Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
'Ik vind dat helemaal niets, dat fastfood. Waardeloos, zo'n hamburger!'
-'Vind je?'
'Ja. Waardeloze troep zo'n hamburger. Doe mij maar een broodje, een beetje sla, een stukje tomaat, wat slasaus en een heerlijk stukje rundvlees!'
-'Je beschreef zojuist een hamburger.'
'Eh...'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Maandag was ik nog ietwat vermoeid van de belevenissen van voorgaande week (klik) maar toch vermaakte ik mij uitstekend op kantoor. Half zeven thuis, snel een hapje eten en naar een vergadering voorafgaand aan een avond met het thema 'Het pentagram in verschillende tijden en culturen.' Erg interessant! Ook kwam de vraag voorbij: 'Is het niet raar om te zeggen dat je vindt dat groepen mensen niet over één kam geschoren kunnen worden maar dat alle vrouwen/Jan Smit fans/homo's/Belgen/moslims/voetbalfans...'? Op de weg terug naar huis kwam ik langs een avondwinkel waar men het bier verkoopt van de kleine brouwerij waar ik nu werk
en even later kwam ik een bevriende filmproducent tegen en kletste even met hem op zijn woonboot. Gezellig! Al met al sliep ik al tegen een uurtje of één 's nachts.
Dinsdag bracht ik een potentiële investeerder in contact met mijn baas, verrichtte ik wat vrijwilligerswerk voor mijn maandagavond club, plaatste berichten op Facebook (klik. Overigens betreft dit mijn 'professionele' pagina en niet mijn persoonlijke. Die reserveer ik voor vrienden.) en Twitter (klik) (dat doe ik dagelijks maar gek genoeg maakte ik daar hier zelden melding van), liet een mondhygiëniste mij een nieuw poetstrucje aanleren, haalde een kledingstuk op bij mijn kleermaker en voorzag hem van een nieuwe opdracht, regelde een en ander via mijn agent, probeerde te ontdekken waarom een factuur nog niet betaald was, had een buurvrouw op de thee en had na de vergadering die avond nog even langs kunnen gaan bij een jarige vriend maar ook voor mij blijken er grenzen aan wat ik kan doen op
één dag.
Ik vergaderde met de Bewonerscommissie en een afvaardiging van de woningbouwcorporatie. Eén van de agendapunten was dit akkefietje (klik) waarbij Ymere bewoners doodleuk meedeelde: 'Ofwel gaat u vrijwillig akkoord met ons voorstel, dan wel dwingen wij uw medewerking af via een advocaat.' De woningcorporatie noemt dat 'de bewoners informeren'. Ik noem het 'bedreigen'. Lollig toeval: de nieuwe gebiedsbeheerder kwam kennis maken met de Bewonerscommissie en blijkt een oud-collega van mijn huidige baas! Op het einde van de bijeenkomst mochten wij een drankje doen:
Tijdens het eten keek ik met mijn zoon een nieuwe aflevering van The Walking Dead omdat wij daar beiden maandag niet aan toe kwamen.
en beleefde ik een vruchtvolle dag op het werk. Bovendien was het gezellig. Als je na afloop van de werkdag nog even met de baas een biertje doet
en wat keuvelt over studietijd en wat dies meer zij, mag je dat best als positief ervaren, vind ik. Minder positief was de hoofdpijn die mijn plan om te gaan sporten die avond dwarsboomde. Wel ging ik even bij een buurvrouw langs om haar wat eten te brengen. Ik regelde een en ander via telefoon en per e-mail en ging vroeg naar bed.
Donderdag was ik op de koffie bij mijn schoonvader en diens gade. Gezellig met een kopje koffie en een saucijzenbroodje! Omdat ik toch in Bussum was meteen maar even mijn nieuwe contaclenzen opgehaald.
Verder hield ik mij bezig met het takenlijstje van deze dag:
Natuurlijk staat daar niet alles op (stofzuigen, scheren, spinnenwebben verwijderen, half uurtje gitaarspelen, kookplaat schoonmaken ...) en één puntje van de lijst heb ik door tijdgebrek niet kunnen doen (ik besloot mijn tijd anders te spenderen maar dat is privé...;-)) maar al met al was ik weer bijzonder tevreden over de dag. Misschien is het al eens opgevallen maar ik probeer altijd het maximale te halen uit elke dag. Want stel je voor dat het je laatste was?
Onderweg van de tramhalte naar de woning van de zangjuf (die mij liet kennismaken met de lax vox methode (klik)) handelde ik een viertal telefoongesprekken af. Niet slecht voor een wandeling van acht minuten, dacht ik zo! Daarna snel door naar een etentje (terwijl ik onderweg dit zag:
Zwerm spreeuwen langs de Rooseveltlaan
met mijn vriendin bij een vriendin die thuis deze lamp heeft staan:
(onderweg er naar toe en er vandaan schoot ik deze foto's met mijn trouwe mobieltje:
De Amstel
Café-restaurant en toeristen informatie
met daarachter Amsterdam Centraal Station
)en daarna lekker slapen tussen verse lakens.
