Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

maandag, november 30, 2009

Weinig

Privacy staat in het museum naast de stoomlocomotief en wordt alleen soms naar buiten gereden omdat't er zo mooi uitziet. Wij moeten ons er maar gewoon bij neerleggen (Al zal ik immer blijven protesteren!); het wordt nooit meer zoals vroeger.

Vroeger hadden mensen het écht druk; nu doen ze krampachtig alsof. Dat is een groot verschil. Zo werkte mijn moeder 40 uur per week, deed daarnaast vrijwilligerswerk voor de kerk, bracht mijn broer naar het voetballen én was regelmatig 's nachts te vinden in de "fiets-o-theek", later "discotheek" in de kelder van Hotel Krasnapolsky. In dat omgebouwde fietsenhok was er een meneer die zijn platencollectie (Voor de jeugdigen: dat is een ander woord voor discotheek) draaide voor de aanwezige jongelui.

De jongelui van heden ten dage zijn druk met MSN'en, sms'en en chillen. Dat zouden wij vroeger waarschijnlijk ook hebben gedaan maar er waren simpelweg minder mogelijkheden toe.

Toch heb ik dit weekend heerlijk zitten chillen in Breda alwaar ik diverse lokale biersoorten (Waaronder het Winterkoninckje en De Drie Hoefijzertjes) heb geproefd en waar het leven een lager tempo aanhoudt dan in het Amsterdamse. Des zondagmiddags zou ik gaan assisteren bij een verhuizing maar dat ging niet door. Derhalve kon ik even een uurtje bijkomen voor ik met m'n zoon naar een etentje ging bij nicht Jessica en haar vriend Vincent. Na het eten nog een potje zitten kaarten om vervolgens laat thuis te komen na een weekend waarin ik in totaal zo'n 9 uren sliep. Zelfs voor mij is dat wat weinig.

De link van vandaag verwijst naar het weblog dat ik langzamerhand steeds voller vul met eerder en elders genoteerde dromen. Weest niet verbaasd: de pagina is engelstalig. Enerzijds omdat ik vaak in dei taal droom (geen idee waarom) en anderzijds ter tegemoetkoming aan anderstalige vrienden en familie. Voor Nederlanders die het Engels niet machtig zijn is er nog altijd Google Translate. Het leuke is dat deze online vertaalmachine de dromen nog absurder maakt.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Robert Holdstock

zondag, november 29, 2009

Zeker (Een verhaaltje, vervolg)

Morgen een verslag van dit weekend dat nog niet voorbij is maar eerst -en op veler verzoek mag ik wel zeggen- dit:


Een paar weken later zag hij haar weer. Het was in een kleedkamer waar zij hem een voorzichtig kusje gaf en daarna aan het werk ging. Met de smaak van haar lippen nog op de zijne deed hij wat hij moest doen.

De meesten verloren het spel dat hij speelde maar hij voelde zich een winnaar ook al was hij haar uit het oog verloren. Hij zou haar ooit weer zien, dat wist hij zeker.

-------
Wie oudere verhaaltjes wil lezen verwijs ik naar het invulschermpje linksboven in dit weblog om daar "een verhaatlje" in te typen.

vrijdag, november 27, 2009

Het zijne (Een verhaaltje)

Vanuit een ooghoek zag hij haar foto's maken van hem en de mensen die hij net had leren kennen. Zij zag hem kijken en zoomde in. Hij flirtte met de camera maar eigenlijk met haar. Zij liet het apparaat zakken om hem te laten zien dat zij naar hem lachtte. Het kuiltje in haar wang werd dieper.

Het hoedje stond haar schattig en het leek er niet op dat zij zich had verkleed. Zij sprak zijn moedertaal niet en hij niet het hare.

Die barriëre kon niet verhinderen dat zij toenadering zochten.

Even later had hij haar nummer. Maar zij niet het zijne.

donderdag, november 26, 2009

Borsten

Wellicht heeft ook U kennis genomen van de verklaringen van de agenten in de zaak van "Hoek van Holland". Ik verbaasde mij erover dat het zo lang duurde voordat de dienders in paniek raakten. Dat zal de training wel zijn geweest. Op zijn minst is het natuurlijk verdacht te noemen dat de raddraaiers georganiseerd te werk gingen en de Mobiele Eenheid in geen velden of wegen te bekennen was. Iemand is heel erg incompetent of heeft geld geboden gekregen om de ME niet te laten uitrukken. Ik weet niet wat kwalijker is.

Voor de hooligans en Feyenoord-"Fans" waarvan bewezen is dat zij zich hebben misdragen bedacht ik dat het wellicht lollig zou zijn als die op de middenstip van hun geliefde stadion zonder verdoving werden gecastreerd terwijl de tribunes zitten afgeladen met gewone burgers. Vervolgens moeten zij zich door een haag van Ajax-aanhangers die zijn uitgerust in politie-uniform en in bezit van gummiknuppel een weg zien te banen naar de catacomben. Het doel is tweeledig: publieke vernedering werkt afschrikwekkend naar gasten die hetzelfde willen flikken én ze kunnen zich niet meer voortplanten. Zo bereik je tevens dat het gemiddelde IQ der Nederlandsche bevolking binnen één generatie met zo'n vier punten stijgt.

M'n zoon en z'n klasgenoten bezitten een bovengemiddeld IQ. Dat is dan ook de reden dat zij en hun ouders voor het gymnasium als schoolvorm gekozen hebben. Bij allen, echter, ontbreekt het aan basiskennis op het gebied van Nederlands. Voor zinsontleding is klaarblijkelijk niet voldoende tijd uitgetrokken op de basisscholen.

Een delegatie van middelbare scholen heeft dat al eens aangegeven bij een delegatie van basisscholen maar blijkbaar is de boodschap nog niet aangekomen.

Mensen luisteren vaak slecht. Aandacht voor een ander is er vaak niet meer bij. Dat bemerkte ook mijn dochter toen zij een spreekbeurt hield:"Papa, veel kinderen stelden na afloop vragen waarvan ik de antwoorden al in de spreekbeurt had gegeven. Stom hè?" Mensen horen een zinsnede en formuleren daarop een antwoord voordat zij de rest hebben gehoord. Zij horen bijvoorbeeld "Gaat heen!" en denken te worden beledigd. Een beetje geduld opbrengen doet wonderen voor de gemoedsrust. Dan hoort men de rest:"En vermenigvuldigt U."

Mijn genen zijn ook vermenigvuldigd, getuige het feit dat er (vermoedelijk) drie kinderen rondlopen waarvan ik de vader ben. Ik zet het woord "vermoedelijk" ertussen omdat je het als man natuurlijk nooit helemaal zeker weet...;-)

Wat ik wel weet is dat ik een stel geweldige kinderen heb met een fantastische (sinds gisteren dus 14-jarige) zoon voorop. Was met hem naar een etentje van vriendin Iris en haar dochter Lucca. Ook zij zit in de eerste van de middelbare school en zij en m'n zoon hadden elkaar dan ook een hoop te vertellen.

Dat hadden ook buurvrouw Angélique en ik nadat wij elkaar een paar maanden niet hadden gesproken. Toen ik thuiskwam van het boodschappen doen met buurvrouw Winonah samen kwam zij toevallig net aanfietsen. De dames zaten bij mij aan de koffie toen buurvrouw Hetty belde. Tussendoor vond ik nog tijd om 2 kilo aan overbodig papier te lozen, wat werk te verrichten voor een klant en de afwas te doen. Was nog veel meer van plan maar daarvoor was het koffiedrinken met buurvrouwen veel te gezellig.

Ook vandaag was het erg gezellig met de buurvrouw. Tijdens het kletsen (zo mocht ik haar advies geven over een nieuwe haarkleur) de was weggevouwen en een telefoontje ontvangen van het ziekenhuis: m'n moeder mag naar huis!

