Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, augustus 17, 2025

De week voorbij

Dit stuk is ook verkrijgbaar als samenvatting in de vorm van een podcast:


https://buff.ly/AXyrVrY     (Nederlands)


https://buff.ly/lWC6EuS       (English)


===========
Een bekende deelde een schrijnend plaatje. Op de linkerhelft zie je een tekening van mensen die hun vermoordde kinderen proberen te begraven in een door oorlog en hongersnood geteisterd gebied. Daarnaast zie je een plaatje van mensen die genieten van een fijne vakantie aan het zwembad.
Schrijnend, maar belangrijk om te laten zien. En te beseffen: wij hebben het goed omdat anderen lijden. 

Zo lijden jonge kinderen aan bijvoorbeeld leukemie bij het als slavenarbeid mijnen naar kostbare metalen zodat wij op computers die in een broekzak passen een petitie tegen dierenleed kunnen tekenen. En een lekkere hamburger bestellen met extra dik rundvlees. Omdat wij geen tijd hebben om boodschappen te doen en te koken want wij moeten de documentaire The Settlers van Louis Theroux zien zodat wij morgen bij het koffiezetapparaat op het werk collega's kunnen vertellen dat wij het allemaal zorgelijk vinden.

Omdat ik het idee heb dat ik weinig meer kan doen, blijf ik mensen proberen bewust te maken van de ellende van anderen, hopend voldoende empathie te kunnen opwekken zodat burgers van hun regeringen eisen dat die wat aan de situatie doen. 

Hoe probeert u mensen te helpen in andere landen? Of doet u dat niet en is het voor u een ver van mijn bed show?

=================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken.

Heeft u na het lezen van dit blogstuk iets geleerd, wat gelachen of heeft het u aan het denken gezet, overweegt u dan een donatie voor de tijd en moeite die ik er in steek.

Meer lezen? Mijn verhalenbundels


============================================
Maandag ging mijn aandacht uiteraard uit naar de vier door het IOF vermoordde journalisten in Palestina. Het totaal aantal vermoordde journalisten in het Israël/Palestina conflict ('oorlog' kun je het niet noemen; hoeveel tanks, gevechtsvliegtuigen, bommen en raketten stellen de Palestijnen tegenover die van de Israëliërs?) komt daarmee op 237. In het totaal van de hele Tweede Wereldoorlog kwamen nog geen 70 journalisten om. En dat was doorgaans per ongeluk en niet als doelbewuste actie om de waarheid op het slachtveld te verhullen.

Ook in Soedan worden mensen grofweg afgeslacht. De ruim 1500 burgers die werden vermoord terwijl zij hun heil hadden gezocht in een vluchtelingenkamp, vluchtend voor het geweld dat in 2023 losbarste omdat twee generaals het met elkaar eens zijn. "Huh, met elkaar eens? Bedoel je niet 'oneens'?" Nee. want Abdel Fattah al-Burhan (Volksleger) en Mohamed Hamdan Dagalo (RSF) willen beiden de machtigste man van het land zijn.

4000 Jaar geleden was de regio een weelderig land, vol grazige weiden, rivieren, meren en beekjes waar mens en dier in harmonie samenleefden. Nu is het een letterlijke woestenij waar de Soedanese Volkskrijgsmacht met voormalig bondgenoot Rapid Response Forces - die vooral bestaat uit leden van de Janjaweed - strijdt voert om wie de grootste pipi heeft. Zoals bij veel conflicten gaat het ook hier om geld en macht: 'Wie beheert de goudmijnen?" bijvoorbeeld. Ten koste van de Afrikaanse en Arabische burgers. 

"Zie je wel! Altijd weer die moslims!", kraaiden wappies het meteen uit van sadisme toen er weer een bericht naar buiten kwam over de wreedheden (zo zijn honderden kinderen verkracht) van de strijdende fracties. Waarmee zij verraden racisten te zijn. Als wreedheden worden begaan door mensen die zich 'christen' of 'jood' (in het kort: een lichte huidkleur hebben) noemen, worden zij door wappies niet veroordeeld maar verdedigd. Een wappie kijkt je ook heel raar aan als je de dommerik vertelt dat mensen die denken dat elke arabier moslim is dom zijn. Zelfs niet elk lid van de Janjaweed is moslim. 

Dat is alsof je beweert dat elke Nederlander een christen is 'want het Christendom is de officiële, Nederlandse staatsgodsdienst!'. 1] Dat maakt niet automatisch een christen van elke burger. 2] Het is gewoon niet waar; Nederland heeft geen officiële staatsgodsdienst. Wel kent het het grondwettelijk recht op vrijheid van religie. Terwijl zo'n 30% van de Nederlanders zegt christelijk te zijn. Het is vast toeval maar dat is ook ongeveer het percentage racisten.


Zoals altijd worden gewapende conflicten gestimuleerd door miljardairs die baat hebben bij onderlinge verdeling en geweld. Zo leverde de Wagnergroep van Poetin raketten aan het RSF. Vermoedelijk niet gratis. Zoals ook explosieve, Oekraïense drones waarschijnlijk niet uit verveling worden ingezet tegen het RSF. 

Over Oekraïne gesproken: waarom vochten huurlingen van het Amerikaanse privé-leger bedrijf Blackwater (nu Constellis. Nadat het eerst nog Xe Services heette en ook nog even Academi. Als je bedrijf een slechte naam heeft, verander je de naam gewoon. Standaard tactiek van gewetenloze zakenlieden) van Erik Prince, de broer van Betsy DeVos (die Minister van Onderwijs in de eerste Regering Trump werd nadat haar broer Erik aan Trump veel geld gaf voor zijn presidentscampagnetegen de Russen?  