Vrijdag was ik 's ochtends een paar uurtjes bij een Broeder om de baromzetlijsten van januari door te nemen en eventuele discrepanties op te lossen. Een bijzittende Broeder had broodjes meegenomen en de aanwezige echtgenote zette een heerlijk bakje koffie! Ik was daarna een beetje te laat bij mijn afspraak met mijn klantmanager (maar zag onderweg dit:
)
van de gemeente en sprak met haar over zelfontplooiïng, het ouderschap en de Tsjechische taal. Ik kon thuis een kwartiertje genieten van wat zelfopgeroepen rust voordat het tijd was bij de Voedselbank mijn wekelijkse portie eten op te halen en een bezoek te brengen aan mijn moeder. 's Avonds hield ik mij bezig met een beetje televisie kijken (De Wereld Draait Door en The Big Bang Theory), het maken van een test ten bate van mijn werk als stembureaulid, 6 april aanstaande, en schrijven. Zo schreef ik weer een 'verhaaltje op vrijdag' (klik).
Zaterdagmiddag was ik bij een verjaardag
waarna ik een kledingstuk ophaalde bij mijn kleermaker en 's avonds zou ik op een heus Rock and Rollfeest verschijnen maar mijn voorgenomen partner kon helaas niet. In je eentje rock'n rollen is niet erg vermakelijk. Een beetje als het vieren van de verjaardag van je dochter zonder haar. Een paar weken geleden was mijn jongste jarig. Veertien lentes telt zij inmiddels en het is nu ruim een jaar geleden dat ik haar voor het laatst heb gezien. En dat doet pijn. Vandaar waarschijnlijk dat ik niet eerder aan haar verjaren refereerde. Gelukkig staan er altijd wel wat zaken open op mijn takenlijstje zodat ik mij nimmer hoef te vervelen...;-) Zo kon ik een was draaien, een handwas verrichten en eindelijk mijn foto's van januari in een online album (klik) stoppen.
Zondag was ik te gast bij een 'Sermoen van Jeroen', een comedy routine van Jeroen van Merwijk (klik) rond een thema. Dit maal: 'Vrijmetselarij'.
Nabespreking van het 'Sermoen van Jeroen'
met de spreker (voor de kijker) links aan tafel.
Hij verwoordde de gedachten van mensen die zich nooit hebben verdiept in wat vrijmetselarij nu eigenlijk is en vroeg zich af of er online niet ergens te vinden is wat er zoal wordt besproken in die mysterieuze gebouwen met dat symbool van de 'passer en winkelhaak' op de voorgevel. Welnu, dat bestaat en wel hier: De Gebroken Kolom (klik). Daar worden voordrachten verzameld die men zelf de moeite vindt om te delen met mensen die geen vrijmetselaar zijn. Er staat zelfs een 'Bouwstuk' (zo noemen vrijmetselaren een voordracht) van mij tussen! Let wel: vrijmetselaren zijn individuen. Het is dus onmogelijk om te zeggen: 'De vrijmetselarij vindt dat...' Net zo min als je kunt zeggen: 'Alle homo's/trambestuurders/cabaretiers/christenen/... vinden dat...' Het betreft dus een verzameling opgeschreven gedachten van zeer diverse mensen met zeer diverse achtergronden. In dit geval uitsluitend mannen. Waar Le Droit Humain ('gemengde' vrijmetselarij) en de Orde der Weefsters (uitsluitend vrouwelijke leden) hun gedachten online delen weet ik niet.
Een en ander geschiedde in Deventer.
Op uitnodiging van een vriend.
Het is bijna grappig maar er zijn nog steeds mensen die én mijn wekelijkse verslag lezen én denken dat ik mij te pletter verveel 'want je werkt toch maar twee dagen in de week?' Alsof alleen mensen die betaalde arbeid (of 'werkervaring met behoud van uitkering') verrichten wat te doen hebben en de uren dat zij niet werken verveeld op de bank hangen in de hoop dat iemand hen een opdracht geeft. Raar vind ik dat. En u: verveelt u zich al die uren dat u niet (al dan niet betaalde) arbeid verricht of voedt u kinderen op, voert u een huishouden, doet u vrijwilligerswerk, volgt u cursussen, gaat u wel eens naar de tandarts, doet u leuke dingen met uw partner en.of huisdieren, heeft u hobby's of misschien slaapt u zelfs wel eens? Een paar mensen die ik ken zijn er al jaren van overtuigd dat alleen mensen met betaald werk (en zijzelf uiteraard) nuttig zijn en alle anderen luie parasieten. Ik ben benieuwd naar uw commentaren!
Het lied van deze week is 'Following a Bird' van Ezio Bosso:
(Als u denkt: 'Wat zit-ie raar?': Hij lijdt aan een spierziekte waardoor hij fysiek helaas steeds minder kan. Behalve piano spelen.)
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Mijn lijden werd verlicht door haar prachtige ogen en wonderschone verhalen.
Haar naam betekende zoveel als 'Dochter van de Maan en de Man met het Zwaard' en terwijl zij vertelde van haar jeugd in Irak dacht ik aan Sheherazade en haar verhalen uit Duizend-en-één-nacht.
Ik zag voor mij hoe zij over de witgestucte muur van haar ouderlijk huis klom, alleen maar om af te spreken met haar verboden liefde.
Later beleefde zij buitenlandse avonturen en eindigde uiteindelijk als mondhygiëniste in Nederland.
