Zij ook (Een verhaaltje)

Grote Beer was goed te zien, deze heldere winternacht.

Hij draaide zich om, wierp een blik door het raam van de balkondeur en zag haar liggen. En glimlachen.

Hij lachte terug, nam nog een laatste haal van zijn sigaret en liet de koude van de nacht achter zich. Een paar uur later viel hij uitgeput in slaap.

Hij was moe.

En zij ook.

Linkse hobby

Wanneer je 8 uren rekent voor werken, 8 uren voor slapen, 2 uren voor reistijd en 2 uren voor het huishouden blijven er nog 4 uren over...wat doen wij daar eigenlijk mee?

Welnu: ik ging langs bij de kleermaker, deed wat aan huishouden, werkte wat, deed boodschappen, at en sliep. O, en ik schreef een stukje dat werd geplaatst op Amsterdam Centraal, maande een opdrachtgever om na drie maanden eindelijk m'n reiskostenvergoeding van een tientje uit te betalen, sorteerde de laatste batch van een paar honderd foto's van onze skivakantie en plaatste die hier online.

Eigenlijk heb ik dus een vrij relaxt leven.

Ja, goed beschouwd heb ik helemaal niets om over te klagen.

En wéér hebben wij Nederlanders iets om over te klagen. Nederland gaat misschien, eventueel, mogelijkerwijs over een jaar of 16 de Olympische Spelen organiseren. Nu is naar voren gekomen dat dat ons als belastingbetaler mogelijk, vermoedelijk, eventueel ongeveer 8 miljard euro zal gaan kosten. Terwijl de minister een lager bedrag noemde en daarmee dus 'loog'. Och, de schande!

Behalve dat dit natuurlijk aangeeft dat de burger eigenlijk helemaal niets te klagen heeft (Ik bedoel: als ophef maken over een hypothetische situatie al geldt als dagbesteding dan zijn er blijkbaar geen ècht belangrijke zaken om ons druk over te maken. Toch?) is het toch vreemd te noemen dat men zich niet druk maakt over de Hypotheekrente-aftrek, de zogeheten HRA.

Deze voordeel-regeling voor huizenbezitters kost de overheid (en dus indirect de burger) zo'n 12 miljard euro per jaar. Vreemd genoeg wil vrijwel geen enkele parlementariër deze regeling afschaffen. Zou dat komen omdat vrijwel elke parlementariër zelf ook huizenbezitter is en er dus sprake is van belangenverstrengeling?

Hoe dan ook: voorstanders van de HRA roepen graag en heel hard dat dat geld dat zij krijgen eerst via belastingen is binnengekomen bij de overheid en dat geld uitgeven aan sport weinig meer is dan geldverspilling. Maar ook dàt geld is eerst binnengekomen via belastingen dus wat is precies het verschil?

Overigens: dat 300 miljoen euro per jaar wordt uitgegeven aan voetbal vinden diezelfde HRA-verdedigers niet erg 'want voetbal is een nationaal tijdverdrijf en gewoon leuk'. Vreemd dat sporten die men zèlf leuk vindt niet hoeven worden afgeschaft omdat die niet worden gezien als 'linkse hobby'.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jocky Wilson

Uitkeringstrekkers

U kent ze wel, die anonieme profeten van het vrije woord. Vooral op Twitter roepen zij graag dat iedereen vrij moet zijn om te zeggen wat-ie wil. Met 'iedereen' bedoelen zij dan 'ik' want anderen moeten onmiddellijk 'deaud' wanneer zij hùn mening uiten.

Zij schamen zich absoluut niet voor hun racistische opmerkingen en daarom durven zij nooit hun echte naam te vermelden. Zij zijn dus gewoon laf. Onderstaand een paar voorbeelden van het soort opmerkingen waar dit soort sujet gaarne mee schermt. Maar dan vol met spelfouten.

'10 jaar geleden tankte ik voor 25 euro en nu nog steeds. Benzine is dus helemaal niet duurder geworden dus wat zeuren die linkse idioten nou?'

Eigenlijk niet zo heel raar dat zoveel mensen niet kunnen spellen en blijkbaar niet eens lezen wat zij zelf schrijven. Zij lezen namelijk bijna allemaal het lijfblad 'De Telegraaf', de best verkochte krant van Nederland. Bij deze een voorbeeld van een artikel uit De Krant van Ingeslapen Nederland: http://www.telegraaf.nl/buitenland/11719349/__Priv-mails_dictatorsechtpaar_gehackt__.html?cid=rss

Jawel, u leest het goed: er is een prinses die Assad en diens vrouw 'ballingschap wil verlenen.' Ongetwijfeld bedoelde men 'asiel' of eventueel 'een toevluchtsoord'. Tsja, als de grootste krant van het land al zulke grove fouten maakt, wat kunnen wij dan verwachten van de lezers?

Die blijven intussen, aangewakkerd door de populistische prietpraat van hun huiskrant, met dit soort opmerkingen komen:

'Iedereen die geen belasting betaalt moet maar het land uit want die mensen zijn niet nuttig voor de maatschappij. Dus wèg met buitenlanders!'

Alsof alle 'buitenlanders' geen belasting betalen. Overigens zou je - indien consequent - dan toch vooral jonge kinderen de grens over moeten zetten. Want zeg nu zelf: hoeveel belasting betaalt het gemiddelde kind? Hoeveel nuttig werk wordt er in Nederland en België door kinderen verricht?

Voor buitenlanders is het lastig want zodra zij belasting afdragen via het verrichten van arbeid 'pikken zij onze baantjes in' maar zolang zij geen betaald werk verrichten zijn zij stuk voor stuk 'luie uitkeringstrekkers.'

Geniabel

Even terugkomend op het stukje van gisteren, naar aanleiding van een daaronder geplaatste reaktie: wanneer wij pedoseksuelen de cel of het hiernamaals in wensen vanwege hun gevoelens, in hoeverre verschillen wij dan van die 'barbaarse' landen waar datzelfde sentiment heerst over homoseksuelen? Zoals het nog niet zo lang geleden ook was in Nederland  en België...:-(

Met andere woorden: is het niet gewoon ontzettend verkeerd om mensen te beoordelen op hun gevoelens in plaats van op hun daden? Stelt u zich eens voor dat u de cel in gesmeten wordt, louter en alleen omdat u bepaalde gevoelens heeft...Ook al zijn die gevoelens in de ogen van anderen (en misschien ook wel van u zelf!) 'verkeerd'. En dan nu naar vandaag...

