Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws is dat er steeds meer mensen zijn die vinden dat er in de maatschappij ook plek moet zijn voor mensen met een beperking. Ook grote bedrijven zijn daar inmiddels van overtuigd. Lego bijvoorbeeld:
Billy de Kat vermaakt zich altijd prima in de tuin:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Alleen zijn voor langer dan een paar uren kon ik slecht verdragen. Het bleek een kwestie van wennen te zijn. Na jarenlang een partner en/of kinderen in huis te hebben was ik er gewoon niet aan gewend om zelf te bepalen wanneer ik ging slapen, wat ik at of zelfs welke kleren ik droeg. Ik schikte mij altijd naar de wil van anderen. Inmiddels ben ik regelmatig hele dagdelen alleen. Echt heel erg leuk vind ik dat niet hoewel ik steeds meer vriendjes wordt met mijzelf.
Bent u graag alleen? Maandag was het Tweede Paasdag. Was dat een reservedag voor het geval het Jezus niet zou lukken op Eerste Paasdag weder op te staan? Ik heb geen idee. Ik sliep uit, dronk koffie met een buurvrouw, spendeerde een uurtje of wat in de tuin,
schreef een verslag voor de maandagavondclub, beantwoordde wat e-mails, keek een aflevering Game of Thrones, maakte schoon en voor ik het wist was de dag voorbij.
Dinsdag bleek weer eens dat boekhouden niet echt eenvoudig is. Ik probeer het collega's wijs te maken maar zij hebben er moeite mee te begrijpen dat als het verkeerd gaat je niet 'zomaar' een boekingsregel kunt verwijderen of een tikfout in een bedrag kunt corrigeren. In Excel kan dat wel. Maar dat is dan ook geen boekhoudprogramma. Om in begrijpelijker termen te blijven en de vergelijking met autorijden te trekken: als je na een paar theorielessen gaat rijden en een paaltje raakt, verdwijnt de deuk uit de auto niet en staat het paaltje niet opeens weer recht wanneer je simpelweg de auto een klein stukje achteruit rijdt. Een foutje in je oefenboekje theorie examen kun je nog wel uitgummen maar een aangereden voetganger 'ontaanrijden' is al een heel stuk lastiger te doen. Tel daarbij op dat het bijzonder warm was op kantoor en u begrijpt misschien dat ik die dag een tikje chagrijnig op het werk zat.
Mijn humeur verbeterde niet toen ik thuis ontdekte dat een van mijn goudvissen was overleden. Het gaat om de sluierstaartvis met de welluidende naam Caesar Alexander Draconius ('Drakie') III. Op onderstaande recente foto voor de kijker rechts.
Best droevig.
Gelukkig maakte een avond in Haarlem veel goed.
Een paar collega-entertainers bedachten nieuwe acts om te zijner tijd samen op te voeren op diverse festivals en evenementen in binnen- en buitenland.
Als maar een procent van al onze gemaakte plannen wordt waargemaakt wordt het al bijzonder druk in de agenda!
Bij thuiskomst wachtte mij nog de droeve plicht om Drakie in de tuin te begraven.
Woensdag beetje uitgeslapen en huishoudelijke taken op mij genomen, naast werken voor de Loge. Een buurman van een halve straat verderop (waar ligt de afstandsgrens om iemand 'buur' te kunnen noemen?) blij gemaakt met een paar biertjes van eigen brouwerij. In de tuin staan kletsen met maar liefst drie buurmannen en twee buurvrouwen. Een half uurtje genoten van het mooie weer door zittend op een bankje in de tuin te zitten lezen. Schuin omhoog kijkend was dit mijn uitzicht:
Na het telefoneren met een vriend die mij helpt met het mij beraden op toekomst had ik weer wat extra energie.
Eind van de middag een buurvrouw op de thee gehad en samen met haar het avondmaal genuttigd bij een nieuw stel buren. Reuzegezellig!
En heerlijk gegeten!
Beetje maf (het iets hippere 'bizar' krijg ik nog moeilijk uit mijn strot) om te beseffen dat je nieuwe buren nauwelijks ouder zijn dan je zoon. Maar zo gaat dat met ouder worden.
Ook deze dag kreeg ik het niet voor elkaar om mij te vervelen.
Donderdag ergerde ik mij weer op het werk. 'Niet doen, Ter!' hield ik mijzelf voor maar het is gewoon frustrerend als je een paar dagen de tijd hebt om de boekhouding op orde te maken (voor de kwartaalaangifte van de BTW) en je ontdekt dat (deels door de overgang in februari van Odoo naar Exact Online) diverse boekhoudkundige uitdagingen (een eufemisme voor 'problemen') zijn ontstaan en het oplossen van de problemen hinder ondervindt van de trage internetverbinding (een abonnement voor 50 MB. Da's niet veel.) en de traagheid van de jaren oude laptop.
Vervelend wanneer je minutenlang wacht
tot je verder kunt met werken.
Er ontstaat dus een achterstand in het bijhouden van de dagelijkse administratie. Dat is dan maar zo. Een paar keer diep ademhalen en doen wat je kunt.
In de loop van de middag had ik mij er bij neergelegd dat soms de dingen nu eenmaal gewoon zijn wat die zijn. Ook op het werk. Dat besef geeft rust.
Het nieuwsbericht waar deze dag mijn aandacht op viel was het verlies van 12 miljoen hectare bos (klik). En dat was alleen nog maar in 2018. Met name het verlies van oerbos is echt een probleem. Honderden jaren oude bomen nemen meer CO2 op dan nieuwe aanplant. Bomen helpen ook bij het verwerken van fijnstof. Er zijn mensen die liever snelwegen en parkeerplaatsen zien dan rijen bomen maar dat is geen praktische instelling. Door luchtverontreiniging overlijden wereldwijd 4,2 miljoen mensen voortijdig (klik). Onderzoek leert dat de verontreinigde lucht 13 maanden van onze levensverwachting afneemt. Simpel gezegd: dode mensen betalen geen belasting. Als er minder belastinggeld binnenkomt is er minder geld om luchtverontreiniging te bestrijden.
Het probleem ontkennen, negeren of vooruitschuiven door te zeggen dat je er na de volgende verkiezingen een vergadering over zult inplannen is gewoon dom.
