'.
Ik moest bekennen erg moe te zijn dus voor middernacht lag ik te snurken.
Zaterdag las ik het hoopvolle bericht dat de bewoners van Syrië, met name die van het door Russische bommen verwoeste Aleppo, een enorme veerkracht tonen. Kort na de bevrijding van dictator Assad, zijn de burgers massaal kleine boompjes gaan planten. Als
tastbaar symbool van een bloeiende toekomst.
Wat voor toekomst dat precies gaat worden, is nog even spannend. Zo wil de nieuwe - tijdelijke - regering dat onderwerpen als
Evolutieleer en de Grote Knaltheorie niet meer onderwezen worden. Geïnitieerd door onderwijsminister Nazir al-Quadri.
Precies wat mensen die zichzelf religieus noemen ook in andere landen voorstaan. Niet alleen in
de VS maar ook in
Nederland heb je [gekken] creationisten.
Vindt u dat de overheid onbewezen theorieën als feiten aan kinderen mag opleggen?
Ik vind dat parlementsleden ten minste enige topografische kennis mogen bezitten voordat zij r4cistische nonsens uitkramen.
Zoals de Britse Suella Braverman (zelf een immigrante die tegen immigratie is) die doodleuk beweerde zelf de muur te hebben gezien die Italië bouwt aan de grens met Turkije.Ontzettend dom idee natuurlijk, immigratie tegenhouden. Wat zijn volgens u de voordelen van het tegenhouden van immigranten?
Voordeel van het op 40 minuten loopafstand wonen van het theater is dat mijn conditie is verbeterd en ik ben afgevallen. Ook om andere redenen voelde het onwerkelijk om deze dag voor de laatste keer van mijn huurappartement naar het theater in Middlesbrough te lopen.
Een laatste keer inchecken:
Een laatste keer inzingen:
Traditioneel pakte in deze voorlaatste voorstelling de crew uit met kleine grapjes. Zowel achter de schermen alsook op het toneel. Uiteraard zonder dat het publiek het doorhad en zonder de voorstelling te verstoren:
Zelf een aantal castleden had niet door dat er een technicus lag verscholen onder het doodsbed van Sneeuwwitje!
Ook traditioneel zette elke medewerker alles op alles om een perfecte laatste show te presenteren en publiceerde ik vlak voor aanvang
een vers stukje prosa.
Wat voor mij bijdroeg aan die perfectie, was de spontane groepsknuffel in de coulissen, vlak voor de laatste scène. Het toonde weer eens aan hoe hecht de groep was en bovendien zeer inclusief: geen diva gedrag en elke medewerker werd betrokken bij feestjes, uitstapjes, roddels, lunches en borrels; of je nu voor een middag was ingehuurd voor het helpen schilderen van een decorstuk of dat je naam op de reclameposter stond, iedereen werd door alle anderen zichtbaar gewaardeerd.
Natuurlijk stroomden er tranen toen voor de laatste keer het doek viel en werd zelfs het laatste keer uitchecken sommigen te machtig
en ik kreeg het weer even te pakken bij het opschrijven van die zin.
Dus met een deel van de groep stelden wij het afscheid uit door één laatste drankje te delen
inclusief deelname aan de wekelijkse pubquiz,
waarna wij besloten met een inmiddels kleinere groep samen uit eten te gaan:
Leukste anecdote van de avond: de dame rechts op de foto werd ooit versierd door Henry 'The Fonz' Winkler.
Dankzij de percussionist van ons orkest-van-twee-personen, was ik iets na middernacht thuis.
Maar kon - vreemd genoeg - niet direct de slaap vatten. Teveel gedachten en emoties om te verwerken.
Zondag las ik dat de meesten inmiddels thuis waren of onderweg, al dan niet (soms zwaar) gehinderd door sneeuwval die leidde tot geannuleerde vluchten en treinreizen.
Zelf was ik nog een dag in Middlesbrough. Dan kun je natuurlijk de hele zondag chillen, maar dat is voor 'normale' mensen. Gekkigheid uiteraard, want iedereen heeft gewoon andere wensen en behoeften. Persoonlijk heb ik zelden de behoefte aan 'chillen'.
Dus ik wandelde een stukje en zag sneeuw
en bracht wat van mijn oude kleding weg naar een van de vele liefdadigheidswinkels in de stad.
Waar een theatermedewerker bleek te werken:
Er zijn noodgedwongen veel liefdadigheidsinstellingen in het VK omdat het land vooral 'rechtse' politiek bedrijft en dus de minder fortuinlijken het nakijken hebben en afhankelijk zijn van liefdadigheid.