Ik gilde het uit van de pijn onder haar vaardige vingers maar zij glimlachte alleen maar. 'Denk je dat dit pijn doet? Dan heb je geen idee wat de klanten van mijn vader doormaakten. Hij was 'lijfwacht' in de persoonlijke garde van Saddam Hussein'.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Men neme een bestaande angst. Bijvoorbeeld die voor de dood.
Voeg toe: enkele controleerbare feiten.
Bijvoorbeeld: 'veel mensen gaan dood door griep' en 'iets kopen is goed voor de economie.'
Roer het geheel door elkaar terwijl je wat wollig taalgebruik er langzaam in laat druppelen.
Serveer direct na het koken. Dus voordat men tijd heeft om na te denken.
Beloof een smakelijk toetje als iets zoets na het zure. Een fijne sigaar uit eigen doos bijvoorbeeld.
Et voilá! Het recept om meer mensen een auto te laten kopen is klaar!
Huh? Meer auto's verkopen? Hoe dan? Nou, zo bijvoorbeeld:
'Elk jaar sterven 4000 mensen aan de griep. Dus wie op een bushalte staat heeft 20% meer (één op de vijf mensen die met de auto naar het werk gaat, gaat wel eens met het openbaar vervoer omdat de auto in de garage staat of is uitgeleend. Eén op vijf is twintig procent.) kans door griep te sterven dan iemand die met de auto naar het werk gaat. Dus daarom: koop een extra auto! Dat is nog goed voor de economie óók! Met de extra inkomsten van de accijnzen op benzine worden nieuwe stroken asfalt aangelegd. Voelt u zich al zoeven over die nieuwe zevende rijbaan?'
Politici manipuleren ons door gewoon keihard te liegen, door artikelen uit het verband te citeren en door onbetrouwbare nieuwsbronnen als betrouwbaar te presenteren. Er zijn heel wat mensen die er in trappen, bijvoorbeeld in hoaxes ('broodje aap' verhalen) over asielzoekers! (klik)
Hier een filmpje over hoe reclame ons manipuleert:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Er zijn gelukkig nog steeds mensen begaan met het lot van de koraalriffen. Zoals kunstenaar Jason Decaires. Hij schept kunstwerken van ph-neutraal materiaal. Niet alleen leiden die de aandacht van duikers af van verderop gelegen riffen maar Moeder Natuur maakt er nieuwe broedplaatsen van voor diertjes en plantjes. De mens heeft de natuur schade aangedaan en dit is - in mijn ogen tenminste - een prachtige manier waarop de mens iets terug doet voor de natuur. Oordeelt u zelf via dit filmpje:
Meer goed nieuws over het redden van de natuur op een duurzame wijze: in Amsterdam is er een fietspad (klik) dat zorgt voor de eigen verlichting. Er zijn geen ondergrondse stroomkabels en zo nodig! Koel, niet?
En dan nu de beestjes van deze week:
De hond Cyrano
De hond Bentley
Broertjes Zwarte Vlek en Maneki Neko knus samen op de bank
Speciaal voor zijn fans: Zwarte Vlek van dichtbij
De zelfgemaakte lolcat van deze week is een knipoog naar presidentskandidaat Donald Trump die miljarden belastingdollars wil besteden aan het bouwen van een muur om Amerika heen om immigranten (zoals zijn (ex-) vrouwen uit het Oostblok en zijn Schotse moeder) buiten het land te houden:
'Waarom bouwen ze die muur daar beneden?'
-'Om immigranten ervan te weerhouden naar binnen te vliegen.'
Gewoon voor de lol, twee zelfgemaakte GIF'jes:
Een collega en ik
Het trapgat bij mijn vriendin
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Van oudsher is Nederland een tolerant land. Maar alleen wanneer het kan verdienen aan de 'vreemde volkeren'. Ja, daar is onderzoek naar gedaan. Mensen van alle gezindten (joden, katholieken, protestanten, hippies...) zijn allemaal van harte welkom. Zolang zij geld opbrengen. Zo ook de Turken en Marokkanen die in de jaren '70 door de (voorloper van de) VVD naar Nederland werden gehaald om hun rug stuk te werken in onze mijnen. Het was nooit de bedoeling dat zij met die kapotte rug na het sluiten van de mijnen zouden 'interen op onze verzorgingsstaat'. Alleen nette blanke christenen hebben natuurlijk recht op een goede gezondheid. Alle anderen zijn in wezen geen mensen. Zo was de toenmalige gedachtegang blijkbaar. Volgens de leiders van de PVV en CDA is het nog steeds zo dat 'de schuld' ligt bij complete bevolkingsgroepen die over één kam geschoren dienen te worden. Zie bijvoorbeeld dit artikel: http://www.joop.nl/nieuws/fok-joe-halbe-zijlstra
Nu zijn er weer mensen die massaal uit andere landen komen om hier te 'genieten' van onze welvaart. 'Tsja,' denk ik dan, 'als je mensen hier niet wilt laten komen, vertel ze dan niet hoe geweldig het hier is!' Hoe dan ook: wij zouden die toestroom niet aankunnen. Onzin.