Na het werk at ik bij een vriend, waarna ik een paar uurtjes doorbracht bij een buurvrouw waarna een buurvrouw een paar uurtjes doorbracht bij mij.
Vrijdag werkte ik thuis. Praktisch omdat binnenkort de BTW-aangifte de deur uit moet en ik thuis (in principe) minder afleiding heb dan op kantoor maar vooral een snellere internetverbinding. Bovendien kon ik mijn eigen pauzes bepalen en tussendoor mijn teennagels knippen. Doe dat maar eens ten overstaan van collega's. Ook ruimde ik een kastje uit
en werkte ik een uurtje of twee als Secretaris. Met een buurvrouw deelde ik een pot thee voor het slapengaan. Behalve thee drinken vinden wij het ook leuk om te spelen. Met een nieuwe slaapzak bijvoorbeeld.
Zaterdag lekker rustig wakker geworden op Koningsdag. Een beetje met de kat gespeeld en genietend meegekeken toen een buurvrouw met de kat speelde waarna zij en ik samen een pot koffie leegdronken. Even naar buiten geweest om sfeer te snuiven. Ooit was het echt 'een dingetje' dat Koningsdag (toen nog Koninginnedag). Vrienden uit Engeland kwamen speciaal over voor het evenement. Verbazing over oranje uitdossingen, afdingen op de prijs van een tweedehands shirt zodat je die voor 50 cent had in plaats van voor een euro, blij dat je voor je moeder een vinyl singeltje vindt van een favoriete artiest en je erover verbazen wat mensen zoal te koop aanbieden op een vrijmarkt. Mooie tijden!
Het viel mij meteen op dat er veel minder kleedjes op bruggen en stoepen te vinden waren dan op voorgaande edities.
Een paar jaar geleden bevonden zich
tientallen verkopers op dit kruispunt
Hebben mensen minder rotzooi? Zijn zij opeens allemaal fan van Marie Kondo? Wordt Marktplaats massaal gebruikt? Hoe dan ook: wat mij betreft is het minder gezellig zonder al die mensen die van de gelegenheid gebruik maken om af te komen van hun toiletborstelhouder-zonder-toiletborstel, incomplete kwartetspellen, jaren '80 koffiemokken en wat dies meer zij. Gelukkig voeren er nog bootjes met feestvierders rond:
Een buurvrouw deelde een heerlijke bak zelfgemaakte soep met mij voor de lunch en als avondeten genoten wij van vegetarische 'gehakt'ballen op basis van zeewier. Verbazend lekker!
Zondag deelden zij en ik een pot koffie en de rest van de dag was vooral voor schoonmaken en opruimen. Zo gaf ik het aquarium van Quick & Flupke een grote schoonmaakbeurt terwijl zij tijdelijk rondzwommen in een vaas.
Na het overlijden van hun vriendje de sluierstaartvis besloot ik pas weer een derde vis toe te voegen als ik later een groter aquarium heb. Met name sluierstaartvissen schijnen ruimte nodig te hebben.
Misschien was er vocht in het omhulsel terechtgekomen maar opeens deed de verlichting het niet meer. Direct nieuwe besteld dus maar.
Op advies van een vriend maakte ik een paar SWOT-analyses (klik): van het werk, mijn eigen bescheiden bedrijfje maar ook van mijzelf. Nuttig!
Een meneer maakte mij een beetje rijker en lichter: voor een paar eurootjes wisselde een tas vol oude kijkschijfjes van eigenaar.
Terwijl ik mijzelf tegoed deed aan een aflevering van Star Trek: Discovery bedacht ik nieuwe onderkomens voor de inhoud van een kastje. Sommige spullen willen mijn kinderen misschien nog, andere spullen lijken mij zelf nog wel van nut te kunnen zijn ooit terwijl ik van sommige objecten het bestaan niet meer vermoedde noch weet waar zij ooit toe dienden. Die mochten dus weg.
De week werd afgesloten door een pot thee te delen met een buurvrouw.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In de decennia na de Tweede Wereldoorlog ging het bij ons in het Westen zeer goed met de economie. Kapitalisme was het wondermiddel! Mensen stroomden over van hoop en optimisme en wisten zich gevoed door de cijfers: de mogelijkheden voor bedrijven om te groeien leken onbegrensd, er was voor bijna iedereen werk en kopen op afbetaling werd de norm. Waarom tien jaar wachten met die luxe nieuwe TV als je die nu al kon kopen ook al had je het geld er eigenlijk niet voor?
Er gingen miljarden in infrastructuur en wederopbouw dus als je om werk verlegen zat kon je altijd wel in de bouw terecht. Al die miljarden werden onder meer gehaald bij de allerrijksten van de samenleving die belastingtarieven betaalden waar hedendaagse miljonairs van zouden rillen. Gek eigenlijk, want omdat hun voorgangers zo veel belasting betaalden hebben zij het nu zo goed.
Zouden mensen dan zo ondankbaar en egoïstisch zijn?
Als je vindt dat een deel van jouw belastinggeld mag worden gebruikt voor het onderhoud van scholen terwijl je zelf geen kinderen hebt, dan heet dat solidariteit.
Als je vindt dat jij niet hoeft te betalen voor de kinderen van een ander maar tegelijkertijd vindt dat anderen moeten meebetalen voor onderhoud aan autowegen die jij gebruikt, al hebben zij zelf geen auto, dan heet dat egoïsme.
Zo eenvoudig is dat.
Wat vindt u: moeten wij terug naar die jaren van voorspoed en de rijken in de samenleving weer hoog aanslaan of moet er een nieuw economisch systeem komen? Eentje die meer is gericht op de realiteit? Een realiteit waarin er veel meer mensen zijn dan ooit en veel meer werk dan ooit inmiddels is geautomatiseerd waardoor er steeds minder menselijke arbeidskrachten nodig zijn?
Moet dat nieuwe systeem vanuit de overheid komen die ons met boetes dwingt om minder te consumeren om de planeet te redden? Moet er misschien meer worden geconsumeerd om de industrieën die er nog zijn te redden? En waar moeten consumenten dat geld vandaan halen nu meer mensen dan ooit niet meer betaald krijgen dan het minimumloon en het voor bedrijven (en overheidsinstellingen!) heel normaal is om werklozen te laten werken in ruil voor 'gratis werkervaring'?