De hele bedoeling van 'Eén Europa' was toch dat in alle Europese landen regels, wetten en prijzen gelijkgetrokken zouden worden? Of heb ik iets gemist? Het lijkt er namelijk eerder op dat burgers van de verschillende landen verder van elkaar verwijderd worden. Zo mag het ene land meer vis vangen dan het andere, is in het ene land benzine goedkoper dan in het andere of tabak juist duurder, etcetera. Om voor mij onverklaarbare redenen betaalt men in België minder ziekenfondspremie terwijl daar de wachtlijsten korter zijn dan in Nederland. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Een aantal ziekenfondsen heeft besloten alleen nog maar een deel van de tandartskosten te vergoeden. Een restant moet door de verzekerde worden opgehoest. Tandartsen sturen dus voortaan twee rekeningen: eentje naar het ziekenfonds voor het maximum vergoedde bedrag voor behandeling en eentje naar de cliënt voor het restbedrag. Lekker gemakkelijk, goedkoop en efficiënt. NOT.

Een paar verzekeringsbedrijven zijn inmiddels tot inkeer gekomen en ontdekten dat het meer geld kost om bij een particulier 7 euro te innen via de betreffende tandarts dan om die 7 euro gewoon te vergoeden. En terecht natuurlijk want per 1 januari is de burger weer een hogere premie gaan betalen terwijl er steeds minder wordt vergoed. Al met al moet ik nu zelf de tandarts bellen om te zeggen dat zij het restbedrag alsnog moeten verhalen op mijn verzekering en niet op mij zelf.

Dan denk ik: als ik zoveel zelf moet betalen en dan vervolgens zelf alles moet regelen wat betreft de administratie en de incasso, wat doet zo'n verzekeringsmaatschappij dan eigenlijk nog in ruil voor die 125 euro die ik maandelijks op hun rekening bijschrijf?

Voornoemde besparingsmaatregel kost tijd, moeite en geld voor verzekeraar, tandarts èn verzekerde. Tot zover een briljant plan dat zeker niet geniabel (geniaal en sympathiek, ofwel aimabel) is.

Over ziektekosten gesproken: vandaag was ik in het ziekenhuis waar mijn vriendin lag voor een ingreep die gelukkig zo 'klein' was dat zij straks weer naar huis mag. Daar maakte ik deze foto die mij deed denken aan een sympathieke Belgische collega-weblogger...

Beschaafd

Het is nu net na half zeven en terwijl het eten staat te pruttelen maak ik het huis in orde voor de ontvangst van de kaartclub vanavond. Het is weer tijd voor een potje Magic: the Gathering.

Vrijdag had ik een etentje met een potentiële opdrachtgever en gisteren was ik op een feest in Haarlem nadat ik 's middag met vriendin en kinderen had genoten van een mooie middag in het park. Vandaag genoten wij van het mooie weer vanaf een terrasje, aten een broodje bij m'n moeder en vermaakten ons met elkaar en vooral van de kinderen.

Volgens mij heb ik het er al vaker over gehad maar als iemand mijn kinderen wat aandoet sta ik niet voor de gevolgen in. En of de dader dan man of vrouw is, groter of kleiner dan ik, neger, Jood of gehandicapt maakt mij helemaal niets ui. In zo'n geval discrimineer ik niet.

Dus waarom zou ik het erger vinden wanneer een pedofiel aan m'n kinderen zit? Naar woord trouwens 'pedofiel'. Mij doet het denken aan de tijd (nog maar enkele tientallen jaren geleden) dat de gemiddelde Nederlander het woord 'homofiel' gebruikte om mensen aan te duiden die zelfs in de ogen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) ziek zijn.

Inmiddels zijn de tijden veranderd en is men ook in Nederland beschaafd geworden. Een homofiel is nu dus gewoon homoseksueel en iemand die zich aangetrokken voelt door jonge kinderen noemen we voortaan pedoseksueel. Zoals u - mijn waarde lezer - hoogstwaarschijnlijk heteroseksueel bent.

U vindt dat Robert M. gestraft moet worden omdat hij kinderen heeft misbruikt? Dat vind ik met u mee. U vindt dat mensen die zich aangetrokken voelen tot kinderen gestraft moeten worden? Dan verschillen wij van mening en heb ik een vraagje voor u: wanneer precies koos u voor een heteroseksuele levensstijl? Niet? Maar waarom denkt u dan dat pedoseksuelen er wèl voor kiezen om te voelen wat zíj voelen?

Je kunt niet je gevoelens onderdrukken maar wèl je neigingen. Zo is dat nu eenmaal en dat geldt voor ieder van ons.

Vergrijpt u zich bijvoorbeeld als hetero man aan elke vrouw die uw pad kruist? Knijpt u als hetero vrouw elke bouwvakker in de billen? Maakt elke lesbo avances naar elke andere lesbo? Allemaal vragen die met 'nee' worden beantwoord. En toch blijft men hardnekkig volhouden dat elke pedo zich dan wel aan elk kind zal vergrijpen. Wanneer raken wij nu'ns ècht beschaafd?

Vrijheid (Een verhaaltje)

De ruimte in zijn hoofd werd ingenomen door het getsjirp van de krekels langs de kant van de weg die hij te voet volgde.

Hij probeerde zijn gedachten te ordenen, te denken aan wat er die avond allemaal was voorgevallen. Het enige echter, dat het geluid van de krekels kon verdrijven waren beelden.

Beelden van een fuchsia baret met daaronder de meest indringende ogen die hij ooit had gezien. 'Zielsverwanten' had zij zichzelf en hem al snel genoemd. Ja, nu wist hij het weer!

Zij had alles wat zij tot dan toe in haar leven had opgebouwd en verzameld achter zich gelaten om voortaan de wereld over te zwerven als een vrij mens.

Ook hij voelde zich vrij, deze lome zomeravond. Vrij om te denken wat hij wilde, vrij om te dromen wat hij wilde maar bovenal vrij om te genieten van zijn pas herwonnen vrijheid.

Betalen

'Dansen boven de stad' van Olga de la Fontaine is boek nummer 4 van dit jaar en vertelt van een boeiende liefdesgeschiedenis. Humor, drama, romantiek en waanzin...het zit er allemaal in.

Wat dat betreft lijkt het soms wel op de lessen die ik geef aan mensen 'met een psychisch ongelukje'...;-) Vanmorgen mocht ik dat weer doen maar vanmiddag deed ik het - zeker gezien de staat van mijn gezondheid gisteren - rustiger aan en genoot ik van het prachtige lenteweer om vervolgens nog even een debiteur virtueel op de vingers te tikken.

De Nederlandse Spoorwegen verdienen een flinke tik op de vingers door de wantoestanden rond Amsterdam Centraal van vanmorgen: vanwege een seinstoring was er geen treinverkeer mogelijk. Bovendien werd er omgeroepen dat er geen bussen zouden worden ingezet voor alternatief vervoer.

