De Plek (Een verhaaltje)

Uit de nevelen komt een schim naar voren. Die schim wordt een mens. Een jongen. Mager. Ontbloot bovenlijf, een nieuwe broek en blote voeten. Een leren schoudertas aan zijn rechterschouder met de riem voorlangs over zijn borstkas zodat de tas op zijn linkerheup steunt.
De blik in zijn ogen zegt niets.
Net als hij zelf.

Met een handgebaar vraagt mij mij om hulp. Waarom hij mij kiest weet ik niet want wij zijn hier nu in dit bos met tientallen. Voor ons jaarlijks ritueel.

Ik sta op het punt hem uit te nodigen mee te doen maar mijn meester legt mij met een bezwerend gebaar het zwijgen op.

Ik kijk van hem naar de jongen en zie dat hij gehuild heeft. Hoe ik dat zie? Door het vuil op zijn gezicht lopen sporen die een schone lichtgekleurde huid laten zien.

Ik moet verder. De jongen blijft staan. Niet verbaasd, niet verwijtend. Hij blijft gewoon staan. Daar waar ik hem voor het eerst in het volle daglicht zag.

Wij gaan verder over het pad naar De Plek. De jongen zal ik nooit meer zien. Tot jaren later. Maar dat weet ik nu natuurlijk nog niet.

================================
Meer lezen? http://www.bravenewbooks.nl/site/index.php?r=userwebsite/index&id=terrenceweijnschenk

Gerechtigheid voor werknemers!

Vandaag kon ik niet worden afgeleid door klusjes thuis want ik was niet thuis maar werkte vanuit het huis van mijn vriendin. Buiten heersten wind en regen en dus bleef ik - luxekindje als ik ben - lekker binnen. Er zijn weer een paar sollicitaties de deur uit, ik heb wat mensen gebeld en geschreven en hen aantekeningen voor mijn administratie, een roman, voor weblogstukjes, opinie artikelen en korte verhalen verwerkt. En gelezen. Want dat vind ik leuk.

E kwadraat van Pam Grout is boek nummer drie van dit jaar en leert je om het positieve in het leven niet alleen te zien maar zelfs naar je toe te halen! Het gaat er vooral om om in alle omstandigheden positief te blijven. Dan straal je dat uit en krijg je - bijna als vanzelf - meer positiviteit te verwerken.

Maar als je berichten in de krant leest is het wel eens moeilijk positief te blijven. Bijvoorbeeld bij het volgende bericht:

Ruim 90% van de treinen reed op tijd! Joepie ende hoera en zo. Toeters, bellen ende feestmuziek. Zou je denken. Tot je leest dat treinen stations overslaan om verloren tijd goed te maken. Treinen die dreigen meer dan een kwartier te laat te zijn vertrekken voor het gemak dan maar helemaal niet 'want treinen die uitvallen tellen niet mee voor de statistiek.' Ja, zo ken ik er nog wel een paar: 'Aantal moorden in Nederland spectaculair gedaald! Vooral sinds het vermoorden van je ex niet meer wordt meegenomen in de statistieken. Een moord op een ex heet tegenwoordig niet 'moord' maar 'gerechtigheid'.

Ik voorspel gerechtigheid voor de werknemers van Nederland:

'Werknemers en sollicitanten hoef je niet netjes te behandelen. Zij mogen al blij zijn met de kans op werk!', lijken veel werkgevers te denken. Mensen mogen 'gratis werkervaring' opdoen, 'maken kans op een vast contract voor zes maanden na drie maanden 'proefdraaien' en verreweg de meeste sollicitanten krijgen geen reacties op hun sollicitatiebrieven 'want de HR manager heeft geen tijd om haar werk te doen.' Wat de HR manager (vroeger 'die rooie van personeelszaken') dan wél doet op kantoor blijft vooralsnog een raadsel.

Het is inmiddels zo erg gesteld met de arbeidsethos dat zelfs van vrijwilligers en freelancers (naar de middeleeuwse 'Vrije Lanciers' die zich aan andere graafschappen verhuurden wanneer er in hun eigen regio even niet te knokken viel) wordt verwacht dat zij een volledige sollicitatie procedure doorlopen. Ziet u het voor zich? Een bedrijf benadert een zelfstandige loodgieter en die 'mag' vervolgens motiveren waarom hij juist bij dit bedrijf het toilet wil ontstoppen en niet dat van de concurrent. Vrijwilligers 'mogen' blij zijn met de kans om gratis werkervaring op te doen in ruil waarvoor een betaalde kracht ontslagen wordt. De vrijwilliger moet uiteraard aan dezelfde eisen voldoen die de vaste kracht eerder de baan bezorgden.

Slecht nieuws voor de bedrijven die mensen als wegwerpartikelen behandelen: zodra de economie aantrekt - en dat zal gebeuren - vertrekken die 'wegwerpartikelen' naar de concurrent die hen wél op waarde weet te schatten en hen een fatsoenlijk contract aanbiedt met een salaris dat hun inspanningen waard is. Ik voorspel dus een massaal werknemerstekort bij overheidsdiensten en andere uitbuiters.

Volgens de NS liegen cijfers niet. Volgens cabaretduo Kamps & Kamps ook niet:

Stilstaan

Zo dan. Wéér een paar nummers erbij die ik voortaan niet meer met droge ogen kan aanhoren.





Vandaag stonden wij stil bij het leven van Clara van der Reijken

Gehandicapten zijn mensen

Vanmorgen was ik met mijn moeder naar het ziekenhuis voor de uitslag van diverse scans. Het ziet er naar uit dat zij over een paar maanden weer zonder pijn kan lopen!

Vanavond mag ik weer gezellig filosoferen. Ongetwijfeld zal dan worden besproken wat er de laatste tijd zoal in de krant staat.

Gisteren las ik de krant, een paar hoofdstukken in een boek, maakte ik een wandeling, genoot ik van het eten met en bij mijn vriendin en keken wij een aflevering van The Bridge.

Zaterdag was mijn vriendin naar een crematie en een verjaardag en ik op een feest in Geertruidenberg.

Vrijdag was ik bij een bijeenkomst met als centraal thema: 'Wanneer werk je volgens de Belastingdienst als zelfstandig ondernemer?' Voor mij erg interessant!

Ik ga graag naar allerlei bijeenkomsten. Je leert nog eens wat en je ontmoet er vaak interessante mensen.