Ruim 130.000 banen (klik) zijn er te vergeven waar de ruim 1 miljoen werkloze Nederlanders blijkbaar niet voor in aanmerking komen. Iedereen met een baan kan daar - als het minimumloon gehanteerd wordt en het geen 'participatiebaan' is, daar een andere volwassene en een kind van onderhouden. Bijna 400.000 vluchtelingen kunnen dus in hun eigen onderhoud voorzien. Elke inwoner van Nederland gooit elk jaar ongeveer 50 kilogram aan prima te eten voedsel weg. Daar kunnen heel veel vluchtelingen monden van gevoed worden!
En waar ze moeten wonen? Op dit moment staan ruim 100.000 woningen (klik) leeg! Stel dat in elke woning vier mensen kunnen wonen, dat kunnen wij onderdak bieden aan 400.000 vluchtelingen. Per woning kan één persoon werk doen dat wij niet kunnen of willen doen en voilá, het vluchtelingen 'probleem' is opgelost!
Tenminste, als wij ons achterhaalde conservatieve gedrag zouden laten varen en in staat zouden zijn tot progressief denken en handelen.
Conservatisme
Helaas zien veel Nederlanders in conservatisme vooruitgang. Wltrrr schreef daar een fijn stuk (klik) over. Hoe hard 'wij' ook roepen dat vooruitgang geweldig is willen de meesten van ons niets liever dan dat alles bij het oude blijft. Verandering is namelijk eng. Maar toch is verandering heel normaal. Al gaat het soms wat sneller dan wij aankunnen.
Als mensen verandering mentaal even niet kunnen bijbenen worden zij opvallend vaak agressief. Op website Sargasso komen daar regelmatig voorbeelden van voorbij. Deze bijvoorbeeld (klik). En dan dit: mensen stonden te juichen (klik) toen een AZC (asielzoekerscentrum) afbrandde. Walgelijk. De racisten (want dat zijn het meestal) beroepen zich met hun leedvermaak meestal op valse statistieken.
Spelen met statistieken
Statistieken geven aan: '60 procent is tegen vuurwerk!' Nee, 30 procent wil vuurwerk afschaffen en 30 procent kan het niet schelen of het al dan niet wordt afgeschaft. Je kunt dus met dezelfde zekerheid beweren: '70% wil dat vuurwerk blijft!' Immers: 40% wil het graag houden en 30% kan het niets schelen of het al dan niet wordt verboden. Toevallig.
DNA tests tonen voor 98% aan dat iemand schuldig is aan moord!' Nee, de DNA test toont alleen maar aan dat iemand waarschijnlijk op de plaats van het misdrijf is geweest. En ook dat zegt nog niets want DNA (uit speeksel, bloed, haren, sperma, huidschilfers...) kan ontzettend eenvoudig verplaatst worden. Overigens: in één op de 50 gevallen zit zelfs de 'onfeilbare' DNA test ernaast. En laat '1 op de 50' nou precies hetzelfde zijn als '98%', maar dan omgedraaid. Om dat te weten moet je kunnen rekenen.
Zou de overheid daarom niet willen investeren in beter onderwijs? Politici en reclame makers rekenen erop dat veel burgers niet kunnen rekenen. Of daar geen zin in hebben. Met cijfers is het ontzettend makkelijk de publieke opinie te sturen. Geloof mij maar, ik was ooit politicus.
Ik weet dus hoe leuk statistieken kunnen zijn. Bijvoorbeeld hier:
Tijden waarop - gemiddeld gesproken - de meeste mensen in Nederland op internet te vinden zijn zijn (doordeweeks) rond 09.00 u, 15.00u en 19.00u. Op maandag is er een piek te zien in weblog bezoekers. Veel mensen lezen weblogs op het werk. Maar alleen in de lunchpauze natuurlijk. Een vriend vertelde dat ook hij mijn weblog in de lunchpauze op het werk las. 'Is dat fijn, elke dag rond tien uur lunchen?' vroeg ik hem. 'O, je kunt dus in jouw statistieken niet alleen de dag zien waarop ik jouw stukjes lees maar óók de tijd?' -'Yep.' 'O.'
Uit Porgy & Bess is hier 'It ain't Necessarily so' (Het hoeft niet per sé zo te zijn)
Het onderbouwen van mijn meningen met links naar betrouwbare artikelen heeft aardig wat tijd en moeite gekost dus als u op de links zou willen klikken en de artikelen wilt lezen, zou u daar mij een groot plezier mee doen. Dank u wel!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Voor de meelevers: mijn moeder is weer terug uit het ziekenhuis en geniet er weer van dat zij kan eten wanneer en wat zij wil! 'Boezemfibrillatie' zei men na enig onderzoek. Weten we dat ook weer.
Zondag hielp ik na terugkomst uit Goes (waar ik genoot van de gastvrijheid van collega blogger Red Star (klik) en waar wij dit (klik) meemaakten:
Daarna aten wij samen een hapje. Nee, niet een etentje vanwege Valentijnsdag maar gewoon een praktisch, gezellig en lekker samenzijn in het restaurant bij haar loods: Rolling Rock Kitchen (klik).
Op mijn leeftijd (ben van 1967) nog drie uren headbangen terwijl ik de nacht ervoor 4 uren heb rondgehangen op een dansfeest vergt wat van een lijf. Vroeg naar bed dus maar.