Later op de dag bleek dat een glasharde, keiharde leugen met voorbedachte rade. Er was namelijk wel degelijk busvervoer geregeld om reizigers bijvoorbeeld van Amsterdam Centraal naar Vlieghaven Schiphol te vervoeren. Maar dat werd bewust verzwegen. Uitsluitend die mensen die bij de service-balie kwamen klagen over het gebrek aan kwaliteit van de dienstverlening werd verteld dat er bussen in plaats van treinen zouden rijden.

De NS wil dus met deze belangrijke boodschap burgers opvoeden: liegen is goed en uitsluitend klagers krijgen de service waar ook andere klanten voor betalen.

Democratie

Eigenlijk zou ik naar een vergadering gaan maar mijn lichaam had daar andere gedachten over en maakte het mij duidelijk met branderige ogen, overgeven en een totaal gebrek aan energie. Vanmorgen op de koffie bij m'n moeder voelde ik mij niet optimaal en dat werd erger toen ik mij bezighield met m'n debiteuren. Bij m'n vriendin thuis vanmiddag viel ik spontaan in slaap.

Daarna kwam ik met een paar nogal flauwe grappen. Zoals: 'Spreek dit zinnetje snel uit: 'You scratch my back, I scratch George.'

En ik bedacht een nieuwe in de serie 'kleine meisjes in de zandbak.' Deze klassieker uit die serie kent u vast wel:
Twee kleine meisjes spelen in de zandbak. Zegt het ene meisje tegen het andere meisje: 'Laatst vond ik een condoom op de veranda.' Waarop het andere meisje antwoordt: 'Wat is dat, een veranda?'

In die serie zijn nog meer grappen maar de meesten daarvan kan ik hier niet plaatsen vanwege de kans dat ze worden gelezen door minderjarigen.

Maar die ik vandaag bedacht wil ik u niet onthouden: 'Twee kleine meisjes spelen in de zandbak. Zegt het ene meisje tegen het andere meisje: 'Vroeger, toen Nederland nog een democratie was, zat er ooit een pedofiel aan mij.' Waarop het andere meisje antwoordt: 'Wat is dat, een democratie?'

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Herman Broekhuizen

Vliegen

Net terug van een overleg betreffende het oprichten van een bewonerscommissie. Er werd koffie en thee gedronken en er werden spijkers met koppen geslagen. En over spijkers gesproken...

Vandaag naar de ijzerwarenwinkel geweest en daarna even bij de tandarts langs vanwege een akkefietje met een rekening. Verder lekker veel in huis gedaan met onmisbare hulp van mijn zoon en mijn vriendin en een levendige discussie gevoerd via Twitter.

Hoewel, discussie...als de tegenpartij geen argumenten heeft (en het woord 'argument' zelfs moet opzoeken omdat hij het blijkbaar niet kende!) wordt het wel een uitdaging. Wel schrikken hoor, dat lage niveau van nadenken. Maar de anonieme PVV-aanhanger deed hard z'n best. En dat pleit voor'm! Al is het jammer dat hij - volgens eigen zeggen - altijd gelijk heeft en weigert open te staan voor andere meningen. Maar goed, ook dat mag in onze mooie rechtsstaat.

Net als de voorzitter van je partij per SMS laten weten dat je per direct uit de fractie stapt, zoals Hero Brinkman vandaag deed. Persoonlijk vind ik dat geen nette manier van je besluit kenbaar maken. Maar ja, ieder z'n ding, zullen we maar zeggen.

Als extra'tje mag @elsingh1st dan nadenken over deze: de PVV is voorstander èn tegenstander van peilingen. Wanneer die goed uitpakken voor de PVV zijn peilingen representatief en geven ze aan dat de Nederlandse bevolking massaal PVV zal stemmen bij volgende verkiezingen. Maar wanneer opeens de SP het goed doet in de peilingen 'stellen peilingen niets voor en betekenen ze helemaal niets.'

Natuurlijk schrok ook ik bij het horen van het nieuws van de bus vol Belgische en Nederlandse schoolkinderen die in Zwitserland verongelukte. Als ouder bedenk je dan toch heel even hoe het zou zijn als het je eigen kind overkomt. Maar als je eigen kind nu'ns doodging aan de griep? Of van zo'n makkelijk te voorkomen aandoening als honger?

Geen moment - ooit! - wordt er stilgestaan bij de 4000 Nederlanders die elk jaar doodgaan aan griep. En die 35.000 hongerdoden wereldwijd per dag (Ja, per dag!)? Ach, dat zijn toch maar van die zwartjes. Toch? Of zijn er ooit regeringen die zich er wèl iets van aantrekken dat wij voor miljoenen euro's aan klokken luiden en waxinelichtjes uitdelen terwijl wij voor datzelfde geld duizenden levens zouden kunnen redden?

Gelukkig zijn er Telegraaf-lezers die heel diep nadenken en dan met geniale oplossingen komen...'Afschaffen, die schoolreisjes!' Tsja...

Mij doet zo'n oplossing denken aan de staatssecretaris die indertijd voorstelde om de minimum brommerleeftijd te verhogen naar 17 'want dan komen er geen 16-jarige brommerrijders maar om in het verkeer.' Of de burgemeester die de café-sluiting van 2 uur 's nachts naar 1 uur 's nachts terugbracht 'Want dan hebben omwonenenden geen last meer van het lawaai om 2 uur 's nachts.' Inderdaad: nu worden ze al vanaf 1 uur 's nachts wakker gehouden en bovendien verliest de horeca inkomsten...

Zelf stelde ik indertijd voor om het aantal slachtoffers van vlieg-ongelukken te halveren: simpelweg vrouwen verbieden te vliegen...

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ger Lataster

Ja

Vandaag deed ik het rustig aan. Twee wasjes gedraaid en een derde voor een buurvrouw er achteraan. Een deel van m'n administratie weggewerkt en verder gegaan met het verbouwen van de slaapkamer. Een stuk of 800 mailtjes weggegooid en ook in m'n hoofd lekker opgeruimd. Natuurlijk ook nog even naar buiten geweest en bovendien m'n mobieltje qua software bijgewerkt. Het apparaatje werkt sneller dan ooit en ziet er nu erg 'gelikt' uit. Bovendien is het gelukt zonder hulp van mijn zoon. En dat is geen grapje!

Natuurlijk maakte ex-politie-agent Hero Brinkman een grapje toen hij zei dat de PVV zal blijven weigeren om inzage te geven in het Jaarverslag. Hij vond dat andere partijen altijd transparant moeten zijn maar dat het niemand aangaat door welke personen en (buitenlandse! -'Ja maar de PVV is toch tegen buitenlanders?' 'Nou en of! Behalve tegen buitenlanders die zorgdragen voor de miljoenen op de privé-bankrekeningen van alle leden van de PVV. Doh!') instellingen de Partij Voor de Vrijheid financieel gesteund wordt.

