Steak (Een verhaaltje)

Deze opdracht had ik nooit moeten aannemen. Ik had hier veel te weinig ervaring voor en mijn nieuwe werkgever wist dat. Maar ik hield mijn mond want vooral de inkomsten uit deze klus waren zeer welkom. Ik vertelde mijn vrouw dat ik voor een paar maanden het land uit moest en zoals altijd reageerde zij gelaten: 'Je doet maar.' Ik zou mijn relatie moeten herzien. Maar nu eerst mijn paspoort zoeken en dan naar het vliegveld waar al een ticket voor mij klaar lag. Het probleem met mijn paspoort was alleen dat ik het altijd op een vaste plek opborg maar dat het elke keer weer een andere vaste plek was. Ik besloot daar wat aan te doen. Maar niet nu.

Het vliegtuig bracht mij naar een land dat niet bekend stond om een jarenlange stabiele politieke situatie. Het bedrijf zocht iemand met de expertise om orde op zaken te stellen dus wat ik hier deed was vooralsnog een raadsel want expertise had ik genoeg maar zeker niet op dit gebied.

Mijn eerste verrassing ontving ik bij het kennismakingsdiner. Mijn directe baas en gastheer schaterde het uit nadat zijn nieuwe werknemer een eerste slok wijn had genomen: 'Ha, ha! Over een paar uur ben je dood!' Ik kon er niet om lachen en hem alleen maar verbaasd en vragend aankijken. Opeens voelde ik mij misselijk. 'Maar maak je geen zorgen, hoor! Ik heb het tegengif op zak! Ha, ha, lachen dit, niet?' Inmiddels misselijk pakte ik het kleine flesje aan dat hij mij aanreikte, maakte het open en goot de inhoud in één teug door mijn keel. Mijn gastheer had het nu helemáál niet meer: 'De wijn was helemaal niet vergiftigd maar je hebt nu écht gif ingenomen! Hilarisch, dit!' Ik voelde mijn krachten afnemen en wilde hem met een laatste krachtsinspanning wurgen tot hij zei: 'Relax, het was maar een grapje hoor! Gewoon kijken hoe je reageerde. Je weet wel. Een testje. Leuk toch?'

Als reactie leegde ik mijn maaginhoud over zijn steak.

=================

Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Leren (Een #Bloginterview door @MarySjabbens)

#Bloginterview door @marysjabbens

Wil jij je even voorstellen?
Terrence Weijnschenk, geboren in Amsterdam (en daar nog steeds woonachtig na korte uitstapjes naar Zaandam en Oss) in 1967 uit een Indische moeder en een Zweedse vader. Momenteel vooral werkzaam als entertainer en acteur (zie: http://www.terrebel.nl) en als vrijwilliger op kantoor bij een bewonersplatform en een goede doelen stichting. Alleenstaand vader van een zoon van 17 en deeltijdvader van twee meiden van respectievelijk 11 en 12. De moeders waren diverse buurvrouwen. In het verleden was ik ondermeer crediteuren-administrateur, groepsleider kinderopvang en politicus.

Wat is de reden dat je bent gaan bloggen?
Op advies van een psychotherapeut die zei dat het handig kon zijn om een dagboek bij te houden.

Hoe lang blog jij al?
Sinds 26 december 2002. Ruim tien jaar dus inmiddels.

Hoe vaak blog jij?
Ik publiceer ongeveer 5 stukjes per week, sommige jaren meer, andere jaren iets minder. Elke vrijdag valt er een 'verhaaltje op vrijdag' te lezen. Die verhaaltjes worden gebundeld en zijn dan zelfs (met niet eerder gepubliceerd werk) te koop via Amazon. Maar ook gewoon bij mij persoonlijk te bestellen, natuurlijk.

Heb jij vaste tijden waarop jij je blogs schrijft?
Die had ik wel maar daar ben ik vanaf gestapt toen er weer een mooie vrouw in mijn leven kwam om voor afleiding te zorgen...

Heb jij altijd een thema of idee waarover je wilt bloggen of komt dat pas als je er voor gaat zitten?
De hele dag door, elke dag, vallen mij onderwerpen in: als ik lees, als ik schrijf (Ben bezig met een roman, een nieuwe verhalenbundel, een kinderboek, een jeugdboek, een thriller en een Science Fiction roman naast het schrijven van columns voor http://www.amsterdamcentraal.nl en een lokale bewonerskrant (http://www.sbow.nl), als ik wandel, als ik eet en – volgens mijn aanstaande echtgenote – zelfs als ik slaap.

Blog jij over alles?
Zeker niet want ik schrijf niet graag negatieve dingen over mensen die ik persoonlijk ken. Dat zou ik zelf ook niet leuk vinden.

Hoe zou jij jouw blogs omschrijven?
Het beschrijven van een (al dan niet actueel) maatschappelijk onderwerp vanuit een persoonlijk perspectief.

In hoeverre en waarom houd jij rekening met jouw lezers, of doe je dat helemaal niet?
Sommige onderwerpen bespreek ik niet in mijn stukjes omdat ze ook worden gelezen door minderjarigen. En door mijn moeder.

Zijn er onderwerpen waarover je wilt schrijven maar het nog niet durft/wil/kan?
Nou en of! Zie mijn antwoord op de vorige vraag.

Hoe belangrijk zijn de statistieken voor jou?
Zij dienen soms als voer voor een vers stukje. Bijvoorbeeld om aan te tonen dat ongeveer 30 procent van mijn lezers de stukjes op het werk leest (Wat verklaart dat in vakanties mijn stukjes dagelijks door ongeveer 20 mensen worden gelezen en op werkdagen (normaliter) door ruim 30). Maar natuurlijk alleen in de lunchpauze. Die opvallend veel lezers rond kwart over tien 's ochtends blijken te hebben volgens de statistieken.

Op wat voor manier en waar, maak je kenbaar dat je een nieuw blog hebt geschreven?
Via Twitter, Facebook en soms via LinkedIn en een enkele keer zelfs via Google +! Maar niet meer via Orkut. O ja, en in het reactiepaneel bij collega-bloggers natuurlijk.

Ben je tevreden over jouw site?
Ik ben gelukkig snel tevreden en verander niet zo heel snel. Niet in huis en niet op mijn blog.

Wat vind je van de reacties van lezers op jouw blog?
Het liefst heb ik dat reacties mij op andere gedachten brengen. Soms is het zelfs fijn om ongelijk te hebben want dan leer ik weer en ik hou ervan om te leren!