Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Veel mensen (ik ook) nemen iets nagenoeg automatisch voor waar aan wanneer hen dat vertelt wordt door iemand uit hun eigen 'bubbel'. Onlangs schreef ik daar (in het Engels) over: valt iets buiten ons eigen perceptievermogen, dan kunnen wij dat maar moeilijk accepteren. Dat effect staat ook wel bekend als 'de allegorie van de grot' van de Griekse filosoof Plato. Niet iedereen heeft het in zich om zich te bevrijden van 'de ketenen' en zich buiten de grot (tegenwoordig zeggen wij 'bubbel') te wagen. Logisch natuurlijk want het leven in je eigen bubbel ken je. Daarbuiten is het eng.
================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
================================
Zo zijn er velen die leven in de vooronderstelling dat de meeste buitenlandse vluchtelingen in Nederland worden opgevangen en een grote druk uitoefenen op de Nederlandse economie, het sociale stelsel, de arbeidsmarkt en zelfs op files! Dat is namelijk de heersende mening in hun bubbel. Dat dat gegeven absoluut niets te maken heeft met de werkelijke situatie doet niet ter zake. Velen hanteren het levensmotto: 'Dat is zo want dat vind ik'. Eigenlijk best wel jammer.
Met name op sociale media zijn de bubbels makkelijk te vinden en is er altijd wel eentje waar je je in thuis voelt. In app-groepen, op Twitter en Facebook kom je dit soort berichten tegen:
Men wil nu afstand houden van mensen die gevaccineerd zijn
'want het vaccin is door de lucht overdraagbaar!'
Het blijft opvallen dat deze mensen niet alleen slecht zijn in Nederlands maar ook in redeneren: 70% Van wat de Nederlandse boeren produceren is voor de export dus met 30% boeren over is er nog voldoende voedsel voor alle Nederlanders. En 'Ik kon dit gauw fotograferen'? Dreigde de krant met weglopen?
Veel 'wappies' vergelijken de Corona-maatregelen met de onderdrukking van Joden in de Tweede Wereldoorlog. Vreemd. Stak Anne Frank ook politie auto's in de fik omdat haar favoriete kroeg gesloten was?
Wappies gaan er graag prat op dat zij altijd zelf onderzoek doen. Ik weet niet wie hen geleerd heeft wat 'onderzoek doen' betekent maar het blijkt regelmatig dat zij klakkeloos voor waar aannemen wat een andere wappie hen vertelt:
Hier deelde iemand een filmpje van 'Haarp', een machine waarmee 'ze' wereldwijd het weer beïnvloeden. Ongetwijfeld met slechte intenties. Echter: het filmpje betreft een oud filmpje van een testbasis waar een nieuw soort raketmotor werd getest. Hieronder nog een bewijs dat wappies niet erg snugger zijn. Deze dame deelt de link naar een artikel waaronder staat: 'Neem dit niet serieus. Dit is een 1 april grap'. Maar ja, zij las het bericht op internet en dús is het waar. Blijkbaar.
Verbanden zoeken waar die niet zijn is een weggevertje:
je weet dan vrijwel zeker met een 'wappie' van doen te hebben.
Wat is dat toch met die verre familieleden zoals aangetrouwde tantes en broers van ooms?
En waaraan is deze 'broer van mijn oom' eigenlijk overleden?
Zou Charlie denken dat een vaccin ook hoort te voorkomen
dat je overlijdt als je met je dronken hoofd van zes hoog van het balkon van je hotel in Spanje lazert?
Ze komen graag bij elkaar. Op internet is dat vrij makkelijk
maar in het echt blijkt dat iets lastiger.
Ook omdat de enkele tientallen meest actieve wappies
vaak per persoon tientallen accounts hebben.
Die dus uitsluitend online bestaan.
Inderdaad: verveling is een enorm probleem.
Waarom de meesten van hen zo ontzettend dom zijn is mij vooralsnog een raadsel:
Kortdurende bijwerking? Ja, dat kan ik geloven. Dat de GGZ tijd en aandacht besteed en mensen (tot twee keer toe zelfs!) persoonlijk belt om hen over te halen zich te laten vaccineren? 'Hallo, wij zien op Twitter dat u een wappie bent maar willen graag dat u een schaap wordt. Komt u zich even laten prikken alstublieft?'