De brief van vandaag is het definitieve antwoord van de mensen van de Filmkeuring op mijn vraag waarom kinderen van 12 wel ontploffende mensenhoofden mogen zien maar geen blote borsten.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Pia Beck

woensdag, november 25, 2009

maandag, november 23, 2009

Zintuigen

Vandaag rustig aan gedaan: een uurtje Pilates, een paar brieven geschreven, foto's verstuurd, de badkamer schoongemaakt en m'n moeder opgezocht in het ziekenhuis. Zij herstelt wonderwel van een ingreep vanmorgen en de verwachting is dat zij met een weekje weer naar huis mag. Het viel mij op dat met name de knoppen van de lift daar niet goed waren schoongemaakt. Nu is een ziekenhuis al een enorme bron van ziektekiemen maar juist daar verwacht je dat er aandacht wordt besteed aan hygiène. Toch? Alleen al de wachtkamers van de diverse afdelingen zijn de hemel voor diverse soorten bacteriën en virussen.

Maandenlang werd ons op het hart gedrukt plekken waar veel mensen samenkomen te vermijden. Maar vandaag werden ongeveer een miljoen mensen dringend verzocht zich massaal te verzamelen in sporthallen, buurtcentra en zelfs een congrescentrum om zich bloot te stellen aan contact met de grootste risicogroep: kinderen van 0 tot 4. Een overheidswoordvoerder verweert zich met het argument:"Ja maar, dat contact is maar voor eventjes: in hooguit tien minuten staat men weer buiten." Stierepoep. En dat weet die man ook; men is veel langer met elkaar in contact maar dat is het punt niet eens. Ik vroeg minister Ab Klink waarom de berichtgeving zo tegenstrijdig is.

"Het is niet mijn schuld dat-ie dood is, meneer de edelachtbare. Ik haalde maar heel eventjes de trekker over."-Ik snap het echt niet, Petrus. Ik had maar tien minuutjes onveilige sex." "Ik kon toch niet weten dat een virus dat zich via de lucht verspreid daar minder dan tien minuten voor nodig heeft?". Typisch is ook dat het vaccin dat "onze" kinderen krijgen Pandemrix is, een vaccin waarvan de Zwitserse overheid (art. in Duits) juist verbood die toe te dienen aan mensen van onder de 18 en zwangeren en zo. Volgens de medische consumentenwijzer is het af te raden het goedje te geven aan mensen die koorts hebben of zwanger zijn. (Met dank aan Jolie)

Zou onze overheid wel weten dat het goedje dat zij in de aderen van Hollandse kinderkes spuiten misschien helemaal zo veilig niet is? België heeft onlangs zelfs om onbekende redenen 170.000 doses Pandemrix laten vernietigen. Ik denk niet dat men dat voor de lol heeft gedaan. Maar ja, wie ben ik?

Anyways. Genoeg daarover. Veel belangrijker nieuws is dat Raymond van Barneveld in een groot darttoernooi is uitgeschakeld door Phil Taylor, dat Ralph Mackenbach Nederland voor het eerst in ruim 30 jaar Nederland de overwinning heeft geschonken in een Eurovisiesongfestival en dat Sven Kramer zich met zijn zieke hoofd heeft geplaatst voor de 10 kilometer hardrijden op de schaats op de Olympische Spelen in Vancouver.

Ook het nieuws dat ene Dirk Post uit Urk dood is houdt de gemoederen bezig. De jongeman is vermoedelijk vermoord en dat is echt wel heel erg natuurlijk. Ik houd mij niet bezig met speculaties over de reden. Of hij nou is omgelegd om zijn gympies of vanwege een meissie, het maakt hem er niet minder dood om en zal zijn ouders worst zijn. Ik hoop alleen dat "men" deze kans niet aangrijpt om elke jaloerse 14-jarige bang te maken.

Bij Redstar kwam ik met deze reaktie over het onderwerp angst:
Niet alleen zwemmen is gevaarlijk. Ook de griep hebben is gevaarlijk. En van keukentrapjes lazeren. En in Urk wonen. Maar goed beschouwd is niets zo gevaarlijk als ademhalen: Echt iedereen die dat doet gaat vroeger of later dood.

Zo zeker als ik dat weet vind ik ook dat elke verspilde euro er één te veel is. Of we nu de kas van het Koningshuis spekken met een paar miljoen per jaar, ettelijke miljarden in een bodemloze put gooien die ABN/Amro heet of koekjes individueel verpakken voordat ze de doos ingaan.

Een reaguurder meende (ten onrechte naar mijn idee maar wel begrijpelijk als ik het betreffende stukje herlees) dat ik het niet erg vind dat Hare majesteit de koningin geld van de burger krijgt omdat Gerrit Zalm veel meer krijgt.

Als burgers kunnen wij de hand in eigen boezem steken wat het verspillen van geld betreft.

Neem nu HD-TV. Ja leuk, het beeld geeft meer pixels per vierkante centimeter weer maar meer dan een bepaalde hoeveelheid kunnen wij simpelweg niet waarnemen. Dat bleek ook uit een experiment van de universiteiten van Utrecht en Twente. TV-kijkers werden in twee groepen verdeeld die exact dezelfde beelden te zien kregen in exact dezelfde kwaliteit. De ene groep werd verteld dat zij HD-kwaliteit beelden zaten te bekijken terwijl de andere werd verteld dat het om gewone DVD-kwaliteit ging. De groep die dacht HD te kijken gaf hogere rapportcijfers voor de beeldkwaliteit dan degenen die dachten naar een reguliere DVD te kijken. Zo zie je maar hoe je wordt genept. Met name door je eigen zintuigen.

De link van vandaag is naar een alleraardigste algemene kennisquiz (Engels)

zondag, november 22, 2009

Veel plezier!

"Hé, je pikt de deken in!"-"O, sorry".-"Geeft niet hoor, het ging per ongeluk, dat weet ik.". De twee zusjes hebben heerlijk geslapen in mijn bed terwijl ik op de bank sliep. Ook onder de douche maakten ze nauwelijks ruzie:"Mag ik nu de douchekop vasthouden?"-"Natuurlijk!" Best wel uitzonderlijk voor zusjes van 9 en bijna 8.

Eva en ik maakten het ontbijt voor onszelf, haar zusje en haar broer. Toen ontdekten wij dat de schoenen die wij gisteravond bij de kachel hadden gezet waren gevuld. Voor de meiden had de Sint veters met glitter (welk cadeautje past nu beter in een schoen dan veters?) en een doosje Ministeck; voor m'n zoon een muntjeshouder (omdat-ie nog al eens kleingeld laat slingeren) en voor mij een doosje Ministeck om een kuikentje en een kleine pinguin te kunnen maken.

Wij brachten een bliksembezoek aan oma die vandaag naar het ziekenhuis moest voor een kleine ingreep. Voor haar had Cadeautjespiet een klein flesje 4711 geregeld.

Toen was het tijd voor de hoofdmoot van vandaag: een bezoek aan het Gamelanhuis voor een demonstratie van diverse Indonesische dansstijlen en twee verschillende Pencak Silat-stijlen. Prachtig om Gamelan eens live gespeeld te zien worden. Hieronder een foto- en filmverslag.

Veel plezier!










Overigens: Dankzij Arthur van The Hospages zijn de foto's van het Chocolate Burlesque -feest in Amsterdam Marcanti nu reeds online!

zaterdag, november 21, 2009

Zwemdiploma's

In april 2007 had ik mijn zoon al eens voorgedaan hoe je een stropdas strikt maar gisteren deed-ie't voor het eerst helemaal zelf! Als een bijzonder keurige jongeman toog hij naar het galafeest op zijn school.















