Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Deze #lolcat vraagt zich af of je lid moet zijn van een groep om die te steunen:
"Deed jij mee met Pride? Wist niet dat jij homo was!"
"Jij werkt bij Philips maar bent geen gloeilamp."
Goed nieuws vind ik dat een medische doorbraak hoop biedt aan mensen die lijden aan het Symptoom van Huntington; de nieuwe behandelmethode kan over een paar jaar al Huntington-patiënten een langer en gezonder leven geven.
Deze buurtkat is inmiddels overleden maar als ik langs het stukje gras kom waar zij graag lag, glimlach ik weer even om de herinnering:
Ruim 700.000 leden van dit volk vluchtten voor het brute geweld dat tienduizenden van hen ten deel viel. Omdat zij een minderheid vormden in het land, kregen zij van volksmenners - en bijgevolg van Het Volk - de schuld van wat er dan ook mis ging in hun leven. Met een genocide tot gevolg.
De Rohingya werden intens gehaat door de meerderheid van de bevolking, 'keurige boeddhisten'. Huh? Maar het boedhisme is toch een vredelievende stroming? Ja. In theorie zijn de islam, het judaïsme en het christendom dat ook. Maar vraag maar aan de tientallen miljoenen slachtoffers van religieus idioten hoe vredelievend veel religies in de praktijk zijn. De nazi's waren bijvoorbeeld keurige, witte christenen. Ik bedoel maar.
Dictators als Hitler worden door het Volk vereert als ware zij goddelijke wezens die absoluut niets verkeerd kunnen doen. Zij kunnen ook niet geloven (...) dat hun Grote Leider hen ooit onheus zou bejegenen. Zo lang je maar de voeten kust van de standbeelden die in zijn eer zijn opgericht.
Een beetje als de klassieke schurk uit de oude Superman strips: zo lang iedereen hem adoreert zal hij goed voor ons zorgen. Wat natuurlijk een door de Joodse bedenkers bedachte parodie was op fascistische dictators.
Met een beetje charisma is het vrij eenvoudig een volk op te jutten tegen een ander volk. De Boeddhistische monnik Ashin Wirathu is daar erg goed in. Wappies zullen hem graag mogen want net als hen is hij fel anti-islam. Zó anti dat hij - helaas succesvol - zijn sekteleden (fans van fascistisch dictators gedragen zich niet anders dan sekteleden) opriep de (Islamtische) Rohingya met grof geweld te bestrijden. Niet bepaald volgens de Boeddhistische leer.
Waarom denkt u dat religieuze volksmenners per definitie hun volgelingen oproepen zich niet volgens de leer te gedragen?
Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken.
Heeft u na het lezen van dit blogstuk iets geleerd, wat gelachen of heeft het u aan het denken gezet, overweegt u dan een donatie voor de tijd en moeite die ik er in steek.
Maandag baalde ik even dat er een nieuwe dag begonnen was. Vooral omdat mijn bed heerlijk warm en comfortabel was. Toch maar eruit want er was weer veel aan de hand. Ja, óók in de wereld maar ik heb het even over mijn eigen leven. Een leven waar ik deze morgen het grootste deel van mijn concentratie op richtte. Na het schoonmaken van het aanrecht en het toilet was het de beurt aan verder ontspullen.
Boeken die ik waarschijnlijk nooit meer zou lezen gingen in een tas, bestemd voor een buurtboekenkast en al de Lego die ik kon vinden
ging in een tas en een vriend van mijn zoon wordt de nieuwe eigenaar. Fijn dat mijn oude spullen naar een liefhebber gaan in plaats van een vuilcontainer in of opkoper.
Omdat ik het nog steeds niet fijn vind om alleen te zijn, was ik blij dat een buurvrouw mij op de thee uitnodigde.
Wij spraken over onze kinderen, ouderdomskwalen, recent en naderend verlies van geliefden maar ook over wereldproblematiek. Waarbij wij vooral onze zorgen uitten over op immigranten gerichte haat. Opvallend vaak door immigranten en nazaten van immigranten. Een van de recente excessen daarvan vond plaats in - waar anders? - de Verenigde Staten van Amerika.
Tori Branum ('MAGA Karen' noemt zij zich op sociale media) is een politica en ex-marinier die ICE tipte over 'illegalen!'. Met als gevolg dat honderden uit Zuid-Korea ingevlogen experts in de handboeien werden geslagen en gearresteerd. Terwijl zij gewoon legaal in de VS waren om te assisteren bij het opzetten van een nieuwe Hyundai-fabriek die batterijen voor elektrische voertuigen zou produceren.
Met als gevolg dat Zuid-Korea niet tientallen miljarden zal investeren in de Amerikaanse economie en werkgelegenheid. Beetje jammer. Trump's lakeien zagen geen andere uitweg dan te liegen over de illegale arrestaties, wetend dat zij geen negatieve consequenties zullen ervaren.
