Gerustgesteld

Je telt wat cijfertjes bij elkaar op, regelt drankjes voor bij een bespreking, bestelt een bloemetje voor een zieke collega, praat wat over je dromen en vakantieplannen...Kortom: gisteren was een vrij normale werkdag. Ware het niet dat er iets bijzonders gebeurde: M'n lunchtijd werd een paar uurtjes naar achteren geschoven zodat ik samen met m'n zoon hem kon inschrijven bij de middelbare school van zijn keuze. Wederom zo'n machtig vader-en-zoon-moment wanneer "het kleine jochie" z'n ingevulde formulier inlevert bij de schooladministratie en -net als alle andere inschrijvers- nog even op de foto mag.

Na m'n gitaarles keken Superfer en ik gezellig samen naar CSI om daarna wat laatste spulletjes in te pakken ten behoeve van ons weekje-weg dat morgenvroeg ingaat. Ook dat schept een band.

Al jaaaren bestaat er een band tussen de VS enerzijds en "de Russen" en China anderzijds. Dat blijkt ondermeer uit Amerika's laatste stukje machtsvertoon:

Het pentagon is apetrots op het feit dat het gelukt is een eigen spionagesatelliet neer te halen. Vanaf een schip bij Pearl Harbor ging een raket de ruimte in om daar een dienstweigerend apparaat aan gort te knallen. Het bijzonder giftige goedje dat dienst deed als brandstof voor L-21, hydrazine, vormt waarschijnljk geen gevaar voor de volksgezondheid zegt een woordvoerder. Zo, ik ben gerustgesteld.

Ski-vakantie

Fidel Castro stopt ermee. Dat is dan een bekende naam minder op het terrein van de internationale politiek. De grote vraag is wie zijn opvolger wordt. Als het aan Fidel ligt wordt het een jonger lid van de Partij en niet een pro-Amerika in Florida wonende dissident. Wellicht een bekende van de familie Bush? Ook de naam Bush is er eentje die eerdaags van het wereldtoneel verdwijnt (tenzij voor de eerstvolgende inauguratie de Staat van Beleg wordt afgekondigd en George Junio nog even aanblijft als Groot Militair Leider). De naam van avonturier Steve Fossett blijft voortleven dankzij collega-miljonair Branson die een vliegtuig vernoemd naar zijn verdwenen vriend.

Kwam vandaag meerdere bekenden op straat tegen:

Een oud-schoolgenoot, een schoolmoeder, een dakloze die indertijd mijn moeder hielp verhuizen en de vader van een dartvriend van m'n zoon.

Met m'n zoon even naar het GWK geweest vanwege onze aanstaande ski-vakantie.

Telefoon

Heb een lekker weekend gehad dat voornamelijk in gezelschap van goede vriend Erwin werd doorgebracht en deels in een Ierse pub in Breda. Intussen was Ferdinand bij zijn oma en hielp hij haar bij haar eerste schreden op het wereldwijde web. M'n moeder heeft nu zelfs een Hyves-account!

Heb vandaag lekker bij haar gegeten en m'n zoon opgehaald. Nog maar eventjes en dan mag hij op de middelbare school gaan leren wat de hoofdstad is van Kosovo. Dat heeft zich nu afgescheiden van Servië dat op haar beurt vanzelf autonoom werd toen Montenegro besloot verder te gaan als zelfstandige natie nadat beide gebiedsdelen behoorden tot het Koninkrijk Joegoslavië dat op haar beurt was ontstaan uit het samenkomen van de volkeren der Serven, Kroaten en Slovenen. Of zoiets. Volgt U het nog?

Misschien dat het ligt aan het ouder worden maar ik heb steeds meer moeite om op de hoogte te blijven van veranderingen in de wereld.

Gelukkig zijn er ook nog simpele dingen in het leven zoals een meisje dat afgelopen vrijdag zes werd dat haar broer een knuffel doorspeelt via de telefoon:

Blazen

Boek twee, "Het teken van drie", uit de serie "De Zwarte Toren" van Stephen King is boek nummer drie van dit jaar. Het gaat over een queeste, een zoektocht, zo U wilt.

Ook al ben ik inmiddels 40, mijn zoektocht is nog niet ten einde. Nog steeds neem ik het leven maar zoals het komt en ben ik blij met elk stukje mazzel en baal ik bij elk stukje tegenslag. Soms lijkt ik wel menselijk!

M'n zoon kwam vandaag thuis met een donders goed rapport van school. Het stikt van de 8-en op z'n cijferlijst! Gisteravond (terwijl ik "Woodstock" leerde spelen op de gitaar) vierde hij met z'n klasgenoten dat het de dag was van de laatste CITO-toets én Valentijn. De jongelui speelden ondermeer het beruchte spel "flesje draaien". Om een of andere reden vertelde m'n zoon mij niet alle details...

