Op straat zag hij een veer liggen. Een mooie veer. Van een zwarte vogel. Hij glimlachte, dacht aan haar, bukte en pakte de veer op. Hij streek de veer glad, verwijderde een enkele zandkorrel en stak de veer voorzichtig in zijn binnenzak. Voldaan over zijn daad liep hij door.
Op een dag zou hij haar de veer kunnen geven, daar was hij van overtuigd. Maar voorlopig was het helaas nog niet zo ver. Toch stopte hij de veer thuis in een mooie bewaardoos. Bij de ruim honderd eerder gevonden veren.
==========================================
Meer lezen? bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
Elke dag (g)een lach.(2)😎
3 minuten geleden
Mooi verhaal! Ooit gaat het lukken... Ooit
BeantwoordenVerwijderenAls je maar vertrouwen hebt.. komt dat moment vast wel.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Prachtig, blij dat ik je een hele mooie inspiratie heb kunnen geven en vertrouwen, voor je het weet is het zover <3
BeantwoordenVerwijderenx
Gewoon een veren verzamelaar zonder ruggengraat dus :)
BeantwoordenVerwijderenAls je maar geduld hebt hè..
BeantwoordenVerwijderenWie weet kan hij ook wat anders doen met de veren...zoals pronken met andermans veren ;)
BeantwoordenVerwijderenDoet me heel erg aan wijlen mijn (demente) schoonmoeder denken die ook altijd iedere veer die ze zag liggen op raakte.
BeantwoordenVerwijderenGoede morgen lieve Terrebel. Weerom zo'n knap geschreven verhaal waar jij een patent op schijnt te hebben. Een verhaal dat je verbeelding flink aan het werk zet ook!
BeantwoordenVerwijderenHaha, die reactie van John (-:
BeantwoordenVerwijderenHij - de man uit je verhaaltje - is vast van plan die veren stuk voor stuk in haar kont te steken. Ik snap best dat ze niet gevonden wil worden...
Warme groet