In sommige conflicten vechten meer huurlingen dan soldaten. Het is dan ook een lucratieve business waar ruim 200 miljard dollar per jaar in omgaat. Niet voor niets werken in achtergestelde landen als de VS meer mensen als particuliere para-militair dan als politieagent. Hoewel in gedrag nauwelijks verschil (klik. Niet voor mensen met een zwakke maag) is te bemerken, word je daar als politieagent minder goed betaald voor het grof behandelen van burgers. 

Vooral als je zegt dat burgers 'Hamas-rebellen!' waren, kom je er als oorlogsmisdadiger eenvoudig mee weg als je hen vermoordt zonder enig juridisch proces. Zelfs de nazi's kregen na het begaan van onwerkelijke misdaden nog een eerlijk proces ('van Neurenberg') voordat zij voor lange tijd de bak in moesten of werden geëxcecuteerd. Ook hadden zij veel meer bewijzen tegen zich. Dus nee..."Nadat wij werden aangesproken op het moedwilling opblazen van de laatste paar journalisten die weigerden onze propaganda te herhalen, besloten wij dat zij stiekem Hamas-strijders waren en dus mochten wij hen vermoorden!" is geen geldige reden voor moord. En zelfs 'moord' is te zacht uitgedrukt in de uitgevoerde wensen van Netanyahu. 
Zelfs volgens Bezalel Smotrich, een Minister die er - net als Ben-Gvir - trots op is om fascist te zijn, gaat het Netanyahu niet om 'het winnen van de oorlog tegen Hamas'. Terwijl normale mensen (waaronder veel èchte Joden) daar al langer van overtuigd zijn.

Het voelde niet als het winnen van een oorlog maar met het wegwerpen van negen vuilniszakken vol, was een vriendin die ik deze dag mocht helpen ontspullen zeer tevreden. Terwijl ik haar meer moreel dan fysiek steunde, stond zij in de berging tussen tientallen kilo's jeugdherinneringen en ander spul wat zij zoal in de berging bewaarde. Waaronder ook nog kleding en boeken van haar moeder zaliger. Voor mij was het niet alleen fijn om iets te kunnen terugdoen nadat zij mij een middag had geholpen met een soortgelijke klus maar ook - omdat wij generatiegenoten zijn - een feest van herkenning: "Hé, datzelfde speelgoedhaasje stond ook bij òns op de eettafel met de jaarlijkse paasbrunch!", "Die reisboekjes en glazen hadden wij óók!" en "Als kind had ik datzelfde kleurboek!" 

Voor mensen onder de 40: de ouderen van nu speelden als kind niet op de Playstation en hadden ook nog geen PC's om op te gamen. De leraren van toen hadden ook geen last van jongelui in de klas die met hun telefoon zaten te pielen want het snoer was te kort. 

De tijd was dat deze maandag ook want het was ook nog eens gezellig en zomaar vanzelf opeens diep in de avond. 

Onderweg terug naar huis kwam ik gelukkig maar één bekende tegen waar ik even een gesprek mee voerde voordat ik aan het avondeten toekwam, een half dozijn gemiste berichten beantwoordde en mijn zit/ligbad vulde. Want behalve dat het een erg warme dag was en ik door sjouwwerk wat meer zweette dan anders, had ik ook het idee dat diverse kleine beestjes hun toevlucht hadden gezocht tot mijn haren nadat zij dakloos geworden waren in de ietwat stoffige berging van de vriendin. 

Even lekker weken, mijn moede spieren laten verwennen door een fijne badolie en goed mijn haren wassen. 

Wilde eigenlijk nog wat werken aan mijn nieuwe website maar het was inmiddels half elf. "Waarschijnlijk is er morgen weer een dag", was mijn laatste bewuste gedachte van de dag.

Dinsdag werd ik weer eens lusteloos wakker. Rusteloos ook. Nergens zin in èn de behoefte van alles aan te pakken. Was het weer - waardoor ik mijn bed uit dreef van het zweet - debet aan die gemoedstoestand? Hoe het ook zij: ik negeerde mijn staat-van-zijn en ging maar aan het werk. Langzaamaan, dat dan weer wel. De dag beginnend met een eenvoudig ontbijt en een Franse les via DuoLingo. "Hij sneed zijn wang met de schaar". Eh...oké.
Blij dat ik bij de rijkste twee procent van de wereldbevolking zit en dus kan genieten van luxe als tijd kunnen besteden aan leren en een luxe die voor u en mij niet als luxe voelt maar dat wel degelijk is: warm en koud stromend water onder handbereik. In tegenstelling tot de inwoners van Teheran. Ik citeer: "Door een combinatie van extreme hitte, langdurige droogte en jarenlang wanbeleid dreigt de miljoenenstad binnen enkele weken volledig zonder stromend water te zitten." In Nederland is waterbeheer goeddeels in handen van lobbyisten in dienst van Big Agro. Dat kan niet mis gaan, toch? 

Denkt u dat BBB vooral de gewone burgers en boeren helpt of eerder werkt voor de multimiljonairs achter propaganda-programma's als Boer Zoekt Vrouw en het verkiezingsprogramma van BBB?

In oktober hebben wij - omdat de PVV de leidersrol niet kon waarmaken - weer verkiezingen. Het gelieg (looking at you, Dilan Yeşilgöz) en gedraai is dus al begonnen en de mooie beloftes vliegen ons weer om de oren. Weet nog niet op welke partij ik zal stemmen. In elk geval links want ik kan 'empathie' niet alleen spellen maar ook voelen. Het wordt dus zeker geen partij die stemde tegen humanitaire hulp aan Palestijnen.

