Wij worden veel te snel volwassen

Zaterdag gingen wij met een paar ouders borrelen en roddelen. Onze kinderen gaan (met de ouders van één van hen) gezamenlijk skiën in de voorjaarsvakantie. Voor sommigen is het de eerste vakantie zonder eigen ouders dus moesten er even wat zaken worden besproken. Naar het schijnt wijk ik qua manier van opvoeden wat af van andere ouders. Ik ben namelijk fel gekant tegen verbieden omdat ik weet dat dat zelden werkt. Het goede voorbeeld geven (Hoe kunnen ouders hun kind verbieden een biertje te drinken maar elke avond een fles wijn achterover slaan?) en met argumenten komen ('Als je vanavond veel zuipt ben je morgen brak op je examen en moet je een jaar langer op school blijven.') blijkt vele malen effectiever dan straffen uitdelen. Belonen werkt trouwens óók heel goed.

De laatste paar dagen stonden vooral in het teken van de gezondheidsbeurs in Utrecht waar mijn vriendin stond met de spullen van haar bedrijf: http://www.rataplandesign.com/

Er waren diverse momenten van verplichte rust in dit jachtige leven van ons, westerlingen. Zo wachtte ik een half uur in de rij op een tosti en mocht ik bijna een uur wachten voor ik aan de beurt was bij een gratis podotherapie sessie. Wat betreft omzet viel De Nationale Gezondheidsbeurs voor ons helaas wat tegen maar het was erg gezellig.

Tussendoor was mijn schoonmoeder jarig en vierden wij dat met lekker eten in een fijn restaurant, vertelde de fysiotherapeut mij dat ik weer langzaam mag proberen te sporten (alleen nog even geen sporten die de heup veel belasten, zoals skiën, golf, zwaard vechten en honkbal bijvoorbeeld) en beleefde ik mijn eerste zangles. De zangjuf vertelde mij dat het niet vaak voorkomt dat een man die als spreekstem een 'bas' is en mogelijk een 'tenor' toch een zuivere hoge 'F' weet te halen. Leuk om te weten.

Met die (eerste want er volgen er nog meer) zangles ging een lang gekoesterde wens in vervulling. Ik besloot om de zaken op mijn 'bucket list' ('Wat wil je allemaal gedaan hebben voor je het loodje legt?...'to kick the bucket' in Amerikaans slang.) niet langer vooruit te schuiven maar gewoon te gaan doen. Dat gebeurt er blijkbaar wanneer je een paar vrienden achter elkaar verliest. Ik wil dan ook ouders oproepen na te gaan wat je kinderen wensen en hen dan te helpen met het vervullen van die dromen.

Er zijn ouders die hun kinderen voortdurend straffen en dat 'opvoeden'
noemen. Als een kind ooit een beloning ontvangt is dat het opheffen van de straf. ('Als je je Franse woordjes hebt geleerd mag je je kamer uit.') Maar slechts zelden helpt straffen een kind iets te leren. Ja, een kind zal leren om de visite netjes een hand te geven.

Niet omdat hij of zij vindt dat dat zo hoort maar uitsluitend omdat het arme kind anders 'een corrigerende tik' ontvangt. Kinderen worden op die manier - uitzonderingen daargelaten - nare volwassenen die hun kinderen hetzelfde behandelen als zij zelf behandeld zijn. Een vicieuze cirkel is altijd moeilijk te doorbreken. Maar het is niet onmogelijk.

Wij worden veel te snel 'volwassen'. Waar is de tijd gebleven dat wij konden genieten van een onbekommerde jeugd?

In de serie Onbekende Helden is het vandaag de beurt aan Frederik van Eeden. Hij schreef niet alleen een paar prachtige boeken die tot nadenken aanzetten (De Kleine Johannes, van de Koele Meren des Doods...) maar was ook belangrijk in de beweging van de Significa. Zeg maar de leer om duidelijk te zeggen wat je bedoelt zodat er geen misverstanden ontstaan.

Hier is Cliff Richard met het liedje 'The Young Ones'