Maandag bracht ik mijn zoon de groeten over van een vroegere klasgenoot van hem. Die kwam ik afgelopen vrijdag tegen in de wachtkamer van de allergologe maar was vergeten dat eerder door te geven. Op het werk beleefde ik menig administratief avontuur en eindigde met een biertje. Een vroegere schoolvriend haalde mij op en samen met een collega van hem aten wij een hapje in een restaurant in de buurt van mijn vrijmetselaarsloge. Daar was een Avond voor Belangstellenden. Mijn vriendin nam een belangstellende vriend van ons mee en met een behoorlijk aantal mensen beleefden wij een bijzondere en informatieve avond. Er werden goede vragen gesteld en bevredigende antwoorden gegeven. Een aanwezige dame bleek stomtoevallig de met mijn schoolvriend meegekomen collega te kennen! Ja, de wereld is een dorp...
Ook dinsdag was een fijne dag en terwijl ik leer minder gedachtesprongen te maken (vermoedelijk ADD), leert mijn directe collega juist meer gedachtesprongen te maken (Asperger). Zo kom je nader tot elkaar! Met name dankzij een baas die de zwakheden van mensen ziet en erkent maar vooral kijkt naar wat iemand wél kan en niet naar wat iemand níet kan. En zo hoort dat. Vind ik.
Tijdens het uitvoeren van mijn eigen werkzaamheden mag ik ook nog een stagiair begeleiden en ben ik voor het eerst in mijn leven stagebegeleider. Leuk! 's Avonds zou ik eigenlijk een etentje hebben met aansluitend een bezoek aan een filmtheater. Maar dat ging niet door. Derhalve was ik vroeger dan verwacht bij mijn vriendin thuis en was er tijd om even uitgebreid in bad te gaan en het ietwat zieke en vermoeide lijf wat rust te gunnen.
Een dame vroeg mij iets te doen wat zij makkelijk zelf kan doen maar zij heeft helaas geen tijd 'want ik héb al een afspraak deze week'. Tja.
Woensdag handelde ik vier afspraken af (huisartsenpost, kleermaker, opticien (in een andere stad!) en (kantoor van de) voedselbank en belde ik drie personen en één instantie. De opticien maakte prachtige foto's van mijn oogbollen maar wil die even aan een oogarts voorleggen voordat zij mij (eventueel) nieuwe contactlenzen aanmeet want zij ontdekte een anomalie. Spannend!
Een vriend belde een stichting omdat hij zich zorgen maakt over het welzijn van zijn kinderen die bij zijn ex-partner wonen. 'Een vermoeden en uw observatie dat de kinderen wel erg vaak naar de eerste hulp moeten is niet voldoende, meneer. Pas als het kind echt in het ziekenhuis ligt of zo kunnen wij bijvoorbeeld Maatschappelijk Werk of de Politie inschakelen.' -'U kunt mijn kinderen dus pas helpen wanneer het feitelijk te laat is?' 'Eh...ja, dat is juist, meneer.' Helder.
Soms realiseer ik mij niet dat voor anderen vier afspraken per week veel is. Heel natuurlijk om jezelf als standaard te zien, naar het schijnt. Niet iedereen blijkt zich bijvoorbeeld druk te maken om rare verkeersborden en doet daar vervolgens ook nog eens wat aan. Zie dit voorbeeld:
Ik vroeg de gemeente wat dit bord voorstelde (verboden met een selfiestick achter je hond aan te lopen?) en ontving binnen enkele dagen antwoord! (klik)
Van woningcorporatie Ymere ontving ik een schrijven: 'Wij hebben uw klacht ontvangen en besloten er niets mee te doen. Bijgaand vindt u een akkoordverklaring in verband met de eerdaags aan te leggen CV installatie. U heeft de keus tussen ondertekenen en ondertekenen. Vriendelijke groet, Ymere.' Uiteraard klom ik weer in de pen. (klik) 'Ja maar, protesteren helpt niet!' -'En je kop in het zand steken werkt wél? Ik kan in elk geval later beweren dat ik tenminste geprobeerd heb op te komen voor de rechten van burgers als jij en en ik. En wat vertel jij je kleinkinderen?'
Verder streek ik een stapeltje was weg en keek ik met mijn zoon samen een aflevering van The Walking Dead. Spannend! Donderdag las ik het goede nieuws (klik) dat - in elk geval in Amsterdam - mensen met een uitkering niet meer wekelijks hoeven te solliciteren. Eindelijk is ook de (lokale) overheid ervan overtuigd dat bijvoorbeeld vrijwilligerswerk verrichten (inderdaad: in de meeste gemeenten is het uitkeringsgerechtigden verboden zich in te zetten als vrijwilliger!) vele malen nuttiger is én mensen meer kansen geeft op de arbeidsmarkt dan het wekelijks schrijven van enkele bedelbrieven alsof Nederland nog in de jaren'80 leeft! De overheid is niet bekend met dit onderzoek (klik) waaruit blijkt dat 17% van de mensen met een nieuwe baan die vindt via het eigen netwerk en slechts 4% aan het werk komt via overheidsinstelling UWV. Met vrijwilligerswerk breidt je je netwerk sneller uit dan wanneer je thuis in je eentje achter je laptop tientallen bedrijven aanschrijft. Zo eenvoudig is het dus.
Ik hield mijzelf ledig met zwabberen, de badkamer schoonmaken, scheren en de baromzetlijsten van de Amsterdamse vrijmetselaars administratief verwerken. En natuurlijk met schrijven. Maar dat doe ik eigenlijk elke dag wel. 's Avonds zat ik met een vriend en mijn vriendin in de TV-studio van De Wereld Draait Door.