Mag je iemand opsluiten die vindt dat je sommigen mag opsluiten? Wie dat vindt gaat er dus mee akkoord om zelf opgesloten te worden. Lastig, niet? Dit soort dilemma's kwamen aan bod tijdens het debat 'Jouw vrijheid, mijn vrijheid' dat donderdag live werd uitgezonden op televisie en waar mijn vriendin en ik bij waren. 'Een slechte Ajax fan kan geen fan van Ajax zijn zoals een slechte Moslim geen Moslim kan zijn', vond ik ook een hele ware uitspraak. Volgens een racistische mevrouw moest de gemeente een naaktschilderij weghalen omdat streng gelovige moslims dat eisten. Helaas had zij haar feiten niet op een rijtje want het ging om streng christelijke gelovigen die aanstoot namen aan de kledingloze kunstuiting. Haar argument 'de Islam legt ons op hoe wij moeten leven' bleek dus niet steekhoudend. Het levensmotto van mevrouw Annabel Nanninga is 'beledigt zijn is een keuze' en onder dat motto beledigt zij graag complete bevolkingsgroepen. Gewoon, omdat dat mag. Zo noemt zij bootvluchtelingen heel provocerend 'dobbernegers'. Ik vind dat niet bepaald getuigen van respect. In mijn ogen kun je helemaal niet altijd zeggen wat je wilt.

Een Joodse mevrouw vond dat mensen te weinig aandacht besteden aan de Holocaust 'want die 12 doden in Parijs zijn wel heel zielig en zo maar de Joden zijn pas échte slachtoffers.' Zij verzuchtte ook: 'Misschien zeg ik binnenkort wel dat ik meer op extremistische moslims had moeten letten want de tekenen waren er en nu zijn mijn kinderen dood.' Zou die mevrouw ook zeggen: 'Ja, ik wist wel dat elk jaar een tiental mensen in Nederland doodgaan door het eten van pinda's dus ik had makkelijk kunnen voorkomen dat mijn kinderen ze aten. Maar nu is het te laat en zijn zij dood.'? Ik denk van niet.

Ik denk ook dat u lang niet altijd zegt wat u denkt of vindt.

Zeg eens eerlijk: vertelde u uw partner écht wat u dacht toen hij of zij u die buitenissige maaltijd voorzette? Durft u in een volle moskee te zeggen dat u PVV stemt? Geeft u uw werkelijke mening wanneer uw partner zegt: 'Wat vind jij van mijn nieuwe kapsel?', 'Vind je dat ik een dikke kont heb in deze jurk?' of: 'Hoe klonk mijn zangstem in het kerkkoor vanmorgen?' Nee, natuurlijk niet. Omdat u een beschaafd mens bent houdt u uw mening wel eens voor u want u wilt mensen niet kwetsen. Om diezelfde reden zouden meer mensen eens hun mond moeten houden. Daarom nu snel over naar een ander onderwerp...;-)

Op een festival zei een meisje tegen haar moeder: 'Ik wil die kleine man fotograferen!' -'Als je dat wilt moet je dat even netjes vragen, lieverd.' Daarop draaide het meisje zich naar mijn vriendin: 'Ben jij zijn begeleider?' -'Nee, hij is mijn vriendje.' 'O, waarom is hij zo klein?' -'Hij heeft een groeistoornis.' 'Hoor je dat, mama? Hij heeft een groeistoornis!' -'Zo gaat dat schatje. Hij heeft een groeistoornis en jij hebt een ontwikkelingsstoornis. Zo heeft iedereen wel wat.'

Kijk, dat vind ik nou een coole moeder: niet om lastige dingen heen kletsen maar gewoon benoemen en er niet moeilijk over doen. Heerlijk!

Ik sprak eens een zwaar spastische man en als notoir natscheerder had ik een brandende vraag voor hem: 'Hoe scheer jij je?' Zijn antwoord was even simpel als verbluffend: 'Heel voorzichtig. En elektrisch.'

De les voor mij was om nooit dingen zomaar aan te nemen en wat vaker na te denken voor je iets zegt. Overigens hadden wij verder ook nog een heel leuk gesprek hoor. Hij was er ook blij mee dat een vreemde zomaar een praatje met hem aanknoopte want om een of andere stupide reden lijken mensen te denken dat zijn handicap besmettelijk is of dat hij vast niet goed bij zijn hoofd zal zijn. Alleen maar omdat hij zijn kwijl niet kan binnen houden en zijn lichaamsdelen ongecontroleerd bewegen.

Wel raadzaam om een halve meter uit zijn buurt te blijven. Tenzij je graag af en toe een tik tegen je neus krijgt. Verder dan dat is ook deze meneer gewoon een mens.

Daarom blijf ik ook roepen: 'Mensen, gehandicapte mensen zijn óók mensen!'



Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Peter Pontiac en Demis Roussos

Gehoord (Een verhaaltje)

Sinds kort had hij een nieuwe collega. In de kantine zonderde zij zich nog een beetje af van de groep en verstopte zich in een boek. Maar hij stapte op haar af en vroeg haar wat zij las.

De volgende werkdag overhandigde zij hem het boek. In cadeaupapier. Met voorin een handgeschreven boodschap die zijn leven een nieuwe richting zou geven.

Het was druk die dag maar hij nam zich voor haar de volgende dag uitgebreid te bedanken. Wellicht door haar uit te nodigen voor een etentje. Maar zij was er niet. Wellicht ziek? Een vrije dag?

Hij vroeg zijn cheffin en enkele collega's of zij misschien iets meer wisten over zijn nieuwe muze maar steevast was het antwoord: 'Die nieuwe collega? Nooit van gehoord!'

===================================
Meer lezen?

http://www.bravenewbooks.nl/site/index.php?r=userwebsite/index&id=terrenceweijnschenk

U bent uniek!

Vanmorgen vroeg mijn fysiotherapeut of het toneel misschien iets voor mij was want hij zag wel een entertainer in mij...;-)

Dinsdag was ik met mijn moeder naar het ziekenhuis waar een klachtenmanager zeer serieus naar de klachten luisterde die ik hier beschrijf.
Vanmorgen ontving ik al een e-mail met de voortgang van de klachtenprocedure. De betreffende artsen en verpleegkundigen willen ons nu ook persoonlijk spreken. Erg netjes!

Een mooi voorbeeld van het feit dat klagen wel degelijk helpt. Als je dat maar netjes en met open vizier doet natuurlijk.

Woensdag was ik op de koffie bij vriend Pieter en vanavond gaan mijn vriendin en ik naar een lezing over vrijheid, gepresenteerd door Art Rooijakkers en Eva Jinek.

Tussendoor deed ik de was, belde en mailde ik diverse mensen, ontving ik een uitnodiging voor een crematie, werd een stukje van mij hier gepubliceerd, keek ik een Star Trek film met mijn zoon, solliciteerde ik nog wat, installeerde een nieuwe (tweedehands en gratis) lamp en nog zo wat.

Hebzucht en Krachtstrijd van Chris Ryan zijn boek nummer één en twee van dit jaar en vertellen van een stoere SAS (keiharde Britse militairen) gast die vrijwel in zijn eentje diverse terroristen uitschakelt. Een soort Baantjer maar dan anders...Veel testosteron en wat betreft literair niveau een aflevering uit de Bouquetreeks. Maar best spannend. De soldaat in de boeken klaart zijn klussen bij voorkeur met flink veel geweld maar liever leer ik mijn kinderen om helemaal niet te (hoeven) vechten.

