Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Binnenkort zijn er in Nederland én een miljoen vacatures én een miljoen mensen die werk zoeken. Kat in het bakkie, zou je denken. Helaas sluiten de markten niet op elkaar aan. Gek genoeg zijn er weinig ziekenhuizen die een werkloze bouwvakker willen inzetten als psychiatrisch verpleegkundige. Bijvoorbeeld. Omscholen lijkt een goede optie maar dat stuit op twee bezwaren: hoeveel werkloze bouwvakkers willen zich laten omscholen tot psychiatrisch verpleegkundige (bijkomend: moet je dat willen?) en wie betaalt al die cursussen?
Maandag had ik bijzonder slecht en weinig geslapen want een groot deel van de nacht bracht ik door op het toilet. Noodgedwongen meldde ik mij dus ziek en deed mijn best tussen de toiletbezoeken door wat rust te pakken. Lastig want er werd een paar keer aangebeld: er waren pakjes voor buren en er kwam zelfs een collectante aan de deur. Van de gemeente mocht ik dat werk ook eens doen: 'Je bent lekker veel in de buitenlucht, mag met zeer diverse mensen praten, doet iets voor het goede doel én je mag je bijstandsuitkering houden! Nou, is dat niet aardig?' Nee mevrouw, dat is niet aardig maar heet dwangarbeid. Vervolgens 'mocht' ik aan de slag als telemarketeer maar werd daar (gelukkig!) al na een paar dagdelen werken ontslagen: 'Weijnschenk, gesprekken mogen niet langer duren dan 3 minuten. Het gesprek waarmee jij zojuist geld binnen haalde voor het onderhoud van verwarmde hondenhokken voor zwerfhonden in Noord-Oost Canada* duurde 3 minuten en zes seconden. Je mag gaan!' Ik wilde haar eigenlijk knuffelen maar deed maar alsof ik erg teleurgesteld was.
*Dit is niet verzonnen.
Na het afzeggen voor werk meldde ik mij ook afwezig voor de Loge die avond en sliep veel overdag. Dat droeg er aan bij dat ik mij later op de avond fit genoeg voelde om in te gaan op de uitnodiging van een vriend om een magische avond te beleven. Letterlijk want het ging om een bijeenkomst van goochelaars.
Daarna bij mij thuis nog even een pot thee gedaan met de vriend en een buurvrouw. En toen nog een pot thee. En opeens was het half drie 's nachts. Dus bedtijd.
O ja, omdat het 1 april was wilde ik een grapje uithalen met een collega maar omdat ik overdag ziek thuis zat bedacht ik in plaats daarvan maar deze grap die ik op Facebook en Instagram plaatste en waar een paar mensen intuinden:
'Als FVV naar de verkiezingen.
Wilders en Baudet samen verder
als Forum voor Vrijheid'
Dinsdag wakker gebeld door de postbode met een pakje: de nieuwe aquariumlamp was gearriveerd! Niet veel later kon ik een drietal vissen (en de kat) blij maken door hun zichtbaarheid te vergroten.
Een vriend kwam op visite, gevolgd door een buurvrouw met wie ik samen door het open slaapkamerraam met een buurman sprak waarna zich gezellig nog een buurvrouw aandiende. Tsja, zo komt er weinig van werken op je 'vrije' dag. Maar werken aan je sociale netwerk is ook een vorm van werken, toch?
Die avond vervaardigde ik een vegetarische enchilada ovenschotel, gebaseerd op bonen die lekker zacht waren gemaakt.
Zij waren zinvol geweld.
Woensdag bleek dat ik niet de enige was die (tijdelijk) last had van een virus. Ook de tijdelijke collega was noodgedwongen vriendjes geworden met het kleinste kamertje in huis. Zonder haar hulp mocht ik nog harder werken dan gebruikelijk. Maar deed dat niet. Jezelf over de kop werken werkt namelijk uiteindelijk averechts, zo heb ik inmiddels geleerd. Dus je doet maar wat je kunt. Een foto maken van de Molen van Sloten die naast ons bedrijfspand staat, bijvoorbeeld:
Na het werk samen met een collega 'even een uurtje' op visite bij een oud-collega.
