Schoenen



Op 20 november jl. stelde ik een vraagje aan Minister Gerrit Zalm. U weet wel: die meneer die bankdirecteur speelt in een recente filmproduktie van wijlen praatjesmaker Theo van Gogh: "Cool". Vandaag al kreeg ik op die vraag een inhoudelijk antwoord. Goed, niet?


Ook goed gaat het met Ferdinand. Hij ging vanmorgen zingend naar school. Op de opvang bleek een zekere goedheiligman een cadeautje voor hem te hebben afgeleverd: een tover-ei. In z'n schoen die hij op school had gezet bleek een knuffelbeestje te zitten dat kan dienen als boekenlegger (hadden ze niet in mijn tijd!) en bij de lokale groot-kruidenier bleek eerder vanavond dat de Sint voor hem én voor z'n zus een pretpakketje had afgeleverd met divers snoepgoed én een mandarijn...Bovendien kwam buurvrouw Angélique nog met een cadeau voor Ferd's recente verjaring: een Groot-Experimenten boek. Het zou dus zo maar kunnen dat eerdaags een krater de plaats inneemt van ons stulpje of dat alle metalen voorwerpen uit de wijde omgeving zich vasthechten aan onze koelkast na een experiment met magnetisme. Wat een verwennerij toch!


Ook goed was het vandaag op het werk: m'n collega en ik hadden maar liefst 28 kinderen onder ons beheer.
En dat waar de wettelijke limiet is vastgesteld op 18, met uitloop naar 20. Vooral met de hele groep een paar keer oversteken was een heel avontuur. De aansluitende Sinterklaas-viering werd een groot succes mede namens de ingehuurde hulp-pieten. Toevalligerwijs bleken er drie van de iets oudere kinderen vandaag niet aanwezig op de opvang. Gek, he?



Helaas ben ik zo uitgeput geraakt van het rondrennen, opletten en opruimen dat ik te moe ben om mij naar het buurthuis te begeven voor zo'n anderhalf uur zweten tijdens Pencak-training. Sterker nog: ik voel mij zo moe dat ik niet eens met zekerheid kan zeggen of ik deze zin wel kan afm

Rust



De goede man is nog niet dood of men zendt al terugblikken op zijn leven uit. Prins Bernhard ligt in een ziekenhuis in Utrecht en ontvangt zijn familie. Nou en? Natuurlijk is het niet fijn dat de vader van onze Koningin ernstig ziek is
maar om hem nu al dood te wensen gaat mij wat te ver. Gun hem de rust om in de beperkte anonimiteit die voor hem haalbaar is ziek te zijn en laat het over zijn met de speculaties. Richt de pijlen liever op zijn liefde voor het werk van het Wereld Natuur Fonds. Prins Bernhard is nog niet overleden en het zou voor hem mooi zijn als nog voor hij de laatste adem uitblaast hij merkt dat zijn werk niet voor niets is geweest.





Misschien moet ik wat vaker meer dan acht uren achter elkaar slapen in een etmaal. Afgelopen nacht heb ik dat gedaan en het resultaat was er naar. Ondanks dat ik een hectische werkdag beleefde bleef ik ongemeen scherp en opmerkzaam. Had zelfs zo veel energie dat ik bij thuiskomst meteen na het opzetten van de aardappeltjes aan het strijken ben geslagen. Normaliter moet ik toch eerst het batterijtje opladen voordat ik ook maar iets doe na het avondeten. Een voor mij fijne manier om in energie-bewaarstand te gaan is lezen. Na "Het Vaderinstinct" van Adrienne Burgess en "Doodsstrijd op Pyrrus" van Harry Harrison is de beurt gekomen aan "De Man die van Nergens Kwam" van Hubert Lampo. Zeer vermakelijk en bovendien leerzaam. wat wil een Terrebel nog meer?
Nog meer leuks: ontving vandaag van de belastingdienst bevestiging dat zij inderdaad een groot deel van Ferdinand's opvang betalen. Er blijft nog een niet-onaanzienlijk bedrag over maar wellicht dat mijn werkgever een deel daarvan voor haar rekening neemt. Volgens sommigen valt te redeneren dat als ik een kind op de opvang wil hebben ik dan zelf maar volledig voor de kosten moet opdragen. Leuk punt. Maar als die bijdrage bijna net zo hoog is als mijn maandloon zit ik met een klein doch onoverkomelijk technisch probleem: waar haal ik dan het geld vandaan om dingen te betalen als huur en eten? "Neem dan geen kinderen" redeneert men. Ook een aardige. Maar wie gaat dan later ons pensioen betalen? Zie daar meteen de enige reden waarom ik zo aardig ben voor m'n kinderen..;-)


Update: Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Prins Bernhard