Hij stond stil. Omdat hij niet anders kon.
Niet wetend hoe te handelen stond hij stil.
Tot zijn instinct het overnam
en hij begon te lopen.
Steeds sneller. Tot hij rende.
Recht op zijn doel af.
Zonder achterom te kijken.
De pijn in zijn borst werd steeds heftiger
en zijn beenspieren brandden als de hel.
Toch rende hij verder.
Tot hij niet meer kon.
En stilstond.
Omdat hij niet anders kon.
================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
Elke dag (g)een lach.(2)😎
47 minuten geleden
opgeven is geen optie.
BeantwoordenVerwijderenLove As always
Di Mario
Optie of geen optie, op is op.
BeantwoordenVerwijderenen dat mag men zichzelf niet verwijten
BeantwoordenVerwijderenHoe jij zo'n enigmatiche tekst weet te verzinnen en die dan ook nog goed kan verwoorden tot het geheel iets poëtisch krijgt en zeker blijft hangen, is mij een raadsel lieve Terrebel.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend hé, hopelijk speelt die hernia je niet te veel parten...
én omdat hij zijn doel bereikt had waarschijnlijk want dáár ging hij recht op af.
BeantwoordenVerwijderenBegin en eind sluiten mooi op elkaar aan en in de tussenregels een aardig verhaal
BeantwoordenVerwijderenSoms neemt je lichaam het over van de geest/verstand.
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat het verhaal hetzelfde begint en eindigt. Dat zet toch net even iets meer aan om erover na te denken.
BeantwoordenVerwijderenFijne zondag en lieve groet
Als je stopt sta je stil en moet je toch nog verder na het einddoel. Hans
BeantwoordenVerwijderen