Gelukkig hebben Fokke & Sukke al nagedacht over een reddingsplan voor onze bedrijven:
Zuzana Caputová is de eerste vrouwelijke president van Slowakije. Sowieso zijn er niet veel vrouwen die de hoogste positie in een land bekleden dus dit is goed nieuws. Diversiteit is namelijk per definitie beter dan uniformiteit.
Daarom is het misschien ook wel goed dat Volodymyr Zelensky sinds kort niet alleen president is van Oekraïne. Niet slecht voor iemand zonder enige bestuurlijke ervaring die officieel komiek van beroep is.
Hartstikke goed nieuws is natuurlijk ook dat de Mormoonse Kerk (klik) heeft toegegeven dat ook homoseksuelen mensen zijn. Kinderen van stellen van hetzelfde geslacht mogen voortaan worden gedoopt en hun ouders worden niet langer als afvalligen beschouwd.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Wanneer ik mij wat minder prettig voel en ik wil mij beter voelen dan ga ik flirten. Dat wil zeggen: ik geef mensen in mijn omgeving aandacht en complimentjes. Dan zie ik een glimlach en voel ik mij meteen wat beter. Maar muziek luisteren, een spelletje spelen, wandelen, schoonmaken...ook dat zijn voor mij methodes om uit een dipje te komen. Wat doet u wanneer u even niet lekker in uw vel zit?
Maandag was een zonnige dag waar het nieuws dat het aantal woningen in Nederland dat ruim een miljoen euro kost met ruim een derde is gestegen (klik). In twee jaar tijd! Dat kan twee dingen betekenen: de prijzen van glas, beton en bakstenen zijn plotseling gigantisch gestegen óf de prijzen voor woonruimte worden kunstmatig het hemelruim in gestuurd door mensen die daar baat bij hebben.
Op het werk weer flink gelachen. Toen een collega een ander om hulp vroeg bij het installeren van een app op zijn mobiel: 'Ik kan je niet helpen want ik werk niet met Apple.' zei de collega. 'Huh? Maar je werkt toch op een MacBook?' antwoordde de ander verbaasd. Ik kan er niets aan doen maar ik vind dat komisch. Minder komisch was dat urenlang ons online boekhoudsysteem onbereikbaar was. Dat betekent dat de achterstand in het werk met een paar uren oploopt. Maar het is wat het is en wij doen het er maar mee.
Toevallig kwam ik tegelijkertijd met een buurman én met een buurvrouw thuis. Handig want nu hoefde maar een persoon de voordeur van het slot te draaien in plaats van drie. Hebben wij toch maar weer mooi een beetje levensenergie bespaard!
In de Loge die avond hadden wij visite van Broeders uit Haarlem.
Mede daarom waren er hapjes en drankjes.
Wij bespraken onder meer de vraag: 'Wanneer ben je eigenlijk een 'goed mens' en wat is daarvan de definitie? Moet je dan je leven in dienst stellen van anderen en 'de maatschappij' of gewoon je eigen leven leiden en jezelf in de spiegel kunnen blijven zien of doodleuk voortdurend streven naar eigen gewin omdat dat is wat jij zelf als 'goed' ziet?
Dinsdag lekker rustig wakker geworden, kleine (schoonmaak)klusjes in huis gedaan, koffie gedronken met een buurvrouw, buren die in de gemeenschappelijke binnentuin bezig waren een klein beetje geholpen, een wandeling gemaakt, een slecht sluitende keukenla weer goed laten sluiten en nieuws gelezen over de brand van de Notre Dame.
Niet alleen een prachtige kathedraal maar ook van grote symbolische waarde voor gelovigen in het algemeen, katholieken in het bijzonder, voor Fransen, toeristen en liefhebbers van oude gebouwen. Los of iedereen ervan overtuigd is dat de originele doornenkroon van Jezus dat ook echt is, vast staat dat een heleboel mensen daarvan overtuigd zijn en dat zij dus blij zijn dat dit artefact (naast vele andere voorwerpen) gered is. Of Jezus zelf de keuze had gemaakt levens van brandweerlieden te wagen om het object te redden waag ik te betwijfelen. Zoals ik Jezus heb leren kennen op school, door het lezen van Bijbelverhalen en door kerkbezoek denk ik dat hij gezegd zou hebben de waarde van een paar mensenlevens hoger in te schatten dan de waarde van (oneerbiedig gezegd) een 2000 jaar oude takkenbos. Maar goed.
Onmiddellijk zijn er acties gestart om de vele miljoenen euro's die nodig zijn voor de wederopbouw bij elkaar te krijgen. Een rijke meneer zegde al toe 100 miljoen euro te doneren. Dat brengt het totaal aan toegezegde bedragen op maar liefst €700 miljoen. Wat aantoont dat er meer dan geld genoeg is in de wereld maar dat mensen die dat geld beheren kennelijk andere prioriteiten hebben dan zorg, onderwijs, betaalbaar wonen of bredere snelwegen. Ongetwijfeld zal de katholieke kerk (die een bedrag van €0 per jaar aan huur betaalt voor het gebruik van kerkgebouwen in Frankrijk) een ruime bijdrage leveren.
Een gemaakte afspraak ging die avond niet door wat mij de tijd gaf om niet alleen te strijken maar ook de eerste aflevering te zien van het laatste seizoen van Game of Thrones, de fantasy-serie over verzonnen karakters die (vooral nare kantjes van) onze maatschappij vertegenwoordigen: jaloezie, hypocrisie, wellust, verslaving, seksisme, vreemdelingenhaat...
Na het avondeten kreeg ik bezoek: een buurvrouw kwam gezellig thee drinken en bijkletsen. Wij hadden elkaar immers ruim een dag niet gezien.
Tijdens het strijken die avond keek ik de voetbalwedstrijd Juventus-Ajax.
