Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Als jou iets naars overkomt dan mogen anderen dat best weten, hoor! Doen alsof er niets aan de hand is, je schouders ophalen en glimlachend verder gaan met je leven is niet goed. Dan onderdruk je je emoties.'
Dus ik stopte met het onderdrukken van mijn emoties.
Van bijna altijd vrolijk veranderde ik in bijna altijd somber.
Dat vonden mensen niet leuk. En ik nog minder.
'Je moet wat vaker lachen en leuke dingen doen! Altijd maar somber zijn lost niets op. Ook al voel je je rot, door te doen alsof het allemaal goed gaat ga je je vanzelf beter voelen en onderdruk je die negatieve emoties.'
Kortom: het onderdrukken van negatieve gevoelens is slecht èn goed. Blijkbaar.
Zelf trek ik de conclusie dat mensen die (hoe goed bedoeld ook) advies geven, lang niet altijd weten wat zij willen. Net zo min als ik.
==============================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Waarom krijg je als volwassene geen kleurplaat in een restaurant? Is leeftijdsdiscriminatie niet verboden in Nederland?
Voormalig minister van veiligheid, Ivo Opstelten, regelde dat - in verband met bedreigingen - synagoge's extra worden bewaakt. Geldt die beveiliging ook voor moskeeën (die nog vaker met bedreigingen te maken hebben dan synagoge's
) of deed de minister aan discriminatie? Zo ja, dan hield hij zich niet aan de grondwet en dient hij te worden gearresteerd.
Als in de krant geen melding wordt gemaakt van de volledige achternaam en het land van herkomst niet noemt van een crimineel 'zal het wel weer zo'n criminele ***marokkaan zijn met een bontkraagje en durven de linkse kerk en de liegende mainstream media de zaken niet te benoemen!' Gek genoeg geldt die regel opeens niet voor lieden als Jan B. (klik)
Discriminatie is niet alleen raar maar leidt ook tot taalverwarring: zo wil de ene feministe 'Directeur' worden genoemd 'Want zo heet dat beroep, meneer! Door 'directrice' te zeggen geeft u aan dat u discrimineert!' en staat de ander erop met 'directrice' te worden aangesproken 'want ik ben feminist en dus moet mijn vrouw-zijn worden benadrukt!'
En zo is ook 'eigenares' al de vrouwelijke versie van 'eigenaar' en eigenaresse zo vaak gebruikt dat men die vorm normaal is gaan vinden. Helaas. Maar eigenlijk is het natuurlijk bijzonder vrouwonvriendelijk om te discrimineren. 'Vrouwelijke eigenaar' of 'Zij is eigenaar' is correcter. Je wilt als vrouw tenslotte toch gewoon als mens gezien worden en niet als 'wezen dat anders is dan een man'? Denk ik dan. Met goed fatsoen kunnen vrouwen niet beweren dat zij een gelijke behandeling willen én eisen dat zij anders worden behandeld! Toch? Of zie ik dat verkeerd? Wat vindt u: moeten vrouwen nu wel of niet als anders dan mannen worden beschouwd?
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Buurtoverlast (klik) is in Nederland veel minder een probleem dan het een paar jaar geleden was. En dat is natuurlijk goed nieuws. Net als het gegeven dat Nicaragua (klik. Engels) overstag is en het Klimaatakkoord van Parijs onderschrijft. Er zijn nu eigenlijk nog maar twee landen die dat niet doen: De Verenigde Staten van Amerika en Saoedi-Arabië.
En er is hoop voor de mensheid zo lang er mensen zijn die belangeloos mensen helpen die het minder goed getroffen hebben:
Lopend van bushalte naar mijn werk
kwam ik deze kat tegen:
De lolcat van deze week:
'O nee, betrapt!
Dit is geen gender neutrale kattenbak?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In de tram keek ik even goed om mij heen en bedacht mij dat ik mij beter voel dan hoe sommigen er uit zien: zwaar gedeprimeerd, chagrijnig, uitgeblust, uitzichtloos...Ja, natuurlijk komt dat best even aan wanneer je over een relatief korte periode (minder dan tien maanden) je kind, je moeder en je vriendin verliest en als kers op de taart een vriend overlijdt en je hoort dat je vader is overleden. Maar als ik even stil sta bij wat en wie er nog wèl onderdeel is van mijn dagelijks leven heb ik eigenlijk niet veel om over te klagen.
Maandag hadden wij een teambuilding dag op het werk. Met taart!
Er zijn grote veranderingen op komst en wij dienen ons daar op in te stellen: het bedrijf is hard aan het groeien. Wij deden oefeningen. Het begon met op een speelse manier bepalen wie je bent, wat je passies zijn, wat je wil. De vraag die zich dan aandient is: hoe past die persoon in het team? Groeien doe je namelijk niet alleen individueel maar ook samen. En met anderen kun je aan jezelf werken.