Voor zijn verhalen moest ik tot de volgende ochtend middag wachten.

Toen hij namelijk rond elf uur 's avonds thuiskwam was zijn vader nog aan het werk in een nachtclub, hoewel de term "ochtendclub" verdedigbaar is aangezien ik eerst rond half zes des ochtend thuiskwam na een geslaagde avond (foto's binnen een week).

Daar werd ik aangesproken door een heuse New Yorker die zich mij nog herinnerde van een bezoek aan Amsterdam zo'n acht jaar terug.

Hij zag mij toen op het podium in The Rocky Horror Picture show. Onvoorstelbaar dat-ie mij nog herkende!

Er waren meerdere bekenden gisteravond maar niemand die ik niet verwachtte.

Guy van Rompuy is niet geheel onverwacht verkozen tot "president van Europa", ondanks de geruchtenstroom die onze eigen Jen Peter Balkenende in die postitie plaatste.

Ik zag een foto van hem genomen vlak na de bekendmaking. Hij kijkt daarop toch wel erg beteuterd voor iemand die meerdere malen beweerde de post niet te ambiëren en geruchten daarover afdeed als "flauwekul". Misschien is zijn mama nu boos en is hij bang voor een standje.

Zou Wouter Bos Gerrit Zalm al een standje hebben gegeven voor het feit dat Fortis/ABN Amro inmiddels 13,4 miljard euro aan staatsgeld heeft ontvangen? En dan zijn er mensen die zich druk maken over de luttele miljoentjes die het Koningshuis van de belastingbetaler ontvangt...

Zojuist ontving ik spontane knuffels van twee bijzonder leuke jongedames die hier de nacht komen doorbrengen. Beiden zijn zichtbaar blij met hun zojuist behaalde zwemdiploma's:






















Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Josine van Dalsum

donderdag, november 19, 2009

Uitstekend

Vorige week moest ik noodgedwongen (soms moet een mens naar z'n lijf luisteren) gitaarles missen dus vanavond ga ik maar weer. Ik wil namelijk niet op m'n donder krijgen van en over de knie worden gelegd door de gitaarleraar...;-)

Soms zou ik wel eens een politicus of de een of andere topmanager of andere persoon met authoriteit over de knie willen leggen. Sommigen lijken geen of een bijzonder slechte opvoeding te hebben genoten. Ik ken kinderen die beter zijn opgevoed. Of zich althans als zodanig gedragen.

Ook collega's moeten soms nog worden opgevoed. Neem de collega die in de gemeenschappelijke kleedkamer een kledingstuk liet vallen en doodleuk wilde doorlopen. Ik zei iets van:"Eh...dat ga je nog wel even oprapen, toch?" waarop hij uitriep:"Zeg, je bent m'n moeder niet!" waarop ik antwoordde:"Klopt. Ik sla een stuk harder..." De collega koos eieren voor z'n geld.

Pisang goreng wordt ook met eieren gemaakt en dat kreeg ik vandaag voor de lunch bij m'n moeder. Lekker!

Dat was ook de banketstaaf die ik gisteren verorberde met buren Vincent en Winonah. Terwijl de buurvrouw en ik ons gitaarspel oefenden overhoorde mentor Vincent m'n zoon over zijn kennis van het Latijn. Terwijl de buren elkaar onderhielden over old-timers en hun enthousiasme deelden over oude kevers en zo mocht ik m'n zoon helpen met z'n werkstuk voor geschiedenis over de Minoïsche beschaving.

Vandaag met m'n zoon genoten van de Westerse beschaving door een beetje te shoppen. Zo had ik een nieuw shirt en schoenen nodig voor een feestje morgenavond waar ik "wat mag gaan doen". Onderweg op straat staan kletsen met een oud-(en aanstaand) skireisgenoot, een straatmuzikante met wie ik ooit in Cannes achter de bar stond in een 5-sterren hotel en natuurlijk met diverse buren. Eerder op de dag al een gezellig gesprekje gehad met de complexbeheerdster bij m'n moeder. Ook bij de kleermaker was het gezellig vandaag; Het nieuwe colbert staat m'n zoon uitstekend!

Het filmpje van vandaag is de aankondiging voor het feest morgen waar ik ook een bescheiden rolletje op mij zal nemen (Er schijnen nog kaarten verkrijgbaar te zijn. Dit is een hint):



woensdag, november 18, 2009

Veroorloven

Ik voel mij een beetje genept. Vandaag ontving ik het overzicht van mijn zorgverzekeraar. Terwijl ik dacht dat het verplicht eigen risico was vastgesteld op 155 (nadat het 150 was) blijkt het te zijn verhoogd naar E.165. Gelukkig wordt in een bijlage vermeld wat er allemaal verandert is binnen het zorgpakket. Niet dat dat het allemaal duidelijk maakt of mij als gewone burger een keuze geeft...Even denken:'Wil ik worden opgelicht door aanbieder B of door aanbieder X?"

Wat heb je aan de vrije marktwerking wanneer de bedrijven onderling met elkaar afspreken de premies met tenminste tien procent te verhogen? Minder dan tien jaar geleden was het niet ongebruikelijk om ongeveer 30 euro per maand te betalen. Tegenwoordig is het ietsjes meer...

De overheid "doet er alles aan" de premie zo laag mogelijk te houden. Claimt men. Voeg dan de daad bij het woord en schaar het ziekenfonds weer onder de noemer dienstverlening/openbaar nut. Nationaliseer de hele handel en stap'ns af van je stokpaardje "vrije marktwerking". Doe datzelfde met energiebedrijven, bangen en openbaar vervoer.

Onze regering geeft reden tot klagen. Weblogs worden er vol door geschreven...

Het is maar goed dat wij een regering hebben wiens streven het is om ervoor te zorgen dat wij binnen een jaar of 20 een jaar moeten sparen opdat wij met zijn verjaardag voor ons kind een nieuwe tandenborstel kunnen kopen. Als de 8 broertjes en zusjes zich netjes gedragen terwijl het kado langzaam bij kaarslicht (er zit geen opwaardersaldo meer op de energie-chipkaart) uit een stukje krantenpapier tevoorschijn komt, mogen ze het ding af en toe een keertje lenen. Gezellige tijden worden dat. Haal het Ganzenbordspel maar vast tevoorschijn!

Vandaag heb ik ook lekker gespeeld. En wel met m'n nieuwe camera. De keuze was gevallen op de Canon EOS 450D met een 18-200 lens. De verkoper was zo mogelijk nog enthousiaster dan ik en er ontvouwde zich een amikaal gesprek over martial arts en stilstaan bij de schoonheid der dingen en zo.

Ware het niet dat ik onverwacht toch nog een klus van zo'n 2 jaar terug uitbetaald had gekregen (wat bezielt mensen toch om te denken dat entertainers geen huur hoeven te betalen en alles voor de lol doen?), dan had ik mij deze uitgave niet kunnen veroorloven.

De vraag van vandaag is: Hoeveel krijgt de NOS betaald om elk kwartaal Albert Heijn de hemel in te prijzen?

dinsdag, november 17, 2009

Brand (Een verhaaltje)

Hij dwong zichzelf wakker te worden uit een verontrustende droom.

Hoewel er geen noodzaak toe was besloot hij te plassen om vervolgens te proberen met een handvol koud water de spinnewebben uit zijn hoofd te jagen.

Hij keek op in de badkamer-spiegel en was opgelucht zichzelf te zien en niet één van de schepsels uit zijn droom.

Hij glimlachte eventjes toen hij het krantenknipsel las dat linksonder op de spiegel geplakt zat. Fijne herinneringen. Nu wist hij dat alles in orde was.

Tot hem te binnenschoot dat het knipseltje, tezamen met de badkamer-spiegel en de helft van wat een mens zoal in een leven verzamelt verloren was geraakt in een brand.

maandag, november 16, 2009

Gevangenis

Even tussendoor: dit is precies m'n 2.121 ste logje sinds ik begon te bloggen met kerst 2002

Terwijl het besef dat ik nooit meer met m'n kinderen zal kunnen rondrennen door het park langzaam bezinkt loop ik wat te snotteren. Misschien een allergische reaktie na het schoonmaken in huis, gisteren. Misschien een verkoudheidje. M'n peetzoon ligt thuis bij zijn moeder met Mexicaanse griep-verschijnselen maar is aan de beterende hand. Mijn zoon verheugt zich zowaar op een proefwerk Latijn dat hij donderdag heeft en wilde zich vanmiddag door mij laten overhoren.

Zijn tussenrapport was al heel erg goed maar hij wil graag met hogere cijfers het einde van het jaar halen.

Ruim anderhalf jaar nadat het rapport werd uitgebracht waaruit bleek hoe groot het probleem was biedt de Australische regering excuses aan. Een groep van ruim 1000 slachtoffers was er getuige van dat hun vreselijke verleden werd erkend. Ongeveer in de tijd dat een zekere Adolf aan zijn opmars begon die zou leiden tot één van de grootste moordpartijen uit de geschiedenis, werd bijna een half miljoen kinderen in Australië verwaarloosd, vernederd, afgebeuld en misbruikt door priesters, sociaal werkers en andere "hulpverleners".

Het ging om kinderen die eenvoudigweg bij hun ouders vandaan waren gerukt omdat de overheid hen wilde "beschermen" tegen vermeende wantoestanden thuis zoals armoede en alcoholgebruik. Decennialang heeft de regering van Australië de zaak gebagatelliseerd en vaak zelfs ontkent. Maar nu zijn er dan eindelijk officieel excuses. De verloren kinderen van Australië zijn thuis.

Het lijkt wel of men vrede zoekt. U weet wel: zoals iemand na jaren een conflict bijlegt omdat-ie z'n einde voelt naderen. Vorig jaar al had de Australische regering excuses aangeboden aan (de nazaten van) Aboriginals voor het weghalen van kinderen bij hun biologische ouders om ze onder te brengen bij blanke gezinnen "zodat ze een beter leven krijgen" want "zwartjes kunnen geen kinderen opvoeden dus wij verlenen ze een gunst." Ook dit verhaal werd jarenlang ontkent.

Nog even en de maffia biedt excuses aan voor het jarenlang terroriseren, onderdrukken, oplichten en vermoorden van onschuldigen. Alleen maar omdat Domenico Raccuglia, de tweede man van de Cosa Nostra is opgepakt en deze tak van de maffia nu haar einde ziet naderen.

Zou dat de reden zijn dat Barack Obama en Hu Jintao de aanstaande klimaatbesprekingen in Kopenhagen voorbij laten gaan zonder hun aanwezigheid? Vermoedelijk zijn Amerika en China er nog lang niet aan toe om zich te verontschuldigen voor het feit dat hun landen het sterkst bijdragen aan de opwarming van de aarde.

De planeet is van ons allemaal hoor jongens! Jullie kunnen er niet meer de ogen voor sluiten dat de twee meest geïndustrialiseerde landen ter wereld gewoon keihard schuldig zijn.

Helaas voor jullie: de oude tactiek van "ontken iets maar vaak genoeg want op een gegeven moment gaat men je geloven" werkt niet meer. En volgens mij geloven jullie dat nu zelf ook.

Hoeveel zullen daadwerkelijk geloven dat de beveiliging van Paleis Noordeinde wordt verscherpt? Alleen wanneer er TV-camera's in de buurt zijn zal er een exra mannetje rondlopen bij het hek. Over een paar weken kunnen Alberto Stegeman en z'n team weer gewoon Bonito aaien. Het gaat namelijk niet om hoeveel mensen er bij de hekken staan. Als die namelijk allemaal rondlopen met de houding:"Ja, dat lijkt wel op een paspoort dus rijdt U maar door" dan nog blijft het werkpaleis van onze vorstin zo lek als een Belgische gevangenis.

De link van vandaag is naar een website (Engels) die vol staat met dingen die mensen zoal bezig houden. Een soort van Twitter maar dan met stukjes waarover is nagedacht én de moeite van het lezen waard zijn.

zondag, november 15, 2009

Weblogger

Vandaag een echte zondag mogen beleven. Uitslapen, nagels knippen, aquarium schoonmaken, cd'tjes branden, zwabberen, schoonmaakdoekjes schoonmaken, schaatsen kijken en lezen.

Naast boeken lees ik ook maandbladen, weekbladen, dagbladen, naslagwerken, artkelen via internet, essays, dichtbundels, zelfhulpboekjes, melkpakken en stripboeken. Ik heb zelfs een paar Playboy's in huis. Voor de interviews. En omdat er in enkele exemplaren dames staan die ik persoonlijk ken. Voor de brand vorig jaar had ik er zelfs een paar omdat daar een bekende Nederlandse dame in stond met een interview. En zonder kleren aan. Maar de seniorenspecial die over een paar weken uitkomt zal niet in mijn bezit komen. Hoewel "La Paay" ook op haar zestigste nog wel interessante dingen te vertellen zal hebben. Terwijl zij in Eva-kostuum over een sofa ligt gedrapeerd.

Terwijl wij ons druk maken over de ex van een vroegere hippe DJ (♪ Radio Decibèèèl ♪) zit er een jongeman vast in Guantanama Bay waar de autoriteiten zich geen raad mee weten. Omar Khadr
was pas 15 jaar oud toen Amerikaanse soldaten de Afghaanse nederzetting waar hij door zijn extremistische ouders vanuit Canada heen was gebracht platbombardeerden. Men had het vermoeden dat daar terroristen zaten. Zodoende.

Terwijl men de ruïnes van de plek doorzocht op eventuele overlevenden bleek er inderdaad nog een "terrorist" (iemand die in een oorlogssituatie tegenstanders probeert uit te schakelen pleegt gewoon een oorlogshandeling en geen terroristische daad) in leven: Een 15-jarige jongeman die zijn vrienden zojuist uiteengereten had zien worden wierp een handgranaat naar de soldaten waarbij één van hen omkwam. Omar werd neergeschoten, overleefde en werd zonder vorm van proces en zonder vorm van protest opgesloten en gemarteld in opdracht van de Amerikaanse overheid.

De Canadese regering heeft nooit geprotesteerd tegen deze onmenselijke behandeling van een Canadees staatsburger en de Amerikaanse overheid heeft nooit excuses aangeboden voor het overtreden van een belangrijk onderdeel van de Conventie van Genève.

Nu verwacht ik persoonlijk niet dat President Barack Obama samen met de Canadese premier Stephen Harper de nu 23-jarige Omar Khadr vanuit Guantanamo Bay laat overbrengen naar een civiele rechtbank en hem alsnog via eenvoudige juridische basisprincipes laat be- en eventueel veroordelen maar excuses lijken mij hier op hun plaats.

Men hoeft nu niet direkt op de knieën zoals Bondskanselier Willy Brandt dat letterlijk deed in Warschau toen hij publiekelijk zijn excuses aan de Polen aanbood voor wat het Nazi-bewind hen had aangedaan.



















Nee, gewoon doen wat juist is en laten zien hoe het hoort in een democratie door de jongeman de behandeling te geven waar hij volgens internationale verdragen en ongeschreven fatsoensregels recht op heeft. Dat zouden mooie excuses zijn.