(het was koud op straat!) en naderhand gingen wij uit eten.
Gezellig!
Tiramisu (niet klik)
Op de weg terug naar huis kwam ik de man tegen die dit proeffilmpje produceerde (het eindresultaat kon ik even niet vinden maar dan heeft u een idee):
(En ja, dat ben ik in het filmpje)
Vrijdag oefende ik wat met mijn ukelele, ruimde wat op in huis en ging met mijn meest recente verhalenbundel (klik) en een bevriende en gepensioneerde bureauredacteur van een opinieblad een aantal komma's, punten en spaties op de juiste blek zetten. Erg nuttig en leuk! Ik kocht verse gitaarsnaren, bezocht diverse weblogs en publiceerde een vers verhaaltje (klik). Natuurlijk mocht ik weer een vers pakket eten ophalen bij de Voedselbank waarna ik een bezoek bracht aan mijn moeder. Op straat kwam ik een vriendin tegen en wij bleven een kwartiertje staan kletsen. 's Avonds maakte ik af waar ik eerder aan begonnen was: mijn vrijwilligerswerk voor de vrijmetselarij. Daarna keek ik de film Black Hawk Down, een 'klassieke' oorlogsfilm die vooral vertelt van kameraadschap en de waanzin van oorlog. Weer werd mij duidelijk dat de enige winnaars in een oorlog diegenen zijn die er geld aan verdienen: vooral wapenhandelaren en politici dus.
Van de opticien ontving ik deze twee foto's met het nadrukkelijk verzoek mij te laten onderzoeken door een oogarts vanwege de grote discrepantie tussen mijn linker- en rechteroog. Een heuse anomalie is er te zien wat betreft mijn oogzenuwen en een opgeleid medicus moet maar beslissen in hoeverre dat eventueel schadelijk is voor mijn gezondheid.
Mijn linkeroog
Mijn rechteroog
Mooie foto's trouwens, niet? Soms vind ik het jammer
dat ik geen schilder ben!
Zaterdag sliep ik een beetje uit, maakte ik de keuken schoon, schreef ik natuurlijk een paar stukjes en keek ik met mijn zoon samen College Tour met Daan Rosegaarde (klik), een ontwerper/kunstenaar/wetenschapper die niet zo zeer 'buiten de box' denkt maar hij is iemand voor wie die 'box' niet bestaat. Kortweg: voor hem bestaan kaders eenvoudigweg niet.
's Middags ging ik met mijn vriendin naar de film: Er ist wieder da. Basisidee: stel dat Adolf Hitler in onze tijd zou rondlopen. Kostelijk!
En meer dan kostelijk: je gaat je als bezoeker ook afvragen of het in 'onze tijd' zoveel beter is. Zijn er geen racisten meer? Zijn er geen mensen meer die een hekel hebben aan anderen alleen maar omdat die anderen anders zijn dan zij? Neem eens een speech van Hitler en vervang 'Joden' door 'Moslims'. Gaan er dan geen alarmbellen af? En waarom niet?
's Avonds waren wij even bij de borrel van de vrijwilligersorganisatie waar mijn vriendin voor werkt: een buurtbioscoop. En niet zomaar eentje maar eentje waar zij bier verkopen van de brouwerij waar ik tegenwoordig voor werk.
Een jongeman bleek op de hoogte van het bestaan van Edward Bernays én is Star Wars fan. Een vette 'plus' in mijn 'boekje' dus.
Zondag stond ik haar bij op de markt op het Amsterdamse Museumplein.
Het was lang niet duidelijk of die zou worden afgelast vanwege het (verwachtte) slechte weer. Zware windstoten werden verwacht en dan is een markt in de buitenlucht eenvoudigweg gevaarlijk. Een oud-collega van The Amsterdam Dungeon (klik) bleek een marktkraam collega en maar liefst twee oud-schoolgenoten passeerden onze kraam terwijl ook een oud teamgenoot uit mijn LARP-tijd (klik) tegenwoordig een kraam bemant. Leuk!
Vanwege de nagenoeg beloofde zware windstoten bleven wij niet tot het einde en diverse collega's (bijvoorbeeld die met zelfgemaakte wenskaarten) waren reeds eerder op de dag weggewaaid. Wij deden een bitterballetje vlakbij de loods:
En kregen daarbij gezelschap van de Franstalige vierpotige Cyrano:
Het liedje van deze week is Rhyme of the Ancient Mariner van Iron Maiden:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van ('Ome')Joop ('Snor')Staarthof en dat van Umberto Eco
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
De consensus is dat alleen mensen die werken nuttig zijn.
Bejaarden, gehandicapten, ambtenaren en kinderen dus niet...
Maar even zonder gekheid: in Nederland zijn ruim een miljoen werklozen en iets meer dan 120.000 niet vervulde banen. Het aantal banen zal nog verder dalen want men is bijvoorbeeld al heel hard bezig met het ontwikkelen van robots die met 3D printers bruggen kunnen bouwen zonder dat er mens aan te pas komt. In de laatste paar eeuwen kon hetzelfde werk met steeds minder mensen gedaan worden. Er wordt ook meer dan voldoende geproduceerd om iedereen die bestaat comfortabel in leven te houden. Maar het wordt niet eerlijk verdeeld en daarom gaan er mensen dood van de honger én door overgewicht.