Van kerken, buurthuizen, de Vrijmetselarij en van andere liefdadigheidsinstellingen dus. Zoals winkels waar men voor zeer weinig geld aan kleding en andere spullen kan komen.
Ook in Nederland gaan we steeds meer die kant op met een paar decennia VVD aan de teugels en nu een nòg rechtsere regering. Belachelijk natuurlijk dat de morele afbraak van Nederland wordt toegeschreven aan
'links'.
Noem eens één linkse premier uit de laatste 20 jaar. Of één linkse partij met regeringsverantwoordelijkheid in die periode.
Vind u dat een overheid voor de zwakkeren in de samenleving moet zorgen of prioriteit moet geven aan het rijker worden van een handvol multimiljonairs?
Vind u dat de Wilders Coalitie goed zorgt voor de zwakkeren in de maatschappij? Voor ouderen, vluchtelingen, gehandicapten en dieren?
Wat doet de huidige regering PVV/VVD/BBB/NSC precies tegen dierenmishandeling?
Helemaal niets. Of eigenlijk:
in plaats van hulp van de Wilders Coalitie, krijgen dierenwelzijnorganisaties boetes opgelegd 'vanwege het niet goed genoeg zorgen voor dieren'. Terwijl hulp van bijvoorbeeld dierenartsen door diezelfde overheid is wegbezuinigd.
Daarom steun ik van harte organisaties als
Camp Beagle, een organisatie waar een collega mij op wees en die zich hard maakt om het fokken van Beagles - om medicijnen op hun geoogste organen te testen - te verbieden.
"Ja, maar zonder testen op dieren kunnen wij ons werk niet doen!" roept Big Pharma graag. Gelukkig is dat sinds kort onzin want dankzij de ontwikkeling van '
human-on-a-chip' zijn diertesten niet meer nodig.
Wat vindt u belangrijker: dierenwelzijn of het rijker maken van multimiljonairs in Big Agro en Big Pharma?
Aardige anekdote: de taxichauffeur die mij er - voor maar twee pond meer en een stuk sneller dan de bus - heen bracht, deed mij een heus onzedelijk voorstel. Het was al dagen geleden voor het laatst dat iemand mij probeerde te versieren. Erg leuk voor mijn ego.
Proberen mensen u vaak te versieren?
Vlieghaven Schiphol had geen kerstversiering meer.
Dus een nieuwe vriendin vond het geen fijn idee om er een hele nacht door te brengen door het gebrek aan vliegende vluchten en tjoektjoekende treinen. Sorry, maar 'rijdende treinen' is geen alliteratie.
Vanuit Middlesbrough kon ik gelukkig een paar alternatieven aanbieden. Zoals logeren bij een vriendin van mij. Uiteindelijk werd zij opgepikt door een vriend van mij die toevallig - al was het oorspronkelijk een halve dag later - in haar thuisregio van Antwerpen moest zijn.
Waarop zij mij appte: "Jij ziet iets positiefs in de grootste ellende, niet?" En ik haar dit antwoordde:
In navolging van de grote filosoof Bassie: "Altijd blijven lachen".
Al met al miste ik een (virtuele) vergadering van de
Rozekruisers waar ik aan zou deelnemen. Dus telefonisch even mijn excuses doorgeven. Noodsituatie is nu eenmaal noodsituatie.
Goed. Vriendin veilig onderweg naar huis in goed gezelschap
dus ik kon met blij gemoed uit eten. Had tenslotte mijn laatste restant aan Chicken Ding (sorry, inside joke) al eerder opgepeuzeld.
En kwam in het betreffende restaurant een eerder gemaakte vriendin tegen. Wij ontmoetten elkaar één keer - een paar weken eerder - in het café bij het theater en herkenden elkaar onmiddellijk. De hereniging was leuker dan mijn oorspronkelijke plan van 'een uurtje Netflix en chill':
Zij - in het blauw - en een vriendin van haar en ik spraken over poëzie, burlesque, LARP, legendes, pebbling, de jaren tachtig en nog zo wat.
De dames gaven mij een lift naar huis óók nog. Heel fijn, want het regende en ik zag op tegen twintig minuten wandelen.
Een waardige afsluiting van mijn verblijf van ruim vijf weken in Middlesbrough. Nog even een aardigheidje regelen voor de schoonmaaksters van mijn huurappartement
en tegen middernacht het hoofd op het kussen gelegd.
Supergirl van Raymond is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jimmy Carter en Joost den Draaijer
Posts