's Avonds gebeurde hetzelfde in de vrijmetselaarsloge waar ik graag kom: met een groep mensen aan jezelf werken. 's Middags was ik uitgeblust en eigenlijk wilde ik die avond afbellen. Blij dat ik dat niet gedaan heb!
Dinsdag was ik een dagje op stap met een vriend uit het zuiden des lands: hier en daar wat eten of drinken en veel kletsen. Onder meer met een buurman die ons in een lokale horecagelegenheid bijstond bij het nuttigen van een drankje.
De trap naar het toilet
Wandelen in de binnenstad
Op een terras genieten van de nazomer.
En een biertje.
's Avonds at ik bij een buurvrouw en dronk er een kop koffie. 's Avonds laat dronk ik een kop thee bij een andere buurvrouw. En zomaar opeens was ook deze dag weer op.
Woensdag was ik niet vooruit te branden. Diverse (meditatie)technieken haalde ik uit de kast om mijzelf te motiveren. Alsof ik nog niet zo lang geleden werd aangedreven door mijn zoon, mijn moeder en mijn vriendin die als batterijen, brandstof dienden voor mijn levensenergie. Het is gewoon even op.
Ik maakte een paar afspraken via e-mail, per sms en via telefoon, deed boodschappen en hield mij bezig met het in orde maken van mijn kleine woning voor de ontvangt van wat vrienden, een paar dagen later.
Met een buurvrouw dronk ik een kop thee en met wat andere buren maakten wij afspraken betreffende komende Burendag.
's Avonds at ik bij een vriend bij wie ik vernam dat Tom Demoulin wereldkampioen tijdrijden op de fiets is geworden en was ik even stil bij het eerbetoon van Amsterdammers aan hun burgemeester Eberhard van der Laan.
Al in bed vernam ik dat er mogelijk contact is gelegd met een dame die wel eens rechtstreeks familie van mij zou kunnen zijn aan de kant van mijn biologische vader zaliger. Ik ging maar even in het donker onder de douche staan om mijn hart wat tot bedaren te brengen. Best spannend, dat idee dat er iemand is die iemand kent die mijn vader kende toen hij nog leefde. Hij stierf in 1984 en het is nog steeds niet zeker of hij wel ècht mijn verwekker was. Wat is dat toch met die menselijke drang om te weten waar je vandaan komt? Maakt die wetenschap je een ander mens? Een paar dagen later hoorde ik dat ook dit helaas een dood spoor was.
Donderdag door een logistieke onhandigheid wat later op het werk dan gepland. Dus extra hard gewerkt om het verloren uurtje goed te maken. En dat werd duidelijk gewaardeerd. Dat is fijn. Vind ik.
Mijn broer belde om te zeggen dat hij een dikke envelop had ontvangen met daarin de nagekomen post aan onze overleden moeder. Woningcorporatie Stadgenoot vertelde mij dat post nasturen door hen niet gebeurde en dat ook zelf de post uit de brievenbus halen op het oude adres niet mogelijk was maar sprak met mij af dat de wijkbeheerder de post zou meenemen naar het kantoor van de woningcorporatie waar ik die dan zou kunnen ophalen. Eergisteren werd mij verteld dat de beheerder een lege brievenbus aantrof. Blijkbaar dus leeggehaald door een collega die de post vervolgens aan mijn broer stuurde. Op zich prima maar wel een beetje verwarrend. Maar het schijnt normaal te zijn dat afdelingen van grote instanties volkomen langs elkaar heen werken. Jammer.
Na het werk had een collega een afspraak in de buurt van mijn woning en kon mij daardoor nagenoeg thuis afzetten met de auto. Was ik zomaar drie kwartier eerder thuis dan gepland! Die tijd gebruikte ik voor het plegen van een paar telefoongesprekken (onder meer met betrekking tot de speurtocht naar mijn natuurlijke vader) en het prepareren van hapjes in verband met een klein verjaardagsfeestje vrijdag.
Vrijdag vond ik geen fijne werkdag: het lukte slechts mondjesmaat en tergend langzaam om diverse boekhoudkundige uitdagingen aan te pakken. Het was ook erg druk op de zaak en dat helpt niet goed wanneer je je wilt concentreren.
Was vroeg thuis en zette mij aan het opruimen en zwabberen. Mijn lieve nicht kwam als eerste van de verjaarsvisite. Samen met haar kinderen, nasi kuning (klik) naar het recept van mijn Javaanse overgrootmoeder, een heerlijk soepje van zoete aardappel en pandan cake (klik). Na het eten maakte zij ook nog even klepon (klik)! Zelf had ik eerder al pisang goreng (klik) gebakken.