Wat kan daar aan gedaan worden? Een langzame verandering in moraal lijkt de beste oplossing voor de lange termijn en daar hoort bij het kiezen van volksvertegenwoordigers die begrijpen dat het huidig systeem niet langer functioneert.
Op welke politieke partij stemt u bij de volgende verkiezingen? Bedenk daarbij dat niet-kiezen ook een keuze is: u gaat dan voor de wil van de meerderheid. En kunt dus niet achteraf klagen als u het niet eens bent met die minderheid.
'Working 9 to 5', Dolly Parton:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Terwijl de overheid politieke spelletjes zit te spelen in afwachting van niets doen (Ja, het 'Plan Samsom': 'Wij nemen een beperkt aantal vluchtelingen op en sturen de rest naar Turkije. Dan mogen de Turken het verder uitzoeken.') zijn er burgers die initiatief nemen: in Amsterdam worden 30 Syrische vluchtelingen opgevangen door een stel buurtgenoten. Ik noem dat goed nieuws (klik).
De huisgemaakte 'lolcat' van deze week is wat wreed en toont een foto van een dode kat aan de Nederlands/Belgische grens, zo'n 70 jaar geleden:
'Sluit de grenzen!
Zodat terroristen het land niet uit kunnen?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
'Wat erg niet, dat er nog steeds landen zijn waar vrouwen worden onderdrukt
en zich niet eens mogen kleden hoe zij willen maar naar een man moeten luisteren!'
-'Ja, nou. Maar goed dat dat in Nederland beter is! Al was het nog maar in de jaren zeventig voor vrouwen 'not done' om in een broek op het werk te verschijnen.'
'Ja, maar de periode dat vrouwen minder rechten hadden dan mannen hebben wij nu gelukkig ver achter ons gelaten.'
-'Klopt. Al in 2013 besloot zelfs de Staatkundig Gereformeerde Partij, de SGP, dat zelfs vrouwen een bestuurspositie mogen bekleden, ook al dienen zij zich gedienstig op te stellen naar hun man, hun vader en hun broer.'
'Fijn dat Nederlandse vrouwen nu mogen doen wat zij willen!'
-'Nou en of! Wel jammer dan van die scholen waar het meisjes verboden is een broek te dragen.'
'Dat is precies waarom ik tegen islamitische scholen ben!'
-'Eigenlijk doelde ik op gereformeerde scholen waar meisjes met een broek aan naar huis worden teruggestuurd om een rok of jurk aan te trekken.'
'Ja, maar dat valt onder vrijheid van godsdienst!'
Hier is R.E.M. met 'Losing my religion':
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Het weekend was ik in België bezig met het vieren van carnaval en stond te 'dansen' op de andere kant van deze praalwagen, die van AKV Drasj uit Oilsjt (Aalst) met hun thema van dit jaar: 'De Poenpakkers':
En hier is dan die andere kant:
(Met mij als laatste kleine man) Ik ontdekte dat praalwagens eigenlijk cartoons zijn: een satirische blik op de maatschappij waarbij elk onderwerp mag worden aangepakt, behalve die onderwerpen die in de huidige publieke opinie als niet politiek correct worden gekenmerkt.
Hier enkele foto's:
Aardige uitspraak van een kleine collega: 'Eigenlijk raar dat wij van de maatschappij verwachten dat men rekening houdt met elke minderheid, hoe klein dan ook.'
Ik miste het bericht dat Eddy Wally was overleden. Een markant man!
Al met al kwam ik rond vier uur in de nacht van zondag op maandag thuis. 9 Uur op om met mijn vriendin mee te gaan naar de Show Up beurs (klik), een beurs voor groothandelaren waar ook een workshop 'Instagram for Business' werd gegeven.
Erg interessant! Vond ik.
Met verbazing merkte ik dat de heer Wilders - zelf verklaard groot voorstander van vrouwenrechten - niet reageerde toen bekend werd dat een journaliste tijdens het doen van verslag van het carnaval in Keulen (klik) seksueel werd lastig gevallen door een paar dronken heren. Gek genoeg sprak hij wél zijn afschuw uit toen een soortgelijk incident plaatsvond waarbij de heren in kwestie een donkere in plaats van een lichte huidskleur hadden. Vreemd.
Twee uitspraken vielen mij die avond op bij mijn maandagavondclub: 'De oerknal: eerst was er niets en toen is dat ook nog ontploft.' van (het broertje van) Loesje. En van een Broeder: 'Het tegenovergestelde van Liefde is onverschilligheid.' Mooi, niet?
Dinsdag mocht ik mij uitleven op de administratie van een zekere bierbrouwerij en op het eind van de middag ging ik met een collega naar een horeca-gelegenheid bij mij om de hoek om de uitbater ervan te overtuigen dat hij 'ons' bier in zijn assortiment dient op te nemen. Verder verstuurde ik een aantal tekstberichten, regelde ik een en ander per e-mail, belde een paar mensen en maakte de kookplaat schoon. Thuis én op het werk. Ik las een stripverhaal uit 1963 en verbaasde mij over de actualiteit: 'Weg met buitenlanders en iedereen die het niet volledig met ons eens is! Wie niet voor ons is, is tegen ons!'
