Houden

Ook al ben ik nogal bedlegerig, vervelen doe ik mij niet. Heb nu eindelijk tijd om aantekeningen voor verhaaltjes en diverse boeken uit te werken, een training Sociale Media voor te bereiden, een act in te studeren, foto's te sorteren en wat dies meer zij...

Krijg via de (electronische) post veel steunbetuigingen en goede tips voor een spoedig herstel na mijn heup-vervanging van dinsdag. Erg fijn! Bovendien hebben diverse mensen aangeboden te helpen. Variërend van huishoudklusjes tot boodschappen doen tot fysieke hulp met aankleden en wassen (en teennagels knippen!) en nuttige tips voor goede fysio. Toch wel genieten hoor, al die aandacht...;-)

Heb genoten van dit weekend! Gisteren was mijn peetzoon hier en terwijl hij zich vermaakte met m'n zoon hobbelde ik met zijn moeder naar een terrasje alwaar ik genoot van een Vedett Extra White (Een Belgisch witbiertje van Duvel. En okee, het werden er twee...), het gezelschap en de aanblik van waarachtig schone jonkvrouwen in zomerjurkjes...

Helaas was de combinatie van alcohol, m'n medicatie en de toch wel vermoeiende wandeling geen onverdeeld succes want vanmorgen werd ik wakker met een olifantenpoot. De medicatie werkt gelukkig prima en rust is een belangrijke factor...

M'n been is opengesneden, m'n spieren zijn opzettelijk verrekt, bot is weggezaagd, geschuurd en gebeiteld. Ik heb een blauwe plek op m'n been die doet vermoeden dat er nu een deuk zit in de bumper van een middelgrote vrachtwagen...dus ja...ik heb pijn.

Moet nog eventjes rustig aan doen dus.
Als de voordeurbel gaat kost het mij een minuutje of twee voordat ik op het knopje kan drukken; Even plassen kost mij een minuut of vijf en sokken aantrekken is vooralsnog onmogelijk. Van ondergoed wisselen kost mij zeker 20 minuten. Maar ik kàn't! Al is hulp daarbij meer dan welkom en laat ik het liever niet aan mijn inwonende zoon over. Hoewel de overheid vindt dat hij naast zijn huiswerk (3 uren per dag op het Gymnasium! Ga er maar'ns aanstaan!), zijn karateles en zijn folderwijk best nog het huishouden erbij kan doen en zijn vader kan helpen met ondergoed wisselen en dergelijke. Ik vind het tijd worden voor een sociaal kabinet. Maar ja, wie ben ik?

Een buurvrouw komt hier elke dag even m'n verband wisselen en van m'n moeder hebben we voldoende eten gekregen voor een paar dagen.

Natuurlijk lieg ik wel'ns als ik zeg dat de pijn best meevalt. Maar dat doe ik dan om de mensen om wie ik geef niet al te ongerust te maken. En liegen is heel normaal. We doen het allemaal dagelijks. Luistert u maar'ns naar uzelf...

Vreemd eigenlijk, niet? Als volwassenen (en met name politici) liegen we erop los ("Ja, Sinterklaas bestaat", "Het doet heus geen pijn", "Je bordje leeg eten is goed voor je" en "Dit jaar moeten we nog even de buikriem aantrekken maar volgend jaar gaat alles beter" en "Alle Moslims zijn enge mensen".) maar onze kinderen leren we dat ze altijd de waarheid moeten zeggen.

Maar dóén ze dat ("Mama, ik vind dat je kont er dik uitziet in die jurk", "Ik vind spruitjes hartstikke vies!", "Tante, was u vroeger een jong cakeje? Want papa zei vanmorgen: "Vanmiddag gaan we op visite bij die ouwe taart."" en "Papa, ik vind m'n nieuwe mama helemaal niet aardig.") dan zeggen we dat ze hun mond moeten houden...;-)

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Harry Muskee, Sylvia Robinson en dat van Hella Haasse

Raken (Een verhaaltje)

Hoe kon het gebeuren dat hij, als dichter, nu struikelde over woorden die hij zo vaak had gebruikt? Woorden die keer op keer het beoogde effect hadden gehad?

Hij kon zelfs niet helder nadenken en achteraf gezien was duidelijk waarom: hij was bedweld geraakt door haar geur en gehypnotiseerd door de woeste levenskracht die zij op hem projecteerde via haar ogen.

In haar nabijheid kropen zijn coherente gedachten weg in het hoekje van zijn brein dat hij vroeger reserveerde voor de geheimpjes die hij had als kind.

Pas als zij was verdwenen uit zijn blikveld trok de mist in zijn hoofd langzaam weer op. Maar het voelde goed. Heel goed. Misschien wel tè goed; indien hij niet oppaste zou zij op hem kunnen inwerken als een drug.

Maar o God, hoezeer verlangde hij ernaar om aan haar verslaafd te raken!