Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
'Alle Grieken zijn lui want ze stoppen op hun 55ste met werken, leven van geleend geld dat zij nooit zullen terugbetalen en weigeren hun eigen economie te hervormen.'Ofwel: waarom worden wij voorgelogen? Econoom Ewald Engelen zocht het uit. Zo was de gemiddelde pensioenleeftijd in Griekenland 62 jaar maar inmiddels opgetrokken naar 67. En ook over de Griekse ambtenaren heeft Engelen wat te melden. Wat doen mensen feitelijk op kantoor?
Ik vroeg ooit een ambtenaar wat zij die dag op het werk precies en feitelijk gedaan had dat zij 's avonds zo moe was. Zij verklaarde twee brieven en vijf e-mails geschreven en verstuurd te hebben. Rekening houdend met nadenken over de inhoud en het opzoeken van een adres was zij het met mij eens dat een brief schrijven een half uur kost en een e-mail schrijven vijf minuten. Zij keek heel verbaasd toen ik haar vroeg wat zij de andere zes uren en 25 minuten gedaan had op kantoor. Erg grappig.
Alleen 9-5 werkers zijn druk
Soms zou ik wel weer een baan van 9 tot 5 ergens op kantoor willen hebben. Mensen denken dan namelijk dat je het druk hebt. Ben je bijvoorbeeld winkeleigenaar, loodgieter, zelfstandig advocaat, acteur, tekenaar of zit je voor een ander beroep vooral thuis of ergens op locatie bij een opdrachtgever dan gaan mensen er vaak van uit dat je zeeën van tijd hebt die je naar believen kunt indelen en dus wel makkelijk een uurtje per dag of zo kunt besteden aan hun dagelijkse beslommeringen.
Iedereen verdient hulp
Natuurlijk, als iemand een luisterend oor of andere hulp nodig heeft ben ik uiteraard bereid die te bieden. Maar ik vind het wel fijn als men rekening zou houden met mijn persoonlijke tijdsindeling. Dus nee, ik ben niet 24 uren per dag, zeven dagen in de week beschikbaar om andermans problemen op te lossen die zij vaak zelf gecreëerd hebben. Wel wil ik altijd en belangeloos een ander helpen (ook als hij of zij de problemen zelf veroorzaakt heeft). Iedereen heeft recht op hulp, onafhankelijk van land van herkomst, schuldvraag, inkomen of overtuiging.
Zoals de waard is...
'Ja maar jij bent toch werkloos? Dan doe je toch niets?' Fout, dat is wat jij zou doen wanneer je werkloos was. Ken je dat spreekwoord? 'Zoals de waard is, zo denkt hij dat zijn gasten zijn.' Mensen die zich te pletter vervelen denken dat anderen dat ook doen. Mensen die lui zijn gaan er van uit dat anderen dat ook zijn. Mensen die hard werken vinden het normaal dat anderen dat ook doen.
Mensen die een hekel hebben aan buitenlanders nemen aan dat anderen ook racisten zijn. Wij denken te weten wat een ander denkt, voelt of zal doen. Dat is geen verwijt of zo maar gewoon een gegeven.
Dat is nu eenmaal de menselijke natuur.
Het pleonasme van de dag is (vaak): een hypocriete christen
Overigens was dit één van de bands die optrad op het huwelijksfeest waar ik vorige week bij aanwezig was. Jesus Evil Highway. Stomtoevallig ook nog eens bevriend met een entertainment collega van mij! De wereld is een dorp...
En hier nog even een kleine impressie van onze start op muziekfestival Pinkpop, afgelopen vrijdag:
Maandag had ik weer eens een gesprek op het kantoor van de voormalige Dienst Werk en Inkomen van de gemeente en vierde ik des avonds in stijl de Zomer Zonnewende. Overdag waste en streek ik het overhemd dat ik die avond aan had en naaide ik een knoop aan de bijbehorende pantalon. Ook die dingen moeten gebeuren, toch? Met een broeder samen besloot ik een broeder die er door nare omstandigheden niet bij kon zijn thuis op te zoeken. Hij was zeer verrast door het onverwachte bezoek en zelfs dankbaar! Wij kletsten gezellig door tot in de ochtend van de volgende dag.
Dinsdag at ik samen met een buurvrouw een broodje als ontbijt na vier uurtjes slapen. Voor haar betrof het lunch. Half negen 's morgens thuiskomen is niet altijd praktisch (maar het was erg gezellig!) Ik regelde wat geldzaken en ging naar het buurthuis voor papieren aangaande de aankomende Burendag, vanuit mijn functie van penningmeester van de Bewonerscommissie. 's Avonds ging ik naar bed want ook dat doe ik wel eens.
Woensdag was ik weer fris en fruitig genoeg om mijn lichaamsoefeningen te doen, diverse afspraken te maken, op te ruimen, een was te draaien en te stofzuigen, zaken die erbij in schieten wanneer je niet thuis bent. Ook bewerkte ik mijn website. Ik ben geen website bouwer en kan er geen betalen. Dus doe ik het maar zelf. Wat vindt u ervan? http://www.terrebel.nl 's Middags was ik zomaar opeens verkouden en hoewel ik mij had voorgenomen te gaan sporten besloot ik mijn rentree in de wereld van rondjes rennen, wilde armbewegingen maken en zweten een week uit te stellen.
