Vijf uur (een #verhaaltje)

Bij wijze van experiment een iets ander verhaaltje dan u als vaste lezer van mij gewend bent. Dit schreef ik in de stijl van de schrijver van een verhalenbundel die ik onlangs las. Voor mij een aardige vingeroefening.

===========================
Het was best een eind lopen vanaf het politiebureau naar huis. De volgende keer dat hij een woning kreeg toegewezen zou hij er op aandringen dat het dichterbij een politiebureau lag. Hij was wel aardig hoor, de agent die hem van straat had geplukt. Best knap voor iemand wiens (of is het 'wier'?) schoenen net zijn ondergekotst door een zuipschuit. Het was vast een leuke avond geweest in dat oud-Hollands etablissement waar pils drinken in hoger aanzien lag dan darten, getuige het feit dat de dartmat - zo heet de mat die voor het dartbord op de grond ligt nu eenmaal en ik zie geen reden die een andere naam te geven - in beslag werd genomen door een lelijk houten tafeltje waar drie stoelen bij stonden. Waarom er geen vierde stoel stond wist hij niet. Nochtans was daar voldoende ruimte voor. Hij zou het de barman eens vragen. Als hij zich ooit kon herinneren waar de kroeg was.

Hij lag nu net in bed met een kater. Nee, geen mannetjespoes natuurlijk maar dat nare gevoel waar je zo graag van af wil dat je weer gaat drinken. Jammer dat Big Pharma alcohol nog niet ontdekt heeft als anti-kater middel. Dat zou ze rijk maken!

De nieuwe buren wisten blijkbaar ook dat hij net in bed lag want boven zijn hoofd hoorde hij ze al heen en weer lopen. Zonder rekening te houden met het gebonk in zijn hoofd liepen zij te stampen van kamer naar kamer. In tegenstelling tot wat het naambordje bij de deur aangaf noemde hij ze 'De Stampertjes', naar de familie uit zijn favoriete boek 'Pluk van de Petteflet', een zeer ondergewaardeerd meesterwerk van de notoire kettingrookster Annie M.G. Schmidt. Hij had nooit geweten waar de letters 'M.G.' voor stonden en het kon hem ook niet schelen. Althans, dat maakte hij zichzelf wijs. In de praktijk was hij gewoon te lui om het op te zoeken. Terwijl dat dankzij Google waarschijnlijk maar een kleine moeite was. Maar ja, dat zou hij toch eerst zijn laptop moeten traceren. Die zou waarschijnlijk op zijn bureau staan, ingeklemd tussen een volle asbak aan de ene en een indrukwekkende hoeveelheid lege bierblikjes (zou er nog een halfvolle tussen staan? Hij kreeg bijna de neiging daar onderzoek naar te verrichten maar het gevoel in zijn hoofd hield hem in bed.) aan de andere kant.

Niet vergeten de wekker te zetten want de slijter op de hoek sluit al om vijf uur!

=========================================
Meer lezen? https://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/