En voor je het weet is het half twaalf en dus bedtijd.
Donderdag wat spulletjes in een 'gratis op te halen' doos gestopt en wat andere klusjes verricht voordat ik op tram en metro stapte voor een auditie voor een rolletje in een televisieprogramma. Bij deze metrohalte stapte ik uit om een klein stukje te lopen naar het betreffende bedrijfspand:
Duimt u voor mij? 's Middags wat werk verricht als secretaris en het avondeten genuttigd bij een vriend. Een kop thee en een fijn gesprek met een buurvrouw maakte deze dag voor mij compleet.
Vrijdag wat brak wakker geworden. Blijkbaar nog wat energie op het toilet achtergelaten, een paar dagen terug. Kan gebeuren. Op het werk diverse tegenslagen overwonnen (oké: collega's die wilden helpen. Maar ongehinderd door een overschot aan boekhoudkundige kennis. Zij hebben mij dus geholpen. Maar vooral aan meer werk. Toch lief bedoeld. Niet land gebleven op de vrijdagmiddagborrel
want ik wilde graag tijdig thuis zijn.
Na het eten een pot thee gedeeld met een buurvrouw en daarna samen met een vriend de dag afgesloten met een paar uren dansen in een gelegenheid in de buurt. Er was zelfs een heus burlesque optreden!
Heerlijk!
Zaterdag vroeg op (volgens mijn lichaam té vroeg) om de trein te halen naar Den Haag. Daar met een tweetal Broeders, een oud-tante en een vriendin van haar genoten van een dagje in de regeringszetel. Begonnen met een lekker hapje en kopje koffie bij tante thuis
Aanrader! Wist u bijvoorbeeld dat in 1893 voor het eerst vrouwen werden toegelaten? Decennia eerder dan de invoering van vrouwenkiesrecht! Dat de echtgenoot van Aletta Jacobs haar aanspoorde op te komen voor vrouwenrechten en vrijmetselaar was?
Die avond gezamenlijk heerlijk Indisch gegeten en uiteindelijk was ik iets na middernacht thuis. Bedtijd.
Zondag werd ik wakker met nieuws dat in weblogland insloeg als een bom: door zeer velen zeer geliefd blogster Gerda Yd (klik) bleek de dag ervoor plotseling te zijn overleden. Ruim een decennium geleden begonnen wij met het lezen van en reageren op elkaars weblog en een uitvoerige correspondentie ontwikkelde zich per e-mail. Sommige e-mails haalden makkelijk de drie A4'tjes in lengte! Volgende maand zou zij met haar reisgezelschap en haar man als gids de stad bezoeken waar ik woon. Dan zouden wij elkaar voor het eerst in levende lijve zien. Het heeft niet zo mogen zijn. Brok in mijn keel terwijl ik dit schrijf. Het biedt troost de reacties te lezen van mede-bloggers die ook waren geraakt door haar positieve inslag en haar oprechtheid.
Er kwam een buurvrouw langs om een plantje op te halen dat bij haar uit de vensterbank was gekukeld en opgeknapt door een andere buurvrouw. In de binnentuin las ik wat terwijl ik een broodje at en wat babbelde met een tweetal buren.
In huis kleine klusjes opgeknapt, mijn BTW-aangifte gedaan, een uurtje voor de Loge gewerkt en zitten schrijven. Omdat het prachtig weer was deden een buurvrouw en ik ons kopje thee op een stadsbankje in de buurt
waar wij spraken met een jongeman die als kind bij ons in de straat woonde. Fijn te weten dat het goed met hem gaat. De buurvrouw en ik kookten en aten samen voordat wij ieder ons weegs gingen. Maar niet voordat zij mij had getroost. Ja, mensen die je nooit 'in het echt' hebt gezien kun je intens missen.
Bij het afsluiten van dit stukje vraag ik mij vooral af hoe Gerda gereageerd zou hebben. Mogelijk iets van: 'Je had weer een interessante en volle week, lieve Terrebel. Bovendien wist je die op te smukken met een aantal mooie foto's. Dat museum in Den Haag zal ik beslist eens bezoeken.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
