Overheidsdienaren behoren de burgers het goede voorbeeld te geven en zich niet als kleine kinderen te gedragen. Tenminste dan toch in het openbaar maar juist in het openaar zitten zij elkaar vaak af te katten en zichzelf op te hemelen terwijl zij op vaak zeer kleinzielige wijze collega-politici neerhalen. Daarom ook zal ik er geen traan om laten dat Sarah Palin deze maand nog aftreed als Gouverneur van Alaska om de komende drie jaar een boek te schrijven over haar avonturen als Running Mate van John McCain. Het is echt leuk om deze Amerikaanse term naar serieus Engels te vertalen: je beziet de relatie tussen John McCain en Sarah Palin dan opeens heel anders...Zij heeft nu een kleine drie jaar de tijd om spraaklessen te nemen en haar kapsel op orde te brengen voor de presidentsverkiezingen van 2012. Misschien een beetje flauwe en zelfs ietwat kinderachtige opmerking van mij maar ik vind die vrouw nu eenmaal een "joke", zeg maar "een aanfluiting".
Wij verlangen van onze kinderen dat zij ons netjes dingen vragen zoals:"Mag ik van tafel?" of "Mag ik alsjeblieft een broodje?" of "Wil je mij met m'n huiswerk helpen?" Ik vraag mij af waarom velen niet het goede voorbeeld geven. Zij bevelen hun kinderen vaak letterlijk:"Ik wil dat je nu je speelgoed opruimt!"en "Moet dat nou, die herrie?". Wat is er mis met:"Wil je je speelgoed opruimen?" en "Mag die radio alsjeblieft wat zachter?"
Onlangs was er weer zo'n fraai voorbeeld in Supernanny. Een moeder achtte het nodig haar kinderen te slaan en zeep te laten eten wanneer zij ongehoorzaam waren. Het uurtje per dag dat vader er was deed hij weinig meer dan hen commanderen én hun kamer opruimen nadat zijn vrouw uren bezig geweest was om dat nu juist door de kinderen te laten doen. Binnen een week leerde Supernanny het gezin om elkaar regelmatig te knuffelen én om iets netjes te vragen én om dingen te doen wanneer je dat netjes gevraagd was om te doen.
Toevallig had buurvrouw Angélique, die vandaag bij ons op visite was terwijl toevallig ook buurvrouw Winonah er was, dezelfde aflevering gezien. Vanuit haar werk-oogpunt kon zij beamen dat Supernanny goed bezig was.
Eerder op de dag hadden wij ook al visite gehad: twee schoolkameraden van Superfer kwamen vertellen dat zij ervan baalden dat hun klasgenoot niet over was naar het volgend jaar. Wij zagen de bui al langere tijd aankomen en dus was het voor onszelf geen verrassing. Sterker nog: wij hadden min of meer al besloten dat het gezien zijn persoonlijke ontwikkeling voor m'n zoon beter was wanneer hij nog een jaartje langer zou werken aan zijn basis voor een vruchtbaar (studie-sociaal en werk)leven.
De eerste paar maanden middelbare school waren zwaar voor hem: Wij woonden na de brand van vorig jaar nog in een wisselwoning waar zijn bureau bestond uit een kleedje op de grond en daarnaast waren er ondermeer verwikkelingen rond zijn biologische moeder die haar zoon alleen nog maar van een foto herkende maar niet meer in levende lijve. Stabiliteit in zijn leven was toen ver te zoeken maar we zijn een eind gekomen en vertrouwen op een mooie toekomst.
De link van vandaag is voor hen die af en toe te maken hebben met buitenlandse geld-transacties en steeds maar die vermaledijde IBAN-code niet kunnen vinden.