Er was dus meer dan voldoende te knabbelen voor de aanwezigen die avond. Natuurlijk kreeg ik cadeautjes: drank, hapjes, boeken.
Maar het allermooiste cadeau was de aanwezigheid van vrienden, buren en mijn zoon.
Zaterdag was het Burendag. Er was muziek, er waren hapjes en drankjes. En er waren buren. Er was zelfs een geïmproviseerde balletvoorstelling!
Zondag een beetje uitgeslapen en wat aan mijn administratie gewerkt voor ik thee dronk met een buurvrouw. Op het einde van de middag tijd gemaakt voor bier en bitterballen
met neef Mike en zijn geweldige vrouw Karen. Mike is een zoon van een broer van mijn moeder. Was heel fijn om met hem bij te kletsen. De buurvrouw met wie ik later op de avond thee dronk merkte mijn enthousiasme op.
De muziek van deze week is Black Heart van Calexico
Sifting through the remains One man's close pursuit is another man's Last chance, make it through the divide Last chance, suffer the weight or get buried by this
=================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
De aanname van de dag is: 'Multitasken is handig want je krijgt meer gedaan omdat het zo efficiënt is en vrouwen zijn er beter in dan mannen.' Vrouwen zijn er niet per definitie beter in dan mannen maar doen het vaker waardoor zij er meer ervaring in hebben. In de tweede plaats blijkt uit diverse onderzoeken dat het voor verreweg de meeste mensen beter werkt om zich te concentreren op één taak voordat zij aan een volgende opgave beginnen.
In elk geval is deze man overgestapt van het systeem 'doe zoveel mogelijk verschillende dingen tegelijk' naar 'Concentreer je volledig op één taak waar je vooraf een bepaalde hoeveelheid tijd voor hebt uitgetrokken.' Tussen twee taken in geef ik mijzelf een kwartier voor 'overig'. Dat mag een spelletje zijn maar het kan ook zijn dat ik mijn map met ongewenste e-mails doorloop om te zien of er geen gewenste e-mail in is terechtgekomen. Of ik ververs het water van de goudvissen, strijk een paar overhemden of maak een afspraak met een vriend.
Maar bij vervelende klusjes (Een brief aan de Belastingdienst, een lastig telefoontje, foto's sorteren) vertoon ik nog steeds uitstelgedrag. Sterker nog: onlangs vroeg ik informatie aan over het volgen van een workshop over het bestrijden van uitstelgedrag. Ik kreeg al een e-mail met details daarover maar heb het mailtje nog niet geopend...
================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Een half jaartje geleden gaf Morgaine (klik) antwoord op de vraag die ik stelde in een blogstukje uit die tijd: wat is cultuur? (klik) Het antwoord wil ik u niet onthouden:
Valt voetbal onder cultuur? Ohw... ik dacht dat cultuur kunstzinnig was, my mistake, whahahaha
ik leer ook weer wat... cultiveren, ja natuurlijk... whahaha
Cultuur is dat wat de mens schept. Het begrip staat tegenover "natuur" (dat wat aangeboren is) en verwijst naar menselijke activiteit en de symbolen die deze activiteit betekenis geven. Cultuur wordt in verschillende betekenissen gebruikt en de definities zijn uiteenlopend naargelang de theoretische benaderingen en de beeldvorming.
Het woord komt van het Latijnse cultura en is afgeleid van colere: bebouwen, bewerken, vereren, versieren, onderhouden. De Romeinen gebruikten het in agri cultura, het bewerken van de akkers. Sinds 45 v. Chr. wordt nog een betekenis mogelijk. In een boek van Cicero, Tusculanae Disputationes, vindt een gesprek plaats over het nut van de filosofie. Een leerling twijfelt aan het nut daarvan, omdat 'filosofen nogal eens een liederlijke levenswandel hebben'. Cicero antwoordt: "Evenmin als alle akkers die je bewerkt vrucht dragen, evenmin brengen alle zielen die je bewerkt vruchten voort. Maar de bewerking van de geest is de filosofie (cultura animi, filosofia est)". In de middeleeuwen krijgen de betekenissen vereren en aanbidden (cultus) de overhand. De Vulgaat (de Bijbel in het Latijn) heeft het over cultura Domini (vereren van de Heer) en cultura Dei (aanbidden van God). Vanaf de renaissance gebruiken veel schrijvers Cicero's cultura animi weer, maar dan als een vast begrippenpaar. Soms letterlijk vertaald als bebouwing van de geest, maar begrepen als vorming van de geest.