Donderdag kocht ik voor de allereerste keer dit jaar twee broodjes bij de bakker om de hoek, doodgewone chocolade croissantjes voor een euro. De boterham die ik thuis smeer is goedkoper maar ik vond dat het even moest. Gewoon, omdat het normaal hoort te zijn in een welvarend land dat een vader een lekker broodje koopt voor zijn zoon en zichzelf. Ik was in Naarden omdat de broer van een vriend van mijn vriendin mij wellicht kan helpen uit die nare Bijstand (goed, die heet dan nu 'uitkering in het kader van de Participatiewet' maar het blijft gewoon Bijstand) te komen.
Natuurlijk kan ik thuis gaan zitten kniezen en niets doen terwijl ik klaag dat er niets verandert aan mijn situatie. Of ik verander zelf mijn situatie. 's Middags kocht ik een nieuwe pan als Vaderdagcadeau van mijn moeder aan mij. De oude was meermaals aangebrand, de handvatten zaten al tijden los en stinken heel erg bij hoog vuur. Ze zijn namelijk van plastic.
Met de nieuwe pan nog in de tas ging ik langs bij een kunstenaarscollectief dat een feestje vierde. 'Jongens, Terrence gaat ook iets voordragen!' hoorde ik vlak na binnenkomst waar ik dit tafereel aantrof:
Tja, onderdeel van de feestelijkheden bleek een rondje gedichten voordragen te zijn. Persoonlijk vind ik dat je het niet kunt maken om een biertje en kaasblokjes te pakken en dan vervolgens niet bij te dragen aan de feestvreugde en gelukkig kende ik nog een paar gedichten uit het hoofd. (Onder meer deze) We schrijven het jaar 1987 en een rokerige kroeg waar ik gratis kon drinken in ruil voor het voordragen van een aantal gedichten...En veel meer weet ik niet meer van die periode in mijn leven maar soms vertelt iemand mij wat en komen de herinneringen boven. Aan veganistische pannekoeken (ik weet het: officieel moet er een 'n' tussen maar ik weiger want het gaat om één koek die in één pan wordt gebakken. Toevallig.) met hasholie, aan jonge vrouwen met jongensnamen, aan een rondreizende tatoeage zetter, aan thee met een apart smaakje en helaas ook aan een paar sterfgevallen... Gelukkig komen de herinneringen niet allemaal tegelijk. Dit was het trapgat naar de buitendeur:
's Avonds vergaderde ik kort met een mede-lid van de Bewonerscommissie en verder was het een lekker rustig dagje waarop ik - voor mijn doen althans - vroeg naar bed ging want hoewel de thermometer een aangename 19 graden in huis aangaf was ik koud en rillerig.
Vrijdag was ik bij een broeder die mij helpt met mijn financiën en 's avonds was ik bij een viering van de zonnewende in een andere loge dan mijn eigen. Erg mooi en gezellig bovendien! Een broeder aldaar die veel de wereld over reist vertelde dat het hem is opgevallen dat in en rond het Amsterdamse centraal station verreweg de meeste mensen met een muziekinstrument rondlopen. Veel meer dan rond andere treinstations in andere steden in andere landen. Dat vond ik toch wel even het vermelden waard. Net als dat ik de gitarist sprak van deze band, Dr. Fisheye. Eigenlijk vreemd dat de wereld nog nooit van hen gehoord heeft! Hier zijn ze met 'Rosebud'.
Zaterdag stond ik te dansen op een dansfeestje. Een beetje vermoeid nog omdat ik de nacht ervoor half vier thuiskwam...Backstage raakte ik in (vriendelijk) gevecht met de in die kringen zeer beroemde DJ Mental Theo.
Zondag was het Vaderdag en kreeg ik dit als ontbijt:
(Koffie, een donut en chips. Paprika chips.)
'Fijne Vaderdag! Ik hoop dat ik dat nog veel vaker kan zeggen! Groetjes, Eva.'
(En ja, dat is een tekening van een schedel. Geen vader kan zonder. Toch?)
Mijn zoon sliep nog. Schande natuurlijk! Welke 19-jarige gaat er stappen op zaterdagavond en zondag uitslapen? Een keurige jongeman gaat uiteraard op tijd naar bed om 's ochtends voor zijn vader koffie te zetten en goed naar hem te luisteren. Vervolgens zegt hij: 'Dank voor uw wijze woorden, vader! Ik zal ze mij ter harte nemen en mijn uiterste best doen u niet teleur te stellen met mijn woorden en mijne acties. Mag ik u hartelijk dank zeggen alvorens ik mij nederzet achter mijn schrijftafel teneinde mij aan het mij opgelegde huiswerk te wijden?' Mijn oudste dochter (jongste was er niet bij) is momenteel erg geïnteresseerd in muziek. En dan met name de wat minder opbeurende muziek. Ik liet haar kennismaken met Siouxsie and the Banshees:
Mijn vriendin stond op de altijd leuke Museum Market op het Museumplein in de hoofdstad dus daar gingen wij even langs. Zij verkoopt er onder meer deze dubbelzijdig bedrukte rollen cadeaupapier,
bedrukt op hergebruikt papier met inkt op soja-basis. Veel duurzamer lukt niet.
Gewoon omdat ik er zin in heb, even nóg een liedje:
Posts
