Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws vind ik dat ik - ook al ben ik pas 55 - nu al bijzonder tevreden ben over mijn leven. Natuurlijk gaat er ook in mijn leven wel eens iets mis en lijd ook ik wel eens fysiek en/of mentaal maar over het algemeen...Ter illustratie is hier een 'knipsel' uit mijn leven zoals dat er tien jaar geleden uitzag:
Er zijn niet heel veel verschillen tussen mensen en andere dieren. Toch slaan wij onszelf hoger aan op de ladder van evolutie. Omdat wij kunnen denken in metaforen? Omdat wij zelfstandig kunnen nadenken en ons afvragen waarom zovelen van ons dat niet doen?
Interessant genoeg zijn wij weliswaar in staat tot zelfstandig nadenken maar doen wij dat lang niet altijd. Vraag maar eens een willekeurig iemand waarom hij of zij doet wat hij of zij doet. Zelden bleek dat een weloverwogen keus te zijn. Om diezelfde reden kijken mensen je ook raar aan als je hen vraagt wat hun grootste passie is. En waarom zij daar dan weinig tot niets mee doen.
Vroeger deed ik eigenlijk ook maar wat en deed - net als zovelen - gewoon mee met de 'ratrace'. Tot ik eens overspannen raakte en mij afvroeg wat toch eigenlijk mijn passies waren.
Omdat ik geen werk kon vinden besloot ik een aantal jaren geleden mijn eigen werk te creëren. Makkelijk was dat niet want opeens moet je gaan nadenken in plaats van doen wat een baas je opdraagt te doen. Vooral met hulp van vrienden (Tip van Ter: luister naar je vrienden want die kennen je vaak beter dat jijzelf!) kwam ik uit op entertainment. Eigenlijk niet heel gek want als kind al maakte ik graag mensen aan het lachen. Met hulp van een coach overwon ik mijn schroom om er geld voor te vragen en de rest is geschiedenis. Was ik er een paar decennia eerder mee begonnen dan had ik een veel grotere klantenkring opgebouwd en er waarschijnlijk van kunnen leven. Dus nu doe ik het in deeltijd. En ook dat is prima.
Maandag ontving ik het goede nieuws van mijn therapeute dat het er op lijkt dat ik eindelijk van het roken af ben. De laatste tijd rookte ik al niet heel veel en was het vooral bietsen. Dus binnenkort maar naar de kroeg en bij het halen van een frisse neus wachten tot een leuke dame mij een sigaret aanbiedt. Als het mij dan lukt om 'nee' te zeggen, ben ik er.
Dankzij haar ben ik ook van een flinke tas kleding af. Kon bij haar een flinke boodschappentas vol met oude maar nog prima kleding kwijt voor haar tienerzoon.
Met een compleet gebrek aan fatsoen ('Ik lig in bad met een lekkere vrouw dus kom niet naar het debat.') en met een dikke middelvinger naar zelfs die paar mensen die Forum nog steeds vereren weigeren Forum politici te doen waar zij voor betaald worden: debateren (klik).
Forum is 'een beetje teleurgesteld in de verkiezingsuitslag'. En dat zal een eufemisme zijn voor:
In 2019 stemden nog ruim een miljoen Nederlanders op Forum voor Democratie. Bij de verkiezingen voor Provinciale Staten bleek dat bijna 75% van de aanhang FvD de rug had toegekeerd. Jammer joh, het had misschien anders uitgepakt als Baudet zijn werk had gedaan in plaats van 'boeken' schrijven, die uitgeven via de eigen uitgeverij, er op papier duizenden kopen zodat hij in de bestsellerslijsten kwam en heel veel twitteren vanuit de kroeg en de coffeeshop.
Nu langzamerhand steeds meer verhalen naar buiten komen over het vrouwonvriendelijke en racistische gedrag van de bekende populist met de buitenlandse grootvader,
zal zijn carrière er eerdaags uitzien als die van Matthijs van Nieuwkerk, Tom Egbers, Ali B en al die anderen die vonden dat zij zich best slecht konden gedragen omdat zij populair waren.
In De Groene staat een mooie analyse (klik) van hoe dat nu eigenlijk zit met Forum: is het waar dat Baudet langzamerhand wat meer ruimte geeft aan extremistische jongeren? Zijn er écht fascisten aangesloten bij de partij?
Thuisgekomen van mijn bezoek aan de huisartsenpost,
wierp ik wat chocolade paaskuikentjes bij de buren in de brievenbus want:
Of je nu doet aan Pasen, Pesach of Ramadan, iedereen verdient een chocolaatje op z'n tijd.