Cultura is daarmee tot in de achttiende eeuw een actief woord: het vormen van. In de achttiende eeuw gaat men geleidelijk aan steeds meer spreken over de verschillende niveaus van vorming, en uiteindelijk gaat men het Duitse woord Cultur (dan nog gespeld met C) gebruiken voor zo'n niveau, en dus voor het gevormde zelf (Johann Gottfried von Herder). Daarmee is dan het dynamische werkwoord vorming tot een statisch, zelfstandig naamwoord beschaving of cultuur geworden.
Nog steeds heeft het echter niet die brede betekenis zoals wij die nu gebruiken, namelijk de levensvisie en levenswijze van een volk (de manier van zien, zijn en doen). Dit cultuurbegrip ontwikkelt zich vooral in Frankrijk, waarvoor dan eerst het woord civilisation wordt gebruikt (1756). Dat Franse woord civilisation staat in betekenis wel dicht bij het Duitse woord Kultur.
In 1871, in de openingszin van het boek Primitive Culture van Edward B. Tylor, krijgen beide woorden ook een antropologische betekenis: "Culture or Civilization, taken in its wide ethnographic sense, is that complex whole which includes knowledge, belief, art, morals, law, custom, and any other capabilities and habits acquired by man as a member of society."
X
Zo, dan weet u dat.
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Wereldwijd daalt het aantal mensen dat leeft in extreme armoede. En dat is goed nieuws. Heel goed nieuws zelfs: http://hetnieuwsvandevooruitgang.nl/2017/09/steeds-minder-mensen-extreem-arm/ In 1990 waren het er nog 1,9 miljard. Nu nog 'maar' 700 miljoen. Nog steeds best veel natuurlijk. Maar er zit een sterke stijgende lijn in. En dat is natuurlijk fijn.
Ook goed nieuws is dat er nog steeds mensen zijn die de moeite nemen om dieren in nood te redden. Hier een man die een stinkdier redt uit een benarde positie. Erg dapper!
Billy de Kat is een tevreden kat
De lolcat van deze week:
'Iedereen gaat voor de grote dingen in het lezen
zonder zich te realiseren dat het gaat om de kleine dingen'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Goed hoor dat je probeert af te komen van vaste gewoontes! Zo krijg je weer wat afwisseling en avontuur in je leven. Ik ben blij dat ik geen vaste gewoontes heb. Ik zou er helemaal gek van worden!'
-'Geen vaste gewoontes? En elke maandagavond dezelfde TV-serie kijken? Elke dinsdag eten bij je moeder? Elke zondag uitslapen en de lakens wisselen? Elke zaterdag vrijwel dezelfde boodschappen halen op dezelfde markt? Elke zomervakantie naar dezelfde vakantiehuisjes in hetzelfde land? Elke dag hetzelfde ontbijtritueel?'
'Ja, eh...maar dat is wat anders. Dat zijn geen vaste gewoontes.'
-'Wat is jouw omschrijving van een vaste gewoonte dan?'
'Steeds hetzelfde doen op steeds dezelfde tijd.'
-'Precies wat jij zelf ook doet, dus?'
'Nou, eh...'
======================
Gek eigenlijk maar het komt vaker voor: mensen die in een ander gedrag afkeuren dat zij zelf ook hebben. Wat vindt u daarvan?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
=====================================
Zit nu in een fase in mijn leven waarin ik mij afvraag
wat het er toe doet wat ik doe of wat ik gedaan heb of zal doen.
Waar heeft het mij gebracht?
En dan zie ik waar het mijn geliefden heeft gebracht.
En dan denk ik: 'Ja, wat ik deed heeft verschil gemaakt. Positief verschil.'
Maandag fijn en hard gewerkt. Steun van collega's is fijn! Wij beginnen het nieuwe boekhoudsysteem onder de knie te krijgen en er komt steeds meer structuur in de bedrijfsvoering. Onderweg naar het werk zag ik deze treurwilg:
Met een vriendin keek ik 's avonds een documentaire over balletdanser Sergei Polunin. Vooral de stukjes waarin de relatie met zijn moeder naar voren kwam prikkelden mijn traanklieren.
Dinsdag vroeg ik de woningcorporatie waar mijn moeder zaliger een woning van huurde hoe het zit met post die na haar overlijden nog op haar adres wordt bezorgd. 'Daar doen wij niets mee, meneer. Dat moet u zelf doen.' -'Prima, geef mij dan maar het sleuteltje van de brievenbus.' -'Dat zal niet gaan meneer.' -'Hoe kan ik dan bij haar post komen?' -'Dat is uw probleem.' Uiteindelijk kreeg ik de toezegging dat men mij zal terugbellen. Maar ja, woningcorporaties en toezeggingen...we wachten af. Intussen houdt een buurvrouw in de gaten of en wanneer er nieuwe mensen komen te wonen. Hoop via hen dan mijn moeder's nagekomen post te kunnen ontvangen.
