bijvoorbeeld voel ik mij niet echt volwassen. Hoe definieert men een volwassene eigenlijk? Is dat iemand die voortdurend serieus over zaken nadenkt en vrijwel niets meer impulsief doet? Is dat iemand die niet alleen weet waar de grenzen liggen maar zich daar ook nog'ns aan houd?

Ik vraag mij dit af omdat er een niet geringe kans bestaat dat ik binnenkort weer fulltime aan het werk ben en mij dus weer aan een bepaald stramien zal moeten conformeren. Toch denk ik dat er zelfs dan de mogelijkheid bestaat om af en toe'ns lekker iets te doen wat "als volwassene niet hoort."


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Norman Mailer

Bevallen

Wist U dat U door mee te doen aan enquêtes op internet toestemming geeft om Uw gegevens te laten opnemen in de database-bestanden van ondermeer GroenLinks, de PVDA, de Telegraaf en T-Mobile? Dat U het even weet.

T-Mobile is overigens het enige bedrijf dat de kleur Magenta mag gebruiken in logo's en reclame-campagnes. Vindt T-Mobile. Hoe kun je nu het alleenrecht verkrijgen over het gebruik van een kleur? Net zo stompzinnig als het alleenrecht verkrijgen over een woord. Het grote telecombedrijf KPN heeft de exclusieve rechten op de zinsnede "Het Net".

Gelukkig heb ik niet de exclusieve rechten op meningsverschillen met het UWV. Voor de tweede keer in relatief korte tijd dreigt deze instantie met inbeslagname van mijn inkomen en huisraad. Ik zou mij niet houden aan de afbetalingsregeling betreffende een groot bedrag waarvan het nog niet eens vaststaat of ik het hen schuldig ben.

Wat wel vaststaat is dat ik vandaag een gezellige middag én avond met mijn zoon beleefde. Eergisteren hadden we het ook al zo gezellig toen we met z'n tweetjes naar Schiphol afreisden om oma's Neef Leo op te halen. Het zal mogelijk even duren voordat Ferdinand en ik weer een middagje met z'n tweetjes kunnen zijn want naar aanleiding van een sollicitatiegesprek afgelopen maandag ben ik gevraagd om volgende week een middagje mee te lopen om te zien of de inhoud van het werk en de collega's en ondergetekende anderzijds elkaar bevallen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Aad Nuis

Uitslag

Om een of andere reden komt het de laatste tijd niet zo van schrijven. Het is niet dat er niets gebeurd in m'n leven. Zo sprak ik laatst weer'ns met buurvrouw Pieternella, kwam ik buurvrouw Angela meerdere malen achter elkaar tegen op straat en liep ik buurvrouw Linda nog tegen het lijf...;-)

Er gebeurt heus wel meer in m'n leven en in m'n belevingswereld dan zaken die met buurvrouwen te maken hebben. Zo vertelde ik U al van een feest op vrijdag;

Vriend Erwin was gezellig mee naar het leuke griezelfeest van de jarige vriend Richard, afgelopen vrijdag. Ondermeer door het late uur van thuiskomst viel het opstaan de volgende dag niet echt mee. Toch deed ik het graag want het was voor een goed doel, namelijk het samen met m'n zoon z'n zusjes ophalen voor een weekendje bij ons.

Zaterdagmiddag bezochten wij de housewarmingparty van een partijgenoot die tegenwoordig bij ons om de hoek woont. Zondag was voor lunch bij oma en toen ik 's middags de kinderen vroeg of zij misschien even TV wilden kijken totdat het tijd was voor het avondeten riep Eva:"Nee, spelletje!" Zo kwam het dat wij met z'n viertjes het aloude gezelschapsspel "Valkuil" speelden.

Toch fijn om te weten dat kinderen tegenwoordig niet verslaafd zijn aan televisie of computerspelletjes maar zich ook weten te vermaken met een springtouw en een bal in de speeltuin bij oma om de hoek en thuis gewoon graag een spelletje spelen. Eva is pas zeven maar helpt graag in de keuken en verzorgde gistermorgen zelfs het gehele ontbijt voor haar zus, haar broer en haar vader. Echt fantastisch!

Dat zou het ook zijn indien ik niet meer werkloos zou zijn en wie weet is die situatie eerdaags bereikt want vandaag had ik een heus sollicitatiegesprek. In de loop van de week wordt ik gebeld met de uitslag.

Gevierd

Jean Charles de Menezes is onterecht doodgeschoten. De Braziliaan gedroeg zich "verdacht" volgens de Londense politie die hem daarom achtervolgde en vervolgens doodschoot in de metro. Zo luidde althans de eerste lezing. Die bleek echter een leugen. Ooggetuigen verklaarden dat de man een krantje had gepakt voordat hij rustig in de metro ging zitten waarna iemand hem vastgreep en een ander hem vervolgens van dichtbij door het hoofd schoot. De rechter heeft nu geoordeeld dat het politiekorps zowel een boete alsook de proceskosten moet betalen wegens het onnodig in gevaar brengen van burgers tijdens de schietpartij. Let wel: voor het doodschieten van een buitenlander zonder geldige verblijfspapieren voldeden blijkbaar de excuses van de politie-commandant.

Excuses kreeg ik niet van de KPN maar wel heb ik weer een werkende vaste telefoonverbinding. Ik betaal tenslotte voor het privelege om te kunnen bellen en gebeld te kunnen worden. Zo werkt dat toch in de consumptiemaatschappij?

Pas wanneer je consumeert tel je mee in de huidige samenleving. Althans, daar lijkt't op. Vandaar de kritiek op mensen met een uitkering want die hebben weinig te besteden en geven dus weinig uit. Vandaar ook de kritiek op Marokkanen want van het geld dat zij binnenhalen gaat een groot deel naar het land van herkomst. Idem voor Turken en de nieuwste nieuwkomers: de Polen.

Denk niet dat er Polen aanwezig zullen zijn op het verjaarsfeestje waar ik straks heen ga maar je weet maar nooit. Ferdinand is in goede handen bij oma dus kan zijn vader even een feestje vieren. Heeft U trouwens nog Halloween gevierd?


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Pierre Janssen