Zo heb ik ook wel eens het idee dat onze overheid niet alle details bekend maakt van de plannetjes die over onze hoofden worden uitgevoerd. Wat zit er bijvoorbeeld écht achter het onzalige plan om de vingerafdrukken te verzamelen van iedereen die een identiteitsbewijs aanvraagt? En kom nou niet weer aanzetten met terrorisme-bestrijding want z'n duim in een inktpot dopen zal ook Bin Laden er niet van weerhouden om in opdracht van de een of andere overheids-functionaris de Golden Gate-brug op te blazen.

Overgeslagen

Lucia Rijker speelt in de aankomende Star Trek-film en George Lucas komt met een Star Wars-film. Een animatie-film weliswaar maar toch. U ziet: er gebeurt weer wat op film-gebied en als het even kan kijken de Ferman en ik er graag eentje.

Sean Bean speelde niet alleen de titelrol in de miniserie Sharpe maar ook een niet onbelangrijke rol in Equilibrium, een film die ik laatst met m'n zoon keek. Ook Equilibrium verhaalt (net zoals bijvoorbeeld Gattaca) over een nagenoeg perfecte maatschappij waarin alles dat afwijkt van de "norm" maar eigenlijk gewoon een koppie kleiner moet worden gemaakt.

Napoleon is gewoon gestorven aan maagkanker. Daar gaat weer een mythe. Al die tijd dacht men dat hij door zijn cipiers was vergiftigd in opdracht van de Engelse Kroon om te voorkomen dat hij weer aan de macht zou komen. Helaas bleek het voor mensen die in Napoleon's tijd leefden vrij normaal om grote hoeveelheden arsenicum in het lijf te hebben.

Naast arsenicum had Napoleon ook een hoop eergevoel in z'n lijf. Van de Australische regering is dat nog niet zeker. In elk geval onder Howard weigerde nog men excuses aan te bieden aan de oorspronkelijke bewoners die van hun ouders waren weggehaald om bij blanken een "betere" kans te krijgen. Hoe moeilijk is het om te zeggen:"We're sorry."?

Vandaag is dat dan eindelijk gebeurd. Of dat veel spanning weg zal nemen tussen de verschillende bevolkingsgroepen is nog maar de vraag.

Dat het goed gaat met m'n zoon is allang geen vraag meer. Niet alleen vermaakt hij zich prima met de CITO-toets maar ook vindt hij het nog steeds leuk om te werken in de Kinderwereldwinkel op maandagmiddag, op de Timmerclub op dinsdag en won hij vanmiddag drie van de drie potjes darten op de dartclub. Daar wordt wel even bij aangehaald dat hij, om het een beetje rustig aan te doen, karate en atletiek deze week heeft overgeslagen.

CITO-toets

Sssst...stilte...CITO-toets!

Genomen

Nog steeds denkt men dat identificatie het ultieme middel is om terroristen tegen te houden. Maar als terroristen nu'ns een gewoon geldig paspoort hebben, zich gedwee vingerafdrukken laten afnemen en zich verder onderwerpen aan welke overheidsmaatregel dan ook die de privacy verder indamt voordat zij iets opblazen...? Misschien wordt het tijd om te achterhalen wie er écht baat hebben bij het plaatsen van nog meer identificatie-apparatuur. Of gaat het echt alleen maar om de heb? Want spelen met zo'n leuk iris-scan-apparaat...tsja da's natuurlijk genieten.

Samen met m'n kinderen genieten van de ondergaande zon. Dat deed ik gisteren na het zwemmen met Eva, Dayna en Ferdinand. Eva was gisteravond al naar huis vandaar dat wij de lunch bij oma genoten met een zusje minder dan gebruikelijk.

Wel zoals gebruikelijk kwamen wij weer'ns aardig wat bekenden tegen op straat; een paar dartmaten van de Ferman, een klasgenote van hem en haar moeder, een buurvrouw en een buurman.

In plaats van kijken naar het WK-allround schaatsen (Nederland is dubbel kampioen. Hoera!) brachten wij de tijd vandaag vooral luierend en genietend door. Een beetje opgeruimd werd er ook. En gestofzuigd. En gekookt. En gegeten. En afscheid genomen.

Natuurwetten

In mijn tijd heette een beamer nog gewoon projector en was er op gegeven moment een hele computer die door de amanuensis naar het lokaal werd gereden waar die nodig was. Nu is het vrij normaal voor een middelbare school om 1 computer per drie leerlingen te hebben.

Hier in huis hebben wij er eentje en voor twee personen lijkt dat vooralsnog te voldoen.

De skipakken die m'n zoon en ik vorig jaar en het jaar daarvoor droegen blijken ook nog te voldoen, zo ontdekten wij vanavond toen wij ze even pastten. Alleen de laarzen...daar is m'n zoon dus uitgegroeid. Dat wisten wij natuurlijk al en daarom hadden wij al een paar weken terug nieuwe sneeuwlaarzen voor hem gekocht.