Deze dag deed ik een pakje op de post en ging ik naar de kleermaker. Niet omdat ik mij verveel maar om wat kleding te laten vermaken. Ook ging de gaskachel aan want de zomer lijkt nu wel definitief voorbij.
Woensdag voelde ik mij niet helemaal jofel maar ging toch maar aan het werk.
Het had nogal geregend dus zo zag het weiland naast de brouwerij er uit:
En vergaderde met een groepje professionals over het inzetten van sociale media voor het bedrijf. Erg interessant! Na afloop van de werkdag met een tweetal collega's (en een biertje) blijven hangen en elkaar wat beter leren kennen. Erg fijn.
Onderweg naar huis schoot ik dit plaatje:
Ondergaande zon boven de Sloterplas
's Avonds contact gehad met diverse lieve mensen die allemaal op hun eigen manier hun uiterste best deden mij over mijn dip heen te helpen. Zo bood iemand aan om te bemiddelen tussen mij en de weduwe van mijn vader. In de hoop een foto en wellicht wat informatie te bekomen. Dan kan ik ook dat hoofdstuk van mijn leven afsluiten.
Donderdag zag ik een vel papier hangen op mijn keukendeurraam.
Met een opdracht: ik moest goed zoeken in mijn tuin. Natuurlijk deed ik dat. En vond een potje mosterd, hangend aan de tak van een boompje.
'Nu weet je waar Abraham de mosterd vandaan haalt.' Ja, lieve blogleeskindertjes: ik ben vijftig jaar geleden geboren.
Erg fijn dat in mijn jonge jaren foto's van mijn gedragingen niet konden worden verspreid via sociale media...;-)
Op het werk werd mijn verjaring gevierd met een fles bier (Erg origineel voor een brouwerij. Zelf had ik er pisang goreng bij gebakken, naar mijn moeder's recept.
Bijzonder was dat er ook een fles jenever bij het cadeau zat, gedestilleerd uit afgekeurd bier), gepaard met de woorden: 'Nog vele fijne jaren! Hopelijk bij ons.' Kijkt, dat geeft de burger moed. Het was namelijk mijn eerste verjaardag zonder vroeg telefoontje van mijn moeder, zonder kus van mijn vriendin en zonder ontbijt van mijn kind(eren). En dat is even wennen.
Had mijn bus gemist maar het uitzicht bij de bushalte die morgen maakte aardig wat goed:
Vrijdag verbaasde ik mij over mensen die vinden dat als zij zelf hulp nodig hebben (wanneer zij vluchten voor een orkaan die hun huis wegvaagt bijvoorbeeld) anderen hen moeten helpen maar zelf vinden dat vluchtelingen niet geholpen moeten worden. Zij zijn dus èn voor èn tegen het helpen van vluchtelingen. Ik vind dat raar. Met de woningcorporatie van mijn moeder sprak ik af dat zij haar brievenbus leeghalen en ik dan de post bij hen op kantoor kom ophalen. Prima!
Op het werk lekker wat openstaande posten kunnen oplossen. Word ik blij van.
Net als de gezellige vrijdagmiddagborrel. Terwijl mijn collega's nog aan het bier zaten ging ik op weg naar een restaurant waar ik door vrienden werd getrakteerd op pizza.
Daarna thuis een kopje thee met een buurvrouw en een vriend kwam logeren.
Eigenlijk heb ik best een gevuld en prettig leven.
Zaterdag de logerende vriend naar de tramhalte begeleid en daarna acte de présence gegeven op een buurtbijeenkomst. Buurtgenoten mochten hun mening geven over diverse onderwerpen die spelen in de buurt en er waren hapjes, drankjes en muziek.
Daarna haalde ik mijn bij de kleermaker vermaakte kleding op en zou ik naar een feest gaan aan de andere kant van de stad. Maar mijn energie was op. Die mededeling gaf ik door aan een vriendin waarvan ik wist dat zij wel naar het feest zou gaan. Een dutje doen en wat klungelen in huis was het rustiger alternatief. Moest ik daar echt vijftig voor worden om te leren luisteren naar mijn lichaam? Zondag kreeg ik een schok toen ik ging afwassen. Letterlijk. De keukenkraan stond onder stroom. Navraag leerde dat dat komt omdat mijn aanrecht van RVS is en de waterkoker aan de onderkant nat was met de stekker nog in het stopcontact. Voortaan stekker van de waterkoker dus uit het contact bij het afwassen.
Ik babbelde deze dag met vier verschillende buurvrouwen, haalde een broodje bij de bakker en haalde een paar boodschappen voor het avondeten dat ik nuttigde met een paar buren.
Spinazie ovenschotel
Zo kom ik mijn dagen wel door.
