Typisch
Een tsunami trof onlangs de Solomon Eilanden en een aardbeving deed Afghanistan schudden. In Irak hebben de burgers te maken met een natuurramp van een geheel andere orde: George Junior. Hoewel, andere orde...Eigenlijk is er niet zo heel veel verschil tussen deze wandelende natuurramp en bijvoorbeeld een orkaan: Je kan het zien aankomen, je weet dat het bestaat en je kan er bijzonder weinig tegen doen behalve zorgen dat je in een land woont waar je wenig last hoeft te verwachten van het verschijnsel.
Op het werk deed zich het verschijnsel voor dat de kinderen de nieuwe overblijfkrachten al na slegs één dagje van kat-uit-de-boom-kijken accepteren. En wij hen.
Des avonds kwam het tijdens de deelraadsdebatten naar voren dat ook de SP in Westerpark is geaccepteerd door de al jaren zittende partijen. Het was duidelijk dat wij ons het eerste jaar een beetje op de vlakte moesten houden om zodoende wat goede wil te kweken. Inmiddels zijn wij een serieuze onderhandelings- en discussie partner. Dat voelt goed.
Omdat de Ferman en ik ons niet zo goed voelden slaan wij voor een keertje de atletiek-les over. Soms moet je naar je lijf luisteren. Da's wel zo veilig.
Net zo veilig als bijvoorbeeld het oversteken van een kruispunt waar de verkeerslichten niet werken zoals vandaag op de kruising van twee grote verkeersaders vlak bij waar wij wonen. Opvallend hoe voorzichtig en beleefd weggebruikers opeens kunnen zijn. Vandaag gebeurden er dan ook minder (bijna) ongelukken dan op een doorsnee-dag. Typisch.
Het verraad van de Jordaan op nr 1 in Apple Podcasts
39 minuten geleden