Wappies zijn verbaasd als zij ontdekken dat het vaccin niet 'in maar een jaar tijd' is ontwikkeld maar dat men daar tien jaar geleden al mee begon, toen de eerste varianten van Corona (waar Covid-19 een recente vorm van is) zich openbaarden:
Blijkbaar is 'de Cabal' bezig om linkse wereldleiders (Obama, Merkel en zelfs Rutte) te klonen 'om er brute dictators zonder empathie van te maken!'. Deze persoon beseft dus niet dat zij hiermee zegt dat rechtse wereldleiders (Trump, Bolsenaro, Orban) niet gekloond hoeven te worden.
Soms verspreiden wappies complottheorieën waar ik alleen maar om kan lachen:
Opvallend veel 'wappies' hebben geen vermoeden van het bestaan van basale natuurkundige wetten.
Wat is een 'justitiël complex zandstrand'? Het klinkt ingewikkeld...Bovendien: een Facebook-account is niet gekoppeld aan een fysiek apparaat maar Facebook is een website die je overal waar je internet hebt kunt bereiken. Dus als je niet bij je telefoon kunt, kun je nog steeds berichten plaatsen op Facebook. En Nederlanders die zich niet laten vaccineren worden opgesloten in kampen van een Amerikaanse overheidsdienst?
In dit geval - en bij de andere voorbeelden in dit stukje zou een zekere ex-rapper een interessante reactie geven:
Op de gele paraplu staat het woord 'happij'. 'Het Volk' is niet alleen slecht in Nederlands. Ook hun Engels is zeer beroerd.
Een hoofd-wappie verzint iets en zijn of haar schapen nemen het bericht klakkeloos over.
'Morgelonnen' is de naam van de psychische aandoening die mensen doet denken dat er duizenden kleine beestjes rondkruipen vlak onder hun huid.
En wat voor hulp kun je bieden aan mensen die op sociale media weinig anders doen dan roepen dat sociale media heel slecht is? Ik zou hen elk geval een paar lessen Nederlands willen adviseren. Dit doet pijn aan mijn ogen.
Mensen die anderen met fysiek geweld bedreigen moeten natuurlijk uit de maatschappij worden verwijderd. Wat bezielt zulke mensen? Denken mensen echt dat zij goed bezig zijn door én mensen te bedreigen én hun leraar Nederlands te beledigen?
De zinsnede 'met heel veel liefde' komt van Willem Engel die er een gewoonte van heeft gemaakt om 'vanuit liefde en geduld' mensen te beledigen en te bedreigen. Dus zijn volgelingen nemen dat gedrag gewoon over. Ook veel volgelingen (in de taal van wappies: 'schapen') heeft Thierry Baudet: alles wat hij beweert wordt klakkeloos overgenomen door zijn volgelingen. '
Te herkennen aan hun gewoonte om mensen die níet informatie klakkeloos overnemen 'schapen' te noemen.
Voor mij staat het vast: Nederland heeft relatief veel doden en zieken door Covid-19 door de aanwezigheid van mensen als Thierry Baudet en Willem Engel:
Helaas luisterde onze demissionaire regering naar Willem en de zijnen, Vermoedelijk uit opportunisme: bang om de stemmen van 'Het Volk' te verliezen. Met het loslaten van de corona-maatregelen steeg direct het aantal geïnfecteerden. 'Kijk, in Brazilië, India en Amerika hadden ze geen lockdown en daar zijn veel minder doden!' is simpelweg een leugen. Een leugen die door veel angstige, domme en goedgelovige mensen wordt geloofd.
Gelukkig zijn veel mensen met enige moeite ervan te overtuigen eens echt even zelf na te denken. Maar de groep bij wie dat niet meer lukt lijkt steeds groter te worden. Behalve met investeringen in beter onderwijs (en dus niet meer te stemmen op VVD, CDA of rechtspopulisten*), hoe kunnen mensen weer worden aangespoord hun hersenen te gebruiken waar die voor bedoeld zijn?