'Wie heeft mijn kaas gepikt?' van Spencer Johnson en Kenneth Blanchard is boek nummer 12 van dit jaar en helpt bij bewustwording: het kost gewoon minder moeite om verandering te verwelkomen dan je er met alle macht tegen te verzetten of om verandering zelfs te ontkennen. In plaats van te treuren om het verlies van de vorige situatie is het praktischer om te leren omgaan met de nieuwe situatie. Fijn inzicht!
Wij bevinden ons aan het einde van de wereld.
Jij en ik. En duizenden anderen.
Hand in hand staan wij daar. Jij en ik.
Ik heb jouw rechterhand vast, jij mijn linker.
Wij weten wat er is gebeurd.
Iedereen weet dat.
Maar het is niet erg.
Het heeft een reden,
al is die onbekend.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In het donker zie ik fietsers die onverlicht rondrijden nauwelijks. Het gegeven dat ik een beetje nachtblind ben helpt natuurlijk niet. Wat wel zou helpen is als fietsers een lampje zouden gebruiken. Nu weet ik wel dat veel fietsers onder de armoedegrens leven maar misschien kunnen automobilisten een steunfonds oprichten waaruit fietsers twee euro kunnen krijgen voor de aanschaf van een lampje? Mensen helpen valt niet altijd mee. Zo kan het gebeuren dat iemand een ander hulp aanbiedt en te horen krijgt: 'Denk je soms dat ik het zelf niet kan of zo!?'
Ook zijn er mensen die hulp niet willen aanvaarden omdat zij denken dat er iets voor in ruil wordt verwacht.
Zomaar ongevraagd een ander helpen is natuurlijk helemaal taboe. Moet je dus maar die persoon die vanuit een rolstoel hulpeloos omhoog kijkt in het gangpad van de supermarkt niet helpen? Pas wanneer die persoon er om vraagt kennelijk.
In de openbare ruimte mensen helpen is nog tot daar aan toe. Maar mensen helpen terwijl zij in hun eigen leefomgeving zijn is nog lastiger: 'Zal ik je badkamer schoonmaken voor je?' -'O, dus je vindt het vies bij mij?'
De waarheid is iets dat velen niet willen horen, is mij gebleken. En hoe help je iemand die niet geholpen wil worden? Is het goed om mensen die duidelijk hulp nodig hebben dan maar aan hun lot over te laten?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Er zijn een heleboel goede mensen op de wereld. Sterker nog: het is maar een handjevol dat er genoegen in schept het plezier van anderen te vergallen. Veel anderen vinden het juist fijn anderen een plezier te doen. Deze jongeman bijvoorbeeld:
Goed nieuws vind ik ook dat zelfs de Paus (klik) vindt dat mensen die ontkennen dat het klimaat verandert niet goed bezig zijn: ontkennen dat een probleem bestaat laat het niet verdwijnen.
Billy de Kat in de tuin
toen het niet regende
De lolcat van deze week:
'De enige manier om er zeker van te zijn dat je faalt
is het nooit te proberen.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Natuurlijk zijn de herinneringen er nog. Maar de pijn die ik er bij voel is inmiddels een stuk minder scherp. Dat is fijn. De pijn is er echter nog wel. Dat is niet fijn.
Wat ik verder geleerd heb na mijn recente grote verliezen is dat iedereen anders omgaat met verlies:
de ene persoon sluit zich voor langere tijd (soms wel jaren!) op in huis. Met de gordijnen dicht. Weer een ander houdt zich vooral bezig met het ontkennen van wat er gebeurd is en weer een ander gaat in therapie. Combinaties zijn ook mogelijk. Terwijl de ene prima kan functioneren in het gezin en op het werk, vervalt de ander in complete apathie en kan zich er nauwelijks toe bewegen om de gang naar het toilet te maken.
Bij mij wisselt het sterk. Soms zelfs per minuut. Erg irritant. Maar het is wat het is en de situatie zal vast verbeteren.
Al met al had ik een goed weekend maar maandag kon ik mij nauwelijks aanzetten tot het verrichten van mijn reguliere werk; een pen optillen kostte al ontzettend veel energie. Laat staan facturen verwerken terwijl binnen gehoorsafstand collega's over andere zaken praten. In de loop van de middag lukte het mij beter om mij te concentreren op het werk en kwam er daadwerkelijk wat uit mijn handen. 'Gewoon doorgaan' is het devies. Voor mij dan. Zoals gezegd; voor een ander kan het anders zijn.
(Dit is naast de brouwerij)
Een kopje thee met een buurvrouw bracht mij wat rust. Een potje strijken deed de rest en ik kon uiteindelijk lekker slapen.
