Dat was weer een leuk dagje! Wolkewietje was blijven crashen en buurvrouw Angèlique was vanochtend getuige van de laatste vijf minuten van onze voorbereiding op de rest van de dag. Met z'n drietjes eerst even langs de sportzaak alwaar de Ferman uit handen van de verkoopmedewerker zijn oranje band ontving. Vervolgens de stad in voor een kadootje. Dat werd een crossmotor. "Dradiografisch" bestuurbaar, aldus Pepo, Rocky Horror webmaster. Tevens heeft Superfer een zogeheten "keycord" (vroeger gewoon een touwtje om je nek) buitgemaakt. Er bleef nog voldoende tijd over voor een vroege lunch bij de McDonalds. Onze wegen scheidden zich op Centraal Station en al met al waren Ferd en ik ruim zeven seconden te vroeg op ons rendez-vous punt met Claudia en Marian van het Rocky Horror bestuur. De vergadering bij Edgar (Volgspotter voor de cast en bestuurslid zonder portefeuille) en Ankie (Runner voor de cast, benevens penningmeesteres van de club) duurde voor m'n zoon wat lang doch mede dankzij de racebaan die onze gastheer van de dag voor zijn verjaardag had gekregen was het uit te houden. Op de weg terug deelden wij de bus met de ouders van een lagere school-kameraad van ondergetekende. Al was het ruim vijfentwintig (25!) jaar geleden dat wij elkaar voor het laatst zagen, wij herkenden elkaar onmiddellijk. Ja, jongens en meisjes: toen was wat nu bekend staat als basisschool nog onderverdeeld in kleuter- en lagere school. Dat waren nog'ns tijden!


Op de hoek van de straat nog even een oliebol en een chocolade-suikerwafel gehaald en met een broodje ei in de hand zit een bijna achtjarige jongeman televisie te kijken.
Zijn vader zal nog een vijftal telefoontjes plegen alvorens de avond te besluiten met een uurtje of wat schijnbaar nutteloos vermaak. Morgen is er -naar verluidt- weer een dag.

Kreeg uit handen van Willy, een schoolmoeder, drie tassen vol met kleding waar haar zoon is uitgegroeid. Het jongmens in kwestie is een jaar ouder dan de mannelijke vrucht van mijn lendenen en zo kon het gebeuren dat de betreffende zakken nu in mijn woonkamer staan om te worden gesorteerd op "Ferdinand" en "Vluchtelingenwerk".
Van Ting, boekenclubmoeder kreeg ik een rode roos als symbolisch bedankje voor mijn hulp met de voorbereiding. Ferdinand gaf mij de helft van zijn cornflakes...





Praat U ook gezellig mee over necrofilie?
Of heeft U wellicht meer affiniteit met het vraagstuk: Moet Nederland bij Duitsland worden ingelijfd?
Het kan allemaal. En west gerust: uw mening blijft niet anoniem!




Het kan allemaal maar. Dat blijkt ook nu is uitgekomen dat het CWI het vertrouwen en de privacy van klanten op grove wijze schaadt: de e-mails die men verstuurt vanaf de CWI-computers worden bekeken op een centraal beeldscherm binnen het pand. Dat is onder de huidige wet verboden. Volgens een woordvoerder van het CWI is de aktie echter toelaatbaar omdat zo bewijs kan worden verzameld voor misbruik van het systeem.


Als ik't dus goed begrijp mag ik CWI-bestuursleden afluisteren en achtervolgen en mag ik bovendien hun post onderscheppen. En dat alleen maar omdat ik vermoed dat er onrechtmatigheden plaatshebben. Ben benieuwd wat de rechter daarvan te zeggen heeft. Ha! Dan kom ik samen met hen in de hel!




Pas nog Floris Roubos op de televisie gezien? Als leraar was-ie al leuk maar ook het School TV weekjournaal doet-ie met zichtbaar genoegen. En nu we het toch over genoegen hebben: vanmiddag had ik een fijn gesprek met de bijzondere mensen van Het Illuseum. Wellicht ben ik binnen afzienbare tijd hun zakelijk medewerker. Dat wil zeggen: bijhouden van het kasboek, onderhandelen met de deelraad en dergelijke zaken meer. Leuk, niet?




Leon is nog even langsgeweest en buurvrouw Angèlique at een hapje mee. Ferdinand zit lekker Bassie en Adriaan te kijken en ik geniet van m'n leven.