Weet u al op welke partij u zult stemmen bij de volgende verkiezingen en waarom?

Zal mij in elk geval amuseren met de verbale uitglijders van de diverse politici in aanloop naar de verkiezingen. Ook erg grappig hoe politici zich in bochten wringen als de wens van de sponsor niet past in het verkiezingsprogramma. Traditioneel zal Wilders zich weer vaak met smoesjes afmelden voor debatten. In debatten moet je namelijk met argumenten komen om je populistische nonsens te verantwoorden. Daarom meldde ook zijn grote concurrente op radicaal rechts, Dilan Yeşilgöz, zich af voor het eerste lijsttrekkersdebat van dit verkiezingsjaar. 

Vaak best interessant en educatief die debatten. En ook de afzeggingen door radicaal rechts zeggen veel over hun werkelijke intenties. Meestal kan ik aardig genieten van de flauwe grappen, de smoesjes en soms scherpe oneliners. Hoewel het uitschelden en zwartmaken - een nare gewoonte, overgewaaid uit de VS - mij tegenzit, is het fijn dat het daarbij blijft en opponenten niet worden vermoord. Zoals Colombiaans presidentskandidaat Miguel Uribe overkwam.

Wensen van de ene lobbygroep zijn vaak tegenstrijdig aan die van een andere lobbygroep dus de politici die hen vertegenwoordigen bestoken elkaar met vragen, moties en argumenten. Met kogels afvuren is de discussie snel voorbij en dat is saai.

Welke lobbygroep hoopt u dat de Tweede Kamerverkiezingen van Nederland in oktober wint? Big Agro, de zionisten, Rusland, milieugroeperingen, de fossiele industrie, mensen- of dierenrechtenorganisaties?

Je zou denken dat een kabinet dat de macht heeft om burgers en bedrijven te maken en te breken een einde kan maken aan neptelefoontjes als: "Hallo, wij zijn goedkoper dan uw huidige provider." "Wie is mijn huidige provider?" "Eh...dat weet ik niet maar..." "Doei! *klik*"

De meeste spamtelefoontjes worden gelukkig geblokkeerd door mijn mobiel maar af en toe komt er eentje door de verdediging. Soms ga ik in gesprek met de jongere in kwestie. Die hoogstwaarschijnlijk ook zèlf wordt opgelicht door het betreffende bedrijf dat naïeve mensen lokt met 'wij zijn goedkoper' en 'snel en makkelijk geld verdienen'. 

Mensen oplichten is zeer lucratief. Vraag maar aan de leiders van veel landen en bedrijven. 

Vraag maar aan een buurvrouw hoe de door mij in elkaar geflanste pinsa (soort pizza) smaakte die avond. Ik vond'm geslaagd. 
Zo ook een buurman die er een stuk van verorberde. Het eten was vrij machtig dus ik was blij dat ik die middag wat eetlust had opgewekt met een wandeling. Een niet lang durende wandeling want het was bloedjeheet. 
Zelfs wappies die normaliter gekscherend hun favoriete populist nablaten en liegen dat het vroeger ook wel eens warm was in Nederland vonden het erg warm deze dag.

Een dag waarop ik werkte aan mijn nieuwe website en werk daaraan en nog een paar projecten afwisselde met verder ontspullen; hoeveel pennen en potloden zijn voldoende voor een mens? Acht? Tachtig?
Dus enkele tientallen stuks schrijfgerei gunde ik een nieuw leven via een weggeefkast in de wijk. Ook een stoffen opbergmandje vond daar een plek in nadat ik de inhoud (jaren verlopen medicatie, drie rubber golfballen, een spuitbusje deodorant met niets meer daarin dan drijfgas, blokjes zeep...) had weggegooid.

Omdermeer over opruimen hadden een vriend en ik een uur lang gesprek aan de telefoon die avond. Wij raakten bevriend via Twitter (nu X). Eigenlijk een soort gigantische kroeg waar je oude en nieuwe vrienden kunt tegenkomen. En bewijs dat 'sociaal' een wezenlijk deel is van sociale media.

Heeft u vrienden met wie de vriendschap via internet begon? Datingapps tellen niet mee. Of wel. Dat ligt aan u.

Mijn zegeningen - waaronder mooie vriendschappen - tellend, lag ik tegen middernacht op bed.

Woensdag las ik het concept-verkiezingsprogramma van het rechts-radicale (als je fascisten 'fascisten' noemt gaan ze huilen en dat is zielig) PVV: minder asielzoekers, migranten moeten verplicht Nederlands leren behalve wanneer zij een lichte huidkleur hebben en dus 'expats' worden genoemd, meer belastingvoordelen voor multinationals 'want dat is goed voor de economie!', minder geld naar 'klimaathysterie' zoals wappies maatregelen tegen de gevolgen van klimaatopwarming noemen, meer transparantie (behalve over de sponsors van de partij en individuele politici op rechts), zorgen over oudjes, afschaffen van 'linkse cultuur'...Terwijl ik het betreffende stuk las besefte ik opeens dat het ging over de plannen van BBB. 

Die overigens vrijwel identiek zijn aan die van de VVD en PVV: vreemdelingenhaat, korten op uitkeringen (ook die van ouderen) en meer subsidies voor 'rechtse hobbies' als vernietigen van het milieu en dieren martelen.  

Waarom zou u stemmen op een politieke partij die groepen mensen tegen elkaar opzet, het slecht behandelen van natuur en dier beloont en geld weghaalt bij de meest kwetsbare groepen?