Enerzijds wil je je kinderen leren dat het goed is om je vast te houden aan je idealen maar anderzijds wil je een stabiele basis bieden. Zelfs als dat inhoudt dat je werk verricht dat van je verlangt dat je je idealen verloochent. Een lastig conflict. Tips zijn welkom.

Als alleenstaand vader én weekendvader, voormalig boekhouder, ex-politicus, vroegere groepsleider kinderopvang, schrijver, trainer, presentator, acteur en entertainer heb ik een andere levensloop dan de meeste andere mensen. Dat maakt mij uniek. En nu komt het leuke...u bent óók uniek!

Omdat u op uw 18e al de zwarte band in Judo had, omdat u prachtig klarinet speelt of vijf bloedjes van kinderen op de wereld heeft gezet of om welke reden dan ook. Daarom vind ik het zo raar dat mensen worden beledigd of zelfs in elkaar geslagen omdat zij 'anders' zijn want zijn wij niet allen uniek?

In de serie 'wat ik vreemd vind' vandaag: Waarom besteden mensen liever een uur per week aan problemen oplossen dan een half uur per maand aan problemen voorkomen? En ja, ook in het omgaan met problemen zijn wij allen uniek.

Overheidsbemoeienis

De diëtiste gaf mij een groot compliment vanmorgen: vrijwel al haar klanten zijn na de feestdagen aangekomen maar ik woog als één van de weinigen minder dan voor de tijd van oliebollen en appelflappen!

Zondag lunchten wij bij mijn moeder en werden wij in het broodjes knabbelen onverwacht bijgestaan door mijn schoonzus. Die vertelde dat het niet zo goed ging met haar moeder die uiteindelijk vandaag helaas overleed. (Hier nog wat afscheidswoorden betreffende de vriend die onlangs overleed. Geschreven door zijn vrouw.) 's Middags overhoorde ik mijn dochter haar huiswerk voor Duits en Nederlands en 's avonds waren wij op een verjaardagsfeest. Daarna ging ik naar huis vanaf de tram/bushalte waar ik in mijn tienertijd de bus naar school nam. Gelukkig ben ik niet sentimenteel aangelegd!

Zaterdag hielp ik mijn vriendin met haar bedrijf Rataplan Design op de 'Local Goods Market' in Amsterdam

en 's avonds was ik op een feestje in Brabant. Mijn zoon was naar een verjaardag en dus hadden mijn dochter en mijn vriendin een meidenavond. Hoe dat afliep kan ik u niet vertellen want ik was daar niet bij...

Vrijdagavond haalde ik nog even een paar boodschappen. Onderweg zag ik op een kruispunt bijna een fietser geschept worden door een auto. De maniak ontsnapte ternauwernood aan de klauwen van de dood. Ja, de fietser negeerde een rood verkeerslicht, droeg donkere kleding en gebruikte geen verlichting. Ik vind dat dom. Ontzettend dom. 'Ja maar hij moet toch zelf weten wat-ie met zijn leven doet? Waar maak jij je druk om!?' Welnu: ik maak mij druk omdat zijn gedrag behalve dom ook nog eens bijzonder asociaal is. Heeft hij ook maar één moment gedacht aan de automobilist die wellicht zijn hele verdere leven moet denken aan de domme man die hij doodreed? Natuurlijk niet want egoïsten denken nooit aan anderen, alleen maar aan zichzelf. Hij moest en zou per sé een kans maken om 20 seconden eerder thuis te zijn.

Nu is het juridisch ook nog zo dat in het geval van een aanrijding de automobilist altijd schuldig is 'want de fietser is de zwakkere van de twee'. Ik vind het prima dat fietsers beschermd worden maar van hen mag zelf wel enige moeite verwacht worden. Doen zij die moeite (stoppen voor rood, verlichting voeren) niet, dan pleit dat de automobilist onschuldig. Wat vindt u er eigenlijk van?

's Ochtends schreef ik een vers stukje voor opiniesite Amsterdam Centraal en later op de dag deed ik een test om te zien of ik nog wel geschikt ben als stembureaulid. Wie een beetje het journaal volgt weet dat er weer verkiezingen aankomen; de partijen buitelen over elkaar om het de kiezer weer naar de zin te maken. Ik vind het allemaal maar een farce. Gelukkig mag ik dat vinden want in dit land heerst vrijheid van meningsuiting. Uiteraard alleen zolang jouw mening strookt met die van de algemene opinie.

Waarom mag je momenteel wél roepen: 'Elke moslim moet dood!' maar niet: 'Van mij mag Geert Wilders gaan bungee jumpen zonder koord!'? In Nederland word je gearresteerd als je in het openbaar de koning een nare ziekte toewenst maar je buurman verrot schelden is geen enkel probleem. Tenzij dat toevallig Willem-Alexander van Oranje Nassau is.

Waarom is de ene mening belangrijker dan de andere en wie bepaalt dat? Kortom: waarom geldt die zo gekoesterde 'vrijheid van meningsuiting' niet voor iedereen?

Sterker nog: in Frankrijk werden 54 mensen gearresteerd wegens het uiten van hun mening. http://www.nu.nl/buitenland/3972438/54-aanhoudingen-in-frankrijk-wegens-verheerlijken-terreur.html

Ik vind het nog steeds erg raar dat mensen 'de Islam' beschuldigen van de schietpartij in Parijs. 'De Islam' bestaat net zo min als 'Het Christendom'. Ik denk dat protestanten zich behoorlijk in het kruis getast zouden voelen, mochten zij beschuldigd worden van dezelfde kindonvriendelijke acties als tientallen katholieke priesters hebben uitgevoerd. 'Ja maar het waren christenen die al die duizenden kinderen wereldwijd hebben misbruikt en dus zijn alle christenen in potentie kindermisbruikers.' klinkt net zo belachelijk als: 'Ja maar het waren moslims die de moorden van Charlie Hebdo hebben gepleegd en dus zijn alle moslims in potentie moordenaars.' Om aan te tonen hoe ver de wereld is doorgeslagen twitterde ik: 'Papa, waarom staat er een hek om Antwerpen?' -'Om ons te beschermen tegen mensen die ons onze vrijheid willen afnemen, Charlie!'

Mensen die andere mensen vermoorden vanwege een ideaal is echt niet eens van tegenwoordig. Ook de nu verheerlijkte Franse Revolutie draaide om mensen die andere mensen vermoorden omdat zij 'vrijheid' voorstonden. Best wel gek om uit naam van vrijheid mensen die daar tegen zijn op te sluiten en te vermoorden. Maar de 'burgers' van Frankrijk dachten daar indertijd anders over.

En nog steeds zijn er velen die vinden dat je mensen mag vermoorden om andere mensen te laten weten dat je tegen het vermoorden van mensen bent. in het toppunt van 'de vrije democratie', Amerika, is het heel normaal om mensen die andere mensen vermoorden te vermoorden om anderen duidelijk te maken dat het vermoorden van mensen verkeerd is. En ook in Nederland zijn er schrikbarend veel mensen die vinden dat wij dat ook maar in Nederland zo moeten aanpakken. Ik vind dat eng.