*Voorbeeld: VVD, CDA en de rechtspopulisten zéggen weliswaar dat zij willen investeren in beter onderwijs maar stemden tégen (klik) een voorstel om het geldpotje voor Onderwijs te borgen. Kort gezegd: wat VVD, CDA en PVV betreft mag geld dat bestemd is voor (beter) onderwijs best besteed worden aan Defensie, het instellen van onderzoekscommissies die het gedrag van onderzoekscommissies moeten beoordelen, et cetera.
Wilt u - net als ik - wappies beter leren begrijpen? Kijkt u dan eens op Wappiepedia!, een verklarende woordenlijst omdat het lang niet altijd duidelijk is waar zij het over hebben. Ideeën voor aanvullingen zijn altijd welkom!
Goed nieuws, met name voor mensen die bang zijn voor naalden: de 'hypospray' is geen verre toekomst meer zoals te zien in Star Trek. In het tijdperk dat de originele serie op televisie was, mochten op dat medium geen naalden getoond worden. Zodoende kwamen de makers op het idee van een apparaatje dat geen gat in je huid maakt maar op een andere manier medicijnen onder je huid spoot. Misschien zag deze meneer de serie als kind en raakte geïnspireerd:
Over Star Trek gesproken: wetenschappers buigen zich serieus over de mogelijkheid van reizen 'with Warpspeed'.
Altijd gezellig om buurtkat Sam tegen te komen op straat. Hij komt altijd even een praatje maken.
De lolcat van deze week behandelt het verschil tussen weten en wat nuttigs kunnen doen met die kennis:
'Weten waar een hamer voor is, maakt je nog geen timmerman.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Iedereen gaat anders om met - al dan niet ongevraagd - advies. Terwijl de ene het direct terzijde schuift vanuit de gedachte 'ik heb van niemand advies nodig!', gaat de ander er direct mee aan de slag, terwijl weer een ander graag wat tijd wil om er eens goed over na te denken. Zelf geef ik anderen ook wel eens advies. Maar het zou niet in mij opkomen om dan de volgende dag te appen: 'En, wat heb je gedaan met mijn advies? Waarom niet? Dan zal ik jou nooit meer advies geven!'
Ik vind namelijk dat ieder voor zich mag uitmaken wat hij of zij met mijn advies doet en zeker ook nooit zeggen: 'Zie je wel!' als men mijn advies niet opvolgt en er iets mis gaat. Hooguit 'Graag gedaan!' als men het advies opvolgt en het blijkt goed uit te pakken.
Geeft u wel eens iemand - ongevraagd - advies? Zo ja, stelt u daar voorwaarden aan? Wat doet u als iemand dat advies niet opvolgt?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
===================================================== Maandag speelde ik nog even met de instellingen van mijn nieuwe zakcomputer. Heb er zelfs al mee gebeld! Je zou het niet zeggen maar met een mobiele telefoon kun je tegenwoordig ook bellen. Diverse applicaties heb ik gegroepeerd in voor mij handige folders: Communidingesen (e-mail, SMS, bellen, Signal), Reizen & Eten (OV, sterrenkaart, landkaart, taxi en voedselbezorging), Spelen & Leren (DuoLingo, schaken, e-Reader, De Slimste Mens, 2048), Regelmatig Handig (Bankzaken, rekenmachine, takenlijst) en Kijken & Luisteren (fotograferen, Spotify, Youtube)
Na het bellen met een vriend en het delen van een pot koffie met een buurvrouw ging ik aan de slag. Superhandig dat ik een en ander al had voorbereid. Dat scheelt echt, mensen!
Tijdens mijn dagelijkse rondje sociale media kwam ik dit fraaie staaltje van egoïstisch denken tegen. Nota bene van een groep artsen:
Deze groep mensen noemt het kwalijk om andere mensen te willen beschermen. Leer dus niet zwemmen om anderen uit het water te kunnen redden, gebruik geen condooms om anderen te beschermen tegen SOA's, laat je niet vaccineren om te voorkomen dat je een ziekte verspreidt, rijd gerust auto met alcohol op: als je dan mensen doodrijdt is dat gewoon hun eigen schuld. 'Ieder voor zich!' is het motto van egoïsten.