Soms is het heel duidelijk dat iets al overbekend is maar blijkbaar niet bij iedereen. Natuurlijk is Joran van der Sloot betrokken bij de verdwijning van Natalee Holloway; Natuurlijk komt Boer zoekt Vrouw in de bioscoop en natuurlijk heeft Willem Holleeder mensen vermoord. Natuurlijk is een boerka-verbod niet te handhaven, wint Raymond van Barneveld regelmatig een potje darts en natuurlijk is er meer aan de hand in de wereld dan ons wordt verteld. Dat zijn nu eenmaal van die natuurwetten.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Benny Neyman

Debatteren

Zou de diverse Amerikaanse presidentskandidaten al gevraagd zijn wat zij vinden van het gebruiken van martelmethodes om "terroristen" te ondervragen? Als de antwoorden bekend zijn zal het voor veel kiezers makkelijker worden een keuze te maken.

Keuzes maken is misschien wel het moeilijkste wat een mens moet doen in het leven. Laat staan als je pas twaalf bent. Ik vertelde het m´n zoon als grapje:"Maak je niet druk bij het uitzoeken van een middelbare school; het gaat alleen maar om je toekomst." Ondanks dit gezegd hebbende ben ik ervan overtuigd dat het vooral aan het kind zelf ligt welke weg zal worden bewandelt in het leven. Een kind dat dat op z'n eentje kan is wel een bijzonder sterk kind en daarom is het handig dat er gemotiveerde docenten bestaan, stimulerende vrienden en ouders die zorgen voor rust en veiligheid.

Blijft de vraag:"Welke school wordt het?" Op een scholengemeenschap lopen meer ongemotiveerde leerlingen rond dan op een gymnasium. Op mijn oude school zijn de twee voornaamste redenen waarom docenten de school verlaten pensionering en overlijden. Ook dat zegt iets over de motivatie van het docentenkorps. Op weer een andere school waren er teveel aanmeldingen van leerlingen die wilden assisteren bij de rondleidingen op de open avond. Zo betrokken zijn leerlingen van sommige scholen dus. Op weer een andere is er een uitgebreid pakket aan naschoolse activiteiten en op een van de scholen die wij bezochten leren de jongelui filosoferen en debatteren.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Maharishi Yogi

Bed

Bij de speeltuinvereniging was een judo demonstratie-tournooi aan de gang maar daar kwamen wij niet voor. De Ferman, z'n peetbroer Matthijs en ik ontmoetten er speeltuinmedewerker Ron en "zijn" dartpupillen. Wij zouden naar een heus jeugd-darttoernooi afreizen. Met maar liefst twee bekers kwam ons team terug van het uitstapje naar de andere kant van de stad. M'n zoon won z'n allereerste partij op z'n eerste toernooi ooit met maar liefst drie tegen nul. De volgende verloor hij met dezelfde cijfers maar wel van de uiteindelijke kampioen. Zeker geen schande dus. Een van de leukste momenten was voor mij toen werd aangekondigd dat op bord 2 zouden spelen:"Bob tegen Dylan!" Echt waar.





























De school die Superfer en ik gisteren bezochten liet zich van de beste kant zien en ook daar, net als op de twee eerder bezochte scholen, kent hij een huidig brugklasser. Wat wij zagen zag er niet slecht uit en "huisfotograaf" Fokke was daar getuige van. Zo luidde de titel van het school-toneelstuk "Anatevka", blijkt men ondermeer aan schermen en karate te doen en loopt er zelfs een dart-competitie. Wat weer vooral opviel was het enthousiasme waarmee met name de kinderen over hun school vertelden. De docenten die wij spraken beschikken over een gezonde kijk op het onderwijs. "Geloof niet zomaar iedereen, zelfs mij niet" zei de Geschiedenis-docente.

Matthijs' moeder nam als verrassing bij het ophalen van haar zoon na zijn logeerpartij de vriendin van vroeger mee met wie zij gisteren was wezen stappen en herinneringen ophalen. Zo sprak ikzelf ook Leyla weer na z'n jaartje of twintig. Met uitzondering dan van die keer dat m'n zoon en ik haar tegenkwamen, een paar maanden terug, waarna het contact kon worden hersteld.

Over tegenkomen gesproken: vanmorgen liepen wij nog buurtgenote Francis tegen het lijf met haar zoontje Davy; later op de dag werden wij vrolijk toegezwaaid door een (helaas door mutsen en sjaals onherkenbare) voorbijfietsende meneer met een kindje voorop en na het uitzwaaien van de visite spraken wij op straat nog even met voormalig pencak-mede-cursist Jan.

Terwijl bekend werd dat Maradonna helegaar geen excuses heeft aangeboden voor zijn "hand van god"-aktie en Peter R. de Vries zich in de mondiale schijnwerpers begeeft dankzij Joran van der Sloot en Natalee Holloway, begeef ik mij richting bed.