Dinsdag wat onrustig wakker geworden. Die onrust werd niet weggenomen door de onderhoudsmonteur van Comfort Partners: 'Meneer, ik mag geen onderhoud plegen aan uw geiser want u heeft een contract met Feenstra Verwarming.' -'Dat klopt', zei ik. 'Daarom belde ik Feenstra. Die vertelde mij dat mijn woningcorporatie een contract heeft met Comfort Partners en dat die dus verantwoordelijk is voor het onderhoud.' 'Ja, dat is wel zo maar toch is het niet zo.' Fijn, die duidelijkheid. Dus ik belde Feenstra weer: 'U moet ons niet hebben, meneer maar Comfort Partners omdat uw woningcorporatie...' -'Zal ik dan maar stoppen met mijn maandelijkse betalingen aan Feenstra en twee jaar aan betalingen terugvorderen met wettelijke interest?' 'Eh...schikt vrijdagochtend 6 oktober voor onderhoud?'
Ik bracht die ochtend een bezoekje aan een buurvrouw van mijn moeder zaliger. Die had nog wat post die voor mijn moeder was bestemd. Was fijn even met haar te praten. Was mijn moeder nog in leven geweest dan had zij vanuit haar raam dit bloemetje kunnen zien:
Bij aankomst in het hofje dacht ik even mijn moeder te zien zitten achter haar slaapkamerraam. Het zal een speling van het licht zijn geweest, een reflectie van de wolken.
Met een vriend ging ik die middag wandelen. Rond de Gaasperplas.
Wel zo'n drie uren lang! Voor mij is dat best veel. Het was een fijne dag.
Wat ik woensdag precies deed weet ik niet meer. Na het werk at ik bij een vriend en 's avond kwam een buurvrouw thee drinken.
Donderdag ook. Die ochtend kwam ik hier langs
en was ik bij de psycholoog ('Je zult nooit van je emoties afkomen maar bent hard bezig er beter mee om te gaan.') en op het werk lekker hard gewerkt en zelfs even gelachen!
Van de woningcorporatie kreeg ik eindelijk inhoudelijk respons op deze brief: http://vragen.blogspot.nl/2017/09/ymere-en-de-cv-installatie-een-vervolg.html. Maar ik wacht even met juichen want een toezegging is niet voldoende reden voor een feestje. De ervaring leert dat het doorgaans bij een toezegging blijft.
's Avonds zat ik met een zak chips voor de buis voor het altijd weer gezellige IT van Stephen Spielberg.
Vrijdag voelde ik mij verre van jofel. Ik was uitgenodigd voor een evenement in de buurt maar het regende belachelijk hard en koffie drinken bij een zieke buurvrouw was voor mij een prettiger alternatief. Hoefde ik tenminste niet te pretenderen dat alles goed gaat.
Gek eigenlijk dat wij dat gedrag van elkaar verlangen: waarom zou je tegenover anderen niet mogen laten weten hoe je je voelt? Hoor wie het zegt, trouwens, want jarenlang heb ik mijn gevoelens verborgen gehouden. Zelfs voor mijn moeder, mijn kinderen, mijn partner en mijn vrienden!
's Avonds werkte ik als entertainer op een feestje. Ook daar was het nat:
Op de terugweg naar huis kwam ik een bekende tegen. Altijd leuk. Maar dit keer was ik helaas niet in een fijne babbelstemming. Kan gebeuren, toch?
Zaterdag uitgerust wakker geworden. Maar op een vroeger tijdstip dan anders wanneer ik kan uitslapen. Een goed teken, dunkt mij. Misschien betekent dit wel dat ik eindelijk tot rust begin te komen. Nadeel van rust vind ik echter dat er in mijn hoofd ruimte komt voor eerder vergeten herinneringen. Gelukkig zitten daar ook hele fijne bij.
's Middags maakte ik er eentje bij: een bezoek van mijn zoon. Hij installeerde voor mij de dvd-speler van zijn oma zaliger en hielp mij met het sorteren van een flinke tas vol oude kabels, opladers, adapters en snoeren. Sommige daarvan bleken nog bruikbaar terwijl andere objecten het vooral elders nog goed doen. In 1987 bijvoorbeeld.
Wat mij deze week opviel is samen te vatten in dit plaatje van een krantenartikel over het Forum voor Democratie. Deze politieke partij wil 'meer democratie'.
Klinkt heel aardig maar is net zo makkelijk te realiseren als de wens dat water 'meer nat' is of wensen dat vrouwen voortaan 'meer vrouw' zijn of je inzetten voor 'glaziger glas'. Nee, 'meer democratie' willen is onmogelijk. In feite zeg je dan dat je 'meer ideologie' wil.
Nu wil het FvD dus dat de burgers van Amsterdam voortaan hun eigen burgeRmeester kiezen en dat het PvdA bestuur in de hoofdstad verdwijnt. Als de partij van Thierry Baudet een heel klein beetje onderzoek had gedaan, had men geweten dat de Partij van de Arbeid geen deel uitmaakt van het college in Amsterdam. Mag ik dit dom noemen? Ja, dat mag ik.