(Klikken=vergroten)
Woensdag had ik een heerlijke werkdag waarbij ik verder een deel van de administratie van mijn nieuwe werkgever op orde mocht brengen en een collega nader leerde kennen. Vind ik leuk, mensen leren kennen. Ik vind het ook leuk om nieuwe dingen te leren. Daarom probeer ik een paar keer per week een zogeheten Ted Talk te bekijken. Dit keer was dat eentje met als onderwerp: 'Kleine veranderingen kunnen grote gevolgen hebben.' Tip bij dit (Engelstalige) filmpje: zet er de ondertiteling bij aan want af en toe is de jongeman die het praatje houdt lastig te verstaan:
Omdat ik niet hoefde op te passen op de kinderen van vrienden (er was er eentje ziek dus papa bleef thuis) had ik een onverwacht avondje thuis.
Natuurlijk keek ik het eerste Nederlandse 'Correspondents Dinner' waarin premier Mark Rutte grappig probeerde te doen ten koste van politieke collega's en leden van de verzamelde pers. 'Denken aan de toekomst is een luxe' is een uitspraak van een jongedame wiens broer verdronk toen hij - als vluchteling uit Syrië - van Frankrijk naar Engeland probeerde te zwemmen. Zij sprak die woorden in een uitzending van 'Rot op naar je eigen land!', een programma waarin mensen met een uitgesproken mening over vluchtelingen (van: 'Van mij mogen ze allemaal verzuipen!' tot 'Van mij zijn ze allemaal welkom!') dezelfde reis maken die veel vluchtelingen maakten. Maar dan in omgekeerde volgorde. Zo ervaren zij hoe koud het water van de Noordzee is en hoe moeilijk het is de golven de baas te blijven. Hoe het leven is in een doorvoerkamp. Hoe het is om je dode broer niet te mogen begraven. Hoe het is om als tiener een bombardement te overleven waarbij je goede vrienden uiteen gereten ziet worden. Heftig.
Men staat honderd procent achter harde uitspraken als: 'Van mij mogen alle vluchtelingen doodvallen' maar durven opeens niet meer achter die 'mening' te staan wanneer zij oog in oog staan met de zus van zo'n overleden vluchteling. Net zoals de anonieme laffe agressievelingen die 50 kinderen in een AZC gemaskerd bedreigden met knuppels en vuurwerkbommen. Na onderzoek zijn er acht van deze 'echte Hollanders!' voor de rechter gesleept en stuk voor stuk ontkennen zij opeens met bakstenen en woorden als 'rot op, vuile tyfusapen!' te hebben gegooid. Ik noem dat laf. Je vind iets namelijk of wel of niet maar kunt niet zeggen: 'Dat vind ik! Behalve wanneer mijn mening vervelende consequenties voor mij persoonlijk zou kunnen hebben.'
Donderdag was ik voor contrôle bij de allergologe en hoorde dat ik iets minder allergisch ben voor katten en huisstoffmijt dan een jaar geleden. Zij raadde mij aan mijn niveau vitamine B12 te laten controleren. In de vroege middag haalde ik baromzetlijsten op om die - op vrijwillige basis - op een later tijdstip administratief te verwerken. Eind van de middag vertrok ik van Amsterdam naar Bussum voor contrôle bij de opticien. Volgende week mag ik er terug komen.
's Avonds bracht ik even wat eten bij een buurvrouw, ruimde wat op in huis en verbaasde mij over een telefoontje dat ik kreeg toen ik net de deur uit wilde: 'Sorry, maar ik trek net mijn schoenen aan om te vertrekken.', zei ik. -'Vanmiddag maakte ik wat leuks mee!', hoorde ik aan de andere kant van de lijn. Wat is dat toch, met mensen die weigeren te luisteren? Als iemand zegt (even) geen tijd voor je te hebben, dan hang je toch op? Maar goed, niet willen horen wat anderen te zeggen hebben schijnt de norm te zijn heden ten dage dus daar moet ik maar aan wennen.
Verder maakte ik afspraken met verschillende mensen op verschillende dagen, tijden en locaties. Gezelligheid!
Vrijdag werd een hectische dag: een onverwachte opdracht die avond waarvoor ik een vergadering moest afzeggen en het een en ander qua vervoer geregeld diende te worden. Nagels knippen en scheren. Mijn moeder opzoeken in het ziekenhuis waar zij met spoed was opgenomen en voor het gemak daar maar meteen een bloedonderzoek voor mijzelf laten uitvoeren. Zaken regelen voor de Bewonerscommissie, een was draaien. Op tijd zijn bij de voedselbank voor mijn wekelijkse portie eten lukte niet want die is maar één uur per week open en als je er dat uur niet bent krijg je geen eten. Op het einde van de dag logeren bij een vriendin in Rotterdam. Dat was wel praktisch want zaterdag werd ik in Goes verwacht.
Beetje rondwandelen, concertje pikken en logeren bij een vriend in de buurt die mij de volgende dag ook nog netjes naar het station bracht zodat ik bijtijds mijn vriendin kon helpen met het afbreken op de markt (klik) op Valentijnsdag.
(Prachtige handgemaakte snijplanken van bamboe!)
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Eddy Wally en André van den Heuvel
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