Daardoor kon ook Tom Homan, voormalig hoogste baas bij deportatiedienst ICE en nu de opperbaas van grenscontroles, wegkomen met het aannemen van tienduizenden dollars smeergeld. Het lijkt vrij standaard: mensen die het hardst roepen tegen criminelen te zijn, blijken het vaak zelf.
Vindt u dat mensen die roepen tegen criminaliteit te zijn nog recht van spreken hebben als zij zèlf crimineel blijken te zijn?
Een bizarre uiting van een crimineel die fel anti-crimineel zegt te zijn, is gaande in Turkmenistan. Terwijl president Gurbanguly Berdymukhammedov zichzelf, zijn voorganger als president tevens vader (lekker democratisch) en andere familieleden en vrienden op allerlei mogelijke manieren bevoordeelt, lijden zijn burgers bittere armoede, mogen niet in een auto rijden als die niet wit is en moeten werkende vrouwen een gele hoofddoek of jurk dragen op straffe van ontslag. Maar je bent er vrij, in Turkmenistan. Zo lang je danst naar de pijpen van de president. Een beetje als in Amerika dus: zo lang je de wensen van de president opvolgt ben je vrij om te doen wat je wilt.
Geen wonder dat veel leden van antifa (iedereen die het fascisme niet ziet als beste staatsvorm) uit de VS proberen te ontsnappen.
Zou u graag leven in een land waar vrouwen, homoseksuelen en andere minderheden minder rechten hebben op last van een enkele, 'sterke' leider?
Zowel in Turkmenistan alsook in de VS kent men een leider die zo dom is om te denken dat rijke mensen per definitie nette mensen zijn. Dus - met name in de hoogste regionen - is corruptie meer regel dan uitzondering. Van Trump kun je nu zelfs voor 5 miljoen dollar het Amerikaans burgerschap kopen. Met die handel zal de VS vooral criminelen aantrekken.
Na het avondeten trok ik mijn schoenen aan en mengde mij met een groep Vrijmetselaren.
Een groep mensen waartussen men uiteraard óók miljonairs en criminelen aantreft. Want ook wij zijn gewoon mensen. Deze avond ontdekte ik niet de enige te zijn die last heeft van Weltschmertz; ook bij diverse andere Broeders bleek het euvel te spelen. "Waar doe ik het voor? Wat is het nut?"
Tijdens het daarover van gedachten wisselen rezen de vermoedens dat het gevoel wordt opgewekt door de staat van de wereld, het gemis aan idealen die steeds minder vaak je leidraad blijken te worden bij het ouder worden en het verlies van vertrouwen in hen die de wereld beter zouden kunnen maken. Maar dat blijkbaar niet doen.
Heeft het allemaal zin? En verandert de werkelijkheid als het eenmaal zin heeft? Idealen waren de motor die mij door de tijd stuwt, maar de motor hapert. Wordt ons aangepraat dat wij machteloos zijn? Is het nodig om iets te ambiëren?
Wie ambieert iets te leren over Vrijmetselarij, kan terecht op onze Avond voor Belangstellenden op maandagavond 6 oktober in Amsterdam.
Er niet helemaal gerust op maar gesterkt door het feit niet alleen te zijn, stapte ik iets na elven in bed.
Dinsdag werd ik wakker in een stille wereld. Had The Rapture die evangelisten voor deze dag (en al vaker in het verleden) hadden [besteld] voorspeld dan toch plaatsgevonden? Maar nee, Onze Lieve Heer had niet miljoenen evangelisten laten opstijgen van de Aarde maar de bovenbuurman was niet thuis en wekte mij dus niet met rondlopen op zijn houten vloer en zijn pianospel.
Ook als De Grote Opname van de Gemeente op de Eindtijd had plaatsgevonden, had ik lekkerder kunnen slapen. Verzonnen in de 19e eeuw door religieus leider John Nelson Darby betreft De Opname een interpretatie van een paar vage bijbelteksten. Ware Gelovigen zouden De Heer in de Lucht ontmoeten om te voorkomen dat zij op Aarde zouden zijn tijdens Grote Plagen. Miljoenen nepchristenen raakten dus zeer teleurgesteld toen er helemaal niets met hen gebeurde op de afgesproken dag: "Ben ik dan geen Ware Gelovige in de ogen van de Heer? Boehoehoe!"
Deze verse datum (een recente was 21 mei 2011)
van De Opname werd gedroomd door de Zuid-Afrikaanse dominee Joshua Mhlakela die op TikTok deelde dat Jezus hem vertelde terug te komen tijdens Rosh Hashanah, het Joods Nieuwjaar. Leuke datum op zich want Jezus was een Jood. Een Rabbi zelfs. Een christen was Jezus zeker niet. Immers, het christendom bestond nog niet.
