Eerst een bezoek aan de huisarts, daarna trainen en daarna een bespreking van het vrijwilligerswerk waar ik iets van mijn vrije tijd in stop. Ja, daar heb ik tijd voor. Mensen die beweren nergens tijd voor te hebben kan ik niet serieus nemen.
Het kabinet beweert al jaren dat langdurige zorg onbetaalbaar dreigt te worden. Maar gek genoeg zijn de
inkomsten uit premies voor de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten, speciaal voor chronisch zieken en gehandicapten) sinds de belastingherziening in 2001 gestegen naar 34 miljard euro per jaar terwijl de
kosten voor langdurige zorg ongeveer 23 miljard euro bedragen. Jaarlijks is er dus een overschot van 11 miljard euro! De SP vroeg de overheid wat er met dat geld gedaan wordt.
http://www.nu.nl/geldzaken/3844949/langdurige-zorg-wel-betaalbaar.html
In elk geval wordt het niet gebruikt waar het voor bedoeld is: om chronisch zieken en gehandicapten te helpen. Het is wellicht een wat linkse visie om antwoord op deze vraag te willen maar ook rechts georiënteerde mensen zullen willen weten wat er met hun afgedragen premies gebeurt, toch?
Wat ik mij intussen even afvraag - sorry voor dit tussenstapje - is het volgende: waarom vinden 'rechtse' mensen dat een paar miljoen euro subsidie aan kunst- en cultuurinstellingen geldverspilling is maar het geven van tientallen miljarden euro's subsidie aan banken die hun zaakjes niet op orde hebben niet?
Wanneer je uitsluitend mensen om je heen hebt die hetzelfde over dingen denken als jijzelf wordt het al snel saai. Daarom volg ik bijvoorbeeld op Twitter ook uitgesproken PVV-stemmers, VVD-aanhangers en zelfs overtuigd SGP'ers. Met een aantal van hen is het leuk discussiëren en eentje wilde zelfs een drankje met mij doen om in een echt gesprek zijn mening te verduidelijken!
Met mensen die zijn vastgeroest in hun denkbeelden heb ik hoegenaamd niets. Voor mij zijn weinig dingen leuker dan mijn mening bij te stellen nadat ik informatie kreeg waar ik voorheen niet over beschikte. Ik zou dus nooit een PVV-aanhanger kunnen worden.
Cabaretier Ronald Goedemondt doet een treffende interpretatie van Geert Wilders: