Serieus

Gisteren was ik in Utrecht met een heel stel fijne mensen op een feest in Tivoli: "Burlesque Circus". Prachtige shows gezien van diverse dames en zelfs een zogeheten Boylesque-act, speciaal voor de dames in het publiek...;-) Ik was er met een Engelse vriendin uit België en kwam meerdere mensen tegen die ik ken van andere Burlesque-feestjes waar ik zelf heb gewerkt. Op het volgende feest van dezelfde organisatie mag ik zelf ook meedoen!  De flyer is al klaar...

Wat ook klaar is is de recensie van mijn tweede verhalenbundel "Fantastische Ontmoetingen". Als u die leest zult u begrijpen dat hier een zeer tevreden weblogger/schrijver/entertainer zit te typen op de computer van zijn moeder. (Anoushka bedankt!)

Die had vandaag een verjaarsetentje voor dat deel van de familie dat er donderdag, op haar eigenlijke verjaardag niet bij kon zijn. Diverse familieleden presenteerden zich voor de webcam via Skype aan haar broer in Canada die op die manier meedeelde in de feestvreugde. Een zeer harmonieus weekend nadert het einde en ik laat u met deze overdenking:

Veel van wat wij doen, doen wij uit angst; wij accepteren een baan uit angst voor een laag inkomen; wij kopen een dure auto uit angst dat een goedkope auto ons minder aanzien geeft; wij kopen dure verzorgingsprodukten uit angst voor ouderdom; wij vertellen ons levensverhaal uit angst vergeten te worden; wij verspreiden leugens uit angst voor (socialisme/homo's/verzekeraars/fascisten/moslims/kapitalisme/ontrouw, etcetera); wij volgen een RSS-feed uit angst een 'belangrijk' bericht te missen; wij zetten sloten op onze fietsen uit angst dat die gestolen worden...

Toch zetten wij geen slot op ons hart...zouden wij misschien juist wìllen dat dat gestolen wordt? Hmmm...interessant zijspoor. Mogelijk voer voor een toekomstig blogstukje...

Maar waarom zijn wij eigenlijk bang en is het wel verstandig om bang te zijn? Moet het gezond verstand niet prevaleren? Natuurlijk: bang zijn voor een hongerige tijger is uiterst verstandig. Bang zijn voor een diepe afgrond ook. Maar is het nu echt zo verstandig om zo bang te zijn om te laat op het werk te komen dat je daarom maar besluit verkeersregels te negeren?

Mensen zijn niet verstandig en dat is een feit. Auto's doden per dag meer mensen dan terroristen per jaar. Toch zijn verreweg de meeste mensen banger voor terrorisme dan voor auto's! Met uitzondering van verstandige mensen zoals u en ik natuurlijk...

Mensen zijn bang voor 'een tsunami van moslims' omdat 'ze' zoveel kinderen krijgen en zo. Of zoiets.
Maar laten we eens met feiten goochelen: een gemiddeld vrouwtjeskonijn produceert zo'n 800 nakomelingen (kinderen, kleinkinderen en achter-kleinkinderen) per jaar. Zoekt u dat feit gerust even op; ik wacht wel even...

Goed dan. Ervanuit gaande dat daar 400 vrouwtjes bij zitten die hetzelfde doen als hun ((over)groot)moeder...na slegs (Afrikaans voor 'slechts') drie jaar zit je dan al op 32 miljoen konijnen die elk op hun beurt ook weer 400 vrouwelijke nazaten (in één jaar) produceren. Da's bijna 13 miljard konijnen in maar vier jaar tijd!

Stel nu eens dat dat allereerste konijn haar eerste worp legt op de grens van Nederland en België, dan zouden de inwoners van die landen binnen tien jaar letterlijk overspoeld zijn door konijnen.

Conclusie: bang zijn voor konijnen is net zo logisch als bang zijn voor moslims. Zo is bijvoorbeeld ook een feit dat in Amerika jaarlijks meer kinderen verdrinken in zwembaden dan er omkomen door vuurwapengeweld. Toch zijn ouders meer bevreesd voor vuurwapens dan voor (opblaas) zwembaden (in de achtertuin) dan voor vuurwapens. Volkomen irreëel dus eigenlijk.

P.s. Onder de ontdekkers van de fout in mijn konijnen-analogie (niet inzake de exacte cijfers maar betreffende de wijze van redeneren!) verloot ik een gesigneerd exemplaar van mijn tweede verhalenbundel. Serieus.

P.s. 2: Na onenigheid met Scarlet (zie mijn brief aan hen over het niet willen betalen voor een niet-geleverde dienst) zijn wij overgestapt naar een andere provider. Hopelijk hebben wij nu weer spoedig een vaste internet-aansluiting thuis. Dan kan ik weer makkelijk bloggen, twitteren, Facebooken en foto's plaatsen op dit weblog...Gelukkig ben ik een gelduldig mens. Weliswaar met een pijnlijke heup omdat ik zo eigenwijs was om toch te gaan dansen op het feestje in Utrecht vannacht. Maar toch. (Wacht maar tot u de foto's ziet van het feestje van gisteren!)

P.s. 3: Ik mis mijn rondjes langs andere weblogs heel erg en hoop snel de schade te kunnen inhalen...;-)

Geloven (een verhaaltje)

Hij had haar ontmoet op het verjaardagsfeest van een gemeenschappelijke vriendin en toevallig gingen zij gelijktijdig naar huis.

Samen liepen zij te luisteren naar de geluiden van een ontwakende stad. Hij was nu bijna thuis en wist dat dit zijn enige kans was haar nog wat langer te blijven zien.

Tot zijn vreugde, opluchting en verrassing ging zij in op zijn aanbod om bij hem thuis nog een afzakkertje te nemen.

Zij bleef onverwacht slapen en had voor haar contactlenzen geen opbergbakje of lensvloeistof bij zich. Daarom vulde hij voor haar een klein schoteltje met zijn speciaal voor dat doel opgewekte tranen.

Dat was het meest romantische dat ooit iemand voor haar had gedaan. Zei ze.

En waarom zou hij haar niet geloven?