Zou U soldaten die zojuist je dorp hebben platgebrand en je vrienden hebben vermoord netjes de hand schudden en vriendelijk verzoeken dat alstublieft nooit meer te doen? Ik zou waarschijnlijk met een rode waas voor de ogen die vol zitten van de tranen de dichtsbijzijnde handgranaat pakken, iets roepen waar de Bond tegen het Vloeken geen synoniem voor kan bedenken en zoveel mogelijk daders pijn proberen te doen. Maar ik ben U niet en slechts een eenvoudige weblogger.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Patriarch Pavle

zaterdag, november 14, 2009

Thuis

Vandaag lekker een paar wasjes gedraaid, een beetje lopen opruimen en met m'n zoon naar de Kringloop-winkel geweest om daar een colbert voor hem te halen om volgende week te dragen. Daarna even nar de kleermaker om het kledingstuk wat beter passend te krijgen en vervolgens een paar oliebollen gescoord.

Ook als je niet veel geld hebt kun je een bijzonder leuke dag hebben.

Bij velen sta ik bekend als optimist maar natuurlijk heb ook ik m'n "duistere" momenten. Angst, stress, frustratie...ik ben er niet onbekend mee al zijn het geen vrienden van me.

Sinds een flink aantal jaren probeer ik te leven volgens een paar eenvoudige regels die hier en daar af en toe herhaald worden in de hoop dat anderen er wat aan hebben. Het leven is tenslotte al zo kort dus waarom zouden we het onszelf niet leuk maken? Alleen jammer dat er zo weinig tijd is om alle leuke dingen te doen. En dus maken wij keuzes.

Er zitten zelden voldoende uren in een dag maar gelukkig komt er meestal een volgende.

Een pessimist is bang dat de wereld vergaat terwijl een optimist daar vanuit gaat en daarom van elke dag geniet.

Af en toe genieten van een avondje TV-kijken doe ik niet zo vaak maar wel graag. Laatst viel het mij weer op dat de reclameblokken op de commerciële zenders iets meer dan zeven minuten duren. Precies de tijd die je nodig hebt om even te plassen en buiten een sigaretje te roken!

Toen ik dat zo bedacht vroeg ik mij opeens af: Zijn het alleen maar mannen die van hun vrouw niet binnenskamers mogen roken of gaat het dan ook om vrouwen die van hun man binnen geen sigaretje mogen opsteken? Wat denkt U en hoe zit dat bij U thuis?

vrijdag, november 13, 2009

Een paar

Okee. Dit is misschien wel de vreemdste zoekterm ooit die mensen naar deze site heeft geleid:



"Ach, ik kan wel tegen een beetje pijn, vraag maar aan m'n ex-en". De orthopeed kon wel om mijn antwoord lachen. Hij vroeg zich hardop af waarom mijn heup niet veel méér pijn deed als hij mijn been op een bepaalde manier draaide of boog. "Zo'n vergaande slijtage heb ik nog nooit eerder gezien bij iemand van onder de 60" zei die ook nog.

Ik heb't gemakshalve maar opgevat als compliment...;-)

Hij raad mij af om aan een kunstheup te gaan omdat daarvan de gevolgen nogal ingrijpend kunnen zijn. Mede gezien mijn jonge ("Dankuwel, dokter!") leeftijd. Zolang ik nog mobiel ben, niet al te veel pijn heb en doorga met bijvoorbeeld Pilates kan ik beter nog een jaar of tien wachten voordat ik m'n heup laten vervangen.

M'n moeder was zo lief om mij mentaal te steunen en samen haalden wij iets lekkers bij de Indische Toko.

Het was wel een opluchting om de arts dat te horen zeggen want na al die jaren samenzijn zijn m'n heup en ik toch wel aardig aan elkaar gehecht geraakt...

De angst dat ik voor minimaal een paar maanden zou zijn uitgeschakeld werd in een paar minuten weggenomen.

Wij worden geregeerd door angst maar het is de overheid die die (al dan niet bewust?) aanwakkert.

Natuurlijk is de Mexicaanse Griep in potentie dodelijk. Net als alle andere griepvarianten fataal kunnen zijn voor hen met een verlaagde weerstand. Het is jammer dat de overheid paniek probeert te zaaien maar ergens wel begrijpelijk. Angstige mensen zijn nu eenmaal een stuk makkelijker te manipuleren dan mensen die helder (en voor zichzelf!) kunnen nadenken.

Wie nadenkt, namelijk, weet dat tientallen andere oorzaken vele malen dodelijker zijn dan die vermaledijde Mexicaanse Griep die iedereen binnen tien jaar vergeten zal zijn. Neem mijn -inmiddels in sommige kringen beruchte- voorbeeld van het keukentrapje dat gemiddeld 38 doden per jaar op het geweten heeft. In Nederland alleen al. Een grotere veroorzaker van onvrijwillige levensbeëinidiging is ouderdom en de daaraan gerelateerde kwalen.

Karin Spaink kwam onlangs in een stukje over kanker met een oplossing aan: (Ik geef hier even mijn eigen draai aan de woorden van de betreffende columniste) Aangezien de meeste doden die door kanker overlijden ouder zijn dan 65 kun je het aantal kankerdoden drastisch verlagen door mensen voor die tijd te laten sterven.

Zo kun je het aantal doden door een vliegtuigongeluk nagenoeg halveren door vrouwen verbieden te vliegen. Een minister had eertijds het plan opgevat om het aantal 16-jarige doden door brommerongelukken omlaag te brengen door de leeftijd waarop men mag brommer-rijden te verhogen tot 17.

Tsja, zo kennen we er nog wel een paar...

Vandaag kreeg ik reakties op m'n brieven aan respectievelijk Minister Plasterk en woningcorporatie Stadgenoot.

donderdag, november 12, 2009

Gitaarles

"The Partner" van John Grisham is boek nummer 26 van dit jaar en speelt zich af in de schimmige wereld tussen illegaliteit en recht.

Etentjes zijn doorgaans niet illegaal en het eten gisteren bestond uit een Mozerella-salade gevolgd door een kom pompoensoep en een verse forel. Met ijs toe. Een vriend van de dame die mij had uitgenodigd bleek een oud-collega.

Gisterochtend kwam ik ook al een oud-collega tegen en wel toen m'n zoon en ik wat gingen eten na zijn bezoek aan de orthodontist. De dame die hem een beugel mag aanmeten bleek een jaargenote van de zoon van de man die indertijd mijn gebit rechtzette

Ook bij het GAK UWV eergisteren raakte ik in gesprek met een oud-collega.

Gistermiddag haalde ik m'n recht bij de HEMA na een schrijven van meneer of mevrouw Klantenservice. (Persoonlijik vind ik het onbeleefd om te weigeren met een naam te ondertekenen maar te volstaan met de omschrijving van de afdeling. Maar dat zal wel aan mij liggen) En ook daar kwam ik weer een bekende tegen.

Het is zo dat ik zeer geregeld een bekende tegenkom. Nu heb ik dan ook vrij veel oud-collega's omdat ik inmiddels zoveel banen heb gehad.

Als U mij nu wilt excuseren (helaas weer geen tijd om op andere blogs te reageren; sorry guys!); Ik ben voor een dagje naar Spijkenisse en hoop op tijd thuis te zijn voor gitaarles.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Robert Enke en dat van John Allen Muhammed

dinsdag, november 10, 2009

Doet U mee?

Gisteren herdacht men de val van de Muur. Tientallen mensen werden vermoord voor iets dat "wij" heel normaal vinden: (Even) ergens anders willen zijn dan waar je was; je pasgeboren nichtje opzoeken, je zieke moeder willen spreken voordat ze sterft, de Eiffeltoren willen zien...of gewoon de drang om ergens anders te zijn.