Intussen kwamen 19 mensen om het leven toen een kind van tien een bomgordel liet ontploffen. Helaas was de wereldpers vanwege 'de vrijheid van meningsuiting' verzameld in Parijs dus het bericht haalde het nieuws niet. En ach, 'wij' hadden er geen last van want het gebeurde in Nigeria en daar wonen alleen maar arme negertjes en geen nette blanken zoals wij. Is dat cynisch? Misschien. Maar het is helaas ook waar.

In alle consternatie rond 'Charlie Hebdo' kwam een deel van het onderzoek naar het neerhalen van vlucht MH17 naar buiten. Nu is bekend geworden dat de regering van de Oekraïne de regering van Nederland had geadviseerd het luchtruim boven de Oekraïne te mijden vanwege potentieel gevaarlijke activiteiten van rebellen. Het kabinet van Rutte (VVD) en Samsom (PvdA) besloot luchtvaartmaatschappijen en de luchtverkeersleidingen in Nederland niet in te lichten want onze minister van (schijn)veiligheid, Ivo Opstelten (VVD), vond de waarschuwing overdreven 'want het zal zo'n vaart wel niet lopen.' Ware ik nabestaande van een slachtoffer van de bewuste aanslag dan zou ik de heer Opstelten voor het gerecht dagen op beschuldiging van dood door schuld door grove nalatigheid.

VVD-stemmers vinden het gedrag van hun VVD-held Opstelten natuurlijk helemaal geweldig want zij zijn faliekant tegen overheidsbemoeienis. Burgers moeten zélf maar even een regeringswoordvoerder van de Oekraïne bellen om te vragen of vliegen door hun luchtruim onderweg naar Azië wel veilig is. 'Eigen verantwoordelijkheid' toch? Het is dus die mensen zelf te verwijten dat zij zijn vermoord. Meneer Opstelten maakte bewust de keus zich vanuit de overheid niet met burgers te bemoeien. Maar bestelde intussen wel een aantal exemplaren van de 'Scaneagle', een drone ontwikkeld door Boeing met als doel van grote afstand (groepen) burgers te herkennen en te volgen 'voor hun eigen veiligheid'. Dat Europese regels zulks verbieden doet niet ter zake 'want Brussel moet zich niet met ons bemoeien.'

In andere landen denkt men anders over overheidsbemoeienis:
Een Turkse gouverneur verbiedt liftgebruik in zijn provincie tot de vierde etage. Hulpbehoevenden zijn uitgesloten van deze maatregel. De man wil obesitas tegengaan en energie besparen.

Vindt u dat de overheid met allerlei regels de burgers moet sturen en helpen of niet?

En zo ja: vindt u dan ook dat de overheid ons regels moet opdringen in verband met bijvoorbeeld alcohol- en vuurwerk gebruik? Zwart/wit gesteld: moet de overheid zich met ons bemoeien of niet? En geen 'uitzonderingen' graag die aantonen dat u in feite hypocriet bent.

Bijvoorbeeld: 'Ik vindt dat ik zelf mag uitmaken hoeveel ik zuip en of ik met een slok op naar huis rij na de nieuwjaarsborrel op het werk want
de overheid mag zich niet met burgers bemoeien én de overheid moet
mijn buren verbieden vuurwerk af te steken want mijn poesje heeft last van de knallen en de overheid moet zich met burgers bemoeien!' Er zijn mensen die vuurwerk willen afschaffen 'want elk jaar zijn er weer kinderen die de dag na Oud en Nieuw gewond raken bij het afsteken van gevonden vuurwerk met een te kort lont.' Het gaat om welgeteld 5 tot 6 kinderen per jaar. Moet daarom de overheid ingrijpen? Ik denk dat er een taak ligt voor de ouders van die domme kinderen.

Er zijn zelfs mensen die vinden dat de boerka moet worden verboden 'want je moet mensen hun gezicht kunnen zien.' In Nederland gaat het om welgeteld acht (...) vrouwen die weigeren de sluier van hun Niqab (want dat kledingstuk bedoelen mensen die 'Boerka' zeggen) weg te halen ter identificatie bij bijvoorbeeld het stembureau. Moeten wij écht vanwege acht mensen de wet veranderen? Overigens: die hoeft helemaal niet te worden veranderd want het dragen van gezichtbedekkende kleding in het openbaar (Bivakmuts, integraalhelm, zonnebril) ís al bij wet verboden in openbare gebouwen. Maar ja, vertel dat domme mensen maar.

Het pleonasme van de dag is: een lastig dilemma

Nu even tot rust komen met een fijn liedje. Hier is First Aid Kit met 'The Lion's Roar'.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Claar van der Reijken.

Haar Man (Een verhaaltje)

Natuurlijk herkende hij haar nog na al die jaren
want haar glimlach was niet veranderd.

Na een paar minuten bijpraten overhandigde zij hem
haar ziel en zaligheid op papier.

Hij had hun gesprekken gemist. En genoot.
Van de koffie, van haar verhalen.

En het gezelschap van haar man.

=====================
Meer lezen?

Auteur's website

Nederland moet worden verdedigd! Tegen wie of wat?

De plechtigheid bij het afscheid nemen van Bas gisteren was zoals het 'hoort'. Diverse mensen spraken mooie woorden en zijn vrouw (nu dus weduwe) haalde een laatste grap met hem uit: omdat hij er stiekem tussenuit was geknepen had zij haar haar kort laten knippen want hij had het liever lang. Symbolisch ook om aan te geven dat haar leven verder gaat zonder hem. Erg sterk, vond ik.

Tijdens de bijeenkomst deden de weergoden goed hun best ons te laten geloven dat de lente en de zomer waren overgeslagen ten faveure van de herfst: het regende pijpenstelen. Tot aan het moment dat men gesommeerd werd na het afscheid nemen de koffiekamer te verlaten want toen brak de zon door. En zo hoort dat.

Gistermorgen was ik eerst nog even voor mijn laatste bezoek aan haar bij de psychologe. Zij concludeerde dat het eigenlijk gewoon hartstikke goed gaat met mij: ik doe dingen waar ik vroeger bang voor was en lijk de lamlendigheid van mij te hebben afgeschud. En dat is goed. Toch?

Vanmorgen was ik bij de fysiotherapeut die na onderzoek en behandeling verklaarde: 'Als je nog wilt sporten zou ik het - gezien de kracht en soepelheid van de pezen rond je nieuwe heup en de pijn in je voet en onderrug - voorlopig nog maar even bij schaken houden.' Helder.

En ach, tijd die ik niet besteed aan sporten kan ik natuurlijk aan schrijven besteden: http://www.bravenewbooks/terrenceweijnschenk

Diverse verhaallijnen die op ingenieuze wijze worden verweven met het hoofdverhaal, onverwachte plotwendingen, een schitterende cameravoering, prachtige belichting, een uitstekend verhaal en retegoed acteerwerk. Ja, wij zijn fan van de Zweeds/Deense misdaadserie 'The Bridge' (Broen/Bron). De serie is ook nog eens een goede reclame voor het vaak ontzettend goede werk dat de politie doet.

