Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

donderdag, januari 13, 2005

Voordelen



Googlewhack:

foto's rampgebied atje




"Alleen als je wat te verbergen hebt mag je zeuren over aantasting van privacy. Van mij mogen ze overal camera's ophangen en m'n paspoort controleren want ik heb niets te vergergen." Wat is je maandsalaris? Wat voor soort ondergoed draag je het liefst? Wat vind je de vervelendste eigenschap van je partner? Op welke partij heb je gestemd? Wat is je sexuele voorkeur? Heb je weleens wat gestolen? Grappig is dat: wanneer het persoonlijk wordt is het opeens wat anders.
Veel mensen zijn voor preventief fouileren. Tot zij zelf als verdachte worden behandeld. Zij vinden dat topambtenaren hun salaris openbaar moeten maken. Tot om hun eigen inkomensgegevens wordt gevraagd. Zij vinden dat de adressenlijst van Nederlandse Vrijmetselaren moet worden gepubliceerd. Tot je hen vraagt hun eigen adres te publiceren. Steeds vaker draait het om eigen verantwoordelijkheid. Maar vooral die van een ander...


Dat openheid kan leiden tot ontslag wordt bevestigd door het verhaal van een Engelse weblogger. Joe Gordon
schreef ook wel'ns over zijn werk. Zijn baas kon dat niet waarderen.

Misschien zou ik de volgende alinea beter niet geschreven hebben...



Dinsdag belde het hoofdkantoor: wanneer wij de cursusmappen komen halen voor de cursus van
woensdag. Cursusmappen? Cursus? Woensdag? Diverse telefoontje waren er nodig om erachter
te komen wat er precies werd bedoeld.Uiteindelijk zat ik vanmorgen om kwart voor negen in het
cursuslokaal. De naam van de cursus? Interne communicatie!

Een en ander had tot gevolg dat ik genoodzaakt was m'n zoon vanmorgen extra vroeg naar school
te brengen zodat hij een kwartiertje alleen op het schoolplein was. Niet dat hij daar niet tegen kan maar toch voelde ik mij schuldig. wat een ontaardde vader ben ik toch om m'n zoon zo vroeg te dumpen en dan pas zo laat thuis te komen dat hij al bijna een uur thuis zit. Vervolgens ga ik koken, gaan we eten en naar bed. Al met al heb ik op "normale" dagen een half uurtje écht tijd voor hem. Ik vind dat weinig.

Behalve het extra geld en de extra tijd heb ik nog een voordeel ontdekt aan het eventueel stoppen met m'n huidige baan:
nooit meer de eerste tien minuten missen van Loïs & Clark! Maar of dat ooit zal opwegen tegen de verzamelde energie van dertig kinderen?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Mits die netjes blijft. Dus zonder beledigingen en scheldpartijen en zo. Bedankt!