Alleen al het idee dat er een muur staat die mij verhindert te doen wat ik wil doen brengt de neiging in mij naar boven eroverheen te klimmen. Onvoorstelbaar dat mensen decennialang met het wangedrocht hebben moeten leven.

Het heeft ontzettend lang geduurd voordat "men" luisterde naar de internationale oproep de muur te slechten maar uiteindelijk is het gelukt! Natuurlijk zijn er mensen die vinden dat het "vroeger" allemaal beter was. Op sommige punten zullen die mensen ook best gelijk hebben. Maar als ik moest kiezen tussen "rijk en opgesloten" en "arm en vrij" zijn, dan wist ik het wel. Ik begrijp heel goed dat velen teleurgesteld zijn dat gevangen zitten in een kapitalistisch systeem ook een vorm van gevangenschap is.

Misschien zou "de politiek" eens naar die mensen moeten luisteren en het verhaal niet bagatelliseren met "Ja maar, je kunt nu toch vrij reizen?"

Vandaag mocht ik, samen met acht andere cliënten, een aantal managers en beambten van het UWV naar mij laten luisteren. Men had mij uitgenodigd voor een gesprek naar aanleiding van een klachtenbrief die ik schreef. Men toonde zich bereid te luisteren naar de ideeën die ik had waarmee het UWV haar service kan verbeteren. Wij kregen niet alleen een lunch en een luisterend oor maar zelfs een bos bloemen, een cadeaubon én een reiskostenvergoeding! Eerdaags kan ik all 92 eurocenten die de trip mij gekost heeft op mijn rekening verwachten...

Mijn wantrouwen naar het UWV toe is ietwat afgenomen.

Renesmurf merkte het gisteren op: Ik kan soms behoorlijk wantrouwend zijn. Maar dat is alleen maar naar (semi) overheden en commerciële bedrijven toe, hoor! Naar individuele mensen toe ben ik vaak zelfs te goed van vertrouwen. Dat compenseert dan weer, zullen we maar zeggen.

Het is mij eenvoudigweg regelmatig opgevallen dat overheden en commerciële bedrijven niet het beste voor hebben met de gewone burger. Dat heeft vermoedelijk van doen met groepsgedrag.

Als voorbeeld geef ik U het groepje jongemannen van Noord-Afrikaanse komaf dat een beetje loopt te hangen en heibel loopt te schoppen. Als groep volledig onbetrouwbaar. Spreek je echter één van de jongens zonder dat zijn roedel in de buurt is dan blijkt hij zeer aimabel, lief voor zijn oma, behulpzaam, etcetera.

Het is dan ook reuze jammer dat de verschillende overheidsorganen van mening zijn dat burgers er zijn om voorgelogen te worden. Ook is het jammer dat commerciële bedrijven elkaar ophitsen in wie het beste in staat is de consument geld uit de zak te kloppen.

Stuk voor stuk blijken veel van die bedrijven niets anders te willen dan mensen blij te maken met hun producten en lijkt geld verdienen bijzaak.

Nu nog op zoek naar een manier om een mentaliteisverandering teweeg te brengen. Iemand enig idee hoe wij dat kunnen aanpakken?

Ik geloof namelijk zelf in een gezamenlijke aanpak.

Misschien wordt het tijd voor het oprichten van een soort van burgers/consumenten-vakbond? Als we nu eens massaal weigeren mascara te gebruiken die ooit is getest op dieren, bijvoorbeeld? Dan worden producenten vanzelf genoodzaakt die niet meer te maken, wordt er meer geld gestoken in de ontwikkeling van diervriendelijke make-up, wordt daar meer van geproduceerd en gaat de prijs bijna vanzelf omlaag.

Doet U mee?

De link van vandaag is naar een ander weblog van me waar ik vandaag de antwoorden publiceerde, tezamen met verse vragen aan Albert Heijn en woningcorporatie Stadgenoot

maandag, november 09, 2009

Schuld

De leden van de Magic-kaartclub zorgden gisteravond voor afleiding zodat m'n zoon en ik even niet dachten aan het leuke weekend met de zusjes . In dat weekend werden videospelletjes gespeeld, herfststukjes gemaakt, een kijkschijf bekeken, ansichtkaarten geknutseld en werd er met K'Nex gespeeld.

De jongedames vallen niet in een risicogroep voor de Mexicaanse griep omdat ze niet boven de 60 jaar zijn, omdat ze niet onder de zes maanden oud zijn én omdat ze geen broertje of zusje van jonger dan zes maanden oud hebben.

Ik blijf het vreemd vinden dat men nu pas mensen gaat inenten. De epidemie is namelijk al over het hoogtepunt heen en volgens eigen zeggen duurt het een week of zes voordat het vaccin z'n werk doet in de aderen van onze jonkies en ouderen.

De situatie is echter -aldus onze vaderlijke overheid- bedreigend want in de afgelopen twee weken zijn er twee mensen in Nederland dood gegaan aan deze nieuwe griepsoort. Eén daarvan was voordat zij de ziekte opliep al dusdanig verzwakt door andere ziektes dat zij waarschijnlijk hoe dan ook snel overleden zou zijn. Maar toch.

In dezelfde periode overleden drie babies kort na het ontvangen van de verplichte inenting die jonge babies nu eenmaal in ons zorgzame staatje ontvangen. Volgens een regeringswoordvoerder is er in dit geval geen reden voor ongerustheid "want tienduizenden babies krijgen die prik en er gaan er relatief maar weinig aan dood. Bovendien stierven de babies in kwestie pas ná het toedienen van de cocktailprik die moet voorkomen dat ze een ernstige ziekte oplopen. Een caussaal verband kan dus niet worden aangetoond."

Ik weet niet hoe het U vergaat, maar mij ontgaat de logica achter deze bewering en als ik een baby zou hebben die deze prik moest krijgen zou ik mij wel degelijk ernstig zorgen maken.

Intussen heeft m'n zoon karateles in het voorlopig van faillisement geredde buurthuis, was ik vandaag even bij m'n moeder op visite en kwam ik meerdere bekenden tegen op straat terwijl ik boodschappen deed in het gezelschap van Pilates-vriendin Eva. Een nadeel van het samen met iemand boodschappen doen is dat je geneigd bent meer te kopen dan je aanvankelijk van plan was. Maar dat is natuurlijk geheel m'n eigen schuld...

De brief van vandaag is gericht aan de HEMA. Als bonus krijgt U van mij de link naar een brief die ik verstuurde aan woningcorporatie Stadgenoot die het waagde m'n moeder te bedreigen met incasso-maatregelen. Grote fout.

zondag, november 08, 2009

Weg (Een verhaaltje)

Zij stond met haar fiets bij het stoplicht. Met één hand steunend tegen de zwart/wit-gestreepte verkeerspaal balanceerde zij met haar voeten op de pedalen, haar best doend niet de grond te raken. Hij zag het aan en dacht onwillekeurig aan de man die probeerde te vliegen door zich te laten vallen en te vergeten de grond te raken.
De twinkeling in haar ogen verried dat zij een geheimpje had dat zij nog niet bereid was met de wereld te delen. Het verkeerslicht sprong op groen. In een poging vanuit stilstand vooruit te komen verloor zij het zwarte ballerina-schoentje aan haar rechtervoet. Breed glimlachend wachtte zij aan de kant, steunend op haar fiets en met de ontblote rechtervoet geplaatst op haar linkerknie.
Toen het achteropkomend verkeer voorbij was geraasd pakte zij haar schoen op van de straat. Haar hand vond steun aan haar zadel terwijl zij haar voet weer bedekte. Terwijl zij haar bevallige achterwerk op het zadel liet glijden zag zij hem staan en schonk hem een knipoog met bijpassende glimlach.
Zich beter voelend dan een paar minuten daarvoor vervolgde hij zijn weg.

zaterdag, november 07, 2009

Logeren

Ik vind het boeiend om te ontdekken waar mensen zich zoal mee bezighouden. Wist U bijvoorbeeld dat er mensen zijn die dagenlang zoeken naar software om het proces van aanmaken van een e-mail handtekening te automatiseren?

