Ook zonder haar vermaakte hij zich.
Maar het was minder leuk geworden
om genoegen te beleven aan het hebben van plezier.
In deze fase van haar leven was er geen plaats voor hem.
Fysiek dan toch want lang geleden
had hij al een plek verworven in haar hart.
Hij twijfelde er nauwelijks aan dat zij elkaar zouden weerzien.
Tot die dag zou hij werken. Op kantoor, aan zichzelf,
zijn woning maar vooral aan zijn moreel.
Het zou haar opvallen dat hun connectie sterker
- ja, nagenoeg onverwoestbaar! - was geworden met de jaren.
=========================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Elke dag (g)een lach.(2)😎
55 minuten geleden
Wie weet, Terrence!
BeantwoordenVerwijderenDat hopen we dan mét hem!
BeantwoordenVerwijderenDat kan misschien nog wel jaren duren.
BeantwoordenVerwijderenlove As always
Di Mario
hoop doet leven.....
BeantwoordenVerwijderenmaar dit is niks voor mij, ik zou het niet kunnen, ik vergeef niet vlug
Ik wens je een fijn weekend en hier is een @->- voor jou.
Wens het maar... krachtiger dan hopen...
BeantwoordenVerwijderenX