Persoonlijk vind ik dat Hero Brinkman een nader te bepalen gevangenisstraf moet uitzitten. Hij gaf eerder namelijk toe dat hij als politie-agent meer dan eens doelbewust veel te hardhandig zijn gummiknuppel heeft gehanteerd. En fysieke mishandeling is volgens de Nederlandse wet niet geoorloofd. Zelfs niet wanneer het gaat om een politie-agent die later een bekende politicus zal worden. Eerder gaf hij al toe dat hij doelbewust en dronken veel te hard rijdend met gedoofde lichten een nachtelijke politie-contrôle ontweek.

Maar ja, zoals wel meer PVV'ers vindt ook Hero Brinkman dat iedereen die geen PVV stemt zich aan de wet moet houden en 'Befehl ist Befehl' en 'Ordnung muss sein' en 'Arbeit macht frei'. Maar dat geldt uiteraard alleen maar voor 'buitenlanders' en ander 'minderwaardig volk' zoals werklozen, mensen die buitenlanders aardig vinden, 'linksmenschen' in het algemeen en overige 'Untermenschen' in het bijzonder.

De PVV lijkt vooral een protestpartij te zijn voor simpele zielen (uitzonderingen daargelaten. Maar kent u er eentje?) die vinden dat alles de schuld is van 'links' en die bovendien graag anoniem blijven 'want iedereen die z'n naam niet noemt is een anonieme lafaard. Behalve ik. Ik heb niets te verbergen, ben niet paranoïde maar ben ervan overtuigd dat linkse mensen en moslims mij in elkaar gaan slaan zodra ze weten wie ik ben. Maar alles is de schuld van moslims en hun linkse vriendjes. Zo.'

Zo is de kredietcrisis de schuld van links maar vinden ook PVV-aanhangers dat het vooral de banken zijn die de kredietcrisis hebben veroorzaakt. Hun conclusie luidt dus simpelweg: 'Het is de schuld van links en de schuld van de banken dus banken zijn links.'

Op zich is de PVV een bijzonder simplistische partij. Op de vraag of men voor of tegen natuur is antwoordt men 'Voor, want natuur moet behouden blijven' en 'Tegen, want natuur houdt economische groei tegen';  Op de vraag of de PVV voor- of tegenstander is van beter onderwijs luidt het antwoord 'Wij zijn voor beter onderwijs want dat komt ten goede van de economie' en 'Wij zijn tegen beter onderwijs want dat kost onnodig veel geld'. Op de vraag of men voor of tegen investeringen is in ouderenzorg is de PVV ook tweeslachtig: men zegt vóór ouderen te zijn maar wanneer het aankomt op het stemmen op wetsvoorstellen dienaangaande blijkt de PVV voortdurend tegen maatregelen te stemmen die het leven van ouderen veraangenamen.

En het gaat door. Zo is men voor en tegen megastallen: goed voor de economische positie van de Nederlandse boer en slecht voor dieren. Men is voor en tegen de monarchie: 'Weg met het Koningshuis en leve de Koningin!'

De gedoogpartij hoeft dan ook nooit lang na te denken wanneer er een standpunt wordt verlangd. Op de vraag: 'Bent u voor of tegen?' kan men altijd antwoorden met een volmondig 'Ja!'

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Shenouda III van Alexandrië

Lekker

Gisteren nieuwe vrienden gemaakt op een feestje van vrienden van m'n vriendin en vanmorgen voor het eerst sinds tijden weer'ns lekker uitgeslapen. Vanavond lekker gegeten bij m'n schoonmoeder en geprobeerd een foto vanaf m'n mobiel op Twitter en Facebook te zetten. Maar niet geheel zonder moeite. Afijn: dat is maar een klein probleem vergeleken met de almaar stijgende kosten van levensonderhoud.

Een pakje sigaretten wordt ook weer duurder. Dit keer vanwege de gestegen kosten van tabak waarvan de prijs op de internationale markt is gestegen. Vreemd genoeg blijft onze zuiderburen vooralsnog een prijsverhoging bespaart; in België zijn de prijzen op de wereldmarkt dus niet gestegen. Is er wellicht een economoom onder de lezers die mij dit verschijnsel kan uitleggen?

Bij mij komen de woorden 'diefstal' en 'oplichting' boven drijven. Een gevoel dat ik ook heb met bezineprijzen: de kosten van olie worden internationaal vastgelegd en de benzineprijzen zijn er aan gekoppeld. Toch betaalt een Amerikaan voor een gallon (ruim 5 liter) benzine ongeveer evenveel als wij in Nederland voor een liter. Persoonlijk vind ik dat onbegrijpelijk. Net als verreweg de meeste overheidsbezuinigingen.

Nog een voorbeeld van verkeerde bezuinigingen: McDonalds had geen behoefte om een gecertificeerd vertaalbureau in de arm te nemen en vroeg blijkbaar een stagiair om een nieuwe reclame-boodschap te schrijven. Volgens die reclame op televisie kan de consument voortaan bij de fastfood-gigant terecht voor Milk Shakes. 'Geschudde melken'? Wat zijn dat nu weer? Vermoedelijk bedoelde men Milkshakes. En die zijn best lekker.

Vandaan staan wij stil bij het overlijden van John Demanjuk en Koning George Tupou V

P.s. Hierbij de bewuste foto, eerder deze avond genomen:

Burgemeester (Een verhaaltje)

Nog wat vol van het etentje met het Bewonersplatform gisteren vertrok ik vanmorgen naar Spijkenisse om mijn vriendin voor te stellen aan mijn peetzoon. Het avondeten, gevolgd door een potje Mahjong vond plaats bij mijn moeder alwaar ook mijn zoon inmiddels was. Maar genoeg over de dag van vandaag en zoals nooit op vrijdag politiek geneuzel. In plaats daarvan gewoontegetrouw weer een verhaaltje:

===

De voorstelling was afgelopen en zij stonden buiten na te kletsen. De avond was mooi maar niet zo mooi als de vrouw die tegenover hem stond. Hij was in een speelse bui en met een blik in zijn ogen en een subtiel handgebaar maakte hij haar duidelijk dat hij haar in zijn fantasietje wilde betrekken.

Door zijn hand te pakken en hem mee te trekken naar de bosjes achter het theater maakte zij hem duidelijk mee te willen spelen.

Een half uur later vervoegden zij zich weer bij de groep die blijkbaar collectief besloten had het voorval te negeren. Op ééntje na: hij kreeg een knipoog van de burgemeester.