Beide activiteiten staakte ik even om een buurvrouw bij te staan op haar speurtocht naar de oorzaak van een stroomstoring. Een paar uur later had ik die ook. Er was iets misgegaan bij werkzaamheden in de straat. Of zo. Hoe dan ook: ik merkte dat een CV-installatie een nadeel heeft ten opzichte van mijn ouderwetse gaskachel: hij draait op elektriciteit. Blij dus dat de stroomstoring in de lente plaatsvond.
Woensdag had ik een timmerman op visite. Hij zorgde er voor dat de afvoerpijpen van de onlangs bij mij aangelegde CV-installatie
niet meer te zien zijn.
Intussen beantwoordde ik een paar e-mails, ruimde een kastje leeg (ongelooflijk wat een mens zoal bewaart!) en verrichtte nog een paar kleine klusjes in huis. Ophangen van een messenrek en zo.
Die avond at ik bij een vriend en samen bespraken wij 'Notre Dame' en 'voetbal'. Hij woont vlakbij deze gracht:
Onderweg naar hem toen werd ik aangeklampt door een junk. Hij vroeg mij om geld, ik gaf hem aandacht. Op de weg terug naar huis zag ik hem aan de overkant van de weg staan en hij zag mij lopen. Met een brede grijns keek hij mij aan en stak beide duimen omhoog.
Samen boodschappen doen en daarna een pot thee delen met een buurvrouw om de dag af te ronden en ik kon weer tevreden de nacht in.
Donderdag las ik over een moordpartij in Pakistan waar een groep mensen een bus tegenhield en 14 passagiers doodschoot. https://www.nu.nl/buitenland/5849805/gewapende-mannen-schieten-veertien-mensen-dood-in-bus-pakistan.html Geen vermelding van motief of naam van een verantwoordelijke groep. Alleen maar: 'Mensen schieten mensen dood'. Dat is helaas altijd waar het op neer komt. Dat zal nabestaanden niet geruststellen. Maar ook weten namens welke groepering of waarom iemand is vermoord brengt de dode niet terug in het land der levenden.
De boekhouding op de brouwerij kende weer een paar uitdagingen. Onder andere omdat collega's willen helpen maar niet beseffen dat boekhouden een vak is. Waar een opleiding voor geldt. Die ik slechts ten dele heb gehad want ik ben administrateur en geen boekhouder. Meer een assistent van de boekhouder. Hoe dan ook: stelt u zich voor dat u boeken leest en filmpjes kijkt over autorijden en iemand met ervaring vraagt wat je moet doen wanneer je in de bebouwde kom de hoek om rijdt. Maakt u dat een goede autorijder? Dat zal in de praktijk moeten blijken maar als u alleen theoretisch kunt autorijden stap ik niet bij u in. Dan weet u dat.
's Avonds werkte ik even voor de Loge en (telefonisch en per e-mail) aan een paar mogelijk toekomstige entertainment opdrachten. Voor de ontspanning keek ik een aflevering van The Orville.
Centraal thema dit keer: 'Mogen wij anderen onze waarden en normen opleggen?' Vervolgvraag: 'Mogen zij dat dan ook?' en uiteindelijk: 'Wie bepaalt wiens waarden en normen belangrijker zijn dan die van een ander en waarom?' Voorbeeld: nog maar een paar decennia geleden was het in Nederland 'de norm' dat vrouwen bijna niets te zeggen hadden. Als anderen ons vertelden dat wij vrouwen rechten moesten geven werden wij boos want 'Wie zijn jullie om ons jullie normen en waarden op te leggen?' Inmiddels leven en werken wij volgens de norm dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. Maar verschillen blijven bestaan: Manlijke managers krijgen een hoger salaris dan vrouwelijke tegenhangers terwijl vrouwelijke modellen beduidend meer salaris ontvangen dan manlijke modellen. Bijvoorbeeld.
Vrijdag veel kunnen doen want het was rustig op de zaak en dan laat ik mij minder afleiden door collega's. Ontdekte nieuwe mogelijkheden in het nieuwe boekhoudpakket en bekeek een paar filmpjes met tips en trucs dienaangaande. Handig! De opgelopen achterstand bij de overgang van het oude naar het nieuwe systeem is er niet direct mee opgelost maar het voorkomt dat er boekhoudkundig zaken misgaan en dat levert dus toekomstig tijdswinst op. Ik vond dat ik het biertje op de vrijdagmiddagborrel dik had verdiend.
Lekker in het zonnetje.
's Avonds met een buurvrouw thee gedronken terwijl wij gezellig samen op de bank hingen televisie te kijken: Flikken Maastricht. Had ik nog nooit gezien.
Zaterdag begonnen met het delen van een potje koffie met een buurvrouw en daarna met een buurman en buurvrouw even wat lopen helpen in de gemeenschappelijk binnentuin.
Zo'n tuin waar ieders achterdeur op uitkomt verbindt, hoor! Je ziet mensen bezig in hun eigen stukje, maakt een opmerking, helpt even en voor je het weet heb je er nieuwe vrienden bij. Jammer dat er nu een trend gaande is dat mensen die de woningen bij ons in de straat op de begane grond kopen bijna allemaal besluiten hun eigen stukje tuin af te bakenen met een groot hek. Sommigen zelfs met camerabeveiliging. Tja, dan moet je niet gaan klagen dat je je geïsoleerd voelt. Dat doe je dan toch echt zelf. Maar ieder z'n ding natuurlijk. Als mensen er blij van worden zichzelf buiten te sluiten en het vervolgens naar vinden dat zij zich buitengesloten voelen dan moeten zij dat lekker zelf weten.
Was gedaan, lakens gewisseld, overbodige spullen op Marktplaats gezet en nog zo wat. 's Avonds naar de film met een vriendin: The White Crow gaat over het leven van Rudolf Nureyev en een van de acteurs is balletdanser Sergei Polonin. Voor mijn gevoel ontbraken er een paar puzzelstukjes uit het leven van Nureyev in de film maar het was interessant om iets meer over hem te weten te komen. Extra leuk was dat het bericht dat ik hierover op instagram plaatste werd 'geliked' door de acteur die in de film Nureyev als jong jongetje speelt.