Stelt u zich maar eens voor: een wereld zonder nepchristenen! Van die mensen die zeggen christen te zijn maar absoluut Zijn leer niet volgen. Wat vooral blijkt uit hun rare racistische ideeën.
Zoals dat de kerstman in Plopsaland eenmalig wordt vervangen door een kerstelf een uiting zou zijn van islamisering.
Ik proestte het uit toen ik dat las. "Alles islamiseerd!" Volgens racisten is de kerstman blijkbaar een christen en een kerstelf een moslim. Hoe verzinnen zij die onzin? Hilarisch! En weer viel het taalgebruik op; hoe komt het toch dat racisten zo ontzettend slecht hun eigen taal beheersen? Is ook dàt de schuld van asielzoekers, moslims en links?
Met en bij een buurvrouw was er gelukkig ook voldoende te lachen. Met name toen mijn zoon een huurauto voorreed en ons naar een bouwcentrum reed voor tuinaarde en andere benodigdheden voor het winterklaar maken van onze respectievelijke achtertuinen. Voor het eerst zat ik in een auto met mijn zoon achter het stuur; een machtig moment in een vaderleven!
Terwijl mijn zoon weer dingen deed die zonen zoal doen, proostte ik met de buurvrouw met een kopje thee op de bijzondere ervaring en deed samen met haar - tijdens prachtig weer - boodschappen.
Iets lekkers hadden wij wel verdiend, besloten wij. Dat werd een chocolade éclair die wij opknappelden in gezelschap van haar kat:
Misschien omdat wij ons mentaal goed voelden, voelden wij ons ook fysiek fit en besloten druiven te gaan plukken. De ranken in de gemeenschappelijke binnentuin stonden er goed bij en de druiventrossen hadden de juiste kleur.
Een uurtje later konden wij diverse buren - en onszelf - blij maken met een trosje druiven.
Nog niet zo lang geleden was het niet zo vanzelfsprekend om in Nederland druiven uit eigen tuin te eten maar dankzij klimaatverandering kan dat steeds vaker. Tja, als je als burger niets kunt doen tegen de veel te snelle klimaatverandering en de overheid weigert maatregelen te nemen om de gevolgen te beperken, kun je er net zo goed van genieten. Zo lang dat nog kan.
Van welke gevolgen van klimaatverandering geniet u zoal?
Behalve het klimaat verandert er wel meer. Zoals de mening van de overheid over de rellen tussen fans van Maccabi Tel Aviv en die van Ajax, vorig jaar november. Nadat ooggetuigen hadden verteld dat de supporters van de Israëlische club de aanstichters waren van het geweld, weigerde Justitie hen te geloven 'want volgens Israëlisch onderzoek is er geen bewijs'. Tien maanden later bleek dat een leugen en zijn er toch beelden opgedoken van de camera's van metrostations.
Met het nieuwe bewijsmateriaal - waaruit bleek dat de bezoekende supporters zich zeer agressief, onbeschoft en racistisch gedroegen - werd een motie aangenomen in de Amsterdamse gemeenteraad om voetbalclubs te weren als hun fans zich misdragen. Alleen VVD, JA21, FVD en CDA stemden tegen. Logisch, want rechtse partijen steunen per definitie rechtse groeperingen. Dat is dan ook precies de reden dat partijen als VVD, BBB en PVV zich niet uitspraken tegen de neo-nazi's die zich misdroegen tijden het recente Els Fest.
Volgens de VVD is er helemaal niets aan de hand en is het zeker niet strafbaar wanneer groepen roepen: "We gaan afmaken waar Hitler aan begonnen was"
Deze dag maakte ik af met het lezen van een paar hoofdstukken in een boek. Dat via een weggeefkast een nieuwe eigenaar zal vinden als ik het uit heb.
Woensdag lag ik nog wat na te soezen in bed toen de bovenbuurman achter zijn piano plaats nam en diverse buren trakteerde op zijn versie van My Way. Een keertje of 32. Heel vriendelijk. Maar goed, er zijn ergere manieren om een mens uit bed te krijgen en aan het bewegen te zetten.
Fysiek èn mentaal probeer ik in beweging te blijven. Al maakt mijn huidige gemoedstoestand dat niet makkelijk. Zo word ik voortdurend geplaagd door tegenstrijdige gevoelens. Deze gemengde gevoelens lijken een mix van 'goede' en 'slechte' gevoels maar uit onderzoek gedaan op Stanford University blijkt dat 'gemengde gevoelens' een gevoel op zichzelf is. Zoals het gevoel dat je hebt bij het zien van een foto van een overleden dierbare; je glimlacht bij de mooie herinneringen en bent droevig bij het besef dat die mooie tijd niet terugkomt.
Heeft u ook wel eens gemengde gevoelens?