Na de lafhartige aanslag op medewerkers van het satirische weekblad Charlie Hebdo in Parijs van vorige week waarbij een (nota bene islamitische) gewonde politieman werd afgeknald als een eendje op de kermis, riepen velen dat 'het' 'de schuld' was van 'de Islam'. Klinkklare nonsens natuurlijk want Tristan V. en Anders Breivik waren blanke christenen en 'dus' zouden alle christenen laffe agressieve idioten zijn.

Breivik schoot bijzonder lafhartig kinderen dood op een bijeenkomst van socialisten 'want dankzij die Marxisten moeten wij bang zijn voor islamisering!' Volledig geflipt natuurlijk maar dat is niet uit te leggen aan mensen die nu vinden dat alle moslims dood moeten omdat er wereldwijd een paar duizend zijn die er extremistische gedachten op na houden.

Bijvoorbeeld in Lybië waar ene Khadaffi aan de macht was. Onder zijn leiding werden vrouwen beschermd tegen gedwongen huwelijken en hoefden zij geen burka te dragen. De door 'het vrije westen' gesteunde rebellen joegen hem op en vermoordden hem en vervingen zijn wetten door wetten gebaseerd op de islamitische Sharia. Inderdaad: Amerika en haar bondgenoten boden (militaire en economische) steun aan moslimextremisten.

Niet alleen onder moslims vind je trouwens extremisten.

Tel eens het aantal christenen dat vindt dat hún God (alsof iemand een opperwezen kan bezitten. En dat opperwezen dat toelaat.) de enige ware is en zij dús iedereen die dat niet vindt geweld mogen aandoen.

Kapitalisme is natuurlijk óók een ideologie en is verantwoordelijk voor vele doden. Ja, mensen gaan dood van de honger en de enige oorzaak is dat er mensen zijn die meer geld willen hebben dan andere mensen. Ook in dit geval gaan er mensen dood vanwege een ideologie. Kapitalisten verdedigen zich achter het mantra: 'Ja maar, het is niet mijn schuld dat die mensen doodgaan maar het is de wil van God de vrije markt!' Dat is natuurlijk gewoon een hele grote hoop stierepoep want met een heleboel geld (een miniem percentage van wat wereldwijd aan wapens of reclame wordt uitgegeven is voldoende om honger uit te bannen) is het probleem op te lossen. Maar het gebeurt niet omdat er mensen zijn die vinden dat zij het recht hebben zichzelf te verrijken ten koste van anderen. Om een of andere reden verschuilen zij zich achter het politieke dogma: 'vrijheid van meningsuiting'.

Het zou allemaal gaan om het verdedigen van die o zo geliefde vrijheid van meningsuiting. Alsof je tegenwoordig vrij bent om te zeggen dat het allemaal de schuld is van 'die vuile christenhonden'. Willen wij écht leven in een wereld waarin je mag zeggen wat je wilt zolang het maar de mening van de meerderheid weerspiegelt?

Zelf heb ik overigens geen moment geloofd dat de twee ontspoorde broers levend gearresteerd zouden worden maar zich uiteindelijk zouden opsluiten in een of andere loods die vervolgens doorzeefd zou worden door aangesnelde politie-agenten die geen zin hadden tegen een kogel op te lopen en daarom maar de loods van afstand zouden doorboren met kleine stukjes lood. Al was het maar omdat ook politie-agenten erg boos worden wanneer een collega wordt vermoord. Welnu, het werd dus een drukkerij.

Er is één positief iets te melden over de aanslagen die er ook uitvloeiden: mensen en organisaties van verschillende religieuze achtergrond zijn het erover eens dat zij nader tot elkaar moeten komen en voortaan moeten samenwerken om het aantal excessen tot een minimum te beperken. En dat is goed. Heel goed. Zouden de daders beseffen dat hun acties een averecht effect hebben bereikt, behalve bij domme mensen?

Dezelfde dag dat de aanslag in Parijs in alle kranten stond kwam ook het bericht dat een blanke Duitse verpleegkundige zeker 30 patiënten had vermoord. Betekent dat dat wij bij opname in het ziekenhuis voortaan extreem bang moeten zijn voor blanke (en dus - volgens PVV-logica - christelijke) verpleegkundigen?

Dat is blijkbaar het liefst wat Geert Wilders wil. Hij heeft zich uitgesproken voor het invoeren van de politiestaat door op elke straathoek en op stations gewapende militairen te positioneren die ons moeten 'beschermen'. Mij doet dat denken aan een bijzonder enge periode uit het verleden van de mensheid en ik kan mij dan ook niet voorstellen dat de PVV nu stemmen krijgt van mensen die in staat zijn tot nadenken. Ik durf zelfs te stellen: iedereen die om deze reden op Geert Wilders en zijn bijzonder ondemocratische (u mag geen lid worden en er is geen bestuur) partij stemt is volkomen gestoord. Voor de duidelijkheid: de PVV (lees: Geert Wilders) wil sterk bezuinigen op Defensie én meer gewapende jongelui in het leger hebben.

Wilt u echt op elke straathoek een jongeman zien met een geweer voor wie het VMBO (voor onze geliefde Belgische meelezers: het laagste middelbare school niveau in Nederland) een moeilijke opleiding is? ('Opa, waarom staat er een hek om ons land heen?' -'Dat is om ons te beschermen tegen mensen die ons willen opsluiten, lieverd.')

Het Nederlandse Defensie apparaat heeft jongelui van niveau nodig om het land te verdedigen en te werken aan stabiliteit in de wereld en om te helpen bij grote rampen. Maar ja, dan moet jongelui nog eerst even worden uitgelegd wat het woord 'niveau' betekent. Kleinigheidje zou je zeggen.

Kan Nederland een lans breken tegen Poetin en een paar spierballen laten zien in de vorm van een paar extra tanks tegen de duizenden waar Poetin over beschikt? Doet Poetin het dan in zijn broek van angst of van het lachen?

De VVD probeert weer kiezers weg te lokken bij de PVV door te vinden dat er meer militairen moeten zijn om ons te beschermen en dat politie-agenten krachtiger wapens moeten hebben en die ook eerder mogen gebruiken dan nu het geval is. Inderdaad: het is diezelfde VVD die al jaren vindt dat er best wat meer bezuinigd worden op defensie en politie. Maar ja, ook bij de VVD weet men dat burgers bijzonder kort van memorie zijn.