Het is een algemeen kenmerk van de mensen die 'wappies' worden genoemd: stuk voor stuk zijn zij zeer egoïstisch. Zij malen niet om de gezondheid van anderen: het dragen van een mondkapje/een condoom/een autogordel vinden zij ongemakkelijk. Dat is de enige reden dat zij daar tegen zijn en het dus niet doen. Puur uit egoïsme dus.
Het was heerlijk weer en ik genoot ervan door in de tuin een boek uit te gaan zitten lezen: 'De Kleine Piketty' van Martin Visser en Wouter van Bergen is een samenvatting van het beroemde boek 'Kapitaal in de 21ste eeuw' van de beroemde econoom en machtig interessant.
Met de illustrator van mijn kinderboekje pleegde ik overleg over de vervolgstappen inzake de uitgave van het schrijfsel. Met een van mijn favoriete muzikale artiesten regelde ik een uitwisseling: een paar van mijn verhalenbundels voor een paar van zijn CD's.
Om een idee te krijgen van zijn muziek is hier een video van hem:
Normaal gesproken draagt hij geen 'Mozart'-pruik, hoor, maar ziet hij er ongeveer zo uit:
Verder deed ik weer eens het een en ander voor de Bewonerscommissie en mijn Vrijmetselaarsloge. Want je moet toch wat met je vrije tijd. Solliciteren bijvoorbeeld ook.
Het werk werd even onderbroken door een ongenode gast: een duif was mijn open raam binnen gevlogen en probeerde door een gesloten raam mijn woning weer te verlaten.
Het kostte wat moeite om het dier ervan te overtuigen dat door een gesloten raam vliegen vrij onpraktisch is maar een paar omgevallen plantjes later
was het toch gelukt en koos de verdwaalde duif weer het luchtruim.
Omdat ik allergisch ben voor appels maar er nog een aantal overhad uit mijn voedselpakket, bakte ik 's avonds appelflappen.
Dinsdag ruimden een Broeder en ik 'onze' kast op in ons clubgebouw in Amsterdam.
Soms zijn vrijmetselaren net mensen dus ook zij kunnen er een zooitje van maken. Ook handig was het om te inventariseren wat wij in huis hebben om dan tijdig spullen te kunnen bestellen. Je zult maar opeens in het donker staan te wachten terwijl iemand met de zaklamp van zijn telefoon op zoek gaat naar kaarsen. Die er niet zijn omdat men vergeten is die tijdig in te kopen. Bijvoorbeeld.
Op de weg terug naar huis wilde ik mijn pakje aan de vriend in Amerika afgeven bij een postagentschap. Maar dat bleek niet te kunnen. Zonder dat men mij om toestemming vroeg heeft FedEx de handel in pakketpost naar de Verenigde Staten overgenomen van PostNl, voorheen TNT Post, voorheen TPG Post, voorheen PTT. Ik kreeg een foldertje mee met een streepjescode ('barcode' is Engels, hoewel je dat woord ook veel in zogenaamd 'Nederlandse' teksten tegenkomt) en iets meer dan een half uur later had ik alle stappen doorlopen, had ik een douaneformulier ingevuld en had ik het velletje papier met daarop adresgegevens met plakband vastgehecht aan de envelop met inhoud. Het kost even wat tijd en moeite maar dan heb je ook wat. Met name wurgneigingen in de richting van de persoon die bedacht heeft dat de nieuwe methode van poststukken verzenden naar Amerika 'handig' is.
Een potje thee leegdrinken met een buurvrouw bezorgde mij de nodige rust. Om nog even van de rust te genieten werkte ik even in mijn tuin. Zo verwijderde ik wat glasscherven die ooit een mooie glazen windvanger voor een kaars was.
's Avonds pleegde ik nog even wat overleg met deze en gene, maakte mijn aanwezigheid kenbaar op sociale media, leerde wat Franse en Indonesische woorden en gaf wat aandacht aan mijn kat.