Vaak kunnen gemengde gevoelens mij mentaal 'verlammen' en soms haal ik er de schouders bij op. Zoals toen ik deze morgen werd gebeld met de vraag of ik mij tijdens de huidige verkiezingscampagne wil inzetten voor de politieke partij waarvoor ik ooit Raadslid was. Het was een leerzame en vaak ook mooie tijd en soms voelde het alsof ik echt verschil kon maken. Maar die tijd is geweest en ik was blij te horen dat meerdere jongeren in mijn voetstappen zijn getreden en nog vol idealen de strijd aangaan om Nederland een fijner land te maken voor een ieder.
Bent u wel eens politiek actief (geweest)?
Na dat - door mij als positief ervaren - telefoontje zette ik een fijn muziekje op en ging aan de slag: een e-mail naar de psychotherapeut die mij maanden eerder genezen verklaarde en vroeg hem een mailtje te sturen om aan te geven hoe het nu met mij gaat, contact met mijn Engelse agent met de vraag of er nog acteeropdrachten in het verschiet liggen, lunchen en na de lunch door de buurt wandelen waarbij ik weer het buurtweggeefkastje vulde met overtollige huisraad en een paar kleine boodschappen haalde voor het gezamenlijk avondeten met een buurvrouw en nog zo wat.
Heel gek: ik doe van alles en blijf afspreken met deze en gene maar toch voelt het alsof ik niets doe en niet vooruit kom. Terwijl het puur objectief best goed gaat met mij: ik ben redelijk gezond, heb geen schulden, heb een aantal fijne vrienden, buren en combinaties daarvan en ook mijn woning ziet er steeds beter uit.
Maar ik mis mijn nu volwassen kinderen en met name het samenwonen met mijn zoon. Zo ook de vrienden en buren die ik regelmatig zag maar zijn overleden of zo ver weg zijn gaan wonen dat wij elkaar niet meer regelmatig zien. Natuurlijk mis ik ook de levenspartner die drie jaar geleden nog in mijn leven was en de kat die vlak nadat onze relatie eindigde naar het diernamaals afreisde. Al met al is er nog maar één bevriende buurvrouw die ik regelmatig zie en slaat de angst mij om het hart bij het idee dat ook zij zal gaan hemelen. Waarschijnlijk eerder vroeger dan later.
Ik voelde mij dus wat alleen en verlaten. Enige troost is het idee dat dat tijdelijk zal zijn. Bovendien kan ik er wat aan doen. Op de thee gaan bij de bejaarde buurvrouw bijvoorbeeld. Erg fijn om iemand dichtbij te hebben die het begrijpt. Ook zij is geen onbekende met gevoelens van verlies. Verlies van geliefden, van hoop, van vertrouwen. Dat schept een band. Bovendien heeft zij een lieve kat èn kreeg ik een bakje eten mee dat ik alleen maar hoefde op te warmen om van te genieten.
Minder genieten doe ik de laatste tijd van sociale media. De bedrijven achter X, Threads, Instagram, Facebook zijn er op uit om zoveel mogelijk geld te verdienen. Hun aandeelhouders spoorden de bedrijven dus aan om gebruikers zo lang mogelijk op hun platformen te houden en gaven de algoritmes opdracht bepaalde berichten hoger te plaatsen in de tijdlijn. Aangezien vooral berichten populair zijn die gevoelens van haat en verontwaardiging opwekken, zijn de meest geziene berichten niet erg opwekkend. Terwijl verhalen over dood en verderf de boventoon voeren, blijven positieve berichten veelal onderbelicht. Blijkbaar zitten velen niet te wachten op het bericht dat mensen een jong eendje dat voor het eerst de sprong in het diepe wacht aanmoedigen. Of dat van een jong, doof meisje van een jaar of negen dat ondanks haar beperking haar eigen eten wist te bestellen bij de serveerster.
Wat zijn het soort nieuwsberichten waar u van glimlacht?
Zelf moet ik heel hard lachen om mensen die vol vertrouwen in een radioshow vertellen dat zij nooit voornaamwoorden gebruiken. 'Pronouns' in het Engels. Terwijl zij in het interview voortdurend voornaamwoorden als 'ik', 'hij' en 'jouw' gebruiken.
Zoals altijd was er nog voldoende om over te schrijven maar ik besloot nog wat aan mijn huishouden te doen en wat tijd voor mijzelf te nemen door lekker in bad en vroeg naar bed te gaan.
Donderdag las ik mijzelf bij over de explosieve situatie in een zeker deel van het Midden Oosten. Alleen aanhangers van het fascisme juichen voor de slechterikken in het verhaal.
Zo las ik: "Op rechts laat men Joods Nederland direct in de steek als het antisemitisme uit eigen hoek komt", schrijft Lasse van den Dikkenberg. Heel apart dat domrechts èn graag met de Israëlische vlag zwaait en normale mensen 'antisemieten!' noemt maar daarnaast graag antisemitische termen scandeert en Hitler adoreert.