Zondag werd ook ik wakker met het nieuws van dodelijke aanslagen op kerkgangers in Sri Lanka. Honderden mensenlevens zijn te betreuren. De Amerikaanse president Trump had het op Twitter (zijn favoriete communicatiekanaal) over miljoenen doden. Volgens een woordvoerder betrof het een tikfout. '138 People' lijkt ook wel erg veel op '138 Million'.
In de binnentuin even staan kletsen met een drietal buren en toen aan de slag gegaan in huis. Keukenrolhouder opgehangen en zo.
Met een raar gevoel in mijn donder want nog niet zo lang geleden vierden wij als familie Pasen met een uitgebreide paasbrunch bij mijn moeder. Samen met Moederdag, Kerst en haar verjaardag waren dat de momenten waarop wij samenkwamen om onder het genot van mijn moeders kookkunsten even bij te kletsen. Doorgaans zaten wij er met mijn zoon, mijn vriendin, mijn broer, diens vrouw en hun kinderen met hun partners. Reuzegezellig en vooral mijn moeder kon intens genieten van die bijeenkomsten. En toen was zij er niet meer en hielden de bijeenkomsten op te bestaan. Zo gaat dat.
Maar vrienden en buren kunnen ook als familie voelen. Met een van hen ging ik 's avonds naar de bioscoop voor Cold Case Hammarskjöld, een komisch docu drama dat draait rond de vraag door wie en waarom de Zweedse VN-Secretaris Dag Hammerskjöld in 1961 werd vermoord. Komisch? Jazeker. Drama kan soms bijzonder geestig zijn. Na afloop werd ik op een ijsje getrakteerd. Lekker!
Had niet echt het gevoel dat het deze dag Pasen was.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Zeventig procent van onze herinneringen zijn vals.
Door onze hersenen bedacht
om gaten in de tijdlijn van ons leven op te vullen
en enkele gebeurtenissen te verklaren.
Maar deze herinnering was echt.
En zo niet dan toch een verrekt goede imitatie.
De herinnering was zó echt dat ook zij zelf
daarvan overtuigd was.
Bovendien: als de herinnering níet echt was,
wie lag er dan naast hem in bed?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Wij mensen lijken zelden tevreden: hebben wij een auto, dan willen wij een mooiere auto, hebben wij een baan, dan willen wij een baan die meer voldoening geeft, hebben wij comfort, dan willen wij meer comfort en hebben wij een partner, dan willen wij een partner die ons beter aanvoelt. Kortom: wij hebben altijd wel wat te wensen.
Is dat erg? Niet per sé.
Stelt u nu eens dat wij snel tevreden waren, dan hadden wij genoegen genomen met een uitstekende rotspunt die ons beschermt tegen regen, een bessenstruik op loopafstand en de resten van een dood konijn om onszelf in leven te houden.
Over het algemeen ben ik redelijk tevreden maar ik heb wel een paar wensen. Soms heb ik tegenstrijdige gevoelens omdat ik over een onderdeel van mijn leven intens tevreden kan zijn terwijl ik over een ander onderdeel graag klaag dat het toch echt wel beter kan. Zacht gezegd.
Woonsituatie, werk, financieel, relationeel, gezondheid, sociaal,...allemaal punten waarop wij in meer of mindere mate tevreden kunnen zijn.
Terwijl de ene persoon tevreden is als hij of zij na maanden op zee ronddobberen een schone onderbroek krijgt aangereikt van een Rode Kruis medewerker, is de ander ontevreden als een fabrikant van onderbroeken de onderbroeken met zijn favoriete print niet langer produceert.
Met andere woorden: het is onmogelijk om te zeggen 'Als je...dan ben je pas tevreden.' De definitie is namelijk voor ieder individu anders en ook per individu kan de zin 'Ik ben tevreden' per dag of situatie iets anders betekenen.
Daarom is het zo moeilijk om antwoord te geven op de vraag: 'Ben je tevreden?'
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Vroeger vond ik andere dingen belangrijk dan nu. Ik vond vooral meer dingen belangrijk. Inmiddels heb ik mijn prioriteiten beter op een rijtje. Denk ik.
Boek nummer drie van dit jaar (ja, drie pas maar dit was wel een dik boek...) is Judas van Astrid Holleeder en gaat over haar beruchte broer. Wat met name opvalt is dat het voor sommige mensen ontzettend normaal lijkt om anderen te bedreigen, te intimideren, te bestelen, te vermoorden en op te lichten. 'Ja, maar anderen doen dat toch ook?'
Maandag mocht ik mij weer melden op een brouwerij waar ik de afdeling financiële administratie ben. Vooral klanten de rekening gestuurd voor door ons geleverd bier. Best praktisch want als er bij de brouwerij geld binnen komt kunnen er weer leveranciers worden betaald. En zo verder. Maar één kink in de kabel en complete betaalstromen komen tot stilstand. De kans dat het altijd goed gaat met elke schakel in een financiële stroom is niet erg groot dus er is altijd wel ergens in de keten een betaalachterstand. Het is mede aan mij om dat te helpen voorkomen, dan wel op te lossen. Best een verantwoordelijke taak. Dus fijn ende prettig dat een snuffelstageloper ons trakteerde op pandan cake:
's Avonds in de Loge kwamen wij tot de conclusie dat je hoop beter los kunt laten dan laten varen. Voorbeeld: in een periode van werkloos zijn kun je hopen dat je snel weer werk hebt en het naar vinden dat je tijdelijk een lager inkomen hebt. Wat je ook kunt doen is blij zijn dat je nu eindelijk meer tijd hebt voor vrienden, hobby's en gezin. Doe je dat laatste dan sta je positiever in het leven waardoor de kans op aangenomen worden tijdens een sollicitatiegesprek toeneemt. Wie zou u liever aannemen: iemand die zichtbaar moe is van het solliciteren en praat met een houding van 'Ach, ik zal wel weer worden afgewezen.' of iemand die open en eerlijk het gesprek ingaat met de pretlichtjes nog in de ogen van het in het park ravotten met z'n zoontje?