Gemotiveerd

Vanmorgen mocht ik weer lesgeven. Daarna met m'n lief een broodje gegeten op een grasveld terwijl wij genoten van een stiekem lentezonnetje. Vervolgens in een loods gekeken naar kapotte boten en daarna thee gedronken in een meubelzaak. Toen even naar de berging geweest waar ik vanwege mijn slechte heup (Vier verdiepingen lang steile trappen op) vier jaar niet was geweest en toen op straat een buurman gesproken over het oprichten van een bewonerscommissie.

Ik kwam hem tegen onderweg naar een etentje van het lokale Bewonersplatform waar ik tussen de gangen door twee verhaaltjes schreef en een nieuwe column voor de bewonerskrant. Er werd ondermeer gesproken over de effecten van de lokale gemeentebezuinigingen.

Zoals ik onlangs schreef wordt er vaak op verkeerde manieren bezuinigd. Zo ook op onderwijs:

Onze kinderen wordt geleerd hoe zij moeten rekenen en schrijven; waar zij Mogadishu op een landkaart kunnen vinden en wanneer Caesar werd vermoord. Maar waarom wordt hen niet geleerd hoe zij zich kunnen uiten? Hoe zij met anderen kunnen omgaan? Hoe zij zich als mens kunnen ontwikkelen?

Het kweken van die vaardigheden laat de overheid over aan die enkele bijzonder gedreven juffen en meesters die daar ook nog'ns de tijd voor hebben. Nu is het zo dat zij die onze kinderen moeten voorbereiden op een toekomst enkele uren per week kwijt zijn aan administratie en andere bijkomende zaken.

Het is vast heel goed bedoeld van het huidige en de paar voorgaande kabinetten maar een juf die zit uit te rekenen hoeveel 'rugzak'-kindjes zij volgend jaar in de klas moet hebben om voldoende geld te kunnen krijgen voor atlassen waar de Sovjet Unie niet meer in staat, lijkt mij niet meer bijster gemotiveerd.

Als bonus krijgt u van mij een in proza verpakt verslagje van het etentje van vanavond:

Zij hadden elkaar nog nooit gesproken
en werkten al maanden samen
Het was druk in het kleine restaurant
De ober zweette pareltjes
en het spraakwater vloeide rijkelijk
Over de lange tafel kruisten zich hun blikken
Stilzwijgend spraken zij met elkaar
maar vooral met anderen

Tijdverspilling

Nu net terug van het lesgeven over sociale media aan mede-cursusleiders en morgenochtend zijn de cliënten aan de beurt...

Vanmorgen was ik op de koffie bij een buurvrouw van mijn moeder en gistermiddag was ik op pad met mijn moeder en m'n vriendin. Met die laatste toog ik gisteravond naar De Balie in Amsterdam voor het bijwonen van een tegenhanger van het Boekenbal, namelijk Het Blogbal.

Natuurlijk wilt u hier lezen hoe het gisteren was op het nu al legendarische blogbal, gehouden in een pand op steenworp afstand van de lokatie van het Boekenbal. Welnu: met de organisatie hebben wij, de bezoekers, afgesproken helegaar niets los te laten over wat daar gebeurde. Of wie het allemaal overkwam. Wel kan ik u melden dat The Joker zich oraal liet bevredigen terwijl Corry Konings zong, dat @verbaljam de laatste bitterballen opat, dat na zo'n tien jaar @electricluna en ik elkaar weer 'in het echie' spraken na tussenkomst van @artgrrl, dat ik @karinspaink een vraag niet stelde, lekker danste met @ratopreis en @lafontaineolga en (de nieuwe heup werd ernstig op proef gesteld maar hield zich uitstekend!) dat @frederiquespigt er niet fysiek bij was.

'Als ik later schrijver ben word ik groot.' vond ik persoonlijk de aardigste uitspraak die werd gedaan (door @poeetweet)  terwijl de effecten van de alcohol begonnen uit te werken. Een lollige tweet (Van @Jaymaroley) die op het grote scherm voorbij kwam was: 'Pas op, de Nederlanders zijn op de dansvloer dus pas op voor rondvliegende ledematen.'

De vraag 'Is bloggen dood?' werd niet gesteld want alle aanwezigen konden beamen dat dat niet het geval is. Het openbaar bijhouden van een weblog (een online dagboek) is na het roemruchte 'bulletin-board' wellicht de oudste vorm van sociale media.

Ongeveer twee uren per dag besteed ik aan sociale media. Twee uren per dag (in de weekenden wat minder) ben ik bezig met het schrijven van een blog (en relevante informatie verzamelen omdat ik niet ongefundeerd met een mening wil komen!), het lezen van blogs van anderen en daar eventueel op reageren, en het onderhouden van contacten via Twitter en Facebook.

Nu doe ik dat deels omdat ik nogal'ns betaalde opdrachten krijg via Facebook en via Twitter bijvoorbeeld mensen vind die mij helpen met mijn boeken. Het bloggen is voor mij vooral een manier om m'n ei kwijt te raken en vanzelf kom je dan bij weblogs van mensen die op die stukjes reageren.

Dus is het tijdverspilling, die sociale media? Ik vind van niet. Zo kan ik ook niet beoordelen of het twee uren per dag spelen van Farmville (Het virtueel beheren van een boerderij. Red.) of het drie uren per dag kijken van televisie tijdverspilling is. Dat doe ik zelf namelijk niet.

Het archiveren van documenten op kantoor is vast ook heel nuttig maar zou men beseffen dat het meestentijds gaat om stukken die na vijf jaar opslag alsnog worden vernietigd? En trouwens: als het echt belangrijk zou zijn is het vast ook digitaal op te slaan. Toch?

En u: wat vindt u nu regelrechte tijdverspilling?

Betaald

Onlangs had ik het al over het effect van de bezuinigingen op jongerenwerk. Op de korte termijn lijkt het heel verstandig te zijn en een hoop geld te besparen maar de gevolgen op de lange termijn zijn niet te overzien. Nu ja, eigenlijk wel dus. Iedereen die z'n hersenen gebruikt om na te denken in plaats van de hoogte van de eigen bonus te bepalen kan bedenken dat op de lange duur een averechts effect zal ontstaan.  Een beetje net als het inhuren van een bouwbedrijf om een nieuwe parkeergarage te bouwen. De wethouder die niet nadenkt verzoekt een niet-nadenkende ambtenaar een zo goedkoop mogelijke oplossing te bedenken. Die huurt een bedrijf in dat zo goedkoop mogelijk werkt, met zo goedkoop mogelijke arbeidskrachten en zo goedkoop mogelijk beton.

Een paar maanden na de oplevering zakt het hele zaakje in. Al is het maar omdat het bouwbedrijf niet was verteld dat er bovenop de parkeergarage nog een appartementsgebouw met 200 woningen zou worden gebouwd.