Hun Grote Leider ('Führer' in het Duits) Netanyahu heeft het intussen zwaar. Hij kan niet anders dan - gelijk de pestkop op het schoolplein - huilend dreigen met geweld richting landen en instanties die zich afkeren van de genocide. Met brandbommen afgeworpen door drones de Global Sumud Flotilla aanvallen is niet alleen laf maar ook ontzettend dom; daardoor onttrok Italië een oorlogsschip aan NAVO-oefeningen en fungeert het nu als beschermer van de bekende vredesvloot.
Bovendien sloten zowel Colombia alsook Indonesië zich aan bij een internationale oproep om een troepenmacht op de been te brengen om in Palestina burgers te beschermen tegen de agressie van het IOF. Als een goed getraind leger van een half miljoen Israëlische soldaten een samengeraapt groepje nauwelijks gewapende rebellen van zo'n 6.000 man niet weet te verslaan, denk ik dat het weinig kans maakt tegen èchte legers.
Ongewapende burgers - met name kinderen - aanvallen maakt de zaak der zionisten er niet sympathieker op. In oorsprong natuurlijk een sympathiek idee 'een veilig thuisland voor joden'. Maar vrijheid mag nooit ten koste gaan van de vrijheid van anderen.
Wist u dat het vroege zionisme dè inspiratie vormde voor het fascisme van Mussolini en het nazisme van Hitler? Zoek maar eens op de naam Ze'ev Jabotinski.
Voor wie het nog steeds onduidelijk is dat fascisme slecht is, is hier een handig overzicht van groepen die door fascisten worden gehaat.
Terwijl 'antifa' alleen maar een hekel heeft aan fascisten. Zoals idioten die hun politieke voorkeur niet verbergen en zelfs trots kleding dragen met daarop gedrukt 'Anti-antifa'. Waarom dan niet gewoon 'fascist'? Dat zijn minder letters en scheelt dus drukkosten.
Hun held Netanyahu vergeleek in een vlaag van hoogmoedswaanzin Israël met het antieke Sparta, de Griekse stadsstaat die door gebruik van grof geweld tegen hun buren zichzelf in een isolement plaatste. Waardoor hij direct veel steun kwijtraakte in Israël zelf. Ruim tweederde van de Israëlische bevolking wil dat hun leider eindelijk eens een vredesvoorstel met Hamas accepteert. Maar - zoals elke dictator - Nethanyahu is geen fan van luisteren naar de meerderheid. Tot zover zijn 'democratisch' regime.
Een andere leider met hoogmoedswaanzin (hint: hij is oranje en draagt een pull-up broekje) verklaarde 'wel eventjes' een einde te maken aan de oorlog tussen Rusland en het door Poetin aangevallen Oekraïne. Dat plannetje mislukte. Daardoor koos Trump later om zijn vriend Poetin te verraden door de kant van Oekraïne te kiezen. Maar omdat hij zijn zinnen heeft gezet op de Nobelprijs voor de Vrede, verklaarde hij ten overstaan van de VN doodleuk maar liefst zeven andere oorlogen beëindigd te hebben.
Inclusief die tussen buurlanden Aberbaijan en Albanië. Erg knap want Aberbaijan bestaat niet en Albanië was niet in oorlog met een buurland. Toch wist de geweldenaar Trump die niet-bestaande oorlog te beëindigen. Tot groot plezier van komieken die erg blij waren met het gratis materiaal.
Waar met name Engelstaligen om gniffelden was het Russisch alternatieve Songfestival Intervision. Gepresenteerd als een groots 'anti-woke' festival op zich al lachwekkend maar het toefje slagroom op de warme chocomel was voor velen de naam van de uiteindelijke winnaar: een jongeman uit Vietnam met de naam Duc Phuc.
Volgens de organisatie is 'heteroseksualiteit erg belangrijk!' Waardoor het Rusland van Poetin aan de kant staat van de Nederlandse politieke partij SGP: "Iederen mag zijn wie die is. Zo lang dat maar wit, christen en heteroseksueel is."
Verder viel mij in het nieuws een drievoudige moord op in Roeselare, België. Vooral omdat dat de woonplaats is van een vriend van mij.
Met al die ellende in de wereld denk ik wel eens dat het misschien geen slecht idee zou zijn als iemand per ongeluk een A.I. vraagt een einde te maken aan de grootste bedreiging van de planeet en de A.I. dan - terecht - besluit de mensheid uit te roeien. Op twee mensen na zodat wij een kans hebben opnieuw te beginnen en het beter te doen. Maar is dat mogelijk, met twee mensen de Aarde herbevolken? Dat gaat waarschijnlijk mis, de mooie verhalen over Adam en Eva ten spijt.
Persoonlijk is er niet veel waar ik spijt van heb. Natuurlijk pakten sommige keuzes anders uit dan verwacht en kwamen niet al mijn idealen uit maar dat kan ook alleen maar in een ideale wereld in een ideale maatschappij met ideale ouders en regeringsleiders. En die wereld bestaat niet. Dus we doen het er maar mee.
Dus terwijl ik mij ernstig zorgen maakte over een zieke vriendin en ik er niet op gerust was nadat een bejaarde buurvrouw mij meldde zich erg slecht te voelen, deed ik wat aan mijn huishouden, verwerkte wat aantekeningen en deed ik onderzoek naar reis en verblijf in Engeland vanwege een mogelijk langdurig verblijf in verband met werk.
Ooit deed ik veel vrijwilligerswerk en zat ik in het bestuur van een half dozijn stichtingen en verenigingen. Nu alleen nog maar de Bewonerscommissie. Toevallig kwam ik deze dag op straat een mede-lid tegen. Zij vertelde mij dat de komende buurtvergadering niet doorgaat wegens ziekte van de wijkmanager. Zodra hij beter is, prikken we een nieuwe datum. Komt goed.
Zo lang je maar een biertje kunt doen met je beste vriend die helemaal vanuit het verre Breda kwam om een paar uurtjes bij te kletsen. Erg fijn! Uiteraard gingen de gesprekken over de meest recente persoonlijke ontwikkelingen maar ook uiten wij onze zorgen over de opkomst van extreemrechts.
Begrijpelijk dat neo-nazi's schreeuwen om gehoord te worden en ook hun frustratie is begrijpelijk: dan doe je zo je best om als nazi gezien te worden door tijdens rellen de hitlergroet te brengen, 'Sieg Heil!' te roepen en je zelfs 'Sie heil schilder' te noemen op TikTok,
weigert demissionair VVD-Minister van Oosten je nog stééds een neonazi te noemen. Tsss! Intussen doen hun Amerikaanse tegenhangers huilie huilie omdat mensen hen met nazi's vergelijken 'alleen maar omdat wij met Trump- èn swastika vlaggen zwaaien. Boehoehoe!'
Dus de maat en ik deden het enige dat wij konden doen: bier drinken en de wappies uitlachen.
Terwijl ik mijn verjaardag vierde, was hij met vakantie. En was zo lief een cadeautje mee te nemen: een shotglas vanaf zijn vakantieadres en een fles lekkers uit zijn woonplaats.
Voordat wij uit eten gingen en naar de kroeg, had ik tot mijn opluchting mijn bejaarde buurvrouw aan de telefoon en zei dat ik mijn best zou doen haar te bellen als ik thuis kwam. Maar het was inmiddels tegen elven en dus te laat om mij aan dat voornemen te houden. Slapen dus maar zodat het sneller 'morgen' zou zijn.
Vrijdag was ik mentaal nog wat aan het ronddobberen. 'Als een zeilbootje waarvan de wind uit de zeilen is genomen, doel- en stuurloos?' Bijna. Meer als een dobber. Het hoofd net boven water, af en toe uit het water worden getild door de getijden en af en toe overspoeld door een golf van emoties. Zoiets. En dan weer even emotieloos. Alsof niets er toe doet, alsof het allemaal niet uitmaakt. Wat uiteindelijk ook zo is, natuurlijk; wat wij ook doen, laten of meemaken, uiteindelijk is de mensheid alleen maar een geologische laag in de geschiedenis van de planeet.
Wat niet hoeft te betekenen dat wij maar gewoon moeten wachten op de dood of een eventuele 'rapture'. Dat geloof dat ware christenen (wat dat dan ook zijn. De mensen die zich christen noemen maar gewoon racisten zijn, zijn dat zeker niet) door Jezus himself naar de hemelen worden afgevoerd zorgde voor veel verdriet. Vooral bij mensen met rode petjes met daarop 'MAGA' gespeld. Velen van hen waren er zó van overtuigd Goed Christen te zijn dat zij hun aardse goederen verkochten, hun baan opzeiden, niet kwamen opdagen voor examens en dergelijke, dat zij nu niets anders kunnen dan huilen. Zichzelf voor de kop slaan dat zij oplichters en leugenaars op 'raptureTok' (TikTok-filmpjes over The Rapture) geloofden deden zij nog steeds niet 'want dit was vast een test van God en die evangelische voorganger verdient die nieuwe privéjet die hij mede dankzij mijn donatie kocht.'
'Mensen zijn raar', was ook de conclusie van een van de gesprekken die ik de avond ervoor voerde met mijn beste vriend. Zo zijn er verontrustend veel mensen die doelbewust op politieke partijen stemmen die de rechtsstaat willen afschaffen en van Nederland een rechtste staat willen maken.
Bent u gehecht aan de rechtsstaat of mag van u de Grondwet worden genegeerd ten faveure van racistisch beleid?