Dinsdag was het een prachtig zonnige dag
en volgde ik op het werk een webinar waarin een mevrouw uitleg gaf over bepaalde aspecten van het administratief systeem waar ik tegenwoordig mee werk. Heb er aardig wat van opgestoken en sommige zaken zijn mij opeens duidelijker. Tel daarbij op dat ik met een paar collega's fijne gesprekken voerde waarbij hartelijk werd gelachen. De bus op de weg terug naar huis deelde ik stomtoevallig met een buurvrouw. Wij besloten samen te koken, te eten en thee te drinken. Waarin wij werden bijgestaan door een vriend. Voor je het weet is het middernacht en dus bedtijd.
Woensdag de dag begonnen met het openen van de gordijnen en concluderen dat het een prachtige zonnige dag was. Vanaf gene zijde zit Gerda (klik) vast mee te genieten van het zonnetje. Met een buurvrouw deelde ik een pot koffie. Nadat die leeg was maalde ik bonen voor een tweede pot (tot zover de ochtengymnastiek van die dag). Die wij vervolgens nuttigden. Fijne gesprekken gevoerd over werk, weer en leven. In het trappenhuis nog even met een andere buurvrouw staan kletsen. Daarna even voor de Loge gewerkt en aan het opruimen geslagen. Tot aan de komst van mijn nicht met mijn achternichtjes.
Het was best fris maar toch zijn wij lekker de binnentuin in gegaan waar de meisjes meteen dikke vrienden werden met de dochters van een paar buren van iets verderop. Schommelen, trampoline springen, huilen vanwege een geblesseerde knie en cake eten. Een heerlijke middag derhalve!
's Avonds at ik bij een vriend en samen zagen wij op televisie dat wetenschappers er in geslaagd zijn een foto te produceren van een heus Zwart Gat. De vraag of het fenomeen echt bestaat is nu definitief beantwoord en de filmmakers van de SF-film Insterstellar hadden het bij het juiste eind toen zij beelden produceerden gebaseerd op jaren van wetenschappelijk onderzoek.
Op 4 minuten in het clipje hieronder ziet u de interpretatie een Zwart Gat door filmmakers:
Fascinerend! Totale kosten van dit project om ons universum beter te leren begrijpen: 32 miljoen euro (de film was misschien wel duurder). 'Schande! Dat geld kun je ook in de Zorg steken!' Ik vind het onbegrijpelijk dat diezelfde mensen die dat roepen de schouders ophalen wanneer zij horen dat een voetbalclub (Juventus) 115 miljoen euro betaalde voor één enkele (toegegeven, erg goede) voetballer (Ronaldo).
Thuis de filterpomp van het aquarium schoongemaakt en de stofzuiger ter hand genomen voor er een pot thee werd gedeeld met een buurvrouw. 'Ik mis Gerda', zei ik op gegeven moment. 'Nee hoor', antwoordde zij. 'Want zij is nog steeds in jouw gedachten.'
Zag verder hoe mensen met goed samenspel verder komen dan vooraf gedacht en genoot van het meegenieten van vrienden van een stel buren van de wedstrijd Ajax-Juventus. Dankzij de slechte geluidsisolatie van ons oude woonpand. Had vooraf een avondje uit gepland maar een avondje bank hangen heeft ook wel eens wat.
Donderdag was ik naar de tweede auditieronde voor een rol in een nieuw televisieprogramma. Bij het Amsterdamse Station Zuid stapte ik van een tram over op een metrolijn om op locatie te komen:
Het was reuzegezellig. Serieus. Onderweg naar huis kwam ik langs een bankfiliaal waar ik voor een internetloze buurvrouw vroeg naar enveloppen voor bankoverschrijvingen. 'Die hebben wij niet meer op onze filialen liggen meneer maar u kunt die nog wel bestellen.' 'Waar dan?' 'Via onze website. Daar kan uw buurvrouw op inloggen, naar het juiste scherm gaan, daar haar IBAN invoeren, €2,50 betalen voor de verwerking van de opdracht en vervolgens binnen een week gratis enveloppen ontvangen.' 'Iets is niet gratis wanneer daar €2,50 voor betaald moet worden en hoe gaat mijn buurvrouw inloggen op jullie site als zij niet kan of wil internetbankieren?' 'Zij kan ook bellen om de enveloppen te bestellen maar ik weet het nummer niet uit mijn hoofd.' 'Prima oplossing. Hoe kan mijn buurvrouw dat nummer achterhalen?' 'Dat staat op onze website meneer.' Soms vind ik het jammer dat er wetten bestaan die het slaan van mensen verbieden...
Wilde van alles doen bij thuiskomst maar voelde mij wat zwak en vooral heel moe. Geen idee waarvan. Maar toch maar even een uurtje plat. Daarna boodschappen gedaan, wat administratie verwerkt, een paar Amerikaanse familieleden aan de telefoon en een buurvrouw op de thee gehad.
Vrijdag bij het wakker worden wat last van allergie. Het zullen de pollen zijn. Of zo. Op het werk een paar uitdagingen gegaan. Wat niet altijd makkelijk gaat in de samenwerking met collega's met een mentale handicap. Mijn ervaring als mede-organisator van psychiatrie café's en het samenleven met een schizofrenie-patiënte komen dan goed van pas. Een Broeder van mijn Loge kwam samen met een vriend bier proeven en ontving van mijn werkgever een rondleiding. Ik deed gezellig een biertje mee. Leuk!
Bij het lezen van het nieuws bekroop mij het gevoel dat wij binnenkort alleen nog maar koffiehuizen, hamburgerrestaurants en plantenbakken zullen aantreffen in winkelcentra: Intertoys, Sissy-boy, CoolCat, Hudson's Bay, V&D, Kijkshop, Scapino, Perry Sport,...Niet alleen kleine zelfstandige schoenverkopers gaan failliet maar opvallend veel grote ketens. Bij schoenenwinkels is het duidelijk: mensen komen schoenen passen, maken er een foto van en bestellen dezelfde schoenen goedkoper online. Maar geldt dat voor alle winkels? Ik denk dat er meer aan de hand is. U?
Omdat het vrijdag was publiceerde ik een verhaaltje. Dit keer voor het eerst met een naam er in. Voor Gerda (klik).
Had 's avonds nog gezellig een buurvrouw op visite en ging tijdig naar bed.
