Jolie heeft mij vermeld in haar weblog. Tof, niet?

Bijna net zo tof als het feit dat ik vandaag kon uitslapen.
Ware het niet dat ik (gevoelsmatig, want het bleek al bij tienen te lopen)
uit m'n dromen werd gerukt door het aanbellen van buurvrouw A die zich
bij het aanschouwen van een Terrebel in slaapkostuum onmiddelijk
overmatig verexcusseerde. Ben nog eventjes gaan liggen maar al spoedig
voelde ik mij geroepen door een aantal huishoudelijke taken.
Nadat de laatste kat was gevoederd en het laatste kledingstuk de strijkplank
had verlaten, pompte ik nog even wat extra lucht in de banden van m'n trouwe
step en toog richting Vondeltuin voor m'n eerste weblogmeeting.
Onderweg kwam ik, bijkans tot mijn verbijstering slegs één bekende tegen:
Ex-collega Hans. Ter plaatste bekroop mij even een vreemd gevoel.
Ik bedoel maar: een blind date tot daar aan toe maar eentje met 92
mensen tegelijk, da's heel andere koek.
Wat mij een weinig bevreemdde was het feit dat vrij veel van m'n
mede-loggers (als je dat zo mag noemen) makkelijk konden doorgaan
voor ex-klasgenoot, ex-collega of buurman. Voor zover mij bekend bleek
het maar in één geval ook echt om een buurman te gaan:
Weblogger Ab woont bij mij om de hoek. Geestig, niet?
Tot mijn eigen verbazing ben ik tot half tien blijven hangen,
enige uren langer dan gepland. Dit om U een idee te geven van de gezelligheid.
Tsja, wat kan ik er verder over melden? U had er gewoon bij moeten zijn, denk ik.

Op m'n antwoordapparaat trof ik twee berichtjes:
Eén van m'n moeder die het vermoeden uitte dat ik de hort op was
en een bericht van m'n zoon die wist te melden dat Jimmy Neutron op punt
van beginnen stond. Lief he?


Het aantal hits op dit weblog is vandaag een beetje blijven steken.
Vermoedelijk vanwege het feit dat Blogger uit de lucht was door een zogeheten DOS.
Als je sommige mensen vraagt waarom ze hacken, virussen rondsturen of een "denial of service attack"
uitvoeren antwoord men steevast "omdat ik het kan".
Behoorlijk achterlijk als je het mij vraagt. Volgens eigen zeggen mag ik dus hun neusbotje den hersenpan
indrijven met m'n handpalm "gewoon omdat ik het kan".
Ik weet niet hoe het met U zit maar persoonlijk kan ik die gassies niet uitstaan. Naar de vergetelheid met hen!
Nu is het voor mij niet onoverkomelijk als ik een dagje niet kan loggen:
Nje problema. Ook als ik niet log hoef ik mij niet te vervelen.
Lekker douchen, lekker slapen en lekker opstaan.
Morgen is er, naar verluid, weer een dag.

Selamat tidur!

De zoektermen voor vandaag:
Nummer één bij Ilse...wauw! Dat ik dit nog mag meemaken...
"blijf van me huis lijf"
Deze begreep ik niet helemaal:
"advertenties trampolines trampoline"
Nummer 9 wereldwijd met de immer populaire zoekterm: "Buurvrouwen".
Ook deze houdt vrij veel mensen bezig:
"2014 AND meteoriet".






Onderweg naar school wachtte ons een verrassing op de straathoek:
Dani. Ferdinand bij de schooldeur afgeleverd en met haar gaan winkelen.
Dientengevolge ben ik nu de eigenaar van een heus boekweit-kussen en
een drietal nieuwe video's (te weten: Demolition Man, Casper het vriendelijke spookje en
een live-uitvoering door Pavarotti).
Natuurlijk zijn we nog even tussendoor gaan lunchen en vervolgden
wij onze weg met een bezoek aan m'n favoriete kledingwinkel: Coco Loco.
Daar kwamen we Angela nog tegen. Zij was Ferdinands kleuterjuf in duo-show met meester Floris.
Helaas waren de kilts op de leuke rokjes-afdeling er alleen in iets te vrouwelijke modellen want ik
overdenk al enige jaren er eentje aan te schaffen. Eerst trouwens maar even
bellen om een goede leren rok te laten maken, nu ik er aan denk.
Onderweg naar huis een redelijk gebruikelijk rijtje bekenden ontmoet:
een paar schoolmoeders en een aantal buurtgenoten.
Altijd even tijd maken voor een vriendelijk woord daar en een hoofknikje hier.
In ieder geval mensen laten weten dat je hun bestaan erkend.
Het blijkt dat dat simpele dingetje keer op keer op prijs wordt gesteld.
Vrij snel nadat wij Fer hadden opgehaald zijn we gaan eten om vervolgens
onze eigen wegen verder in te slaan:
M'n zoon en ik richting de tante van zijn oma om een weekendje te logeren
en Daniëlle richting Spikecity: huis.
Nog voordat we weggingen begon Ferdinand zich te gedragen alsof hij bij tante Mary was:
vrij kinds, ongehoorzaam en niet luisterend. Desgevraagd wist ook hij niet
goed waarom dat was. Ik heb daar de volgende theorie over:
Velen gedragen zich naar de wijze waarop zij behandeld worden.
Aangezien bijvoorbeeld tante Mary nogal de neiging heeft zich neerbuigend
op te stellen en anderen te kleineren gaan met name zij die daarvoor bevattelijk
zijn zich als "kleine kinderen" gedragen. Daarmee geven zij meteen
de tante in kwestie een excuus om zich te gedragen zoals zij dat doet.
Begrijp me niet verkeerd: zij is familie en verders een schat van een mens
maar soms zou ik willen dat zij de Ferman behandelde naar zijn leeftijd.
Klein voorbeeld: op het moment dat ik daar wegging vroeg ze mij:
"Durf je wel alleen over straat?"
Nu moet U weten, beste lezer, dat ik volgende week de gezegende leeftijd
van 36 jaren hoop te bereiken en in de grote stad A ben geboren en getogen.
Bovendien doe ik aan Pencak Silat en weet ik ook nog eens aardig m'n mondje te roeren.
Toch heb ik besloten, voor de liever vrede, om haar opmerking te negeren
en te genieten van een korte wandeling in de avondlucht die, al is zij reeds bezwangerd van de herfst,
nog immer herinneringen oproept aan een prachtige zomer.