Voorstellen

Leuk hoor, een waterkoker van bijna 100 euro. Fijn dat het water daardoor sneller aan de kook is en je daardoor tien seconden langer kunt genieten van het reclameblok op televisie. Bijna net zo handig als een auto kopen die 280 kilometer per uur kan. En wanneer kun je zo hard rijden, dan? Eh...nooit.

Natuurlijk hebben mensen hard gewerkt om extreem dure luxe-goederen te kopen. Op kleinere schaal maak ik mij daar ook schuldig aan. Zo hoef ik geen cola en chips te kopen voor mezelf en m'n kinderen. Met water en brood blijven we prima in leven. Maar soms wil je wel een beetje luxe. Toch?

Dat probeer ik ook duidelijk te maken aan de instantie die ten onrechte de omzet van mijn werkzaamheden heeft ingehouden in plaats van de winst. Winst is NIET hetzelfde als omzet. Maar probeer dat maar eens duidelijk te maken aan een ambtenaar...

Had het DWI ook voor een ander akkefietje (de scholierenvergoeding voor mijn zoon) aan de lijn:"Meneer, U moet nog een paar kopietjes opsturen." Ik:"Dat wordt dan de derde keer dat ik die papieren naar U opstuur. Wilt U misschien nog even goed in het dossier kijken?" DWI:"O ja, hier zijn ze. Ik heb ze tóch! In Uw brief heeft U ook geklaagd dat ik reageerde ná de officiële behandeltermijn. Maar die is zes weken hoor en niet acht!" Ik:"U reageerde pas tien weken na mijn aanvraag. Dat is dus te laat."

DWI:"O ja. Ik zie ook op het rekeningafschrift dat U stuurde dat U geld heeft geleend van Uw zoon. Van alle inkomsten hebben wij een jaaropgave nodig dus van deze ook." Ik: *Zucht* Mijn zoon is geen werkgever en geen bank. Bovendien is hij 15 en verstrekt hij geen jaaropgaves." DWI:"Ja maar toch heb ik er eentje nodig." Ik:"Nee, dat heeft U niet. Vraag maar aan Uw chef."

DWI: *Fluister, fluister, overleg...*"Voor deze keer voldoet een geschreven verklaring hoe U aan het geld bent gekomen." Ik:"Die heeft U al. Op het bankafschrift staat "Lening zoon". DWI:"O ja. Maar toch heb ik meer nodig." Ik:"Wat dan?" DWI:"Dat weet ik nog niet maar als U langer wacht met alles opsturen wat ik nodig heb valt U buiten de aanvraag-termijn." Ik:"Wanneer heb ik de aanvraag volgens U gedaan?" DWI:"Eh, in oktober." Ik:"En, is dat op tijd?" DWI:"Ja meneer, dat is ruim binnen de termijn." Ik:"En weet U nu genoeg?" DWI:"Ik neem morgen Uw aanvraag in behandeling. Als U nu nog eventjes die andere gegevens faxt?" Ik:"Ik heb geen fax-apparaat." DWI:"En dus?" Ik:"Goed, ik ga wel naar het postkantoor en doneer een paar euro."

Later op de dag bel ik terug met DWI:"De fax lijkt niet aan te komen." DWI:"Kan kloppen. Ik had U het verkeerde nummer gegeven."

Soms wordt ik er een beetje onpasselijk van. Of zoals mijn ex-collega-uit-Almere zou zeggen: Hier word ik erg irritant van.

In sommige landen schijnt het nog erger te zijn met de bureaucratie en het ontmoedigingsbeleid. Ik keur het niet goed dat mensen uit pure frustratie een overheidsgebouw instappen met een Uzi en die leegschieten op alles dat zelfstandig beweegt maar ik kan het mij levendig voorstellen...

Maatregel

Het eerste boek van dit jaar (vorig jaar kwam ik tot 29 stuks) is De Gnool van Alan Aldridge. Een prachtige heroïsche vertelling over een mythisch wezen dat zich afvraagt waarom mensen moedwillig de natuur vernielen.

Hoe leuk de bioscoop, de televisie en andere media ook zijn: het haalt het niet bij het lezen van een boek. Vooral omdat je dan je eigen gedachten kunt gebruiken en niet die van een ander krijgt voorgeschoteld.

De media beïnvloeden ons denken. Vaak meer dan wij beseffen. Kijk maar naar series als 'Hawaii Five-O': opzettelijk gewelddadig, gesponsord door iPhone en laat zien dat iedereen zich aan de regels moet houden behalve de "good guys". In het geval van voornoemde serie gaat het om Amerikaanse ex-politie-agenten, een beveiliger en zelfs een vrouwelijke burger die samen een team vormen dat schurken mag intimideren, martelen en zelfs mag neerschieten. En dan gaat het alleen nog maar om verdachten!

Dit soort series probeert ons ook duidelijk te maken dat het goed is dat telefoons van gewone burgers worden afgeluisterd, hun e-mails mogen worden gelezen en hun auto per satelliet mag worden gevolgd.

Stel dat men mij ergens van verdenkt en besluit de informatie uit mij te halen door spijkers door mijn tenen te slaan, mijn gebit (terwijl het nog vastzit aan mijn kaak!) te gebruiken als boksbal of mij foto's van mijn kinderen te laten zien en daarbij te vertellen dat men weet waar ze op school zitten...Ik vertel dan alles wat ik weet. Ik zal toegeven wat het ook is dat ze claimen dat ik al dan niet gedaan zou hebben. Heck, ik zou zelfs de moord op Kennedy bekennen en vertellen wie volgens mij de video heeft laten vervangen door de DVD.

Nog voordat ze de spijker hebben kunnen pakken vertel ik ze wat er écht waar is van de landing op de maan!

Dat martelen van verdachten en zo doen ze allemaal om ervoor te zorgen dat de burger in vrijheid kan leven.

Wachtuseffe! Dus om die vrijheid te beschermen moet de burger diezelfde vrijheid inleveren!? Je mag niet zeggen wat je wilt, je kunt niet doen wat je wilt, je mag niet omgaan met wie je wilt, je mag niet schrijven wat je wilt, en dat heet dan vrijheid?

Of gaat het om de vrijheid om te doen en laten wat de grote dictator je opdraagt?

In dat geval gaat het dus niet om vrijheid. Althans, niet om de vrijheid in de ware zin van het woord.

Ik weet niet hoe het met U zit, maar persoonlijk pas ik daar voor.

Deze politieseries zijn best vermakelijk om naar te kijken maar staan -net als reclamefilmpjes- ver van de werkelijkheid. Eigenlijk zijn ze weinig meer dan reclame voor ID-tags, fouilleeracties en paspoort-controles.

Wel grappig dat de schurk in het betreffende verhaal de wereld rondreist op zijn eigen paspoort en dan nog steeds niet gepakt kan worden. Daarmee geeft men toe dat paspoort-controle niet meer is dan een onzinnige maatregel.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van John Barry