Elke morgen liep hij langs het park zonder er ooit naar binnen te gaan.
De man met hondje. Met zijn hondje.
Niemand die zich afvroeg wie hij was want hij was de man met hondje.
Een vaste verschijning in de buurt en immer chagrijnig.
De man met hondje.
Hij had geen hondenzakje of poepschep want 'hij betaalde toch belasting?'.
De man met hondje. Wist niet helemaal hoe het hoorde.
Maar geen hond die zich daar aan stoorde.
Aan het gedrag van de man met hondje.
Vanmorgen zag ik hem weer lopen. De man met hondje.
Met hangende schouders
En zonder hondje.
================
Meer lezen? Mijn auteurspagina
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
*✧ ✿(⋆‿⋆)✿*✧
35 minuten geleden
Zo lossen de meeste problemen zich vanzelf of, geen hondenpoep meer die niet opgeruimd wordt van de man het het hondje.... eh... nou ja van het hondje van de man!
BeantwoordenVerwijderenDus ook geen drollen meer... of waren die niet van de hond.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
... wat een schrijnend einde heb je aan je overigens weer mooi geschreven verhaaltje geknoopt lieve Terrebel! Zelf denk ik hier niet aan de achtergelaten drollen, maar aan de hangende schouders van de man die nu wel een heel groot verlies te verwerken heeft...
BeantwoordenVerwijderenaaah die arme man, dan maar drollen en een gelukkige man.
BeantwoordenVerwijderenIk adviseer hem om een andere hond te zoeken. Zonder hond is niets.
BeantwoordenVerwijderenOjee, als dat maar goed komt! Je weet het maar nooit he.
BeantwoordenVerwijderenDat worden eenzame wandelingen :(
BeantwoordenVerwijderen