De ambtenaar kan niets kwalijk worden genomen want die was van dat laatste feit niet op de hoogte. Een andere ambtenaar was dat wèl maar helaas is - wegens bezuinigingen - de vrijdagmiddag-borrel afgeschaft. Anders hadden de ambtenaren van de verschillende afdelingen elkaar daar kunnen vertellen met welk project zij bezig waren. Ook de wethouder kan niets kwalijk worden genomen 'want hij gaf alleen maar de opdracht door aan anderen en het is toch niet zijn schuld dat zijn ambtenaren zo incompetent zijn?'

Zo raken tientallen winkeliers, auto-bezitters en bewoners direct betrokken bij een langdurig en kostbaar welles-nietes spelletje en krijgen duizenden burgers het jaar erop te maken met hogere lokale belastingen want het oplossen van deze rotzooi moet tenslotte door iemand worden betaald.

Blogbal

Vandaag kwam vriend Pieter even langs om mij een exemplaar te overhandigen van de bewonerskrant waar een stukje van mijn hand in staat. Erg aardig!

Toch ietwat vermoeid van onze escapades afgelopen weekend besloot ik een avondje thuis te blijven. Zo kwam het dat wij de film 'War Games' bekeken; een film over een jonge hacker die per abuis bijna een nieuwe wereldoorlog ontketent. Alleen maar omdat een overheids-computer zeer slecht beveiligd is. En wie is er dan een grotere crimineel: de opstandige jongeling of de baas van het bedrijf dat miljoenen belastinggeld eist om een superbelangrijk computersysteem slecht te beveiligen?

En over crimineel gesproken: wat is crimineler: illegaal een woning betrekken die al twee jaar leeg staat om te fungeren als investerings-object of klagen dat 'alle krakers criminelen zijn' maar intussen wèl zelf illegaal films en games downloaden?

Wat is makkelijker: jongeren uit de criminaliteit halen of voorkomen dat zij in de criminaliteit belanden? Dat laatste uiteraard. Maar toch bezuinigen de meeste gemeentes in Nederland op jongerenwerk. Projecten worden geschrapt en buurthuizen gesloten. Tsja, nu ze niet meer in een buurthuis een potje kunnen tafelvoetballen gaan jongelui natuurlijk gezellig met papa en mama samen 'Wie is de Mol?' kijken. Toch?

Die paar jongeren die op straat blijven rondhangen kunnen best door de politie worden aangepakt. Toch?

'Zeg jongeman, weet jij niet dat het roken van een sigaretje terwijl je in een klimrek zit op een kinder-speelplaats verboden is?'

-'Maar meneer agent, het spijt mij oprecht dat er zodanig is beknibbeld op uw opleiding dat u nooit de tijd heeft gekregen om de wet te bestuderen. Ware dat wèl het geval dan had u geweten dat wat ik hier doe helegaar niet verboden is. Nochtans verzoekt u mij mijn legale bezigheden te staken en ligt de aangifte tegen mijn alcoholistische en zeer gewelddadige moeder te verstoffen in een lade op het politie-bureau en claimt u 'geen tijd' te hebben voor het opmaken van een proces-verbaal dienaangaande. Mag ik u bidden mij mede te delen door wie of wat u gedwongen wordt deze duidelijke discrepantie in prioriteit in uw gedrag te laten blijken?'

Is het morgen al zo ver? Nee, zo ver ís het al. Zelf sta ik morgenavond ook op een soort van kinder-speelplaats, namelijk het zogeheten Blogbal.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Jean Giraud aka Moebius

Foto's

Vrijdag aten wij bij m'n moeder, zaterdag genoten wij van de kermis en een bezoekje aan de buurtboerderij en zondag waren wij met vrienden naar de bioscoopfilm 'The Muppets' om daarna een bezoekje te brengen aan een Zweeds woonwarenhuis en m'n woning een beetje te verbouwen. Intussen blijkt het niet mee te vallen om foto's te sorteren van onze recente reis naar Tsjechië maar ik doe m'n best...

Uiteraard heb ik nog wat meningen over diverse onderwerpen maar voorlopig mag u daar naar raden want ik ga verder met het huis inrichten en laat u in gezelschap van een aantal foto's.

Zout (Een verhaaltje

Gistermorgen mocht ik een groep mensen het een en ander bijbrengen over het gebruik van Sociale Media; 's middags hielp ik mijn moeder met een belasting-akkefietje in ruil voor pannenkoeken-met-spek, 's avonds mocht ik een bijzonder interessante Thema-avond presenteren met als onderwerp EMDR (klik de link voor meer informatie) en daarna was ik te gast op de verjaardag van een bijzonder mooie jongedame. Die één jaar oud werd. Intussen is het weer vrijdag en dus tijd voor een verhaaltje:

=======

Zonder blikken of blozen ging zij in op zijn verzoek en liep voor hem de trap op van het antieke pand.

Zij leidde hem door nauwe gangen, opende deuren die voor anderen gesloten bleven en schonk hem een warme glimlach.

Dat alles in antwoord op de vraag: 'Heb jij voor mij een snee brood en een schoteltje zout?'

Auto

Lekker bezig met van alles en nog wat waardoor er langzamerhand wat ruimte vrijkomt in mijn huis maar ook in mijn hoofd. Gisteren was ik te gast bij een heuse Tworrel; een via Twitter georganiseerde netwerkborrel en vanavond mocht ik lesgeven: een heuse workshop betreffende Sociale Media & Marketing. De leerlingen zijn zelf docent dus het gaat om een andere doelgroep dan de studenten die ik morgen tref. Dan mag ik lesgeven aan 'mensen die iets hebben met psychiatrie'.

Erg leuk, dat leraar spelen maar ook best vermoeiend. Zeker ook omdat ik nog de wintersport-vakantie in de benen heb. Mede daardoor miste ik gistermiddag een vergadering; was simpelweg weggedut tijdens het voorbereiden van een workshop...

Tussendoor een wasje gedraaid, m'n zoon opvoedkundig beziggehouden en een en ander geregeld ten aanzien van gedane en toekomstige entertainment-opdrachten. O, en een kort verhaaltje geschreven, te verschijnen in m'n derde verhalenbundel.

Omdat ik zo moe ben heb ik het ook eerder koud dan normaal. Terwijl het in huis 19 graden is zit ik te bibberen. Terwijl ik normaliter een graad of 16 als aangenaam ervaar. Misschien dienen wij te leren van Wim Hof, ofwel The Iceman. Hij heeft zichzelf aangeleerd om - slechts gehuld in een zwembroek - een halve marathon te rennen over de Noordpool. Mij persoonlijk gaat het iets te ver maar het toont wel aan dat wij eigenlijk heel erg verwend zijn en de kachel helemaal niet zo hoog hoeven te stoken.

Zo zouden wij heel wat energie kunnen besparen!