Natuurlijk is het fijn dat er goed getrainde jongens en meiden zijn die kunnen helpen wanneer er een dijkdoorbraak is. Maar wat moet Nederland met een vliegdekschip? Het land is letterlijk te klein om het apparaat te kunnen herbergen en nieuwe oorlogsdreigingen zijn er niet meer op het gebied van grond- of zelfs luchtgevechten maar meer op het gebied van indoctrinatie en het inbreken op onze infrastructuur. Met name op het gebied van computerbeveiliging heeft Nederland nog veel te leren. En hoe veilig is ons energienetwerk? En als een of andere onverlaat onze betalingssystemen saboteert, wat dan?

http://politiek.blog.nl/binnenlandse-politiek/2014/08/20/van-ojik-defensie-heeft-helemaal-geen-geld-nodig

Zelf denk ik niet dat er waar dan ook een regeringsleider is die zwaar onder de indruk is van ons militaire apparaat. Zelfs niet wanneer wij dat met 10 procent zouden vergroten. Wat denkt u? Is het misschien tijd om de boel eens om te draaien?

O, en intussen zijn er ook vandaag weer zo'n 35.000 mensen omgekomen van de honger. Niet dat dat iemand wat kan schelen.

Misschien moeten wij voortaan elke ochtend dit liedje even draaien. Gewoon, om de dag in alle rust te beginnen. Hier zijn Peter, Paul and Mary met Early Morning Rain:

Dank je wel, Bas.

Sinds zijn definitieve afscheid vanmorgen wéér een paar favoriete liedjes erbij die ik nooit meer kan horen zonder emotioneel te worden. Dank je wel, Bas.

Is het goed om veel te weten?

U had van mij nog foto's tegoed van ons bezoek aan het China Light Festival in Utrecht, eind vorig jaar: https://www.flickr.com/photos/terrebel/sets/72157649744690390/

Gisteravond filosofeerden wij rond de centrale vraag: 'Wat is 'begrijpen'? Geen makkelijke vraag, kan ik u verzekeren! Vanmorgen was ik bij de allergologe. Omdat ik goed reageerde op de behandeling hoef ik voorlopig niet terug te komen. Goed, niet?

Minder goed is dat ik al een paar dagen wat somber ben. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat een goede vriend van mij plotseling overleed. Daardoor zie ik nu even alles alleen maar van de negatieve kant. Vanaf morgen, na de crematie, zal het vast weer beter gaan en ben ik snel weer mijn oude vertrouwde vrolijke zelfje.

Om te denken dat wie dan ook altijd maar vrolijk en optimistisch kan zijn is natuurlijk een misvatting.

Het is ook een misvatting te denken dat mensen in de middeleeuwen dom waren. 'Ja maar zij dachten dat de Aarde plat was!' Sorry, maar dat is gewoon niet waar. Goed, ze zullen er zijn geweest maar zelfs heden ten dage bestaat 'The Flat Earth Society'. Wat wij misschien voor hebben op onze middeleeuwse voorouders is onze ruime kennis van allerlei zaken. Vooral dankzij onze scholing, boeken en de laatste twee decennia internet.

De vraag is natuurlijk of het wel zo goed is om van alles veel te weten. Hoeveel middeleeuwers raakten overspannen van de enorme hoeveelheid informatie in hun hoofd of konden niet slapen omdat zij moesten denken aan die arme kindertjes in Syrië?

Zijn er in onze maatschappij nog mensen die weten hoe je zonder handleiding of machines een goede stoel in elkaar zet? Zijn er nog boeren die op basis van intuïtie en de vorm van de wolken weten wanneer pompoenzaadjes de grond in moeten?

Ik was bij een ouderwetse herenmodezaak - zo eentje die manchetknopen en vlinderstrikjes verkoopt - om te praten met de expert in hoeden aldaar. Ook hij vertelde niet in staat te zijn mijn jaren'50 hoge hoed te ontdeuken. 'Dat vakmanschap bestaat niet meer, meneer.' wist hij mij met spijt in de stem te vertellen. Bij een ouderwetse fourniturenzaak ging ik langs om plastic knoopjes van een shirt te vervangen door houten exemplaren. 'Geen enkel probleem, meneer!' vertelde de eigenaar mij voordat hij mij vroeg hoeveel ik er wilde hebben. Inderdaad: bij hem kun je knopen nog per stuk kopen. Bovendien kan hij nog mechanische naaimachines repareren. Maar ja, de goede man is inmiddels 83 jaar oud, kent niemand die zijn zaak wil overnemen en heeft niet het eeuwig leven.

Elementaire vakkennis gaat verloren ten behoeve van een enorme algemene kennis en op onze intuïtie vertrouwen wij al een paar generaties niet meer. Goed, wij weten op wat voor ondergrond men tennist op het toernooi van Roland Garros maar kunt u een konijntje villen?

Handig hoor, zo'n mobieltje!

Een anonieme laffe PVV-fan vond mij op Twitter erg stil na de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs van woensdag. Hij had 'geen tijd' om mijn weblogstukje te lezen waar hij op Twitter op reageerde. Had hij dat wél gedaan dan had hij geweten dat ik even wat minder actief was omdat een vriend net was overleden.

De sukkel hoeft zich geen zorgen te maken want ik zal wel degelijk schrijven wat ik ervan vindt dat mensen een geloof aanwijzen als oorzaak van het doordraaien van twee gestoorde broers en hem net zo lang lastig vallen met de link naar het stuk tot hij er eindelijk inhoudelijk op reageert. Zo. (Voor wie het wil weten: de anonieme lafaard noemt zich op Twitter @ZeroIslam en hij werkt in een TBS kliniek. Al is hij meer uren per dag op Twitter te vinden dan dat hij daadwerkelijk aan het werk is.)

Het is er zo eentje met als levensmotto 'Iedereen heeft recht op mijn mening' en is groot voorstander van vrijheid van meningsuiting. Behalve natuurlijk voor mensen die het niet met hem eens zijn. Hij heeft ook altijd gelijk. Ook toen hij beweerde dat Anders Breivik geen christen is. U weet wel, dat is die doorgedraaide Noor die kinderen doodschoot omdat hij vond dat hij als 'rechtgeaard christen' 'iets' moest doen tegen 'de islamisering' van de wereld. Volgens @ZeroIslam is Breivik geen Christen maar volgens Breivik zelf wel. Maar Breivik zal het wel mis hebben want anonieme laffe PVV-stemmers hebben tenslotte altijd gelijk.

Uiteraard wil hij nooit een virtuele opponent in het echt ontmoeten want dan kan hij zijn scheldpartijen niet meer anoniem uiten en moet hij - god verhoede! - misschien wel met argumenten komen voor zijn achterlijke denkbeelden. Wat je ook tegen hem zegt, zodra zijn argumenten op zijn (en dat is al heel snel) gaat hij schelden. Zelf ben ik netjes opgevoed want anders zou ik iets roepen als: 'Wat een vagina-opmerking van je!' Ziet u wel: ik kán niet eens schelden...;-)

Mensen uitschelden is een hobby die nooit de mijne zal worden en mensen beledigen blijkt zelfs een beroep te zijn. 'Satiristen'  heten die mensen die elke grap die zij zelf maken hoogst vermakelijk vinden maar zich diep gekrenkt voelen wanneer iemand een grap maakt die ten koste van hen zelf gaat. In de woorden van de anonieme aanhang (Of kent u soms iemand die volmondig toegeeft weloverwogen op de PVV te stemmen?) van de Grote Geblondeerde Leider: zij doen dan huilie, huilie.