Maar niet aan de kennis die alles gelooft wat Baudet beweert en dus weigert insecten te eten 'want dat is deel van Agenda 2030!' dat in chocola (oké, in verwerkte cacao) al eeuwenlang (delen van) insecten zitten verwerkt, oké? 😉
Vol enthousiasme opende ik thuis de verpakking van het potje vitamine B12 dat ik had gekocht op advies van mijn huisarts:
Het potje met tabletten bleek iets meer dan half zo groot als de verpakking deed vermoeden. Bovendien was het potje maar voor iets meer dan een derde gevuld. Maar goed, dat weet je als consument tegenwoordig: fabrikanten en leveranciers wordt alle vrijheid gegeven om consumenten te besodemieteren. Dankzij de door VVD, CDA , ChristenUnie en D66 zo geliefde 'vrije marktwerking'. Hoewel zij officieel berichten dat zij mínder marktwerking willen in de Zorg, het Onderwijs, de Voedselverziening en zo voorts, is daar niets van te merken in de praktijk. Ziet u het voor zich: een regering Rutte die verantwoordelijkheid neemt en grote agrarische bedrijven daadwerkelijk gaat beboeten voor het overtreden van milieuregels?
Even een broodje en lekker aan het werk. Wie weet hoe lang het duurt voor mijn energieniveau weer daalt, tenslotte? Het was weer erg gezellig 'op de Twitters' deze dag en ik kon het niet laten een racist van repliek te dienen. U weet wel, zo iemand die denkt dat hij beter is dan andere mensen omdat hij stomtoevallig in Nederland is geboren en met een lichte huidskleur. En daar trots op is. Alsof hij daar heel erg superhard voor gewerkt heeft.
Waarom denken mensen anno 2023 nog steeds dat je aan de kleur van iemands huid kunt zien wat het opleidingsniveau of IQ is?
Een stuk minder zwart/wit (ha! 'zwart/wit'...racisme...prima bruggetje, dunkt me) ging het er aan toe later die avond:
'Je afvragen of een computer kan denken is net zo nuttig als je afvragen of een onderzeeboot kan zwemmen' was nog één van de minst ingewikkelde uitspraken bij mijn Geheime Jongensclub die avond.
Stomtoevallig ging het ook deze avond - net als een week eerder - over non-dualisme en was er een hoofdrol weggelegd voor 'het Ego'. Echt zo'n avond waarbij het handig is als je niet tussendoor termen als 'mutatis mutandis' hoeft op te zoeken.
Er heerste nog wat drukte in mijn hoofd dus bij thuiskomst ging ik eerst mijn aantekeningen uitwerken en een paar vrolijke edoch educatieve filmpjes kijken via YouTube om mijn hoofd tot bedaren te brengen voor ik ging slapen. Om een uurtje of drie. 's Nachts dus.
Dinsdag werd ik natuurlijk even wakker toen de werklieden voor mijn deur aan hun werkdag begonnen. Maar ik draaide mij nog even om en droomde dat een vroegere geliefde aan mijn deur stond aan te bellen. In het echie was dat een vertegenwoordiger van gasdistribiteur Liander: 'Vandaag is de dag dat de gasleiding in de straat wordt vervangen en iedereen in de straat dus een nieuwe gasmeter krijgt.' O ja, dat was al een paar weken geleden aangekondigd. Dat was de reden dat alle buren thuis waren deze dag. Behalve eentje die het blijkbaar tóch vergeten was, ondanks meerdere herhalingen van de mededeling en de diverse briefjes op de diverse deuren in de straat.
'Koffie?' stond er in WhatsApp. Ja, daar was ik ook wel aan toe. Maar na iets te weinig slapen niet echt behoefte aan een praatje met de betreffende buurvrouw. Praten was in dit geval gelukkig onmogelijk.
Warmte in huis verkrijgen via de cv-installatie zat er ook niet in. Dus ik heb onder de elektrische kachel in de badkamer een half uurtje heerlijk zitten lezen.
Met mijn ogen dicht. In het donker. 'Huh, lezen? Hoe dan?' Luisterboek. D'oh.
Slapen zat er dus even niet meer in maar 'gelukkig' lag er nog het een en ander aan klussen te wachten. Voor de Loge bijvoorbeeld: zaken in orde maken voor mijn opvolger over een paar maanden. Zoals een overzicht produceren van de diverse taken die horen bij de rol van Secretaris van onze mooie vereniging (klik).
Op sociale media had ik een gedachtewisseling met iemand die het óók raar vindt dat mensen met een beperking minder dan het minimumloon (klik) mogen ontvangen. In een flink aantal gevallen heeft de regering Rutte zelfs geregeld dat mensen met een verstandelijke beperking nooit meer dan het absolute minimumloon (klik) mogen ontvangen voor hun werk. Waardoor zij dus ook nog eens minder pensioen opbouwen dan 'normale' mensen.
Misschien iets om te overwegen, de volgende keer dat u gaat stemmen: VVD, CDA, D66 en Christenunie (twee 'christelijke' partijen dus) vinden dat mensen met een beperking geen recht hebben op een prettige oude dag.