Volgens 'onafhankelijk onderzoek' zouden wij ook kunnen besparen op onze kosten door terug te gaan naar de gulden en de Euro achter ons te laten. Aardig idee hoor maar praktisch onuitvoerbaar om vele redenen.

En ja, dan zou je ook kunnen beweren dat wij voortaan maar moesten skippyballen in plaats van autorijden. De skippybal is namelijk vele malen energiezuiniger dan de auto, beter voor onze gezondheid, wegen hebben minder onderhoud nodig en een skippybal is vele malen goedkoper dan een auto.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Włodzimierz Smolarek en Robert Sherman

Vermoord

'Pekingeend bij Nacht' is een verzameling columns van Sylvia Witteman en voor mij boek nummer drie van dit jaar. Ik las het op vakantie in Tsjechië en vond daar ook de rust om wat te schrijven. Niet alleen het verhaal dat afgelopen vrijdag werd gepubliceerd maar zelfs meer dan dat.

Schrijven lijkt verdacht veel op werk. Voor wie nooit meer heeft geschreven dan een ziekteverlof-briefje in de trant van: 'Hallo beste Juf, Kees was gisteren heel ziek en daarom niet op school. Hartelijke groetjes, zijn vader.' met daaronder een vervalste handtekening, zal dat niet zo over komen. Maar laat ik u vertellen: omgerekend naar een loon per uur is het voor de meeste schrijvers vermoedelijk lucratiever om op een vuilnisbelt rond te scharrelen op zoek naar iets verkoopbaars.

Natuurlijk hoop ik dat mijn boeken verkoopbaar blijken maar het liefst heb ik dat ze gelezen worden; dan heb ik pas ècht eer van mijn werk. In het kader van mijn werk als entertainer zijn er gisteren weer'ns wat debiteuren aangeschreven. Altijd aardig om te ontdekken met welk smoesje een wanbetaler aankomt. Ik heb de meeste nu wel gehad. Van 'De boekhouder is plotseling met vakantie' tot 'De hond heeft de factuur opgegeten.' Serieus.

Serieuze gesprekken doorspekt met humor had ik ondermeer met buurvrouw Hetty (bij wie ik even op visite was) en met buurvrouw Angélique die even op visite was en meteen maar even kennis maakte met mijn vriendin.

Die laatste was niet mee naar een bijeenkomst gisteravond waarvoor ik nog even langs ging bij een kraakpand voor een schoteltje zout en een mandje met brood. Een verzoek waarop werd gereageerd alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En zeg nu zelf: als iemand bij u aan de deur staat en vraagt om wat zout en brood, zou u dat weigeren te geven?

Nu is het normaal dat mensen hun eigen werk veelal 'belangrijker' vinden dan dat van anderen die het in hun ogen lang niet zo 'zwaar' hebben. Maar wat is 'belangrijk' en wat is 'zwaar'? Heeft een consumptiekip het zwaar en is het belangrijk je kip niet als gefrituurde stukjes bij McDonalds te halen maar liever als gegrild borststuk bij een Frans restaurant aan de andere kant van de straat? Is de ene consumptiekip op een minder gruwelijke wijze dan de andere vermoord?

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ralph McQuarrie en dat van Davy Jones

Tsjechië 2012

Voorgaande jaren was't m'n moeder die ons uitzwaaide. Dit keer kon zij helaas niet en in haar plaats stond mijn vriendin klaar met wat laatste adviezen en een zwaaihandje.

In de bus werden de volgende kranten gelezen: NRC, Het Parool en Het NRC-Handelsblad; een aantal jongelui vermaakte zich prima met het spelen van het antieke computerspel 'Pong' op een nogal moderne iPad.

Bij een tussenstop midden in de nacht viel het op hoe mooi een sterrenhemel eruitziet bij weinig lichtvervuiling.

Niet iedereen gebruikte de nacht om te slapen en half uitgerust stonden wij om negen uur des ochtends bij een groot winkelcentrum in Tsjechië. Tot verdriet van vrijwel iedereen onder de 18 was de KFC nog dicht. Al stond de Wi-Fi verbinding open. Ook de supermarkt, de bakker en diverse andere winkels waren open en zo konden alsnog maag en psyche worden gevoed.

Bij het hotel aangekomen was het verdelen der kamers snel geregeld.

Men was moe en daarom gingen verreweg de meeste Tsjechië-gangers deze eerste middag nog niet naar de piste. De eerste avond werden wij vergast op een optreden van een heuse stripper die een vrijgezellenfeest luister bijzette en de laatste van onze groep ging 'pas' om tien uur naar bed.

De eerste 'echte' dag in Spindleruv Mlyn werden er ski's gehuurd, dagkaarten gekocht en skiles geregeld. Het was prachtig skiweer en de jongedame van de après-ski herkende mij nog, net als eerder op de dag de dame van het hotel-restaurant.

Vrijwel zonder ongelukken kwamen wij de dag door en iedereen leek het naar de zin te hebben, ook al was de een wat meer vermoeid dan de ander.

Zelf heb ik mij vooral vermaakt met foto's maken, het steunen van leshebbende groepsgenoten en het leren van nieuwe woorden in het Tsjechisch. De combinatie van (kortstondige) sneeuwstorm en de vreugde van het probleemloos functioneren van m'n nieuwe heup deed mij een titel bedenken voor een nieuwe bioscoopfilm: 'Snow Wars: A New Hip'.

Op de tweede volle dag scheen de zon uitbundig. Althans, tot aan een tijdstip tegen de middag toen donkere wolkten zich samenpakten. Toch kon dat een aantal van onze meest fanatieke skiërs en snowboarders er niet van weerhouden om dertig seconden voor sluitingstijd nog gebruik te maken van de skilift. Helaas leverde deze dag ook een gebroken bot op. Natuurlijk valt het in een gezelschap van 39 mensen te verwachten dat een paar van hen een ski-ongeluk zullen oplopen maar toch is het erg sneu voor degeen die het overkomt.

Helaas ligt er bij het ontbijt maar één mandje met gekookte eieren dus het grapje van de omgewisselde bordjes 'hardgekookt' en 'zachtgekookt' kan dit jaar niet worden uitgevoerd. Schrijver dezes had een rustdag ingevoerd want dat kijken naar menselijke activiteit is toch wel erg vermoeiend...Deze dag dus maar ansichtkaarten geschreven, gelezen en - bijkans per ongeluk - gewerkt aan een nieuwe roman. Daarnaast een handwasje gedaan en gepoogd de zoomlens van het meegebrachte fototoestel weer geschikt te maken om vergezichten mee te fotograferen.

Met de internetverbinding is het wat pover gesteld dus 'cold turkey' bekom ik van mijn Twitter-verslaving.

