Aan de muur
een verlaten fotolijst.
Een eenvoudig houten exemplaar.
Verder niets.
Een eenvoudige versiering
aan een oude wand.
In de lijst staan
een moeder en zoon
- in zwart wit -
recht de camera
in te kijken.
Zij ziet er uit als water,
dat over en onder
en door problemen stroomt.
Soms als een kalme bergbeek,
dan weer als
een woest kolkende rivier;
onhoudbaar, ondoordringbaar
maar toch
intens zacht
============
Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken.
Heeft u na het lezen van dit blogstuk iets geleerd, wat gelachen of heeft het u aan het denken gezet, overweegt u dan een donatie voor de tijd en moeite die ik er in steek.
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Mwah,,,, dan was het vast geen foto van mij.
BeantwoordenVerwijderensommige foto's doe je nooit weg
BeantwoordenVerwijderenik snap wel dat die daar hangt
Een @->- voor U.