Zaterdag begon met koffie drinken met diezelfde buurvrouw. Zij ging werken en ik kreeg vanaf een tramhalte
een lift van een vriendin naar Breda waar wij de verjaardag van een vriend vierden. Ons groepje begon als middelbare schoolkameraden en in wezen zijn wij dat nog steeds. Zo'n 35 jaar na dato. Gezellig!
Terwijl het 'vroeger' voor ons normaal was om hele weekenden door te halen lag ik dit keer keurig tegen een uur 's nachts in mijn bedje.
Zondag begon met koffie drinken met een buurvrouw. Bij het ophangen van de was luisterde ik een 'podcast' die ik ooit 'hoorspel' zou hebben genoemd maar 'podcast' is tegenwoordig de hippe term. Die gaat over 'De Brand in het Landhuis' en is reuze spannend!
Ik schreef een paar toekomstige blogstukjes (heb graag een voorraadje voor wanneer de inspiratie mij even in de steek laat) en verrichtte een paar huishoudelijke klusjes. Verder werkte ik de notulen uit van twee vergaderingen van de maandagavondclub want vrijwilligerswerk hoort er ook bij.
In de serie 'Onbekende Helden' dit keer Hermannus van Tongeren. In de tijd van de invasie van de Nazi's was hij behalve militair ook Grootmeester van de Orde der Vrijmetselaars. Hij wist de ordekas (ruim 600.000 gulden. Een voor die tijd astronomisch bedrag) uit handen van de vijand te houden en grotendeels door te geven aan zijn dochter die in het verzet zat. Helaas werd hij alsnog gepakt en stierf hij in concentratiekamp Sachsenhausen. Als een van de 200.000 vrijmetselaren die in die tijd waren vermoord.
'Hands up I love you' van Madrugada is de muziek van deze week:
And nothing stays the same And nothing ever happens to you that will happen to you again
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Ben een stukje over de vijftig maar nog steeds kan ik mij verbazen:
Waarom denken mensen dat zij die absurd veel geld hebben daarmee het recht hebben verworven om de rest van hun leven niet te hoeven betalen voor normale zaken als parkeerplek, voedsel en bijvoorbeeld een nieuw televisie? Zo hoeft de directeur van een ziekenhuis niet te betalen voor een parkeerplek op het terrein van het ziekenhuis maar moet een onderbetaalde co-assistent dat wel.
Een beroemdheid krijgt voortdurend producten gratis aangeboden en mag dagelijks kiezen in welk restaurant hij of zij gratis zal dineren maar een dakloze die geen paar euro kan neertellen voor een eenvoudige maaltijd mag sterven van de honger.
De overheid vindt dat vaders van pasgeboren baby's meer tijd met hun kroost moeten doorbrengen maar weigert hen meer dan een paar verlofdagen te geven.
Er zijn mensen die vinden dat Nederland uit de Europese Unie moet stappen maar ook blij zijn met de subsidie die hun bedrijf ontvangt dankzij de Europese Unie.
Iemand die een rekening van €100 niet kan betalen moet als boetedoening meer dan €100 betalen. Waarom zijn er mensen die ervan overtuigd zijn dat iemand die €100 niet kan betalen blijkbaar wél €120 kan betalen?
Een voetbalclub krijgt 75 miljoen euro voor de verkoop van een voetballer en bijna iedereen vindt dat goed 'want voetbal is cultuur' maar orkesten moeten verdwijnen 'want aan cultuur heb je helemaal niets'. Wie heeft bepaald welke cultuur wel en welke cultuur niet mag blijven? Denken mensen wel eens na over de gevolgen van bezuinigen op kunst?
Zijn dat dezelfde mensen die vinden dat overheidssubsidie moet worden afgeschaft, behalve wanneer voetbalclubs en huiseigenaren subsidie (hypotheek rente aftrek) krijgen?
Mensen die liever hun kleinkinderen opzadelen met onherstelbare (en onbetaalbare!) schade aan de planeet dan nu een klein deel van hun inkomen opgeven voor het schoonmaken en onderhouden van het milieu. Zouden zij dan ook liever over twintig jaar een nieuw huis kopen voor een half miljoen euro dan nu 10.000 euro te investeren in onderhoud van hun huidige woning? Mag ik dat dom noemen? Ik vind van wel.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Binnenkort zijn er in Nederland én een miljoen vacatures én een miljoen mensen die werk zoeken. Kat in het bakkie, zou je denken. Helaas sluiten de markten niet op elkaar aan. Gek genoeg zijn er weinig ziekenhuizen die een werkloze bouwvakker willen inzetten als psychiatrisch verpleegkundige. Bijvoorbeeld. Omscholen lijkt een goede optie maar dat stuit op twee bezwaren: hoeveel werkloze bouwvakkers willen zich laten omscholen tot psychiatrisch verpleegkundige (bijkomend: moet je dat willen?) en wie betaalt al die cursussen?
Maandag had ik bijzonder slecht en weinig geslapen want een groot deel van de nacht bracht ik door op het toilet. Noodgedwongen meldde ik mij dus ziek en deed mijn best tussen de toiletbezoeken door wat rust te pakken. Lastig want er werd een paar keer aangebeld: er waren pakjes voor buren en er kwam zelfs een collectante aan de deur. Van de gemeente mocht ik dat werk ook eens doen: 'Je bent lekker veel in de buitenlucht, mag met zeer diverse mensen praten, doet iets voor het goede doel én je mag je bijstandsuitkering houden! Nou, is dat niet aardig?' Nee mevrouw, dat is niet aardig maar heet dwangarbeid. Vervolgens 'mocht' ik aan de slag als telemarketeer maar werd daar (gelukkig!) al na een paar dagdelen werken ontslagen: 'Weijnschenk, gesprekken mogen niet langer duren dan 3 minuten. Het gesprek waarmee jij zojuist geld binnen haalde voor het onderhoud van verwarmde hondenhokken voor zwerfhonden in Noord-Oost Canada* duurde 3 minuten en zes seconden. Je mag gaan!' Ik wilde haar eigenlijk knuffelen maar deed maar alsof ik erg teleurgesteld was.
*Dit is niet verzonnen.
