Gevraagd (Een verhaaltje)

'Ik ga nu. Als ik over vijf dagen nog niet terug ben bel je m'n moeder. Hoor je?'
Dat was de laatste keer dat ik mijn vader zag.
Die avond brak er een enorm noodweer uit waardoor ik niet kon slapen
maar dat zal in mijn verbeelding zijn geweest want op het weerbericht
werd er met geen woord over gerept.

De volgende dag vroeg ik mama waar papa naar toe was
maar zij gaf geen antwoord. Het enige dat zij deed was vasthouden
aan haar koffiekopje alsof dat een laatste strohalm was.
Ik was nog maar tien dus ging gewoon netjes naar school,
zorgde voor het eten voor mama en mijzelf
en belde na vijf dagen met oma.
Ik vertelde haar precies wat papa mij verteld had en even bleef het stil.
Toen zei zij: 'Hij heeft het dus toch gedaan. Ik had gehoopt
dat hij het vanwege jou nooit zou doen.'
Natuurlijk wist ik niet wat zij bedoelde en toen na twee dagen
een voor mij vreemde man bij ons kwam en mama hem omhelsde
alsof hij papa was die na zes jaar oorlog heelhuids terugkwam
heb ik er nooit meer naar gevraagd.

================
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Kunst

Het blijft even wennen om na bijna twee maanden terug te zijn op kantoor. En zeker met het huidige heerlijke zomerweer (voor het eerst sinds 1991 boven de 30 graden in september!)  is dat geen lolletje! Maar ja, ook vrijwilligerswerk is werk en iemand moet het doen. Zou ook de voormalig Nummer Twee van de PVV dat hebben gedacht: 'Iemand moet het doen.'?

Hero Brinkman is terug bij de hoofdstedelijke politie waar hij vroeger als politieman werkte. In het kader van openheid willen zowel hij alsook zijn nieuwe oude baas niet vertellen in welke functie hij is teruggekeerd. Wie weet? Misschien wel als verkeersregelaar. Gewoon als taakstraf nadat uitkwam dat hij - terwijl hij nog agent was! - in zwaar beschonken toestand en veel te hard met opzettelijk gedoofde verlichting een politiefuik voorbij raasde. Of misschien wel omdat hij een aannemer met een bijl te lijf ging en zich erover beklaagde dat je niet eens het recht in eigen hand mag nemen wanneer je vermoedt opgelicht te worden. Of omdat hij - zoals hij breeduit lachend toegaf tijdens een televisie-interview - een mogelijke verdachte met opzet en zonder noodzaak veel te hard sloeg met een wapenstok 'want het was toch maar een hippie!'. Misschien dacht men bij de politie wel: 'Om boeven te vangen is het handig om iemand bij je te hebben die weet hoe een boef denkt!'

In beschaafde landen wordt men na zo'n incident ontslagen en in de cel geworpen als de agressieve delinquent die je dus blijkbaar bent. Maar in Nederland niet. Daar maken ze je dan politicus. Momenteel loopt er een antecedentenonderzoek in verband met zijn aanstelling bij de hoofdstedelijke recherche.

Volgens onderzoek heeft bijna een derde van alle jonge vrouwen in Nederland een schuld van minstens 20.000 euro, hypotheken uiteraard niet meegerekend 'want een hypotheekschuld is geen schuld maar een hypotheek'. Geen idee hoe dat met u zit, maar ik vind dat veel. Persoonlijk maak ik mij al zorgen wanneer ik 200 euro rood sta bij de bank maar sommigen interesseert het blijkbaar niet dat zij geld uitgeven dat zij eigenlijk niet hebben. Zij blijven dus maar lenen om kleding te kopen, een nieuwe televisie en een nieuw mobieltje 'want die vorige is al ruim een jaar oud!' Maar ja, zoals iedereen weet die in de tweede klas van de middelbare school Economie les heeft gehad: op een gegeven moment komt er een grens aan wat je kunt lenen en gaat men aflossing van de schulden verlangen. Maar ja, mensen hebben 'geen geld' om die schulden af te lossen. Ik vraag mij dan af hoe zij dan toch weer aan geld komen om dingen te kopen die zij niet nodig hebben. Hippe jurkjes en dito drankjes bijvoorbeeld.

Natuurlijk laat u zich leiden door uw eigen gedachten en niet door invloeden van buitenaf. Toch? U vindt Jillz gewoon oprecht een lekker drankje en zou het ook hebben gekocht als het níet in een televisiespotje werd aangeprezen door vier halfnaakte mannen. Toch?

Maar feit is dat u het zonder hulp van de reclame niet herkend zou hebben en dus niet zou hebben gekocht. Want wat wij niet (her) kennen dat willen wij niet. En dat is volkomen natuurlijk. Net als geld willen verdienen met een commercieel bedrijf.

Webwinkel Zalando speelt eigenlijk oneerlijk. Men verkoopt schoenen, tassen en aanverwanten namelijk al jarenlang met verlies door geen verzendkosten te rekenen en consumenten de mogelijkheid te geven om iets dat zij achteraf minder leuk vinden dan de foto op het computerscherm aangaf gratis te laten terugsturen. Kleinere online verkopers van kleding en accessoires maken zo geen enkele kans en zijn vaak binnen twee jaar na de start failliet. Hoe komt het dat Zalando zo lang met verlies kan verkopen? Simpel: het bedrijf wordt zwaar gesteund door diverse grote investeringsmaatschappijen. Kunst.