Samen met een buurvrouw dronk ik een kop thee waarbij de opkomst van extreemrechts één van de besproken onderwerpen was. Verder steunden wij vooral elkaar in onze persoonlijke beslommeringen. Zo deelde ik met haar dat ik het soms best moeilijk vind om goederen waar ik een herinnering aan heb weg te geven via buurtweggeefkastjes.
Ik publiceerde een vers Skywatch Friday and some prose-stukje voordat ik mij wijdde aan het avondeten om daarna te onderzoeken hoe ik naar een plaats in het Verenigd Koninkrijk kan komen voor een mogelijke acteeropdracht eerdaags.
Reist u wel eens naar het buitenland voor werk?
Landen die ik voorlopig niet zal bezoeken zijn Israël en de VS. Ik heb het niet zo op dictators die doodleuk mensen die zich in hun land bevinden en het niet met hun beleid eens zijn laten vermoorden. Misschien wist u het niet, maar in de helft van de Staten in Amerika geldt nog steeds de doodstraf.
Bent u voor (her)invoering van de doodstraf of bent u beschaafder dan Trump en Netanyahu en bijvoorbeeld de SGP?
De dood is vooral erg definitief. Bovendien blijkt uit diverse onderzoeken dat in de VS er juist minder moorden worden gepleegd in Staten waar de doodstraf niet heerst. De straf heeft dus geen afschrikwekkende werking.
Voor mij is slapen niet erg dus na het kijken van een aantal filmpjes uit mijn 'later kijken' lijst op YouTube deed ik mijn oogjes toe.
Zaterdag werd ik geheel en al uit mijzelf wakker en voelde mij redelijk fit. In elk geval fysiek dan toch. Mentaal nog steeds wat blêgh maar met voldoende te doen. Bijvoorbeeld mij af te vragen waarom ik toch zoveel nieuws over Indonesië onder ogen kom sinds mijn zoon en ik besloten daar in 2027 heen te reizen. Over de recente onlusten natuurlijk. Terwijl de regering probeert het probleem van de 22 miljoen kaki lima's (straatventers, eetkraampjes. Leuk: een vroegere klasgenoot schreef het betreffende artikel) aan te pakken.
Maar ook dat Nederland eindelijk wat geroofde archeologische vondsten teruggeeft. Zeventig jaar na dato maar toch. Na de onafhankelijkheid in 1965-1966 greep legerleider Soeharto de macht. Maar niet voor hij een miljoen 'communisten' had laten afslachten. Met hulp van de CIA bleek later. Zeer onvriendelijk.
Het lijkt van alle tijden en gebeurde in meerdere delen van de wereld; dat mensen hun eigen groep superieur achten en dat als goede reden zien om andere groepen mensen uit te moorden en/of te verjagen uit 'hun' land. En die stelling zelfs doodleuk verkondigen tijdens een toespraak voor de Verenigde Naties: "Wij nazi's verdienen een eigen land en hebben dus het volste recht om Untermenschen te verjagen en vermoorden!" Geen wonder dat de bekende dictator Netanyahu al snel voor een vrijwel lege zaal stond te spreken.
Alleen een handvol handelspartners bleef als trouwe honden braaf zitten luisteren naar de leugens van de bejaarde zoon van Poolse immigranten. Gesteund door ondermeer een lobbyiste van Big Agro. Namens handelspartner Nederland hulde Caroline van der Plas zich in een jurk in de kleuren van de Israëlische vlag. Maar dat Esther Ouwehand met haar kledingkeuze liet zien de slachtoffers van een dictator te steunen vond domrechts niet kunnen.
Steeds minder landen laten zich intimideren door de man die zonder steun van zionistische lobbygroepen in met name de VS vrijwel niets zou kunnen. Zo heeft inmiddels ook Spanje een militair schip gestuurd om de vredesvloot van zo'n 55 vaartuigen die onderweg is naar Gaza te beschermen tegen aanvallen door 'onbekende bronnen' (lees: Israël. Maar het IOF is notoir laf en zal nooit toegeven ongewapende burgers zonder reden te bestoken met brandbommen en dergelijke). Terwijl Italië onlangs een tweede schip stuurde.
"Ja, maar Israël heeft het recht Gretha Thunberg en andere leden van antifa te vermoorden want kijk maar wat Hamas deed op 7 oktober 2023!", is een onzinnig excuus. En was ook al in 2015 geen excuus om de Freedom Flotilla met geweld tegen te houden.
Wil Netanyahu ècht oorlog met landen als Spanje en Italië? Het zou hem goed uitkomen want zo lang Israël in oorlog is, wordt zijn rechtszaak voor fraude en corruptie uitgesteld en kan hij niet worden afgezet.
Op een buurtfeest werd ik niet afgezet. Sterker nog: de hapjes en drankjes waren gratis.
