Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

dinsdag, september 09, 2003

*snif* Niemand heeft nog spontaan opgemerkt dat er tegenwoordig zo'n fraai digitaal klokje
onder het laatste archief-regeltje staat en ik heb er nog wel zo m'n best op gedaan
om'm precies op dat formaat op die plek en kleurstelling te krijgen!
Bovendien heeft (in IE althans) m'n logo zo'n fraai paarse gloed gekregen.
Niet opgevallen? Lekker dan!


Nadat ik mij ervan verzekerd had dat buurvrouw A haar beschuitje
had gegeten, een paar slokken thee had genomen en veilig was opgenomen
in de armen van Morpheus kon ikzelve het moede hoofd te ruste leggen...


Oeps! Zag met nalezen dat ik de naam van Marre Wieffer in een eerder stukje verkeerd had gespeld,
namelijk met een efje te weinig. Sorry! Natuurlijk gaat er wel eens iets vaker mis
in de spelling van alhier geponeerde woorden maar fouten in namen moeten
zoveel mogelijk worden voorkomen. Vind ik. Toevallig.


Ferdinand en ik hebben vanochtend nog even Daan een fijne reis en verblijf gewenst. Succes en veel plezier, meid. Of in je "eigen" taal...sUC6 & HeF fUN, g.U.r.l.!

PJ-PV-87 is het kentekennummer van een bijzonder chagrijnige oudere dame
die elke morgen weer door haar gedrag mijn zoon leert dat er blijkbaar
situaties zijn waarin je geen rekening hoeft te houden met verkeersregels.
Vanochtend besloot ik haar aan te spreken op haar gedrag. Ze reageerde
op mijn handgebaren waarop ik naderbij kwam. Toen zij mij vervolgens
negeerde klopte ik zachtjes op de autoruit. Zij reageerde met het pakken en opzetten
van haar zonnebril en scheurde vervolgens met hoge snelheid weg. Dit terwijl
het verkeerslicht van de tram (zij stond namelijk voorgesorteerd op de trambaan, een volstrekt
illegale activiteit ter plaatse) met twee rode puntjes aangaf dat doorrijden nog onverantwoord was.
Kent iemand deze mevrouw? Verzoeke haar dan zichzelf te melden bij een
politiebureau van haar keuze...

maandag, september 08, 2003

En hier is-t-ie weer...Terrebel's zoektermen top drie:
Er is iemand op zoek naar (informatie over?) "raymond westerling".
Wat doet die vrouw ook al weer in dat ene kaartspel?
"kaartspel+pesten+regels+vrouw".
De uitsmijter van vandaag komt van iemand die zich wellicht het volgende
afvroeg:
Is mijn oma een vroegere huisgenoot van een bandlid van Metallica?
"metallica huisgenoot oma" .







Goed. Ik geef toe: ik wordt oud. Bij de supermarkt vanochtend werd mij
een goedemorgen gewenscht door een bijzonder vriendelijk jongmens.
Nadere beschouwing leerde mij dat hij de zoon is van een vriendin
van vroeger. Ik heb'm ooit nog z'n luier verschoond en nu is hij een heuse
supermarktmeneer!


Ondermeer vanwege de recente weblogmeeting is het volgende idee ontstaan
voor een zogenoemd "stokje".
Weblogger 1 spreekt met weblogger 2 af "in real life".
De twee hebben elkaar nog niet eerder "echt" gesproken en schrijven
een kort stukje over hun wederzijdse ontmoeting.
Weblogger 2 spreekt op zijn/haar beurt weer af met een ander en die op zijn/haar beurt
wéér met iemand anders. Dit allemaal in het kader van:
Leert den mens achter de logger kennen.
Wie niet mee wil doen doet niet mee. Zo eenvoudig kan het zijn.
Zomaar een ideetje.
In de Vondeltuin, zaterdag, bleek het onmogelijk om met iedereen te praten
vandaar dit idee om mensen wat beter te leren kennen.
Is daar behoefte aan? Wat denken jullie? Is er iemand die het stokje al wil?



Da's leuk...krijg ik zomaar een mailtje met de vraag of ik kan assisteren
bij het opzetten van een circusfestival in Kroatië, juni volgend jaar.
Iemand suggesties?


De Pilates-oefeningen gingen niet zo geweldig vanochtend want al na enige
minuten moest buurvrouw A haar pogingen om haar lichaam haar wil op te leggen
staken en bleef ik in m'n eentje over. Nu ja, met Debbie Jenner dan, de mevrouw
van de video...


Heb al een paar dagen de nieuwserichten niet echt bijgehouden.
Toen ik zojuist een beetje rondkeek viel het mij vooral op hoe weinig ik had gemist:
Een ongeluk hier (er vielen gewonden en niemand was blij);
Domme opmerkingen van Bush daar (hij wil meer centjes voor nog meer bommetjes)...

Er speelt blijkbaar bar weinig in de wereld als elk klein nieuwsfeitje
over de recentelijk ontvoerde Lusanne zo breeduit wordt gemeten als hier (Ik kan het niet geloven. Hij leek
zo aardig!).


Een mooi stukje erkenning voor Sybren Polet. Hij ontving de Constantijn Huygensprijs
voor zijn gehele ouevre. Mijns inziens terecht. Maar wie ben ik?



Op mijn rondgang langs diverse winkels die eventueel een kwikthermometer
ten behoeve van een buurvrouw zouden kunnen verkopen kwam ik toch weer een paar bekenden
tegen: Lotte, een vriendin van m'n zoon; Buurvrouw Nicole van het casting-bureau "Kleyn & Groot"
en buurman Marco.
Bij het Kruidvat moest ik uitleggen wat een thermometer is
en bij de Etos had de verkoophulp nog nooit van kwik gehoord.
*Zucht* Wat leren ze eigenlijk nog op school, heden ten dage?
Bij de apotheek tenslotte kwam er een stoffig doosje uit de kelder
dat bij opening een tig-tal koortsthermometers "oude stijl" onthulde.
Gelukkig. Missie geslaagd en als ziekenbezoeker werd ik afgelost
door een goede vriendin van buurvrouw A, Monique.



Voor Ferdinand is het karate-seizoen weer begonnen. Het schijnt er allemaal
nog goed in te zitten en over een paar weken mogen de jongens en meisjes
zichzelf bewijzen in een toernooi. Dat wordt spannend!
Nu maar hopen dat de papa's en mama's mogen kijken...
Op de weg terug raakten Fer en ik, zoals zo vaak, in gesprek.
Deze keer ging het over het verwerken van indrukken en het gegeven dat babietjes
veel slapen omdat voor hen nog alles en alles en alles nieuw is
en zij dus heel veel verwerkings (lees:slaap-) tijd nodig hebben.
Hoe ouder je wordt hoe minder indrukken nieuw zijn en hoe minder slaap
je dus nodig hebt.
Dat verklaart ook meteen waarom reizen zo moe maakt, zeker naar verre oorden:
Zoveel nieuwe indrukken (Uitzicht, gesprekspartners, geuren, geluiden)
vragen om een navenante hoeveelheid verwerkingstijd.
Aardig, toch, hoe je al wandelend als vader en zoon zo'n theorie kunt
ontwikkelen...