Onafhankelijk van het feit dat zij wellicht prima lassers, administrateurs, straatvegers of wat dan ook zijn. In Nederland gaat het dus niet meer om wat je kunt en hoe goed je daar in bent maar of de overheid jou 'nuttig' vindt. Blijkbaar is iemand die voor een bedrijf vijf keer per week dagelijks drie foto's plaatst op Instagram en zich 'Social Media Content Manager' noemt, 'nuttiger' dan iemand die zich te pletter werkt in de bouw maar stomtoevallig - en zonder daarvoor gekozen te hebben - een beperking heeft.
Begrijp me niet verkeerd hoor, want nadenken over een goede marketingstrategie, de juiste hashtags weten te gebruiken en bezoekersstatistieken interpreteren en daar je ideeën voor nieuwe Instagram-posts op aanpassen en overleggen met een fotograaf en de afdeling PR en eventueel HRM is natuurlijk werk. Maar is dat écht zoveel nuttiger werk dan iemand die - ondanks een beperking - heel goed kan lassen of cijfers kan invoeren in een boekhoudsysteem?
Ik vind het raar dat de ene groep voor de regering Rutte 'belangrijker voor de maatschappij' is dan de andere: mensen met een beperking minder uitbetalen dan het minumumloon (klik) 'zodat zij een kans hebben op nuttig werk' ? Zeer denigrerend en uitgaande van de rare premisse dat mensen die bijvoorbeeld slechtziend zijn, een hersenbeschadiging hebben of een hand missen minder kosten maken.
De Amerikaanse burger maakte deze dag extra kosten (sorry, matig bruggetje). Maar zo'n 60% van hen vond dat prima. Het zijn namelijk de kosten van het formeel aanklagen van een zekere ex-president (klik). 'Voor het ontplooien van criminele activiteiten.' 36 Stuks met name. Dus waarschijnlijk niet alleen - zoals in eerste instantie - voor het afkopen van een porno-actrice annex prostituée met $130.000 (Makreeltjes! De dames in Amsterdam verrichten hun diensten voor iets minder geld. Hoorde ik van een vriend) aan campagnegeld (dat bij wet alleen voor campagnevoeren mag worden gebruikt) maar vermoedelijk ook voor diefstal, fraude, verduistering, het aanzetten tot een gewelddadige coupe, het stelen en verkopen van staatsgeheimen en nog zo wat.
Deze dag gebeurde ook iets waar een andere 'Groot Leider' ('Führer' in het Duits) minder blij van werd: Finland trad toe tot de NAVO (klik). Waarmee de grens tussen de NAVO en Rusland in één klap in lengte is verdubbeld. Helaas voor de betreffende Russische president zijn de Roebels op en heeft hij - na zijn 'militaire interventie actie in Oekraine' (of een soortgelijk eufemisme voor het net zo lang vermoorden van burgers tot de regering zich overgeeft) lang niet genoeg tanks en kanonnen om langs de volledige lengte van de grens te plaatsen. Dus dreigt hij met kernwapens. Bijvoorbeeld aan de grens met NAVO-land Polen (klik). Een gewaagde zet. En best wel een beetje eng.
Enfin: voor de werklieden die mijn woning in- en uitliepen en net buiten mijn raam aan het werken waren, zette ik een muziekje (klik. Openbare Spotify afspeellijst) op en af en toe vluchtte ik even naar mijn badkamerkachel voor wat warmte. Als ik slaap vind ik 16,3°C een prima temperatuur maar tijdens kantoorwerk of chillen (...) net iets te fris.
Maar de nieuwe gasleiding is erg mooi geworden en vooral bijzonder koperkleurig. Wat niet vreemd is voor een koperen leiding:
Met het geluid van ijzerboortjes op koperbuizen wist ik toch nog met enig succes een paar lessen Frans te voltooien:
Woensdag lachtte ik mij een kriek om ene Rinus. Hij is ervan overtuigd dat hij geen Christen is én dat God tegen hem praat. En hem voortdurend 'de waarheid' influistert. Die Rinus dan op Twitter plaatst.
Natuurlijk is het niet netjes om mensen met een psychische stoornis uit te lachen en bezuinigen op de geestelijke gezondheidszorg was duidelijk een slecht plan. Want er zijn veel mensen als Rinus.
'De overheid doet geen onderzoek naar de gevolgen van 5G-straling.' Oké, dat volg ik nog. Maar dan...'Omdat de Russen dat al deden in 1972.' Hier past alleen het Marten Toonder bedenksel 'Parbleu?'
Sinds kort verschijnt op Twitter af en toe een hondje.
Zo ziet u meteen hoe ik mijn blogstukjes inplan om te verschijnen op Twitter.
Ook dat was weer een gevalletje 'Parbleu?' Het blijkt een virtuele middelvinger te zijn van de nieuwe eigenaar van Twitter. De ooit rijkste man ter wereld is een beetje boos op de autoriteiten die onderzoek doen naar zijn handelen met voorkennis en het manipuleren van de wereldwijde handel in crypto. Het hondje is het logo van de zogeheten Dogecoin en het verschijnen op Twitter zorgde voor een opleving van de koers van deze virtuele munt. Waardoor het verwende jongetje dat de wereld kent als Elon Musk weer wat centjes kon zien verschijnen op zijn bankrekening. Waar hij - net als met het bordspel Monopoly - bijzonder weinig mee kan omdat hij bij verkoop van zijn virtuele muntjes vanzelf de koers daarvan weer laat dalen. Gewoon niets meer dan een kinderachtige uitdrukking van frustratie dus. Best zielig, eigenlijk.