Er zijn zelfs bedrijven die hier geld aan verdienen! Natuurlijk is het vele malen eenvoudiger en sneller om een simpel tekstbestandje aan te maken waaruit je "afwijkende" e-mail onderschriften "knipt" en "plakt" naar het betreffende te versturen mailtje. Als standaard-instelling in bijv. Outlook houdt je dan de ondertekening aan met je contactgegevens. Lijkt mij.

Het lijkt er op dat velen graag moeilijk doen. Misschien ligt het wel aan de maatschappelijke druk die ons wijsmaakt dat we het altijd druk moeten hebben. Zelfs met dingen die -strikt gezien- geen tot weinig noodzaak hebben. Zoals het bijhouden van een weblog...;-)

Wij deden niet moeilijk vandaag: Met zoonlief en de zusjes een beetje wezen winkelen en wat spelletjes gespeeld op de Wii. Jongste zusje is net opgehaald en de oudste blijft logeren.

vrijdag, november 06, 2009

Serieus

Wilde gisteravond na gitaarles met m'n zoon nog even een aflevering "Criminal Victims" (of zoiets) kijken maar hij vertelde me dat hij liever aan zijn opdracht voor Geschiedenis werkte.

Daar gaat Rita Kohnstamm die mij er met haar lezing onlangs nog op wees dat ik te maken ga krijgen met pubergedrag...

Jolie wees ons er onlangs weer op: Ayaan Hirsi Ali en Theo van Gogh hadden het idee van de beschreven lichamen in "Submission" gejat afgekeken van de Iraanse kunstenares Shirin Neshat. "Theo van Gogh was het "prikbord" van Ayaan Hirsi Magan" is natuurlijk een prachtige woordspeling maar met een bijzonder "scherpe" ondertoon...

Een idee pikken is niet zo heel erg strafbaar. Althans, het valt moeilijk te bewijzen. Wel is het een beetje flauw om erover te liegen zoals de omstreden politica en vermoorde cineast deden.

God (Allah, Jahweh,...) uitschelden is binnenkort niet meer strafbaar en zal vallen onder de zo geroemde (maar mijns inziens zwaar overschatte) Vrijheid van meningsuiting. Koningin Beatrix voor van alles en nog wat uitmaken is echter nog wél verboden. Blijkbaar is ons staatshoofd boven God gesteld.

Onze wijze regering wil vrijwel alles wat illegaal is verbieden. Nu is illegale prostitutie aan de beurt. Eerdaags is elke man die sex heeft met een vrouw die daar een wederdienst voor verlangt strafbaar. En dreigt er dus een ernstig cellentekort. Er zijn dames die het doen in ruil voor een Breezer (de zogeheten "Breezersletjes". U kent ze vast wel. Uit de pers.). Er zijn dames wier hoofdpijn accuut verdwijnt wanneer ze een bontjas in het vooruitzicht wordt gesteld. Er zijn dames die met een man trouwen uitsluitend uit financieel gewin terwijl de man in kwestie een fysieke wederdienst verlangt.

Een Amerikaanse militaire psychiater verlangde niet naar Irak te worden uitgezonden en schoot dus maar wat collega's dood in de hoop ontoerekeningsvatbaar te worden verklaard. Of zo.

Wat mij betreft is die man dus écht gestoord. Net als bijvoorbeeld Radovan Karadzic. Hij weet dat hij berecht zal worden als de moordenaar die hij is maar doet er van alles aan om de rechtstaat te frustreren. En het lukt'm aardig; nog even doorzetten Radovan, en niemand neemt het Joegoslavië Tribunaal nog serieus!

De brief van vandaag is gericht aan de Nederlandse Filmkeuringscommissie

donderdag, november 05, 2009

Beter

De week kabbelt voort...Even bij m'n moeder langs, even winkelen met m'n zoon, even met dochterlief aan de telefoon hangen, koffiedrinken met de buurvrouw, kletsen bij een andere buurvrouw, computer repareren, een avondje oppassen op een verse oppasbaby, Pilates-oefeningen doen bij en met een vriendin, bezwaarchriften schrijven voor een klant én voor mezelf, administratie verwerken, door zoon geinterviewd worden voor een geschiedenis-project, een paar brieven schrijven, gitaarspelen met de buurvrouw, cd's sorteren, wasje draaien, zoonlief overhoren, zwabberen...Was na het afgelopen weekeinde (met drie "performances") ook wel toe aan een beetje rust. Werkloos ben ik alleen op papier.

Voor elke werkloze worden er minimaal drie mensen bij het UWV ingeschakeld. Ofwel: werkloos zijn werkt goed tegen werkeloosheid. Dat klopt niet helemaal natuurlijk maar het is wel een gegeven dat het UWV mensen extra in dienst heeft genomen om al die nieuwe werklozen aan werk te kunnen helpen. Tegelijkertijd blijkt uit hun eigen data dat verreweg de meeste mensen op eigen houtje een (nieuwe) baan vinden waarmee het UWV zichzelf eigenlijk als overbodig bestempelt.

Ik ben zelf benieuwd wat de nieuwe baan wordt van Professor David Nutt. De toonaangevende wetenschapper werd onlangs ontslagen door zijn baas, Minister Johnson van Binnenlandse Zaken. De Britse overheid kan het namelijk niet verkroppen dat alcoholgebruik en bijvoorbeeld paardrijden vele malen slechter zijn voor de gezondheid dan het roken van een jointje.

Het maakt niet uit met hoeveel wetenschappelijk verantwoorde data Nutt en zijn medewerkers aankwamen: Drugs zijn slecht. Cannabis is drugs. En dus moet wiet nog "verbodener" worden dan het al is. Punt. Het is tenslotte de minister die bepaalt wat slecht is voor de gezondheid. Ik bedoel maar: wat weten artsen en andere wetenschappers daar nou helemaal van? De minister weet het altijd beter.

De link van de dag is een advertentie...

woensdag, november 04, 2009

Barman

Het schijnt dat er ouders zijn die hun kinderen zonder ontbijt naar school sturen en dat mede daarom het fenomeen "schoolontbijt" is ingesteld. Een mooi initiatief. Maar waarom niet aanpakken bij de bron? Vaak genoeg gaat het om ouders die liever een kwartier langer in bed liggen dan een ontbijtje maken. Voor hen heb ik de tip: maak het gewoon de avond tevoren; smeer een paar broodjes en bewaar die in de koelkast. Is niet ingewikkeld.

Goed, er zijn ouders die geen geld hebben voor een halfje brood of een pak cornflakes. Maar hoe komt het dat diezelfde mensen dan wel van de bank een lening krijgen voor de aanschaf van een plasma-breedbeeld TV, een vakantie naar Mallorca of een Xbox-360?

Het is een taak van de overheid om mensen tegen zichzelf te beschermen. Nee, niet met allerhande anti-leen maatregelen maar met het starten van een bewustwordingsproces. Het "Lenen kost geld"-logo is lollig bedacht maar om het probleem structureel aan te pakken beginne men bij de basisschool-leeftijd. Laat de juf (meesters zijn er steeds minder) tijdens het klasse-ontbijt eens vragen:"Wie van jullie heeft er een spelcomputer thuis? Wie van jullie gaat deze winter op skivakantie en/of deze zomer naar het buitenland? En wie van jullie krijgt soms geen ontbijt omdat papa of mama daar geen centjes voor heeft?" Laat de juf die resultaten noteren en naar het Binnenhof sturen met de vraag het probleem écht aan te pakken.