Een dame vroeg of ik nog wist wie zij was. Zij bleek de - inmiddels gepensioneerde - postbode in de wijk. Leuk om even bij te kletsen. Bijna was ik gestrikt als deelnemer voor een cursus mandenvlechten maar zó oud voel ik mij nu óók weer niet.
Dus liever meldde ik mij voor een drankje met oude en nieuwe vrienden met wie ik samen genoot van The Rocky Horror Picture Show, de cultfilm die vaak wordt vertoond terwijl publiek verkleed als de karakters uit de film die synchroon meespelen op het toneel. Hoogst vermakelijk! Bovendien mocht ik in het verleden meermaals op de planken staan in een professionele productie van het fenomeen.
Daar is bewijs van:
Heeft u wel eens op het toneel gestaan?
Nadat ik mij er telefonisch van verzekerd had dat het goed ging met de bejaarde buurvrouw die ik eerder nog wat paracetamol gaf en een klein hapje had gegeten, trok ik de stoute hoge hakken aan en vertrok naar de plek waar ik met mijn vrienden had afgesproken. 'To do The Timewarp again!'
Een drankje vooraf en kennismaken met een verse aanwinst van mijn vriendengroep hoorde daarbij.
In het theater zag ik oude vrienden en maakte nieuwe. Het is onmogelijk om goed bevriend te blijven met iedereen met wie je goed kunt opschieten maar al is iemand maar tijdelijk op je levenspad, de band kan toch heel waardevol zijn.
Samen genieten van een voorstelling die gaat over verbinding is een prettige manier om je verbonden te voelen. Een vriendin viel dat op: "Dit is waar jij echt van geniet, niet?"
Zeker. Een paar jaar geleden nam ik al eens een vriend mee naar zijn eerste keer 'Rocky Horror Show' en hij was blij verrast: "Dit was voor het eerst dat ik mij verkleedde als vrouw en de vrouwen met wie ik danste er niet van uit gingen dat ik homoseksueel was."
En dat is tof: waarom zou je kleding bepalen wat je gender of seksuele voorkeur is? Vraag dat ook maar aan de vrouwen die het in de jaren zeventig aandurfden om in een broek naar kantoor te komen. Mijn moeder werd toen door de baas naar huis gestuurd 'want een fatsoenlijke vrouw draagt een jurk of rok'. Wat cultuur- geografisch en tijdsgebonden is. Jezus liep in een jurk en bijvoorbeeld de Founding Fathers droegen pruiken, make up en hoge hakken. Waren dat dan geen 'echte mannen'?
Een echt mens ben ik sowieso en dus besloot ik iets na middernacht dat ik slaap nodig had.
Zondag kon ik mijn lachen niet inhouden vanwege een straatinterview met een lid van 'het volk': "Als ik uit Nederland zou moeten vluchten, ga ik naar Hongarije. Daar laten ze tenminste geen vluchtelingen toe!"
De laatste paar weken liep extreemrechts tijdens vernielingen die zij 'protesten' noemen antisemitische leuzen te scanderen. Opvallend vond ik daarbij hoe stil de grootste zionistische lobby van Nederland, het CIDI, daarbij was.
Ook de bejaarde buurvrouw bij wie ik thee kwam drinken en met wie ik samen boodschappen deed was wat stilletjes.
Van verdriet om haar in mei overleden echtgenoot met name maar ook vanwege de huidige toestanden in de wereld. Gelukkig kon ik haar wat troosten en af en toe zelfs even een lachje op haar gezicht toveren. Mooi als je dat voor elkaar kunt doen, toch? Net als bij mij thuis, draaide ook bij haar de wasmachine. Geeft mij altijd een gevoel van troost en huiselijkheid.
Klein hapje eten en een Indonesische les
en ik ging maar weer eens de deur uit voor een feestje: een avond vol (eigen) verhalen over seks en dating, vooral (eventueel anoniem) verteld door de mensen in het publiek. 'SmutSlam' heten deze avonden. En ik mocht er als vrijwilliger bij zijn, mensen de spelregels uitleggen en helpen over de streep te trekken als zij - begrijpelijk - niet zo goed hun verhaal durfden te delen met de aanwezigen.
Het was mij wederom een genoegen één van de vrijwilligers te zijn!
De verhalen waren weer net zo divers als het gezelschap. Mooi dat er aan iedereen ruimte wordt geboden om te zijn wie die persoon wil zijn. Een wereld waarin iedereen dezelfde voorkeuren heeft - of dat nu seksueel is of hoe dan ook - lijkt mij persoonlijk geen leuke wereld.
Zou u graag leven in een wereld waarin iedereen dezelfde voorkeuren heeft of heeft u liever een wereld zonder mensen die zich uiten op een manier waarbij u zich oncomfortabel voelt?
Een mooi evenement om de week mee af te sluiten.
Het pleonasme van de week is: Hebzuchtige dictator
.jpg)
Posts