Was die morgen keurig om kwart over zeven gewekt door mijn levende wekkers - de wegwerkers voor mijn slaapkamerraam die al sinds november 2022 aan het werk zijn - maar had toch al keurig acht uren geslapen; ter voorbereiding op mijn nieuwe baan eerdaags, lag ik de avond tevoren al tegen elf uur des avonds (ja, dat is vroeg voor een schrijver annex entertainer in nachtclubs. Erg vroeg) te pitten. Ha! Mijn nachtrust pakken ze niet meer af!
Nog maar een maandje of twee is dit mijn uitzicht:
Met bijbehorend lawaai helaas. Maar soit. En nee, niet van iedereen die mijn raam voorbijloopt is het gezicht gemaakt in het blokkenspel Minecraft.
Ik werkte wat aan mijn schrijverij, het huishouden en voor de Loge, verwijderde wat fysieke sporen van de werklui die de dag ervoor mijn woning in- en uitliepen, maakte afspraken met deze en gene, beantwoordde wat berichten en verheugde mij op een avondje uit.
In Den Haag. Waar ik wat vroeg was gearriveerd, anticiperend op trein gedoe. Niet alleen het recente ongeluk bij Voorschoten maar ook mogelijk werk aan het spoor, een aanrijding met een persoon, een technische storing of wat al niet. Dus - ondanks dat taxichauffeurs in Amsterdam een poging deden het openbaar vervoer in Amsterdam te verlammen met een onaangekondigde blokkade -
Die taxi is er niet netjes aan het voorsorteren
maar heeft zijn taxi doelbewust overdwars op de busbaan geparkeerd.
had ik de tijd om van het station rustig naar de afgesproken locatie te wandelen:
Aldaar dronk ik een pintje,
zag ik een vriend optreden
Hier wordt hij geïntroduceerd door de kleinzoon van de man aan wie hij een ode bracht: Dolf Brouwers.
en - omdat het er vrij lawaaiïg was vanwege een verhitte voetbalwedstrijd - besloot ik erna nog wat te gaan drinken met mijn ook aanwezige oudtante:
Tot ons beider vreugde kwam haar dochter zich bij ons voegen:
Natuurlijk miste ik een treinaansluiting op de weg terug naar Amsterdam maar wonderbaarlijk genoeg (de laatste tram was met enige minuten vertraagd) haalde ik de laatste tram naar huis en lag al met al al iets na enen in mijn bedje. Nu mag u zelf een zin bedenken met drie keer het woord 'al' er in.
Donderdag werd ik verbaasd wakker: geen geluiden van wegwerkers en hun machines voor de deur? Gelukkig...tegen tienen was het weer ouderwets raak.
Die ochtend zal het te koud of te nat zijn geweest om de voorgenomen werkzaamheden te kunnen uitvoeren. In elk geval had ik weer eens een droom die niet vooral uit dagresten bestond én voldoende herkenbare kenmerken bevatte om niet alleen te onthouden maar ook te kunnen opschrijven. Neemt u gerust even een kijkje in mijn slapend hoofd: https://tersdreams.blogspot.com/2023/04/baseball-bat-dream.html
Ik voerde ook wat werkzaamheden uit: zoals het tekenen van een arbeidscontract bij een nieuwe werkgever. Woehoe! Maar ook legde ik een vriend uit hoe ik mijn - inmiddels binnen wel een heel procent van mijn vriendenkring wereldberoemde - memes maak. Een aantal daarvan vindt men terug in deze 'stream' (klik) die ondermeer door ondergetekende wordt beheerd. Het lijkt wel eens alsof ik zomaar een tekstje bij zomaar een foto plak, maar er komt heus wat meer kijken bij mijn memes (klik). Denkwerk vooral. En heus onderzoek. Omdat ik niet zomaar informatie wil delen maar informatie die klopt. Binnenkort meer hierover op mijn Engelstalige blog (klik).
De lach van de dag was dit keer niet voor Thierry Baudet of voor iemand anders die liever twittert dan werkt (ai! Als ik straks weer meer werk, zal ook ik minder tijd hebben voor Twitter) maar voor een advocaat. Namelijk de advocaat van een bekende 'Tinder Swindler' (klik). Eentje waar Alberto Stegeman uitgebreid aandacht aan besteedde. Of ik maar even zijn naam en foto wil verwijderen van mijn blog 'want u schaadt de eer en goede naam van mijn cliënt.' Tsja, bij mijn weten is dat alleen mogelijk wanneer iemand eergevoel en een goede naam zou hebben. Nu ben ik benieuwd of de advocaat ook RTL, Stegeman, SBS (klik), Youtube, Facebook en zovele anderen gaat sommeren. Inclusief Gerold O. zèlf die jarenlang maar al te graag zijn eigen naam en foto's verspreidde om de mythe in stand te houden dat hij een bekende Nederlander was. Of zou de advocaat gewoon bang zijn voor Stegeman maar niet voor een vrijwel onbekende blogger die zo rond de 200 bezoekers per dag trekt met zijn stukjes? En is het wel een echte advocaat die mij benaderde? Dan eentje die niet graag klandizie heeft want zo ziet zijn website er uit:
Inderdaad. De standaard melding van Wordpress van iemand die wel een domeinnaam heeft, maar nog geen inhoud. Volgens het register van advocaten is zijn specialisatie 'huurrecht' en werkt meneer bij een ander advocatenkantoor dan hij zelf in zijn licht dreigende mailtje opgeeft. Apart.
Dit oude stukje (klik) van 'dierenvriend' Caroline van der Plas uit de tijd dat zij lobbyist was voor de varkenshouderij maakte mij niet aan het lachen maar aan het huilen. Wat vindt u van iemand die zichzelf afficieert als 'dierenvriend' maar twijfelt of dieren wel lijden wanneer zij levend verbrand worden?
Omdat ik al een paar maanden geen betalingen ontvang via mijn 'crowdfunding' dienst maar wel zie (dankzij email-bevestigingen) dat mensen (heel lief! Dank jullie wel!) doneren, bekeek ik het betreffende account. En zag dat men nog steeds bezig is met het opnieuw beoordelen van mijn NAW-gegevens die ik een paar maanden geleden omwille van veiligheidsredenen (op zich prima, natuurlijk) opnieuw moest insturen.
Kopieën van paspoort, bankpas en nog zo wat. Ik liet dus een 'ticket' aanmaken bij de helpdesk en verwacht dat het probleem - wat het ook moge zijn - spoedig verholpen zal zijn en ik alsnog het mij gegunde donatiegeld kan gebruiken. Bijvoorbeeld om aan de kapper te doneren. Of om mijn oude stofzuiger te vervangen. Niet met deze:
Eerder met zo eentje:
Heb namelijk zeil doorheen de hele woning (klinkt nogal wat, niet? Maar gaat om 38m²) en dan is zwabberen handiger dan stofzuigen. Maar een kruimeltjesenpluisjesendodespinnetjesopzuigapparaat vind ik wel handig voor de randen langs meubels en zo. En oké, voor de koekkruimels in bed. Een grote stofzuiger het trappetje van mijn hoogslaper op- en weer afslepen is gedoe.
Nadat ik deze prachtige, recent, foto had gezien van de planeet Uranus, gefotografeerd met het grootste fototoestel in het ons bekende deel van het heelal, de James Webb telescoop (ja, ik ben ook geïnteresseerd in astronomie):
moest ik kiezen van mijzelf: Star Trek of Star Wars? Besloot dat The Mandalorian toch maar even moest wachten en ging voor Star Trek: Picard.
Vrijdag werd ik met een glimlach wakker van het gelach van één der werklieden aan mijn slaapkamerraam. Altijd leuk, iemand die goede zin heeft bij het werken. Zelf had ik dat ook dus letterlijk fluitend zette ik een pot koffie en mijzelf aan het werk.
Na een paar uurtjes lekker doorwerken, bekeek ik de reacties op mijn eerder op de dag geplaatste 'Fijne Pasen/Pesach/Ramadan/nieuwjaar-in-diverse-culturen!'- bericht op Twitter. Waarbij ik deze foto had geplaatst:
Kon ik enkele dagen eerder nog twitterberichten eenvoudig de toekomst insturen om de tijd die ik besteed op het medium beter te verdelen, bleek dat Elon Musk het onmogelijk had gemaakt om dat rechtstreeks via de website of officiële app te kunnen doen. Ook via een aantal zogeheten 'cliënts' kan dat sinds kort niet meer. Met honderden ontslagen tot gevolg bij de betreffende bedrijven. Niet dat dat Elon Musk - die zich presenteert als weldoener maar uitsluitend zichzelf wel doet - ook maar iets interesseert.
Vooralsnog zijn er gelukkig nog een paar trucjes om de beperking te omzeilen maar Musk wil gewoon dat mensen voor de dienst gaan betalen. En flink ook: wie voortaan alle functies (klik) van de ooit gratis dienst 'Twitter' wil gebruiken, mag het lieve sommetje van $42.000 gaan betalen. Voor levenslang gebruik? Nope. Per jaar dan? Nope. Per maand.
Voorheen werden de rekeningen van Twitter met name betaald door de adverteerders. Die betaalden maar wat graag om hun producten en diensten onder de aandacht te (laten) brengen bij de miljoenen dagelijkse gebruikers van het platform. Maar trokken zich massaal terug toen Musk alle eerder geweerde racisten, fascisten en neo-nazi's weer toeliet tot het microblog. Twitter: Alsof de nieuwe kroegbaas van je favoriete kroeg in één keer iedereen weer binnenlaat die ooit wegens wangedrag de kroeg was uitgezet.
Mogelijk komt Musk terug op zijn besluit zodra het nieuws tot hem doordrinkt dat gebruikers (en adverteerders) massaal stoppen met het gebruik van zijn dienst. Al is het maar omdat deze 'verdediger van het vrije woord' blijkbaar klakkeloos accounts van het platform afwerpt wanneer hij persoonlijk of één van zijn sponsors het niet eens is met de inhoud. Zo is opeens het bijzonder populaire account @buitengebieden (klik) verdwenen.
De 2 miljoen volgers van dit account dat uitsluitend positieve berichten (zoals schattige filmpjes van schattige dieren die schattige dingen doen) plaatste, vragen zich verbaasd af waarom regelrechte nazi's en ander tuig wél hun 'meningen' en aantoonbare nep-informatie mogen delen.
Dus ik wijzigde een aantal instellingen in Buffer, Hootsuite en Tweetdeck. Waarna ik een aantal e-mails beantwoordde, wat aantekeningen uitwerkte en een paar honderd e-mails verwijderde uit mijn inbox. Uiteraard plaatste ik rond etenstijd een vers Nederlandstalig stukje proza (klik).
Tevreden over de gedane arbeid, wachtte mij een voldoening gevende opdracht: het was mij gegund in te vallen bij een bevriende Vrijmetselaarsloge om een bescheiden rol te spelen in een bijzonder Rituaal. Waar ik niet al te veel over kwijt kan. Dus ik volsta met het plaatsen van deze foto van de Werkplaats
en het melden dat er diverse 'Visiteuren' waren van diverse andere Loges en een ieder vertelde van zijn of haar ervaringen met een soortgelijk Rituaal. Bijzonder om te merken dat in elke Loge weliswaar wordt gewerkt met dezelfde 'ingrediënten' maar dat er toch steeds een iets ander 'gerecht' mee gemaakt blijkt te kunnen worden. Het hoofdbestuur bepaalt - in grote lijnen - wat de ingrediënten (objecten, soort muziek ('Ingetogen', 'Opgetogen', et cetera), handelingen) zijn maar elke Loge bepaalt voor zich in welke verhoudingen of in welke vorm die ingrediënten worden gebruikt. Voorbeeld: 'een steen' kan een fraai bewerkt stuk marmer zijn, een baksteen, een stoeptegel, een granieten kubus, een edelsteen of wat dan ook.
Zo zijn er ook Loges die regelen dat elke keer dat een bepaald Rituaal (de daadwerkelijke uitvoering van een omschreven ritueel) wordt uitgevoerd, exact dezelfde (klassieke) muziek speelt op exact hetzelfde moment tijdens de beleving. Terwijl andere Loges graag experimenteren met verschillende soorten muziek (pop, rock, jazz...) en die op andere tijden laat horen. Kan gewoon allemaal. Binnen bepaalde grenzen dan. Hetzij schriftelijk, danwel stilzwijgend afgesproken met elk lid van de betreffende Loge. Behoorlijk democratisch dus.
Bedenkt u voor uzelf maar even wat voor verschillende gerechten u kunt produceren met een aantal aardappelen. En dat elke huisgenoot daarover inspraak heeft.
Over aardappelen gesproken: na afloop werd ondermeer een zeer smakelijke aardappelsalade geserveerd:
Uit privacyoverwegingen maakte ik deze Zuster (manlijke Vrijmetselaars worden aangesproken met 'Broeder' dus u kunt raden hoe vrouwelijke Vrijmetselaars worden genoemd) onherkenbaar.
Voor ik naar het Logegebouw ging, had ik nog even mijn haar geborsteld. Maar het zag er uit alsof ik kaal was en een slechte pruik had opgezet,
dus ik woelde er even doorheen met mijn vingers en maakte het nog wat wilder door een capuchon op te zetten.
Tegen enen was ik uiteindelijk thuis en met een boek in mijn oren viel ik in slaap.
Zaterdag schrok ik even van blijkbaar door mij veroorzaakte ophef: tientallen mensen discussieerden met elkaar (en met mij) naar aanleding van een meme die ik had geplaatst:
De 'tweet' werd bijna 7000 keer bekeken!
Terwijl mijn tweets normaliter een bereik hebben van zo'n 30 mensen.
Het enige wat er feitelijk staat is: 'Zijn windmolens mooier of lelijker dan kerncentrales?' maar voor- en tegenstanders van zowel windmolens alsook van kerncentrales voelden zich genoodzaakt hun ideeën en kennis te delen (of wilden gewoon wat scheldwoorden kwijt) over welke methode van energie opwekken veiliger is, goedkoper, minder slecht voor het milieu, mens of dier. Mensen die van beiden de voor- en nadelen zien bemoeiden zich vrijwel niet met de gesprekken. Jammer.
'Het zijn helemaal geen schoorstenen die radioactieve wolken afval uitstoten maar wolken stoom van het koelwater, jij vuile, liegende &^*@!!' 'Klopt. Beweer ik dan wat anders in de meme?' 'Nee, maar ik dacht...' 'Nee, dat deed je dus niet.'
De ene (een kernenergiedeskundige van het RIVM) had wat meer verstand van het onderwerp dan de ander (een Baudet-groupie die uitsluitend zijn Grote Leider ('Führer' in het Duits) napraat en gaat schelden als-ie het even niet meer weet) en op gegeven moment was ik aan het jongleren met tientallen mensen in tientallen verschillende discussies. Erg boeiend maar ook best vermoeiend. Heb helaas niet iedereen die aandacht nodig had daaraan kunnen helpen maar mij goed geamuseerd. En ook nog een en ander geleerd. Wist u bijvoorbeeld dat men al best ver is om windenergie te kunnen opslaan (klik) zodat windmolens óók nuttig zijn wanneer het even niet waait? En dat zonne- en windergie goedkoper (klik) zijn dan kernergie? Dus mensen die liever een kerncentrale zien dan een windmolenpark moeten er rekening mee houden dat de energierekening verder zal stijgen.
Dankzij mijn ervaring als Vrijmetselaar liet ik mij niet meeslepen en bleef ik kijken waar de tientallen 'deelnemers' en ik overeenkomsten hadden in onze ideeën en denkwijzen. Zelfs mensen die als eerste reactie op mijn meme mij uitscholden, wensten mij door mijn kalmte en tegenzin van kwaad worden uiteindelijk een fijne avond. Word ik blij van. Ook lezen helpt enorm om je te kunnen inleven in een ander. Wat verklaart dat - denigrerend gesproken - 'domrechts' gewoon doorgaat met schelden en vrijwel nooit zal proberen zich te verplaatsen in de ander: zij lezen zelden.
Ik las de e-mail van een advocaat nog even goed door en schreef in een melige bui hem deze reactie (klik. Voor wie even wil lachen) op zijn eis dat ik een blogstukje zou aanpassen omdat zijn cliënt er een beetje van moest huilen.
Met een buurvrouw ging ik even wandelen en boodschappen halen voor het paasmaal dat de volgende dag bij haar zou plaatsvinden en wij zaten nog een uurtje te praten bij haar thuis. Onderweg naar huis zag ik een bekende visitepoes eindelijk eens buiten:
Verder ontving en verstuurde ik diverse 'Vrolijk Pasen!' berichten, beantwoordde wat andere berichten, bedacht een vers Engelstalig stukje proza (klik), verrichte wat huishoudelijke karweitjes en ging naar bed. Maar pas na mijn eigen beloning: een aflevering van The Mandalorian. Met verrassende gastrollen van Lizzo (sorry, fans van deze mevrouw maar ik moest opzoeken waarom zij beroemd was), Christopher Lloyd (ooit Klingon in de Star Trek franchise maar ook de beroemde verstrooide professor in de Back to the Future films) en cultheld en retegoed zingmeneer Jack Black. Omdat Star Wars en Star Trek samen in een alinea worden genoemd, even wat uitleg voor mensen die zeggen niet van het genre te houden: het gaat om twee verschillende genres: Star Wars behoort tot het genre Fantasy en Star Trek valt onder Science Fiction; het eerste is compleet verzonnen terwijl het tweede genre - kort door de bocht - ons een mogelijke toekomst voorspiegelt.
Zondag ging ik lekker uitgeslapen (lang leve vitaminepreparaten waardoor mijn tekort aan Vitamine D en B12 blijkbaar teniet is gedaan!) en energierijk aan het werk. Met schrijven natuurlijk. Lekker muziekie (Portishead en Morcheeba en zo) erbij en lekker rammelen op mijn toetsenbord. Urenlang zitten typen is niet zo fijn voor mijn ogen en lichaam dus tussendoor deed ik wat huishouden. Het schoonmaken van het aquarium hoort daar bij.
Maar ook lakens wisselen
en posters opruimen. 'Posters opruimen?' zeker. Met de aanleg van de nieuwe gasleiding onlangs kwamen er tientallen rollen met posters uit de meterkast...eh...rollen.
Welke wil ik houden, welke geef ik weg en welke gaan er in de papiercontainer om de hoek? Mijn tienerposters van U2 en Spiderman en zo mochten weg. Die van Escher en Don Lawrence hield ik. En een drietal waar ik écht geen afscheid van kan nemen vanwege de herinneringen (ja, oké, aan leuke vrouwen. Ik beken) die er aan vastkleven. Ook bewaarde ik nog een kleine poster van Molletje, anticiperend op logeerpartijtjes van kleinkinderen. Mijn kinderen zijn alledrie in de twintig, tenslotte en ik was zelf 29 toen ik voor het eerst vader werd.