Stel dat 'het volk' haar zin krijgt en de grenzen worden gesloten terwijl het geboortecijfer historisch laag is, wie gaan dan de toekomstige bejaarden van Nederland verzorgen in de armenhuizen?
Als de grenzen worden gesloten, bestaan wij over een paar generaties alleen nog maar uit bejaarden. Laten wij ons land dan verdedigen door mannen en vrouwen van in de tachtig? Hoe ziet u de Nederlandse economie en het Nederlands leger over 80 jaar voor zich als wij vandaag de grenzen sluiten?

Rechtspopulisten roepen graag dat wij het heel slecht hebben. Maar alleen maar omdat zij dan een zondebok kunnen aanwijzen (heksen, zigeuners, communisten, joden, Turken, socialisten, moslims...u kent het rijtje). In werkelijkheid gaat het nog steeds erg goed. Nederlanders lappen gerust 1000 euro voor 'een spirituele trip' (5 dagen liggen op een vies matras in Spanje terwijl een handige ondernemer jou harddrugs voert). Nederlanders betalen makkelijk €1500 voor het voorrecht te gaan puffen van de hitte in een huisje op Kreta terwijl dat nu ook in Nederland - dankzij bedrijven als Shell - prima kan.  

Ook qua mensenrechten hebben wij het niet slecht in Nederland. De laatste 'bestedeling' (doorgaans een weeskind maar ook stellen die niet voor al hun acht kinderen konden zorgen, konden er een paar verkopen aan mensen die de kinderen inzetten voor slavenarbeid) in Nederland werd aan de laagste bieder verkocht in de jaren vijftig. Officieel is ook slavernij al een tijdje afgeschaft en kent ons mooie land nog maar enkele tienduizenden slaven. Zoals de schoonmakers van luxe sportclub Saints & Stars die onder erbarmelijke omstandigheden en een nog slechter loon werkten voor een hoofdsponsor van de VVD. Ik citeer: "...het hoofd housekeeping, Nicoleta Gavriluță, zegt: als er één negatieve recensie komt, krijgen jullie allemaal niet betaald." 

Toch is het in Nederland met slavernij niet zo erg gesteld als bijvoorbeeld met Noord-Koreanen in Rusland. Nederlanders zijn vooral slaaf van hun eigen gedachten. Dat je moet 'werken' voor je geld bijvoorbeeld en kunst creëren niet als werk geldt. Waardoor helaas veel talent verloren gaat en de wereld prachtige sculpturen, schilderijen en poëzie moet missen. Veel mensen kunnen bijvoorbeeld prachtig zingen maar slechts een handvol kan met zingen in het levensonderhoud voorzien. 

Iedereen heeft wel een talent. Ook ik, waarschijnlijk. Wat dat talent van mij precies is, weet ik nog niet. Maar ik ben pas 57 dus misschien ontdek ik het nog. Netjes bijhouden van het huishouden is duidelijk géén talent van mij. Dus omdat ik deze dag geen verplichtingen had, ging flink de bezem - letterlijk en overdrachtelijk - door mijn woning. Het was sowieso te warm om buiten te zijn, hoewel ik toch even een wandeling maakte. 
Al was het maar om even te ontsnappen aan de opgeworpen stofwolken in mijn huis.

Na het avondeten was het stof neergedaald en het begin van de herindeling van mijn woning zichtbaar. Alle onderdelen van mijn PC weer op elkaar aansluiten (welk stekkertje hoort in welk gaatje van welk randapparaat en waarom?) en tegen half negen kon ik mijn eerste mailtjes (een afspraak met een vriend en toestemming verlenen om een citaat van mij in een boek te gebruiken) versturen vanaf een nieuwe plek: het oude bureau van een overleden vriend. 
Bovendien staat het bureau dusdanig opgesteld dat ik maximaal gebruik maak van daglicht en dus stroom bespaar voor verlichting maar ook valt het daglicht vanaf mijn linkerkant. Handig, want ik schrijf met rechts en schrijf dus niet in mijn eigen schaduw wanneer ik met de hand schrijf.

Schrijft u nog wel eens met de hand of gebruikt u bijna uitsluitend een toetsenbord?

Na gedane arbeid is het goed rusten. Dat deed ik met de nieuwste aflevering van Star Trek: Strange New Worlds. Toen ging de deurbel. De vriend van de buurvrouw die ik de volgende dag zou opzoeken in een revalidatiekliniek. Of ik wat wil meenemen voor zijn zieke wederhelft? Maar natuurlijk.

Donderdag spoog ik weer eens bijna mijn koffie uit dankzij een sociale media dwaling van een wappie. Deze had - door het uitvergroten van een foto van een model - ontdekt dat zij fijne haartjes op de zijkant van haar gezicht heeft. 
Volgens hem hèt ultieme bewijs dat de dame in kwestie een man is geweest. Maar feitelijk alleen maar bewijs dat de manlijke wappie nog nooit een levende vrouw in het echt van dichtbij heeft gezien. Nu weet de hele wereld dat de betreffende 'alfaman' nog maagd is. Oeps!

Een wappie die niet langer leefde was een miljonair die dacht dat hij jager was omdat hij van grote afstand dieren durft dood te schieten. Hij ondervond dat soms de prooi wint. Dierenliefhebbers zijn de buffel uit Zuid-Afrika dankbaar: "Door jouw heroïsche daad heb jij tientallen dieren behoed voor vermoord worden door een verwende, rijke idioot!"
Asher Watkins zal nooit meer een deel van een door hem vermoord dier trots aan de muur hangen. Persoonlijk hoop ik dat de buffel geen builen en schrammen heeft opgelopen bij het vermoorden van de man die hem wilde doodschieten.

Wat vindt u van mensen die dieren doden voor de sport en niet om te overleven?