Anders hebben wij straks een natie van gefrustreerde mensen die niets meer anders weten dan hun frustraties af te reageren op de spelcomputer.

Het spelen van agressieve spelletjes op de computer geeft overigens maar eventjes verlichting.

Over een paar jaar kunnen we allemaal onze computers bij Albert Heijn inruilen tegen een telraam. Dat is veel milieuvriendelijker en ook op een telraam kun je tellen, tenslotte. Je kunt er zelfs spelletjes op spelen! Nog een voordeel: het systeem draait niet op Windows en is niet bevattelijk voor virussen. Pas wel goed op met wie je het telraam deelt want de Mexicaanse griep verspreid zich niet alleen via toetsenborden maar ook via houten kralen.

Ach, wie z'n gezond verstand gebruikt heeft geen Postbus 51-spotjes nodig.

Gezond verstand werkt doorgaan prima om jezelf en anderen te behoeden voor ellende. Helaas hebben de overheden liever dat wij hun regeltjes letterlijk opvolgen dan dat wij ons gezond verstand gebruiken.

Zolang er mensen zijn die weigeren hun gezond verstand te gebruiken zijn er regels nodig. Bijvoorbeeld waar het sex aangaat.

Natuurlijk is het niet verstandig om je als volwassene sexueel te vergrijpen aan een 15-jarige jongen of meisje en natuurlijk is het niet verstandig om je ex wat aan te doen, wat hij of zij jou ook mag hebben aangedaan. Maar mag je daar niet over fantaseren?

Waarom zouden U en ik wel verboden fantasieën mogen hebben en een pedofiel niet? Eigenlijk vreemd: Droom je weg bij de gedachte aan het minnekozen van een 15-jarige (U en ik niet natuurlijk) dan vinden mensen je -in het openbaar althans- een slecht mens maar loop je met vergevorderde plannen voor het vermoorden van je ex, dan krijg je een schouderklopje en een gratis biertje van de barman.

De link van vandaag verwijst naar een site over sparen en omgaan met geld.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Joop Doorman

dinsdag, november 03, 2009

Schreef (Een verhaaltje)

Hij zat aan een tafeltje op een terras te genieten van een biertje en een heerlijk nazomer-zonnetje. Hij observeerde de mensen om hem heen en noteerde zijn observaties met een groen-schrijvende pen in een klein glimmend notitieboekje met blauwglimmende kaft.

Aan een ander tafeltje zat een jongedame met blonde paardestaart en stoere zonnebril alleen. Zij dronk munt-thee, verdween voor ongeveer 20 minuten om terug te komen en een vers kopje te laten brengen.

Ogenschijnlijk deed zij hetzelfde als hij maar met een andere kleur pen en een ander kleur boekje.

Zij wisselden steelse blikken en zonder het hardop uit te spreken wist zij dat hij over haar schreef. Zoals hij wist dat zij over hem schreef.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Claude Lévi-Strauss

maandag, november 02, 2009

Beledigen

Tsjonge! Illegaal downloaden wordt verboden...Nog even en het kabinet besluit het met je auto fietsers expres van de sokken te rijden te verbieden! Stel je toch eens voor dat het verboden wordt om andere illegale dingen te doen. Dan is het einde toch echt zoek...Hebben ze nu echt niets beters te doen dan het verbieden van zaken die bij wet al verboden zijn?

Neem nu het vernieuwde kraakverbod. Volgens initiatiefnemer Arie Slob is het al zo dat huisjesmelkers panden niet langer dan zes maanden leeg laten staan. Dat klopt vaak. Maar dat komt, Arie, omdat makelaars bang zijn dat krakers in het lege pand trekken. Als kraken definitief wordt verboden (en om de PVV achter het voorsel te krijgen staat er nu zelfs een gevangenisstraf van een jaar op) krijgen de speculanten vrij spel en mogen eerbiedwaardige huurders nog langer wachten op een betaalbare woning. Andreas B schreef er een aardig stuk over op Sargasso.

Mensen vermoorden mag ook niet maar toch is dat wat vandaag 5 jaar geleden Theo van Gogh is overkomen. De herdenkingsdienst zal helaas ook worden bijgewoond door hypocrieten die zes jaar geleden nog riepen dat "die van Gogh zo'n boerenhufter is die het leuk vond om anderen -en dan nog het liefst complete bevolkingsgroepen- uit te schelden en dat "vrijheid van meningsuiting" te noemen. Een paar van diezelfde mensen die toentertijd riepen:"Kan iemand die man niet een keer het zwijgen opleggen?" Staan vandaag met krokodilletranen in de ogen bij z'n monument.

Ik denk vooral aan z'n zoon maar niet aan hemzelf. Hoewel ik gecharmeerd was van zijn humor kon ik zijn houding moelijk verdragen. Zelf ben ik namelijk van de soort die vrijheid van meningsuiting niet gelijksteld aan vrijheid van beledigen.

Vraag van de dag: waarom worden uitsluitend vrouwen uitgescholden voor "mens"?

Hier vindt U foto's van afgelopen zaterdag. Hier trouwens ook.

zondag, november 01, 2009

Voordeel

Ben nu toch wel wat moe maar heb lekker spek-pannekoeken gegeten bij m'n moeder en met haar en m'n zoon een potje scrabble gespeeld (en gewonnen met maar liefst 212 punten als eindtotaal!). Hieronder leest U waarom ik ietwat vermoeid ben.

Afgelopen vrijdagmorgen hielp ik een dame met het oprichten van een stichting en 's avonds keek ik een Frankenstein-film uit 1931 in de Oude Kerk waar wij later op de avond optraden in het kader van het Rocketcinema-festival. M'n nicht en haar vriend (Ooit bekend als "Baron von Frankstein"..._ en diverse andere bekenden waren er ook. M'n zoon had z'n vader nog niet eerder zien optreden in een 20 minuten durend stukje waarin die Politie-agent, dokter, cabaret-dancer, cheerleader, hardrocker, non en kip speelde. Nu was dat ook pas voor het eerst. Maar toch.

Zaterdag mocht ik via Amsterdam Beatclub meedoen op het Halloween Hairball-festival in Paradiso in de rollen van beul en later op de avond als hersenchirurg. Gelukkig was er voldoende tijd om collega's aan het werk te zien. Zoals The Testdollies en Dead Elvis.

M'n werk en de arbeidsuren zijn wellicht wat onconventioneel maar ik heb er lol in, maak er mensen blij mee en verdien er deels m'n brood ermee. Klein nadeel is dat ik eerst vanmorgen om zeven uur in m'n bed lag.

Een nadeel van het niet hebben van een baan voor een vast aantal uren per week is dat mensen vaak denken dat ik mij te pletter verveel. Het is gewoon zo dat ik -net als de gemiddelde ambtenaar- ongeveer 5 uren per dag werk. "Wat!?" roept er nu een ambtenaar "Maar ik werk heus 8 uren per dag!" Nou nee. U bent 8 uren per dag aanwezig op kantoor. Ongeveer een half uur per dag is voor koffiedrinken en toiletbezoek, een uur is er voor de lunch en kortere pauzes. Een half uur is voor privé-zaken zoals de eigen e-mail en het bijwerken van de Hyves-pagina. Een half uur is voor het kletsen met collega's en zo verder.

Dit zijn allemaal gemiddeldes natuurlijk en het verschilt vaak per dag hoeveel iemand aan die zaken besteed maar feit is dat ik net zo veel (of net zo weinig, zo U wilt) werk maar alleen maar minder betaald krijg dan de meesten. Wel heb ik meer vrijheid om m'n eigen tijd in te delen. Persoonlijk vind ik dat een groot voordeel.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Qian Xuesen