Zij vertelde mij haar naam.
Die werd een herinnering.
Een gedachte kwam er bij.
Een emotie welde op.
Natuurlijk had ik haar eerder gezien.
Mogelijk zelfs in het echt.
Op z'n minst haar schaduw dan toch.
En het gevoel van haar adem in mijn nek
toen zij in mijn oor fluisterde
dat ik haar nooit zou vergeven.
========================
Meer lezen? Zie bol.com
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
Closing Time | Graveyard
3 uur geleden
En dus ook nooit zou vergeten.
BeantwoordenVerwijderenHet moet erg geweest zijn wat zij hem aangedaan had.
BeantwoordenVerwijderenIk heb liever dat ze zegt, ik zal je nooit vergeten.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Goede morgen lieve Terrebel en een fijn weekend gewenst.
BeantwoordenVerwijderenWat een knap geschreven verhaaltje presenteer je ons hier weer, in enkele zinnen wist je perfect de situatie en het gevoel te beschrijven!
En toch... vergeven is je zelf in vrijheid stellen, vergeef, wens het goede aan de ander en vergeten is een ander verhaal.
BeantwoordenVerwijderenX
Nooit vergeven is ook nooit vergeten.
BeantwoordenVerwijderenOeh, nooit is wel erg lang...
BeantwoordenVerwijderenZodra je kunt vergeven, blijven de mooie of goede herinneringen bestaan. Vergeten is lastig denk..
BeantwoordenVerwijderen