Een groepsgenote raadt wat Thomas de Locomotief in het Tsjechisch zegt wanneer hij een bocht nadert...'Toet, toet!'

Praag is nog steeds een prachtige stad. Dat vonden ook de duizenden toeristen waar ons groepje van 17 hotelgasten toe behoorde. Het werd een heerlijke woensdag en mede dankzij het prachtige wandelweer genoten mensen van ondermeer De Burcht en de Joodse Wijk. Wel vreemd hoe het menselijk geheugen werkt: terwijl ik namen van groepsgenoten vergat, viel mij opeens de naam te binnen van de jonge gids die een groep begeleidde waar ik ruim 25 jaar geleden toe behoorde: Vaclav. De diverse groepjes waren keurig op tijd bij de bus en wij verlieten Praag bijtijds, laverend door de buitenwijken die een toonbeeld bleken van Oostblok-beton. Over de helft zijn we nu maar we hebben er nog steeds zin in!

Ook op donderdag is het uitstekend ski- en wandelweer en beide activiteiten worden dan ook graag ondernomen. Maar vermoeiend is het toch wel. Toch zetten de meesten stug door...chapeau! Het is een nieuwe dag dus ik mag weer een envelop openen van de negen die mijn vriendin mij meegaf. Hartverwarmend!

De laatste dag is aangebroken en de weergoden zijn ons zeer gunstig gezind: des morgens staat een prachtig heldere zon ons op te warmen en tegen de middag is het dankzij lichtgrijze wolken voloende afgekoeld om niet het hele skigebied direct in een massa zachte grijze pulp te veranderen. De langzaam ondergaande zon doet in samenwerking met de luchtvervuiling z'n best om ons prachtige landschappen voor te schotelen, onderweg terug naar het hotel.

Alles bij elkaar opgeteld heeft onze groep duizenden botten in het lijf en toch is er maar ééntje daarvan gebroken! Een schrale troost voor de jonge groepsgenote wiens bot het betreft maar het geeft toch maar even aan wat een ervaren groep skiërs, snowboarders, langlaufers en wandelaars wij zijn...*ahum*.

Ons galgenmaal in Hotel Astra bestond ondermeer uit 'slurpnoedels' waar sommigen van genoten en anderen...eh...ook. Traditioneel wordt de organisatie in het zonnetje gezet. Omdat mijn naam onderaan de rondgaande mailtjes stond wacht ook mij een presentje. En dat terwijl ik feitelijk niets gedaan heb! Het was een ander die contact onderhield met de touroperator en formulieren rondstuurde. En weer een ander bemiddelde tussen de buschauffeur en de groep in verband met het dagje Praag. Haar geef ik een deel van mijn cadeautje: een kristallen borrelglas.

De laatste nacht is kort. Voor sommigen tè kort. Toch staat iedereen keurig op tijd en met volle bepakking langs de kant van de weg en hoeft chauffeur Henk maar een kwartier lang de doorgaande weg te blokkeren. Lokale Tsjechen blijken geduldige mensen en serveerster Shárka vraagt mijn e-mail adres en geeft mij - ongetwijfeld als symbolisch gebaar van het hotelpersoneel richting de groep - een warme knuffel terwijl zij mij influistert naar Amsterdam te zullen komen zodra haar werk het toelaat.

Om vijf over negen verlaten wij het enige land ter wereld waar restaurants dicht zijn vanwege lunchpauze.

Verstuurd vanaf mijn iPad

Komen (Een verhaaltje)

(Deze week op vakantie geschreven en niet geredigeerd)

De zon was een mysterieuze verschijning; bleek, immens groot en veel te fel voor de tijd van het jaar. Hij keek om zich heen naar de anderen maar leek de enige te zijn die het opviel. Het bevreemde hem dat niemand zich druk scheen te maken om de naderende gebeurtenis. Daarom voelde het voor hem alsof hij als enige op haar stond te wachten. Zijn verwachtingen waren hooggespannen maar hij wist dat hij zich nergens zorgde om hoefde te maken. Alles zou vanzelf goedkomen. Zo had zijn vader hem dat immers beloofd?

Natuurlijk vond hij het jammer dat zijn vader deze mijlpaal in zijn leven niet kon meemaken maar zo hoorde dat nu eenmaal. Terwijl zijn vader aan diens laatste avontuur begonnen was, stond de jonge Mavek op het punt te beginnen aan zijn eerste eigen grote avontuur: het vinden van een geschikte partner. Maar Mavek hield helemaal niet zo van avontuur; als de andere jongens muziek maakten hielp hij zijn vader in de keuken. Soms hielp hij zijn moeder met hout hakken of water dragen maar het liefst stond hij te koken. Zijn vaders recepten hadden geen geheimen meer voor hem en dat vond hij wel goed zo. Uitdagingen waren aan hem niet besteed. Maar nu moest hij wel.

Eén voor één zouden jongedames langs de rij jongemannen lopen waar hij ook toe behoorde. Hij zou zich moeten onderwerpen aan beproevingen die dagen konden duren en de ene zou zwaarder zijn dan de andere. Het gerucht ging dat Helga van De Winterzonen ook langs zou komen dit seizoen en hij herinnerde zich hoe hij als kind was verdwaald en een stoere blonde meid hem terugbracht naar zijn eigen stam. Sinds die dag sprak hij vaker met haar af. Stiekem natuurlijk want eh...Tsja, waarom eigenlijk? Hoe dan ook: Helga was ruim een jaar ouder dan Mavek maar leek wel tien jaar wijzer. En fantasie had zij ook!

Zo vertelde zij haar maatje verhalen over grote vogels met onbeweeglijke vleugels waar wel duizend mensen op konden zitten! Onzin natuurlijk want zulke grote vogels bestonden niet. En trouwens, zoveel mensen waren er niet eens! Mavek hoorde ook van mensen die elkaar het leven beëindigden om het bezit van stukjes papier die zij konden ruilen tegen voedsel en kleding en voor kastjes waarmee je kon praten met mensen ver weg.

Het kind genoot van de sprookjes van het mooie meisje en als jongeman verheugde hij zich erop haar eindelijk weer te zien nadat zijn moeder vijf jaar geleden het contact had ontdekt en verboden.

Vandaag was de dag dat hij haar zou weerzien!

Zijn moeder gaf hem een harde por in de zij omdat hij weer'ns stom stond te grijnzen en dit een serieuze aangelegenheid was. Wat zouden de anderen wel niet denken? Een groep kinderen kreeg opdracht met zelfgesneden stokken op boomstammen te slaan ten teken dat het ritueel nu snel zou beginnen.

Gespannen keek Mavek vanuit een ooghoek naar het voorhang van de tent waaruit mogelijk zijn toekomstige vrouw straks tevoorschijn zou komen.