Na het afzeggen voor werk meldde ik mij ook afwezig voor de Loge die avond en sliep veel overdag. Dat droeg er aan bij dat ik mij later op de avond fit genoeg voelde om in te gaan op de uitnodiging van een vriend om een magische avond te beleven. Letterlijk want het ging om een bijeenkomst van goochelaars.
Daarna bij mij thuis nog even een pot thee gedaan met de vriend en een buurvrouw. En toen nog een pot thee. En opeens was het half drie 's nachts. Dus bedtijd.
O ja, omdat het 1 april was wilde ik een grapje uithalen met een collega maar omdat ik overdag ziek thuis zat bedacht ik in plaats daarvan maar deze grap die ik op Facebook en Instagram plaatste en waar een paar mensen intuinden:
'Als FVV naar de verkiezingen.
Wilders en Baudet samen verder
als Forum voor Vrijheid'
Dinsdag wakker gebeld door de postbode met een pakje: de nieuwe aquariumlamp was gearriveerd! Niet veel later kon ik een drietal vissen (en de kat) blij maken door hun zichtbaarheid te vergroten.
Een vriend kwam op visite, gevolgd door een buurvrouw met wie ik samen door het open slaapkamerraam met een buurman sprak waarna zich gezellig nog een buurvrouw aandiende. Tsja, zo komt er weinig van werken op je 'vrije' dag. Maar werken aan je sociale netwerk is ook een vorm van werken, toch?
Die avond vervaardigde ik een vegetarische enchilada ovenschotel, gebaseerd op bonen die lekker zacht waren gemaakt.
Zij waren zinvol geweld.
Woensdag bleek dat ik niet de enige was die (tijdelijk) last had van een virus. Ook de tijdelijke collega was noodgedwongen vriendjes geworden met het kleinste kamertje in huis. Zonder haar hulp mocht ik nog harder werken dan gebruikelijk. Maar deed dat niet. Jezelf over de kop werken werkt namelijk uiteindelijk averechts, zo heb ik inmiddels geleerd. Dus je doet maar wat je kunt. Een foto maken van de Molen van Sloten die naast ons bedrijfspand staat, bijvoorbeeld:
Na het werk samen met een collega 'even een uurtje' op visite bij een oud-collega.
En voor je het weet is het half twaalf en dus bedtijd.
Donderdag wat spulletjes in een 'gratis op te halen' doos gestopt en wat andere klusjes verricht voordat ik op tram en metro stapte voor een auditie voor een rolletje in een televisieprogramma. Bij deze metrohalte stapte ik uit om een klein stukje te lopen naar het betreffende bedrijfspand:
Duimt u voor mij? 's Middags wat werk verricht als secretaris en het avondeten genuttigd bij een vriend. Een kop thee en een fijn gesprek met een buurvrouw maakte deze dag voor mij compleet.
Vrijdag wat brak wakker geworden. Blijkbaar nog wat energie op het toilet achtergelaten, een paar dagen terug. Kan gebeuren. Op het werk diverse tegenslagen overwonnen (oké: collega's die wilden helpen. Maar ongehinderd door een overschot aan boekhoudkundige kennis. Zij hebben mij dus geholpen. Maar vooral aan meer werk. Toch lief bedoeld. Niet land gebleven op de vrijdagmiddagborrel
want ik wilde graag tijdig thuis zijn.
Na het eten een pot thee gedeeld met een buurvrouw en daarna samen met een vriend de dag afgesloten met een paar uren dansen in een gelegenheid in de buurt. Er was zelfs een heus burlesque optreden!
Heerlijk!
Zaterdag vroeg op (volgens mijn lichaam té vroeg) om de trein te halen naar Den Haag. Daar met een tweetal Broeders, een oud-tante en een vriendin van haar genoten van een dagje in de regeringszetel. Begonnen met een lekker hapje en kopje koffie bij tante thuis
Aanrader! Wist u bijvoorbeeld dat in 1893 voor het eerst vrouwen werden toegelaten? Decennia eerder dan de invoering van vrouwenkiesrecht! Dat de echtgenoot van Aletta Jacobs haar aanspoorde op te komen voor vrouwenrechten en vrijmetselaar was?
Die avond gezamenlijk heerlijk Indisch gegeten en uiteindelijk was ik iets na middernacht thuis. Bedtijd.
Zondag werd ik wakker met nieuws dat in weblogland insloeg als een bom: door zeer velen zeer geliefd blogster Gerda Yd (klik) bleek de dag ervoor plotseling te zijn overleden. Ruim een decennium geleden begonnen wij met het lezen van en reageren op elkaars weblog en een uitvoerige correspondentie ontwikkelde zich per e-mail. Sommige e-mails haalden makkelijk de drie A4'tjes in lengte! Volgende maand zou zij met haar reisgezelschap en haar man als gids de stad bezoeken waar ik woon. Dan zouden wij elkaar voor het eerst in levende lijve zien. Het heeft niet zo mogen zijn. Brok in mijn keel terwijl ik dit schrijf. Het biedt troost de reacties te lezen van mede-bloggers die ook waren geraakt door haar positieve inslag en haar oprechtheid.
Er kwam een buurvrouw langs om een plantje op te halen dat bij haar uit de vensterbank was gekukeld en opgeknapt door een andere buurvrouw. In de binnentuin las ik wat terwijl ik een broodje at en wat babbelde met een tweetal buren.
In huis kleine klusjes opgeknapt, mijn BTW-aangifte gedaan, een uurtje voor de Loge gewerkt en zitten schrijven. Omdat het prachtig weer was deden een buurvrouw en ik ons kopje thee op een stadsbankje in de buurt
waar wij spraken met een jongeman die als kind bij ons in de straat woonde. Fijn te weten dat het goed met hem gaat. De buurvrouw en ik kookten en aten samen voordat wij ieder ons weegs gingen. Maar niet voordat zij mij had getroost. Ja, mensen die je nooit 'in het echt' hebt gezien kun je intens missen.
Bij het afsluiten van dit stukje vraag ik mij vooral af hoe Gerda gereageerd zou hebben. Mogelijk iets van: 'Je had weer een interessante en volle week, lieve Terrebel. Bovendien wist je die op te smukken met een aantal mooie foto's. Dat museum in Den Haag zal ik beslist eens bezoeken.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