Zondag geen vriendin om te helpen op de markt, geen moeder om bij te lunchen, geen kinderen om voor te zorgen of om samen 'iets leuks' te gaan doen. Ik vind er nog steeds helemaal niets aan, dat alleen zijn. Maar ik krijg er wel rust door. En tijd om te lezen. Zo werd Dans Dans Dans van Haruki Murakami boek nummer 11 van dit jaar. Zal de komende paar maanden veel moeten lezen om aan mijn streefgetal van twee boeken per maand te moeten komen. Maar dat wil ik dan ook niet. Wèg met moeten! En hallo 'mogen'.
In de meterkast bleken kilo's aan oude posters, inpakpapier en rollen isolatiemateriaal te liggen. Ik kwam er ook herinneringen tegen. Zoals een bijna 29 jaar oude zelfgemaakte nieuwjaarskaart van mijn eerste vriendin met een paar regels tekst, eindigend met: 'Ik hou van je. x'
Een uurtje werk en nu is er gewoon weer ruimte voor de strijkplank en zo.
Gestofzuigd en het aquarium schoongemaakt en het bij de kachel liggende schapenvacht buiten uitgeklopt. Dat soort dingen.
's Middags even boodschappen gehaald voor het avondeten bij een buurvrouw thuis. Want alleen is maar alleen. Toch? Dus toen later op de avond een andere buurvrouw bij mij thee kwam drinken liet ik haar niet voor een gesloten deur staan.
En daarom ook een vriend gebeld en ook de moeder van mijn zoon gesproken. In de instelling waar zij woont is zij een heel stuk 'alleniger' dan ik. Zij is niet de enige die ik ken die het naar vindt om alleen te zijn. Dan besef ik weer hoeveel geluk ik heb met mijn buren en vrienden. Zelfs met ex-partners ben ik nog bevriend! Dat schijnt bijzonder te zijn. Maar waarom eigenlijk? Je hebt toch een tijdje lief en leed gedeeld? Waarom zou je dan opeens een hekel moeten hebben aan elkaar? Ja, gedrag van een ander kun je afkeuren maar verandert het ex-zijn opeens de gevoelens voor elkaar? Wat zijn uw gedachten hierover?
Een klassiek stukje muziek deze week. Dvořák: Cello Concerto in B minor op.104, uitgevoerd door Jacqueline du Pré
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jerry Pournelle, Rients Gratama en Don Williams
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Kindergeschater vulde de kamer.
Rebussen en ruzies werden er opgelost,
kleurplaten en levens ingevuld,
verhalen voorgelezen en geschapen.
Ontdekkingen werden er gedaan
en levenspaden uitgestippeld,
geheimen bewaard en prijsgegeven.
Soms fluisterend, dan weer zingend
en soms schreeuwend
uit frustratie of van pure vreugde
maar altijd - altijd! - vol liefde.
De boekjes, puzzels en pyjama's
waren weg. Maar de kamer was niet leeg.
Die zat nu barstensvol.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Persoonlijk heb ik geen schulden, uitgezonderd een roodstand bij de bank. Ik ben mijn buurman geen tientje verschuldigd, heb geen studieschuld en heb zelfs geen schuld bij de bank in de vorm van een hypotheek. De enige schulden die ik heb zijn emotionele schulden, schulden die nooit kunnen worden voldaan. Aan mijn moeder bijvoorbeeld. Aan de onbekende in de tram die mij aanspoorde te blijven knokken voor mijn zoon toen ik op het punt stond het op te geven.
De gemiddelde inwoner van Nederland heeft ongeveer €10.000 schuld, hypotheekschulden niet meegerekend. Een lening voor de aanschaf van een nieuwe auto of televisie, een studieschuld, een investering van een derde in het eigen bedrijf, een paar tientjes bij een bekende, een krediet bij een winkel...
Gek genoeg vinden wij het 'normaal' dat het voor iemand die schulden heeft moeilijk moet zijn die af te lossen. Door boetes op te leggen aan mensen die niet op tijd hun schulden aflossen.
Heb mij altijd al afgevraagd: als iemand €100 niet kan betalen, waarom wordt die vervolgens verplicht om €120 te betalen? En hoe helpt dat om die persoon uit de schulden te krijgen? Uit ervaring weet ik dat iemand twee dagdelen lang bijstaan in het bijhouden van een eenvoudig kasboek al enorm kan helpen.
Niet alleen Griekenland heeft een hoge schuldenlast.
Voor zover mij bekend zijn er maar weinig landen zonder nationale schuld
En u? Heeft u schulden? Ja, een hypotheekschuld is óók een schuld.
==========================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