Ook over andere onderwerpen wilde ik nog wat schrijven maar diverse informatiebronnen maakten mijn onderzoek lastig: door de vele reclamebanners op een website kon ik letterlijk geen enkele letter lezen van het artikel dat mogelijk daaronder lag. 


Dat mediakanaal ziet mij dus niet meer terug. Ook niet als zij nòg meer reclamebanners op hun homepage proppen om het verlies aan inkomsten goed te maken.

Maar websites genoeg als informatiebronnen. Bijvoorbeeld over een zekere autocratie in een land dat wordt geregeerd door de meest oranje president ooit: de Verenigde Staten van Amerika. Door diens dictatoriaal bewind groeide de Amerikaanse staatsschuld in nog geen zeven maanden met ruim een miljard dollar. Al zeggen Amerikanen 'trillion'. Dat is ongeveer heel erg boel veel. Zelfs Fox Entertainment Channel moest dat toegeven.

Het lijkt erop dat het aanstellen van een illegale immigrant uit Afrika die ook nog eens lid is van die altijd weer geheimzinnige 'elite', Elon Musk, om grote bezuinigingen door te voeren via het zelf verzonnen departement D.O.G.E. niet erg heeft geholpen. Tja, als je denkt dat het ontslaan van ambtenaren op cruciale posten een goede manier van bezuinigen is, loop je nogal achter. 

Amerikanen die Europa bezoeken verbazen zich erover dat hun land op veel gebieden achterloopt bij veel Europese landen: gezondheidszorg, onderwijs, pensioenstelsel, openbaar vervoer, infrastructuur, aanpak van corruptie, dsicriminatie, mensenrechten, gezond voedsel...

Over het Department of Government (in)efficiency gesproken: een ex-medewerker daarvan raakte naar eigen zeggen om drie uur 's nachts in Washington slaags met een tiental jongeren die volgens hem zijn auto wilden stelen met daarin zijn vriendin. Edward Coristine is nog pas 19, noemt zich online 'Big Balls' en houdt en hield sleutelposities op belangrijke departementen van de Amerikaanse overheid. Allemaal op voorspraak van Elon Musk. Volgens wie zijn jonge protégé 'Big Balls' het vuistgevecht tegen 'wel twaalf man!' op heroïsche wijze won. 

Het verhaal riep direct vraagtekens op bij mij: wat doet een kind van 19 om drie uur 's nachts op straat? Een fan van Musk en Trump die zichzelf als alfaman 'Big Balls' noemt zou een vriendin hebben? Een computernerd wint een vuistgevecht tegen minimaal tien ervaren straatvechters? Was dit incident de aanleiding voor Trump om zijn bruinhemden door Washington te laten marcheren (hij gaf de Nationale Garde opdracht alle politietaken in Washington per direct over te nemen. Een favoriet pressiemiddel van dictators door de eeuwen heen) en iedere verdachte (dus iedereen met een kleurtje) te intimideren en soms ook te arresteren 'want er zijn daar veel criminelen!'? 

Overigens waren de misdaadcijfers van Washington in lange tijd niet zo laag. Al is dankzij de aanwezigheid van honderden Republikeinse politici en de meest corrupte president ooit het aantal gevallen van witte boordencriminaliteit er nog nooit zo hoog geweest. 

Crimineel veel pijn heeft nog steeds een buurvrouw die daarom in een revalidatiekliniek ligt. Waar men haar helaas niet verder kan helpen. Er lijkt weinig anders op te zitten dan dat zij verder zal herstellen bij haar ouders want door de bezuinigingen van de laatste jaren kan zij niet langer vertrouwen op het Nederlands zorgsysteem. Ook een buurvrouw die deze dag mee was tijdens het bezoek spreekt er schande van. En zelf zorgmedewerker zijnde, kan zij erover meepraten. 

Het indertijd door links èn rechts opgetuigde zorgsysteem is door 'rechts' in de laatste paar decennia beetje voor beetje afgebroken. Ja, het systeem was erg duur maar hoort zorg niet toegankelijk te zijn voor iedereen en niet alleen voor mensen met de dikste portemonnee? 

"Ja, maar de PVV beloofde het Eigen Risco af te schaffen en daarom stemde ik op Wilders!" Dat was nogal dom want Geert Wilders (feitelijk in zijn eentje de PVV) heeft nog nooit een belofte aan Het Volk waargemaakt. Op het standpunt 'Eigen Risico afschaffen' kwam hij terug binnen een paar dagen nadat hij regeringsverantwoordelijkheid kreeg.  

Wie er ook die verantwoordelijkheid draagt, ik wil gewoon dat mijn buurvrouw adequate zorg ontvangt. 

Wat ziet u als oplossing voor de huidige problemen met het Nederlands zorgsysteem en welke politieke partijen kunnen die oplossingen volgens u het beste implementeren?

Met een buurvrouw die ik later op de dag sprak, 
was ik het eens dat wij in elk geval af moeten van marktwerking in de zorg en dat mensen best elkaar wat vaker mogen helpen. Nederlanders zijn erg egoïstisch. En ik citeer"Uit onderzoek blijkt dat 1 op de 3 Nederlanders niet van plan is zijn of haar ouders in huis te nemen als ze die zorg nodig hebben. Opvallend, want in buurlanden, zoals Duitsland, is het veel gebruikelijker om voor je ouders te zorgen."

Vindt u dat mensen voor hun eigen ouders mogen zorgen of moet de zorgtaak worden afgewimpeld op de mede-belastingbetalers?

Om voor mijzelf te zorgen, ging ik deze dag tijdig naar bed.