Afgelopen weekend was een goed weekend voor Kleenex:

Donderdag maakte ik kennis met een nieuwe fysiotherapeut (zijn assistente kende ik nog van een show, een paar jaar terug (Ik zeg maar niet wat voor show dat was want mogelijk lezen minderjarigen mee)) die mij best wel een beetje pijn deed en 's avonds zagen wij Gone Girl in de bioscoop. Spannend en ook best wel emotioneel.

Vrijdag overdag bracht ik mijn hoge hoed naar een hoedenmaker, kocht ik knopen voor een vest, deed ik mijn administratie en bezochten wij de nieuwjaarsborrel van onze boekhouder.

Vrijdagavond zagen wij Interstellar in de bioscoop. Een bijzonder heftig ruimtvaartepos over de ondergang van de Aarde en de (verstoorde) verhouding tussen ouders en hun kinderen. Ook daar bleven de zakdoekjes niet droog.

Zaterdagochtend zagen wij (dankzij gewonnen kaartjes) Onder het Hart in de bioscoop, een drama van en met Kim van Kooten over een relatie tussen een man en een vrouw en afscheid nemen van kinderen. Ook daar dus tranen. Daarna namen wij afscheid van een vriend in een uitvaartcentrum. Natuurlijk werden er ook daar heel wat tranen weggepinkt maar ook werden er grappen gemaakt: 'Hij was al nooit zo'n prater maar vandaag is hij wel érg stil!' en 'Vroeger rookte hij zelf maar later kreeg hij er een hekel aan. Gek eigenlijk dan dat hij op zijn crematie even heel erg gaat roken!'
(Tja, als je niet meer om de dood kunt lachen, waarom dan nog wel?)

Tussendoor vermaakten wij ons niet alleen met lezen en lekker (sushi!) eten maar ook met het kijken naar het WK darten en het EK schaatsenrijden. Gisteravond keken wij naar de (opgenomen) eerste aflevering van Missie Aarde, een hilarische Nederlandse serie met een hoofdrol voor Kim van Kooten.

Vanmorgen zagen wij haar in het echie in het bioscoopcomplex waar wij (dankzij gewonnen kaartjes) The Theory of Everything zagen. Een film over het leven van Stephen Hawking met bijzonder mooi acteerspel en zeer ontroerende momenten. De film doet sterk denken aan A Beautiful Mind over het leven van Econoom John Nash Jr.

Natuurlijk was het ook niet makkelijk om niet geroerd te raken bij het beeld van duizenden en duizenden mensen die in Parijs solidariteit tonen met de slachtoffers van 'Charlie Hebdo' en zich verenigen tegen terrorisme en haat, agressie en racisme.

U begrijpt dat ik blij was dat ik beide dagen 's ochtends besloot geen mascara op te doen...;-)

Wat ik vreemd vind: waarom zijn er toch nog zoveel mensen die 'nog even' moeten zien of zij nieuwe berichtjes hebben wanneer de film al twee minuten begonnen is? Waarom checken zij dat niet even vóórdat de film begint?

De mobiele telefoon lijkt tegenwoordig onmisbaar.
Mensen verklaren mij voor gek wanneer ik vertel dat ik het ding lekker thuis laat liggen als ik met vrienden op een terrasje ga zitten of in mijn eentje ga boodschappen doen. Nog maar een paar jaar geleden was ik geen uitzondering:



Grappig, niet? Dat een dame zegt: 'Ja zeg, ik ga toch niet bellen en fietsen tegelijk!? Dat is toch hartstikke gevaarlijk!?' Natuurlijk heeft zij gelijk maar zou zij er nog steeds zo over denken of - net als verreweg de meeste fietsers die ik voorbij zie komen - toch stiekem het telefoontje al fietsend aannemen?

Vandaag staan wij stil bij de 57 slachtoffers van een busramp in Pakistan, de 56 doden door vergiftigd bier in Mozambique en het overlijden van Anita Ekberg

Christendom (Een verhaaltje)

'Opa, kijk eens wat ik op mijn tablet gemaakt heb met mijn Lego-app!'
-'Wat gaaf, lieverd! Het lijkt wel een beetje op een kerk zoals ik die uit mijn jeugd ken.'

'Wat is dat, een kerk?'
-'Dat is een gebouw waar mensen bij elkaar kwamen, meestal op zondag,
om samen te luisteren naar een meneer die ze vertelde hoe zij moesten leven. Maar die gebouwen zijn er niet meer.'

'Waarom niet, opa?'
-'Op een dag was er een groepje van die 'gelovigen', die vonden dat
zij uit naam van hun opperwezen mensen die een andere naam gaven aan
datzelfde opperwezen mochten doodmaken. En dat ook deden. De meeste
mensen op de planeet waren daar tegen en dus besloot de wereldregering
om alles wat met het christendom te maken heeft uit te bannen.'

'Opa?'
-'Ja, lieverd?'
'Wat is dat, christendom?'

================
Meer lezen?

http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/

http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Zijn idealen nuttig?

En dan opeens krijg je een telefoontje en ben je blij dat je zit op het moment van aannemen: een vriend van ons maakte bewust de overstap 'naar gene zijde', gisteravond. Wij zouden vanavond bij hem en zijn vrouw eten maar dat etentje gaat dus niet door. Ik had voor vandaag een paar dingen op mijn takenlijstje staan onder het kopje 'belangrijk' maar opeens is dat allemaal zo belangrijk niet meer...:-(

De afgelopen paar dagen deed ik het weer rustig aan: nagels knippen, een congres over duurzaamheid bijwonen

, stofzuigen en zwabberen, een shiatsu massage ondergaan in Utrecht, e-mails beantwoorden, pisang goreng maken voor een buurvrouw, inkomen regelen, scheren, financiën bijwerken, een potje darten, afspraak maken met de tandarts en de fysiotherapeut, papieren uitzoeken, filmkaartjes kopen, schrijven, naar de stomerij,...Eigenlijk is het allemaal gewoon een kwestie van niet over nadenken maar doen. Om dat te leren hoef je niet naar school.

Tegenwoordig is het op scholen een probleem dat jongelui hun mobieltje meenemen de klas in. In het begin kon een leraar die drie of vier leerlingen die er één hadden nog wel vragen het ding in zijn laatje te stoppen maar daar passen er geen 27 in. Laat staan 80. Zelf nam ik indertijd mijn telefoon echt nooit mee naar school. Het snoer was te kort.

Een school in China bedacht de volgende oplossing:

Het abonnement dat bij mijn mobieltje zat loopt bijna af maar ik neem geen nieuw mobieltje want mijn trouwe Sony Xperia S doet het nog prima! Ik ga dus voor een zogeheten Sim Only abonnement. Dat houdt in dat ik meer kan internetten, bellen en sms'en voor een lager maandbedrag omdat ik nu geen 'gratis' telefoon heb voor 'maar 20 euro per maand, twee jaar lang.' En zo bespaar ik toch weer wat!

