Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zaterdag, augustus 28, 2010

Gaar

Dochter Eva heeft net lekker kip-met-cornflakes gekookt en vanmorgen toen zoon en ik haar ophaalden kwamen wij een collega-cursiste van mij tegen. Bij de supermarkt even gezellig staan kletsen met een lokale dakloze die indertijd mijn moeder had geholpen met haar verhuizing.

Het leven kabbelt voort maar heeft soms veel weg van een pretpark; Het ene moment zit je op een bankje in de schaduw een broodje te eten en het volgende moment wordt je door G-krachten geteisterd in een achtbaan. Gisteren was mijn zoon's laatste vakantiedag en dus mocht hij naar school. Om de boeken voor het nieuwe schooljaar op te halen. Die bleken echter nog niet geleverd en dus was hij snel weer thuis. Wij vermaakten ons met een paar programma's op Discovery Channel voordat wij een bezoekje aan de kapper brachten.

Thuis even Toos en Moos verzorgd, een wasje gedraaid en het een en ander uitgevoerd ten bate van mijn bedrijfje-in-oprichting. Tegenwoordig probeer ik het rustig aan te doen, wat helaas niet altijd lukt. Maar zo druk als bijvoorbeeld tijdens deze periode in mijn leven zal ik het niet snel meer hebben. Bij deze vraag ik U op het betreffende oude stukje te reageren omdat door het wisselen van commentaar-systeem er nu onder staat "0 Reakties". En dat staat zo sneu.

Sneu was het ook dat er vanmiddag twee van onze nieuwe vissen bruut zijn vermoord. 's Middags had ik met m'n zoon en zusje Eva vissen gekocht voor in de tuinvijver: vijf goudvissen en twee blauwe winde's. Die laatste twee waren binnen een uur vermoord door één der buurtkatten.

Ik vind dat zeer onrechtvaardig en het is ook niet voor niets dat ik geen katten-mens ben. Niet alleen ben ik allergisch maar ook ben ik ervan overtuigd dat als mensen een partner hadden met dezelfde karaktertrekjes als de kat, die partner het dan niet lang zou uithouden. Katten zijn ook meestal verre van trouw en lopen gewoon weg wanneer ze dat willen. Wanneer zag U voor het laatst een affiche op een boom of lantaarnpaal met de mededeling "Hond weggelopen"?

Bovendien komen katten er mee weg als ze overal en nergens hun urine, poep of braaksel achterlaten. Als een partner of hond dat doet krijgt-ie er flink van langs. Doet een kat hetzelfde dan gaat het van: "Ach, is m'n arme schattepettatje zo ziek dat-ie moest spugen op mijn hoofdkussen? Nou, dan gaan we morgen maar even naar de dokter om een pilletje te halen."

Als een mens de papegaai van de buren vermoord is-ie een dierenbeul die op z'n minst een boete moet betalen. Is het de hond die die papegaai de strot doorbijt dan moet-ie worden afgemaakt vanwege agressief gedrag maar is het de kat die het beest naar de andere wereld helpt dan "ligt het in de aard van het beesie en kan-ie er niks aan doen."

Gek genoeg wordt een mens niet als dierenbeul gezien als die niet-aaibare dieren vermoord zoals spinnen, kippen, muggen of koeien. Maar vermoord je een paard of een pandabeer dan zijn de rapen gaar!

vrijdag, augustus 27, 2010

Zeer (Een verhaaltje)

Hij ontmoette haar in een kroeg die oud genoeg was om te kunnen zijn bezocht door de slachtoffers van Jack the Ripper. Zij had het koud en dus leende hij haar zijn sjaal.
Die avond zag hij haar weer op een feestje en het eenpersoons bed waar zij die nacht samen in lagen was te smal om comfortabel in te kunnen slapen.
Een paar dagen later kwam zij langs in het pension waar hij logeerde. De huisbaas had als regel dat visite niet bleef slapen. Dat deed zij dan ook niet.
Sterker nog: het grootste deel van de nacht brachten zij samen door in de badkamer.
Waar hij haar vertelde dat zij mooi was.
Waar hij erachter kwam dat zijn longinhoud groot genoeg was om ruim drie minuten onder water te blijven.
Nat van badwater én van zweet lagen zij later bovenop de lakens.
Ook hier een te smal bed waardoor zij zich in vreemde houdingen moesten kronkelen.
Hij moest in slaap gevallen zijn want hij werd ruw gewekt door het signaal van haar horloge.
Zij bracht hem naar het station waar er te weinig tijd was voor afscheid nemen.
Vanaf zijn plekje achter in de bus draaide hij zich niet om om nog één laatste keer naar haar te kijken, wetende dat hij haar nooit meer zou zien.
Niet dat hij dat niet wilde maar zijn nek deed gewoon te veel zeer.