Vrijdag markeerde het 125 jaar bestaan van de Amsterdamse electrische tram. Belangrijker was natuurlijk dat het precies 80 jaar geleden was dat Japan de capitulatie tekende waarmee een officieel einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog. De bevolking van Indonesië zwichtte onder het juk van Japanse overheersing. Na decennialang te zijn onderdrukt door de Nederlandse zakenmensen...pardon...regering. "Huh? Maar Nederlanders waren toch geliefd door de lokale bevolking van Nederlands-Indië?" Ja hoor, vast. Indonesiërs waren net zo dankbaar voor de Nederlanders als Palestijnse kinderen voor die aardige IOF-soldaten die met een enkele kogel een einde maken aan hun lijden. 

Het was een oorlog (klik. Interessante documentair) die mijn moeder zaliger als meisje van een jaar of acht vrij bewust meemaakte. Met het gezin waar zij deel van uitmaakte zat zij indertijd in een interneringskamp. Een van haar broers werd er ernstig ziek en overleed helaas kort na de bevrijding.

Zij leerden er niet te hechten aan spullen  'want de Jap pikt die zó van je in'. Heel veel spullen had zij dus niet. Dus de dingen die zij wèl had werden mij dierbaar. Zoals de klok die zij kocht van haar eerste salaris als jongedame van 17 en een juwelenkist. Daar houd ik dus aan vast. Net als aan het dressoir en de dekenkist die met haar en mijn oudere broer meekwamen naar Nederland door het Suezkanaal toen zij van het verse Indonesië - dat kort daarvoor nog Nederlands-Indië heette - het waagde om aan een nieuw leven te beginnen.

Toch deed ik ook deze dag spullen van haar weg. Van een aantal hoop ik dat zij een fijne plek krijgen bij familie of vrienden maar een aantal artikelen was in te slechte staat om nog iemand blij mee te maken. Met pijn in het hart liet ik die verdwijnen in een afvalcontainer. Samen met een poppetje waar ik als kind urenlang mee speelde maar waar in de loop der eeuwen...decennia lichaamsdelen van waren verdwenen.
Van spullen die van mijn kinderen zijn geweest maakte ik een foto en stuurde ik in onze familie-app: "Willen jullie die nog?"
Was blij dat een vriendin mij bijstond bij het afscheidnemen. Nadat zij een vuilniszak en een weggeeftas voor mij had opengehouden en mij moreel bijstond bij het wegdoen, aten wij samen een paar vers afgebakken croissantjes. 
Waarna wij afspraken elkaar eerdaags weer te zien.

En ik doorging met ontspullen door afscheid te nemen van de crosstrainer die een grote hulp voor mij was terwijl ik herstelde van een heupvervangende operatie.
Even een biertje op een terras als traktatie van de dame bij wie het apparaat nu staat, als dankjewel voor mij en de twee vrienden die helpen met sjouwen maakten de middag compleet. Een stem bij de kroeg riep mijn naam. Maar ik herkende niet het gezicht dat bij de spreker hoorde. Bleek de partner te zijn van een collega van zo'n twintig jaar geleden. Ik vind het al knap als mensen na 20 jaar de naam van een collega nog weten maar hoe men de naam onthoudt van een collega van de partner is mij een raadsel. 

Bent u goed in namen onthouden van mensen van vroeger?

Met het extra cadeau dat ik kreeg van de nieuwe eigenares van mijn oude trainapparaat, kwam de score op twee flessen drank die ik deze week mocht ontvangen voor het helpen van mensen.
Nieuwe vrienden maken gaf weer een beetje hoop in de huidige wereld van narigheid en ellende. Zo blijkt de tijd van de heksenjachten nog niet voorbij. Al worden 'heksen' nu door domrechts 'illegale immigranten' genoemd. Het verhaal van de Pappenheimers (van de Nederlandse uitdrukking 'Ik ken mijn Pappenheimers') lijkt helaas vergeten. Beschuldigd van hekserij werd het Beierse gezin Pappenheim in 1600 gruwelijk gemarteld. Tot zij toegaven heksen te zijn en verantwoordelijk voor tientallen ziektes en natuurrampen. Waarop zij schuldig werden verklaard en op nare manieren werden vermoord en ook hun zoon van 11 niet werd gespaard. Dat zij Joods was en antisemitisme in die tijd in de regio veel voorkwam, had er vast niets mee te maken dat Anna Pappenheim door de christenen bekend als Puriteinen tot heks werd verklaard.

Nog steeds noemen wappies een vrouw die in hun ogen 'links' is 'heks!' Vraag maar aan de leden van de Geuzenbond, een extreemrechtse groepering waarvan een lid onlangs werd gearresteerd vanwege het voorbereiden van een terroristische aanslag.

Terwijl normale mensen verder zijn geëvolueerd, leven wappies nog in de tijd van de heksenvervolgingen. Precies zoals Wilders, Trump en andere volksmenners van nu Het Volk opzwepen om zich af te keren van vrouwen met macht, hadden indertijd de Elzasienner theoloog Heinrich Krämer met zijn boek ‘Hamer der heksen’ en de Zwitserse dominicaan Jakob Sprenger eenzelfde rol: vanuit hun eigen onmacht en frustratie gaven zij de schuld van alles wat mis ging aan bepaalde groepen mensen. En Het Volk was (en is) dom genoeg om mee te gaan in de populistische retoriek.

Een buurvrouw van mij hoort zeker niet bij 'het volk' maar niet alleen daarom trakteerde ik haar deze avond op een paar stuks versgebakken pisang goreng.
Na het korte bezoek aan de buurvrouw publiceerde ik een Skywatch and some Prose blogstuk voor ik mij aan het avondeten waagde en uitzocht hoe laat mijn trein de volgende dag zou gaan alvorens nog wat te gaan lezen tot aan bedtijd.