Heel veel geld heb ik niet maar ik ben redelijk gezond en weet dat er mensen zijn die van mij houden. Mijn hele werkzame leven ben ik trouw geweest aan mijn idealen in plaats van aan geld. En waarom? Omdat ik mijzelf in de spiegel durf aan te kijken en goed slaap. Ja, natuurlijk had ik mijn mond kunnen houden toen ik onrecht tegenkwam bij dat ene bedrijf of bij dat andere. Maar het lukt mij gewoon niet te doen alsof een probleem niet bestaat. Die eigenschap heeft mijn carrière wel eens in de weg gestaan.

Is het verstandig om naar je idealen te leven of is het gewoon erg onhandig? Hoe dan ook: het is gewoon hoe en wie ik ben.

Luister eens naar deze man:


Het pleonasme van de dag is: een luie kat.

En als cadeautje een fraaie uitvoering van een bekend liedje:


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Bas K en de twaalf doden bij de aanslag op het kantoor van satirisch tijdschrift Charlie Hebdo in Parijs, vanmorgen.

Tegenstrijdige opdrachten

Voor al die idioten die het ook afgelopen Oud & Nieuw leuk vonden om vuurwerk naar katten te gooien: ga eens lekker op een strijker zitten, sukkel!

Mensen denken vaak dat vuurwerk de oorzaak is van veel ongelukken en dus verboden moet worden. Onzin natuurlijk want de echte oorzaak van ongelukken met wat dan ook zijn onvoorzichtige gebruikers. 'Ja maar als je vuurwerk verbiedt zijn er nooit meer ongelukken meer mee!' Klopt. En als je Boeing verbiedt ooit nog vliegtuigen te bouwen kan er nooit meer eentje neerstorten.

Er is een relatief onbekende groep mensen die het óók zwaar had op Oudejaarsavond: minnaressen. Er zijn namelijk mannen die het hele door hun echtgenote ontrouw kunnen zijn maar de overgang naar het nieuwe jaar het liefst doorbrengen bij en met hun gezin. En over vreemdgaan gesproken: wist u dat dankzij de emancipatie tegenwoordig meer vrouwen dan mannen hun partner bedriegen?

Vrijdagavond was mijn oudste dochter erbij toen mijn vriendin en ik met een etentje (dochter kreeg ook wat te eten, hoor!)

vierden dat wij drie jaar en een maand samen zijn en daarna liepen wij gezamenlijk de wandelroute van het Amsterdam Light Festival.

Vrijdagmiddag kocht ik samen met mijn zoon en oudste dochter nieuwe tandenborstels en Nieuwjaarsnacht vierden wij de overgang naar 2015 met diverse buren annex vrienden.

1 Januari maakte ik met mijn vriendin een strandwandeling. Een korte want het was koud.

Zondag stonden wij op de eerste duurzame markt van dit jaar

en zaterdag lunchten wij bij mijn moeder. 's Avonds zou ik eigenlijk nog naar een verjaardag gaan maar mijn lichaam dacht anders over dat plan. Misschien maar goed ook want dat 's avonds feesten en dan de volgende morgen vroeg op om te werken moest ik misschien maar aan jeugdigen overlaten...;-)

Vanmorgen was ik heel vroeg op om mijn moeder te begeleiden naar het ziekenhuis voor onderzoek en vanmiddag onderging ik een shiatsu massage.

U leest het al: mijn goede voornemen is om het dit jaar lekker rustig aan te doen met lekker weinig afspraken en zo.

Oud & Nieuw begonnen wij bij mijn moeder. Met rolstoel en al zat zij buiten op straat te genieten van wat vuurwerk.

Een buurvrouw kwam naar buiten. In eerste instantie om te klagen: 'Ik heb een hekel aan die rook, de kruitdampen en de herrie! Ik vroeg haar waarom zij dan niet binnenshuis bleef met de jaarwisseling en zij antwoordde doodleuk: 'Nu ja, het is toch eigenlijk ook best wel leuk.' Mensen zijn raar.

Zo heb ik PVV-stemmers domme blanke Hollanders niet horen klagen over de ongelukken met vuurwerk en de illegale opslag. Misschien omdat moslims niet aangewezen konden worden als daders? Het waren namelijk toch echt voornamelijk blanke christelijke jongeren die - doorgaans stomdronken - de ongelukken veroorzaakten met het illegale vuurwerk dat door hun ouders (oudere blanke christenen) was opgeslagen. Bijvoorbeeld in Barneveld.

Mensen - en dan met name ouders - zijn wreed; krijgt een kind bij de slager een stukje worst en steekt het dat in de mond, zegt mama: 'En nou moet je dankjewel zeggen!' Als het kind dat doet zegt mama: 'Je mag niet met volle mond praten!' Geen wonder dat zovelen - en niet alleen kinderen - gefrustreerd raken. Vanaf onze vroege jeugd worden wij lastig gevallen met tegenstrijdige opdrachten en opgevoed met het idee dat het goed is om er een dubbele moraal op na te houden.

Ook de overheid heeft er een handje van om mensen een dubbele boodschap te geven. Zoals met de massale inenting tegen de Mexicaanse griep: 'Vermijdt plekken van samenkomst en meldt u massaal in sporthallen voor een inenting.'

Ook wil de overheid bezuinigen op daklozen opvang. Tegelijkertijd wordt een werkloze die een dakloze vriend gratis onderdak biedt gekort op zijn werkloosheidsuitkering of raakt hij een belastingvoordeel kwijt.

Maar ja, 'wij' hebben zelf deze overheid gekozen. Op puur democratische wijze. Mensen vinden dat in een democratie altijd de mening van de meerderheid voorrang moet hebben boven die van de minderheid. Behalve wanneer zij het niet eens zijn met die meerderheid. Mensen zijn dus hypocriet.

Enerzijds zwemmen wij graag en anderzijds hebben wij een hekel aan nat worden. Een beetje als deze pinguïns:

Bestaan (Een verhaaltje)

Onderweg naar huis werd hij overvallen door de regen.
Uit een kelderraam weerklonk muziek en hij besloot het er op te wagen.
Op zijn kloppen werd de lage deur geopend en een vriendelijk gezicht heette hem welkom.

Hij kreeg een flesje bier in de handen gedrukt, plofte in een bankstel
dat hoogstwaarschijnlijk - net als hij - van straat was geplukt en genoot urenlang van een vreemde cultuur in zijn eigen stad.

Hoe hij thuis was gekomen was hem volledig ontschoten maar hij werd
wakker in zijn eigen bed. In een roes alsof hij nog droomde. Na enkele plichtplegingen besloot hij langs te gaan bij de plek waar hij zich vannacht zo thuis had gevoeld, ondanks dat hij volkomen anders was dan alle andere aanwezigen en bij voorbaat glimlachend liep hij de aangewezen straat in.

Hij liep een paar keer op en neer op zoek naar herkenningspunten maar vond er geen. De plek leek niet meer te bestaan.

=========================
Meer lezen?

http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/

http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel