De week voorbij

Maandag pleegde ik een paar telefoontjes in verband met mogelijk betaalde arbeid, ging ik langs bij de kleermaker om een paar shirts te laten verstellen, langs bij één van mijn favoriete winkels (Schaak & Go in de Haarlemmerstraat te Amsterdam) omdat ik dat leuk vindt, bij de enige echte zoutwinkel van Nederland (Salsamentum op de Spaarndammerstraat) om een praatje te maken met de eigenaar, bij de kapper om hem te bedanken omdat hij bij het thuis knippen van mijn moeder haar een kommetje soep bracht en bij de supermarkt voor een paar kleine boodschappen.

's Avonds met mijn vriendin even langs geweest bij een vriend die het momenteel wat zwaar heeft.

Een vraag die mij bezighield was: 'Hoe krijg je gras en modder uit een konijnenpak?' Na enige contemplatie en een uurtje werken kwam ik tot het volgende antwoord: 'Bijna niet.'

Dinsdag was het weer gezellig bij de tandarts en haar assistente en 's middags vertelde de pyschologe mij dat ik waarschijnlijk in mijn vroege jeugd een gebrek aan autonomie heb meegekregen. Een gegeven waardoor ik nog steeds weinig wilskracht heb, taken gewoon niet durf af te maken en het sowieso moeilijk vind om risico's te nemen. We gaan er aan werken! 's Avonds regelde ik een zogeheten cultuurpas van de Voedselbank: een paar keer gratis naar een voorstelling! Voordat u denkt 'dat wil ik ook wel!' bedenk even dat u dan niet meer dan €150 per maand mag overhouden na aftrek van vaste lasten voordat u in aanmerking komt.

Vijf mensen aan de telefoon gehad, met drie sms-berichten uitgewisseld, met drie Facebook berichten over en weer verzonden, 6 mensen een mailbericht gestuurd, een verhaaltje geschreven en vlekverwijderaar op een broek losgelaten.

Woensdag sorteerde ik ons vakantie foto-album nog wat verder, reageerde ik op twee mogelijke boekingen, hoorde ik niets meer van mensen die mij wilden inhuren om een tijd lang te werken in Griekenland, maakte ik een afspraak met een onderhoudsmonteur, plaatste ik wat foto's in FOAP, deed ik mijn administratie, vroeg ik een sms code aan bij mijn DigiD omdat ik anders geen declaraties meer kan indienen bij mijn zorgverzekeraar, betaalde ik een paar rekeningen, repareerde ik het kattenluik, verbaasde ik mij over de gemeente die mij ten onrechte aanmaningen stuurde voor de gemeentebelastingen (over drie verschillende jaren!), maakte ik afspraken met vrienden, herinstalleerde ik Skype om met een Vlaamse vriend te kunnen beeldbellen, deed ik een hand- en een machinewas, deed ik (natuurlijk) mijn oefeningen, volgde een Franse les, deed ik boodschappen, at ik bij mijn vriendin thuis met vrienden en deed ik het lekker rustig aan.

Donderdag begon met een bezoekje aan de fysiotherapeut die een zweepslag constateerde in het been waarmee ik de overstap maakte van ons komend huwelijksbootje via een andere boot, naar een andere boot vanwaar ik vanaf de boegspriet achterwaarts de halve sprong/halve stap maakte naar een keukentrap die op een andere boot stond vanaf welke wij makkelijk op de kade konden stappen. Zie hier:

(Het bootje achterin met het blauwe zeil is onze zelfgebouwde boot, daarnaast ligt nog een kleine boot en rechts op de voorgrond de boot met boegspriet (die witte buizenstellage) van waar af ik achterwaarts op de keukentrap hink-stap-sprong sprong.)

Daarna was ik als model aanwezig bij een fotoshoot en ging ik langs bij de kleermaker om een tweetal verstelde shirts op te halen. Natuurlijk sprak ik onderweg diverse mensen. Ik bakte wentelteefjes voor mijn zoon en mijzelf. Helaas waren ze al op voordat ik er een foto van kon maken. Sorry.

Vrijdagmorgen kwam mijn oudste dochter op visite. Met haar speelde ik wat gitaar, liet haar kennismaken met Iron Maiden en AC/DC en at wentelteefjes...Een buurvrouw kwam op de koffie en ik had telefonisch contact met een aardige meneer die mijn bedrijfslogo gaat 'restylen' voor een bijzonder zacht prijsje. Met mijn dochter, mijn zoon en mijn vriendin genoten wij de lunch bij mijn moeder waarna ik een bezoek bracht aan de dermatoloog. Die schreef een heftig zalfje voor tegen de jeukplekjes die mijn lichaam teisteren. Het zalfje kon ik ophalen bij de apotheek die helaas al dicht was. Maar het recept mocht ik al inleveren bij de balie-medewerkster met wie ik wederom een gezellig gesprek had. Evenals met de dermatoloog en zijn assistente trouwens. Vind ik leuk, kletsen.

Zaterdag was ik erg moe dus kletste ik wat minder dan anders. Wel brachten wij mijn fiets naar een fietsenmaker opdat ik eerdaags weer lekker de trappers kan rond krijgen en gingen wij (over de snelweg vlak na een bijzonder heftige storm die over het land raasde!) naar een buitensportwinkel. Waar mijn vriendin heen ging voor een goede regenjas (niet geslaagd) en ik voor goede wandelschoenen (niet geslaagd). Wel kocht ik er een goede zonnebril die zwaar was afgeprijsd en een paar lekkere koekjes. 's Avonds aten wij sushi en nam ik contact op met diverse mogelijke opdrachtgevers. Altijd leuk. Voor het slapengaan streek ik nog lekker wat bamboe sjaals voor verkoop op de markt. Word ik rustig van.

Zondag stonden wij met Rataplan Design op de hippe markt in het kader van het evenement Zutphen Loungt.

Hier een liedje wat zomaar opeens in mijn hoofd opkwam. Het is van vroeger. Sisters of Mercy met Temple of Love:



Deze week staan wij stil bij het overlijden van Dick Nanninga en Wayne Carson

Werkelijk ben (Een verhaaltje)

Toen de kanker zich openbaarde was zij nog veel te jong. Haar Liefde kon er niet tegen. De stoere mooie vrouw waar hij zo van hield haar levenslust, levenslicht en lichaamsgewicht te zien kwijtraken was voor hem ondoenlijk. Zij besloten uit elkaar te gaan. Zodat hij zich haar kon herinneren hoe zij was en zij in alle rust vrede met zichzelf kon sluiten.

Vrienden zeiden haar: 'Je moet sterk zijn!' Maar zij wilde helemaal niet sterk zijn. Zij had pijn, voelde zich ellendig en was nog helemaal niet klaar om dood te gaan. Vandaar haar uitspraak: 'Wie nog zegt dat ik sterk moet zijn sla ik op de neus. En hard ook.' 

Het laatste wat zij wilde was weggedragen worden in een rode kist. Dus zo geschiedde. Maar liever dan sterven had zij hen die dat aangaat verteld: 'Had ik maar de kracht om jou de ogen te openen, dan pas zou je zien hoe zwak ik werkelijk ben.'

============================

Meer lezen? Mijn auteurspagina.