Zaterdag stopte ik een cadeau in mijn tas voor de dochter van de vriendin die ik zou gaan opzoeken; het oude juwelenkistje annex muziekspeeldoos van mijn oudste dochter. Inmiddels 24 antwoordde zij desgevraagd: "Nee hoor, ik hoef 'm niet meer. Maak er maar een ander kindje blij mee."

Dus nog éénmaal bekeek ik de 'schatten' van mijn toen 7-jarige dochter terwijl ik luisterde naar het bijbehorende melodietje.
Met de buit - en wat lekkers - ging ik iets na achten de deur uit. Om nog wat aan de dag te hebben door rond half elf op de plaats van bestemming aan te komen. Met maar zes minuten vertraging tussen de verschillende treinen en bussen!
De vriendin en ik hadden elkaar een paar jaar niet gezien dus het was fijn dat weer te doen. En haar dochter was blij met het verjaarscadeau: 7 jaar is een mooie leeftijd voor een prinsessendoosje-met-sierraden.

Het was ook redelijk mooi weer dus wij vermaakten ons een paar uurtjes op het strand van de Lentse Plas.
Bij een lokaal restaurant 
sloten wij het bezoek af met een hapje en een drankje en spraken wij over van alles en nog wat. Zo trokken wij de conclusie dat wij beiden niet de perfecte ouders hadden noch zijn; ouders zijn immers mensen en dus feilbaar.

Ook op de terugweg ondervond ik geen noemenswaardige vertraging. Zo vertrok de trein waarop ik overstapte in 's Hertogenbosch keurig op tijd van het vooraf aangegeven platform.
In de trein publiceerde ik even een vooraf geschreven stuk proza en was keurig om half negen thuis. Even wat eten - niet al te veel want ik had al taart gehad - en wat online nieuwsbronnen raadplegen om te zien wat ik gemist had aan wereldgebeuren.

Ik kon alleen maar zuchten bij het nieuws dat fans van de Israëlische club Maccabi Haifa als 'goede zionisten' de spot dreven met de slachtoffers van de zucht naar meer Lebensraum van hun Groot Leider. Netanyahu. Ditmaal niet door in Amsterdam mensen met een Arabisch uiterlijk in elkaar te slaan maar door in een voetbalstadion een groot spanddoek uit te rollen met de tekst: 'Murderers since 1939'.
Als daadwerkelijke (neo-)nazi's zeggen aanhanger te zijn van mijn geloofsrichting zou ik persoonlijk twijfelen of ik aan de goede kant van de geschiedenis stond; 

Gouverneurskandidaat voor Californië Kyle Langford schoot een selfie voor de beruchte poort van Auschwitz en plaatste die trots op sociale media met de tekst: "Mijn 0% werkloosheidsplan". Walgelijk.

De propagandamachine werkt prima: zo'n 30% van de mensen (eenzelfde percentage stemt radicaal rechts èn eenzelfde percentage is niet in staat tot begrijpend lezen. Toeval?) staat achter de momenteel plaatsvindende genocide in de Levant. Er zijn daadwerkelijk mensen zo achterlijk om te geloven dat Faris Odeh de schurk is in het verhaal van het dappere jongetje dat zijn familie probeert te beschermen tegen een wreed overheerser. 
De iconische foto van een jongetje dat het - slechts gewapend met een steen en lef - opneemt tegen een Amerikaanse...pardon...Israëlische tank werd gemaakt in oktober 2000 door een fotograaf van de Associated Press. Niet lang na het incident werd het journalisten verboden verslag te doen van de genocide. Een maand later werd Faris afgemaakt met een nekschot van afstand door een lid van 'het meest morele leger ter wereld.' Wie dat oké vindt, spoort niet. 

"Ja, maar Hamas en 7 oktober!" Wie denkt dat Faris in 2000 werd vermoord als wraak op wat Hamas deed op 7 oktober 2023, hoe gruwelijk dat ook was, moet de psychiater vragen om eens goed naar de medicatie te kijken.

Nog even en dan bestaat er geen Palestijns volk meer om voor op te komen. "Ja, maar er leven nog zo'n 2 miljoen Palestijnen en moord is pas een genocide als een heel volk wordt uitgemoord!" Deze neplogica van fascisten is een slag in het gezicht van de slachtoffers van de Holocaust waarbij miljoenen Joden werden vermoord. Immers: er leven nog miljoenen Joden. Ook maakt de door fascisten bedachte betekenis van genocide van hun voorvrouw Dilan Yesilgöz een leugenaar. Immers: de doelgerichte moord op een paar duizend Jezidi's noemde zij nog niet zo lang geleden een genocide. Waarom is de moord op zeker 50.000 mensen dat dan niet?

"Ja, maar die tienduizenden burgers zijn alleen maar bijkomende schade bij het uitschakelen van Hamas!" Onzin: het IOF kon zeer gericht een gezocht man vermoorden terwijl hij in een appartement zat in een ander land terwijl zelfs het gebouw nog goeddeels intakt is en vermoordde met een zeer goed gerichte raket onlangs de laatste paar Palestijnse journalisten in hun slaap in een tent in Gaza. Het IOF kàn dus doelgericht individuën uitschakelen. Dat betekent dat 'het meest morele leger ter wereld' doelbewust tienduizenden ongewapende burgers vermoordde en nog eens ruim een miljoen een langzame hongerdood laat sterven.

"Ja, maar Nederland dropt voedselpakketten uit de lucht!" Symboolpolitiek. Israël met sancties dwingen de grenzen open te stellen voor hulpverleners is vele malen effectiever. Bovendien: dat ene toestel dat Nederland stuurde stond na een enkele voedseldropping aan de grond: stuk. Officieel tenminste. Waarschijnlijker is het dat Nederland een telefoontje kreeg van handelspartner Israël: "Nu stoppen met Palestijnen helpen, anders openbaren wij de filmpjes van bekende Nederlandse politici en zakenlui die met jonge kinderen...eh...anders krijgen jullie straks geen gas uit Gaza!"

De huidige positie van de VVD is dat de partij Palestijnen liever dood ziet dan als vluchtelingen onderweg naar dat o zo fijne Nederland.
Bevoorrecht dat ik in dat echt wel fijne Nederland woon, sloot ik iets na elven de luikjes.

Zondag begon ik de dag met de inmiddels traditionele puzzel van The New York Times waarbij de puzzelaar de verbanden moet zoeken tussen vier groepen van vier woorden. Soms lijkt het verband logisch en soms is het dat ook. Andere keren lijkt de logica ver te zoeken. Bovendien schiet mijn kennis van de Engelse taal en de Amerikaanse cultuur soms te kort. 

Maar het is een leuke uitdaging en fijne manier om mijn oude hersenen op gang te krijgen in de morgen. Puzzelt u graag?

Nu ik (nog) geen betaalde baan heb, hoef ik niet met mijn tijd te puzzelen en kan ik rustig de dingen doen die ik gedaan wil hebben. Zo is 'ontspullen' deel geworden van mijn dagelijkse routine en deed ik deze dag ondermeer een biografie van Bruce Springsteen weg. 

Na zo'n boek gelezen te hebben, wat doet-ie dan eigenlijk nog in de kast? Herleest u boeken vaak? Ik zelden. 

Een zekere Amerikaanse president met grootheidswaanzin en tekenen van dementie heeft hoogstwaarschijnlijk nog nooit een boek gelezen. Gevraagd naar het favoriete Bijbelvers van de zelfverklaard 'christen', zei hij: "O, ik vind ze allemaal even mooi", maar kon er niet één noemen. 

Dat de machtigste man van Amerika (naast buitenlandse grootmachten die filmpjes bezitten van machtige Amerikaanse zakenlui en politici. Vroeger Russisch president Medvedev: "Trump moet niet denken dat alleen de Mossad interessante filmpjes in bezit heeft van machtige Amerikanen") zei dat hij Poetin ging ontmoeten in Rusland, verbaasde dan ook weinigen. Mogelijk denkt Donald Trump ècht dat de staat Alaska in Rusland ligt. Of hij versprak zich en was van plan om Alaska terug te verkopen aan de Russen.

In elk geval was de bespreking tussen de machtige mannen zó snel afgelopen dat zelfs de geplande lunch niet doorging en was er bij de persconferentie na afloop geen tijd voor vragen. Terwijl Trump vlak vóór de top met Poetin nog vol zelfvertrouwen was, deed hij na afloop een imitatie van een door zware regenval overvallen kat die net zijn prooi had zien ontsnappen.
Oficieel betrof het vredesbesprekingen om een einde te maken aan de Russische, gewapende bezetting van Oekraïne waarbij Trump zich opwierp als bemiddelaar. Normaliter worden beide strijdende partijen aan tafel uitgenodigd. Maar Zelensky mocht niet weten wat Poetin en zijn beste aankoop in lange tijd, Krasnov a.k.a. Donald Trump in het geniep bespraken. In de woorden van politiek commentator Dan Rather:

"Vredesbesprekingen voeren met een oorlogsmisdadiger en de andere partij niet uitnodigen is geen vredesbespreking; het is een strategiesessie."

Het was duidelijk dat De Oranje Man zich niet had voorbereid op het gesprek. Dat krijg je ervan als je alleen maar denkt macht te hebben maar gewoon keihard wordt uitgelachen door mensen als Poetin dat het spel dat 'politiek' heet wèl beheersen. 

Bent u een beetje politiek geletterd of laat het u koud wat er achter de schermen van belangrijke beslissingen gebeurt en gaat u daarom alleen maar of op simpele retoriek?

Ook over dit soort zaken sprak ik graag met de in mei overleden vriend. Zijn weduwe deelt dat gemis. En dus delen wij af en toe een kopje thee en anecdotes over zijn rijke leven. Zo zat ik ook deze midag een uurtje bij haar en samen lachten wij om de dood 'want als je niet om de dood kunt lachen, waarom dan nog wel?', las ik ooit in een stripboek. Van de X-Men, meen ik. Vermoedelijk was het het karakter Archangel dat die wijze woorden sprak. 

Raar hoe het geheugen (niet) werkt: waarom kan ik mij een detail uit een stripboek herinneren dat ik veertig jaar geleden las maar niet de spontane grap die ik een dag eerder in de trein maakte waardoor een medereiziger het uitproestte van het lachen? 

De rest van mijn zondag was niet bijzonder lachwekkend maar tekende een voor mij gewone zondag: lakens wisselen, telefonisch overleg over toekomstige entertainmentopdrachten, aquarium schoonmaken, afspraak maken met de illustrator van mijn kinderboek om de laatste foutjes uit de drukproef te verwijderen en diverse andere huishoudelijke klusjes waaronder het beëindigen van de dag met het wegstrijken van de eerder die dag gedraaide was tijdens het kijken van bewegende beelden op mijn tablet.

Red Tape van The Nits is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Kars Veling en Joop Niezen


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Mits die netjes blijft. Dus zonder beledigingen en scheldpartijen en zo. Bedankt!