Gisteravond geen Pilates-oefeningen gedaan en dat kwartiertje Pilates met Thura, eergisteren op het ritme van "Je t'aime, mais non plus" doet ook geen wonderen. Wellicht vanavond weer oefenen samen met buurvrouw A.
Verheug mij al enorm op het weekje Groot-Britannië in oktober. In ieder geval al een principe-afspraak gemaakt met Jenny aka Wondrous om elkaar in Londen te gaan zien.
Volgens Karin Spaink's recente stukje in het Parool wordt met de term "ex" (afgaand op een door haar gelezen roman) de laatste ex bedoeld.
Ikzelf maak liever gebruik van de omschrijvingen: eerste ex, tweede ex en zo verder...
Dankzij Thura op het spoor gekomen van het bestaan van Willem de Ridder's gedachten over Spiegelogie; een denkwijze die moeilijk in een paar woorden te vatten valt. ik weet er ook nog te weinig van af om mij daaraan te wagen.
Mijn nieuwe buurman Saron wist mij te vertellen dat zijn vriendin Ilse vorige week Ferdinand's casting-formulier had ingenomen. Is dat nou niet toevallig?
Dus in plaats van buurvrouw Vanessa zitten nu twee anderen. Dan bent U ook weer op de hoogte...;-)
Terwijl goede vriend Wolkewietje gezellig op de koffie zat te wezen nadat hij samen met Fer en mij had genoten van de huurfilm "Shrek" kwam buurvrouw M melden dat zij met spoed weg moest en derhalve een oppas zocht voor Eef en Dayna. Uiteraard vond zij mij bereid een oogje in het zeil te houden en aldus geschiedde.
Zij was op een redelijk tijdstip weer thuis zodat ik lekker verder kon kletsen met de visite. Later op de avond kwam er nog wat visite bij in de vorm van buurvrouw A en werd het nog wat gezelliger.
Ferdinand maakte mij vanochtend wakker met de vraag wat ik als ontbijt wilde. Niet veel later kreeg ik een portie "Sweet Hippers" met melk en een beetje Ovomaltine. Keurig geserveerd in een plat bord omdat hij de diepe borden niet kon vinden...Het is een goed joch.
Na m'n zoon op school te hebben afgeleverd toog ik met reddingsdiskette en al naar Pieter. Na anderhalf uur zweten
(op welk feit ik later op de dag subtiel zou worden gewezen) was het gelukt: zonder dat de PC in kwestie naar de dokter moest is't-ie weer goed te gebruiken.
Op de weg terug naar huis werd ik nog even vriendelijk toegesproken door buurman Joe en bij aankomst in m'n stulpje
bleek dat buurvrouw A gebruik stond te maken van mijn strijkplank en -bout.
Zij was net bezig haar nagels te doen met een nagellakje van me toen buurvrouw P mij kwam bedanken voor enige hulp die ik haar laatst heb kunnen bieden.
Misschien voel ik mij wel net zo prettig als George Junior die weer een nieuw land, Liberia, heeft gevonden om bommetjes
op te gooien en zo weer aan populariteit te winnen. Taylor, de diktator waar het allemaal om draaide, is weg
en dat is maar goed ook. Als hij namelijk niet weg zou gaan, zou Amerika militairen sturen! Oei oei oei!
Voor het feit dat men nu alsnog troepen stuurt moet nog even een reden worden bedacht. Vermoedelijk wordt er binnenkort een zelfmoordaanslag gepleegd op de Amerikaanse ambassade in Monrovia. Op het lijk van de dader
wordt een intakt (!) paspoort gevonden van een Irakees met "bewezen" banden met het Al-Qaida netwerk.
Mark my words!

Buurvrouw J kwam gisteren nog even langs, op zoek naar de sleutels van het huis van buurman D.
Onverrichter zake vertrok zij niet lang nadat zij binnenkwam
Met mijn hand reeds op de klink van de fotozaak alwaar ik het resultaat van twee ingeleverde rolletjes
wilde ophalen hoorde ik mijn naam noemen. Vlug onderzoek leerde dat ik te maken had met een Thura
die besloot alvast vooruit naar mijn huisje te gaan terwijl ik zou zorgdragen voor de veilige thuiskomst
van superfer. Zo heet hij ondermeer omdat hij een bijzonder goede truc heeft bedacht om kauwgum-restanten
van vloerzeil en tafel te verwijderen: met een vlakgom! Briljant, niet?
Onderweg naar huis nog vrolijk begroet door Hanneke voor wie ik ooit een toneelstuk mocht "readen".
Voor wie onbekend is met het verschijnsel: Dat is het spelen van een toneelstuk zonder alle poespas eromheen
zoals decor, toneelmeester of theater. In andere woorden: het stuk wordt gelezen en geacteerd met uitsluitend
gebruikmaking van de stembanden van de ingehuurde acteurs. Degeen die zo'n reading aanvraagt (doorgaans den auteur) wordt tijdens zo'n bijeenkomst dan ook vaak gezien met de ogen dicht.
Welonu: mij had ze gevraagd voor de rol van vader en niet die van zoon. Toen viel voor mij definitief het muntje:
Ik wordt nu echt oud.
Terwijl Fer zich vermaakte met het bekijken van een aantal de ether ingeslingerde tekenfilms liep ik met Thura
naar een bijzonder prettige eetgelegenheid op de Rozengracht: Papa Longo.
Wij konden de menukaart welhaast niet geloven:
Een Pizza Margharita voor slegs vier eurootjes!
En dat ging zo verder.
Tijdens het wachten een drankje van het huis bekomen
en voor maar twintig euro's naar huis getogen met een stoofschotel, een bak pasta
én een pizza. Een en ander bleek vergezeld van een stuk brood mét kruidenboter en was bovendien
ook nog eens zeer smakelijk. Dat ga ik vaker doen, daar eten (halen).
Onderweg ff langs de videotheek voor een filmpje:"Hiroshima mon amour" werd het niet omdat we geen al te deprimerende avond wilden hebben. Die heb ik dus wel alvast laten vastleggen voor de volgende keer.
Wellicht vanavond reeds. Hier een gedicht met dezelfde titel. Het is uiteindelijk geworden "Die Blechtrommel".
Men neme een stuk Kafka, menge dit met voldoende Kubrick tot je een grijze cinematografisch absurde massa
krijgt met hier en daar een sprankeltje Dali, overgiete het resultaat met een sausje Brasil en diene het op met een
Mona Lisa-glimlach op het gelaat. Voorwaar: een leuke film (noir) avond!
Alvorens de film te starten natuurlijk eerst Ferdinand in staat gesteld goed uitgerust op school te verschijnen den volgenden dag. Hij was nog lang genoeg wakker om vanuit zijn bed te kunnen zwaaien naar de onverwachte visite:
Buurvrouw J2 kwam even gezellig babbelen alvorens naar een feestje af te reizen.
Ik mocht haar nog van dienste zijn door haar van het een en ander te voorzien.
Wéér een goede daad verricht!