Heeft u kinderen en op welke leeftijd kwam de eerste?
De Lach van de Dag was voor Joke ('grapje' in het Engels):
Joke moest vreselijk huilen met Pasen want zij dacht terug aan een jaar geleden, toen zij in een restaurant geen tweede portie friet kreeg terwijl zij de eerste nog niet op had. Waar bleven de kamervragen!? Waarom greep de VN niet in!? Die kinderen in Jemen moeten gewoon niet zeuren want Joke heeft het pas écht zwaar.
Zó zwaar dat zij vergat ooit als kind Nederlandse les gehad te hebben en dat er leestekens op haar toetsenbord zitten. Joke heeft een punt, hoor. Maar blijkbaar niet op haar toetsenbord. Het lijkt wel alsof de VS-vredesmacht weigert in de grijpen waar het écht nodig is. Niet alleen in het restaurant waar Joke een frietje werd geweigerd maar in échte nare toestanden. Zoals bij een recente geweldsdaad in Burkina Faso (klik) waarbij enige tientallen mensen werden afgeslacht. Vrolijk Pasen, Joke! En wees maar blij dat een serveerster die weigert bij te dragen aan jouw obesitas de grootste is van jouw problemen.
Bij het lezen over een gigantische gifwolk boven Hamburg (klik) was ik eventjes blij dat mijn moeder indertijd bij mijn natuurlijke vader wegging. Anders had ik deze dag binnen moeten blijven met alle ramen en deuren dicht. Opvallend weer: niemand scheen te weten dat er in een dichtbevolkt gebied zeer gevaarlijke en licht ontvlambare stoffen waren opgeslagen. Je zou bijna denken dat corruptie en kapitalisme ervoor zorgen dat bedrijven doodleuk (al dan niet vervalste) milieu- en veiligheidscertificaten (klik) kopen zonder zich aan de betreffende regels te houden. Goh.
Voor ik mij meldde bij een buurvrouw voor een Paasetentje, stelde ik nog even mijn plekje in de top twintig in de 'competitie' op DuoLingo veilig en was best trots op mijzelf:
Het werd een zeer genoeglijke avond thuis bij de buurvrouw en haar echtgenoot. Heerlijk zitten kletsen tijdens het kaasfonduën: filosofie, muziek, geschiedenis, recent nieuws, antiek nieuws, sociaal economische kwesties en flauwe grapjes. Genoten!
Visitepoes Mozes Kriebel stond mij op te wachten bij mijn tuinpad (dus nee, ik weet nog steeds niet bij wie van de nieuwe buren zij officieel woont) en nog voor ik mijn schoenen uittrok moest ik haar natuurlijk even kriebelen. Waarna ik mijn jas en schoenen pas uittrok, mijn computer aanzette met het doel deze alinea te schrijven en bij het openen van mijn e-mail ontdekte dat niet iedereen deze avond vrij was van werk: iemand van personeelszaken berichtte mij dat ik op gesprek mag komen bij een ontzettend leuk bedrijf voor een interessante functie. Terwijl ik dus zeer kort geleden een contract heb getekend bij een andere werkgever. Maar dat is voor maar 20 uren per week. Die andere baan zou voor 32 uren per week zijn. 52 Uren per week betaald werken is dan toch lucratiever dan zo'n 60 uren per week onbetaald. Wat ik momenteel nog doe. Bovendien heb ik dan eindelijk een goed excuus om 'nee' te zeggen wanneer mensen mij vragen: 'Zeg, nu jij toch geen werk hebt kun jij voor mij vast wel even...' Vooral dat 'even' blijkt vaak enkele uren tot enkele weken werk in te houden voor - in vaktermen 'liefdewerk, oud papier'.
Dit regeltje is even voor de overheid die werklozen dwingt tot verplicht en veel te solliciteren; dan bestaat het gevaar - wanneer je dat solliciteren serieus aanpakt dan toch - dat meerdere werkgevers je willen aannemen. En dan?
Het was inmiddels tien voor tien dus ik keek even waar ik stond in DuoLingo. WAAAAAH! Op plek 26. Dus nét buiten de 'degradatie-zône'!
Met inmiddels nog maar 9 minuten op de klok snel een paar oefeningen gedaan om weer bij de eerste 25 te komen om niet uit de 'Eredivisie' te worden geknikkerd, lukte het mij om - zwaar geconcentreerd - voldoende 'XP's' te halen om in mijn vertrouwde divisie te blijven.
Met mijn excuses aan de mede-speler die door mijn toedoen is gedegradeerd.
Met een winnaarsgevoel beklom ik iets na half elf het trappetje van mijn hoogslaper.
Wethouder Hekking zingt, begeleid door Doe Maar Geld is Alles:
Het pleonasme van de week is: een innerlijke dialoog voeren met jezelf.
In de serie 'Onbekende Helden' is het dit keer de beurt aan Aristarchus van Samos
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Bokito
Posts