Woensdag ging ik verder met het opknappen van mijn woning. Na een jaar slechts het hoognodige aan huishouden te hebben gedaan is dat best nodig. Zo heb ik nog een paar kisten vol boeken (onder meer uit de nalatenschap van mijn moeder en van de moeder van mijn zoon) te sorteren, weg te geven en netjes in mijn boekenkasten te zetten. Eigenlijk best een grappig besef dat je daardoor nauwelijks aan lezen toekomt.
's Middags haalde ik met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket op
en dronken wij een kopje thee op de goede afloop van die actie.
Nadat ik wat administratief werk had gedaan ten behoeve van de Bewonerscommissie nam ik de tijd om mijn woning nog wat bewoonbaarder te maken. De vriend die 's avonds kwam eten beschikte dus over enige loopruimte toen hij bij mij was. Wij zaten gezellig in mijn tuin aan de koffie na het eten toen een buurman langskwam. Met eten voor ons. De betreffende bak heb ik - uiteraard - geaccepteerd en in de koelkast bewaard voor een volgende gelegenheid. Wij gingen even langs bij een buurvrouw en onderweg sprak ik een andere buurvrouw. Zij is herstellende van 'het griepje' dat 'Covid-19' heet en kan het een en ander vertellen over langere tijd ziek zijn terwijl je toch een goed immuunsysteem hebt.
Ik geniet van de avondjes met deze vriend want hij beschikt over een grote algemene kennis en een brede interesse. Zo gingen deze avond de gesprekken over Smurfen maar ook over Sasquatsch, bespraken wij drummers van vrouwelijke Japanse rockbands en de beste manier om een eitje te bakken.
Donderdag werd ik gebeld met een verrassende mededeling: een van de bestuursleden van de Bewonerscommissie waar ik secretaris en penningmeester van ben zou zijn overleden. Daardoor had woningcorporatie Ymere eenzijdig de bewonerscommissie op non actief gesteld. In elk geval tot de leden uit hun midden een nieuw bestuurslid hadden gekozen. Verrassend want zowel de voorzitter als ik hadden geen actieve herinnering (om onze demissionaire kabinetsleden te citeren) aan onze eigen uitvaart. De dame die onze contactpersoon is bij Ymere blijkt er niet meer te werken. Dat verklaart in elk geval waarom zij al lange tijd niet reageerde op onze e-mails en telefoontjes. Ymere heeft een interessante manier ontwikkeld om contact te houden met haar huurders.
Het was prachtig weer dus een uitnodiging om die middag op een terrasje door te brengen sloeg ik niet af. In goed gezelschap van een goede vriendin en een goed glas bier.
Opeens was het avond en na 'nog één biertje dan' liep ik langs (de achterkant van) de bloemenmarkt
naar de halte van de tram die mij thuis bracht.
Vrijdag schreef ik een verhaaltje, meldde mij aan voor een workshop*, wisselde mijn lakens, speelde met de kat, bekeek een paar interessante vacatures en wilde eigenlijk weer eens naar de brouwerij gaan maar zag af van dat voornemen na een paar overwegingen: mijn knie was wat opgezet en ik had spierpijn. Bovendien weet ik dat niet al mijn collega's geloven dat het Covid-19 virus een reële gezondheidsbedreiging is. Dus ik denk dat ik maar even wacht tot ik in elk geval mijn tweede vaccinatie heb ontvangen. Natuurlijk geeft dat geen 100% zekerheid dat je het virus dan niet krijgt maar in elk geval is de kans op ziek worden (en/of het virus verder verspreiden) dan met ongeveer een factor twintig verlaagd.
*Vreemd genoeg is er geen adequate Nederlandse vertaling van het Engelse woord 'workshop': 'korte, intensieve cursus, gegeven aan een relatieve kleine groep mensen'. Iemand?
Inmiddels is duidelijk dat verreweg de meeste mensen die nog op de IC belanden door toedoen van het virus niet gevaccineerd zijn. Zomaar opeens - nu zij naar adem liggen te happen - willen vele 'anti-vaxxers' opeens liever wél het vaccin ontvangen. Maar een (steeds kleinere. Want ze sterven bij bosjes) groep weigert nog steeds te geloven dat het virus bestaat en weigert letterlijk tot de laatste snik te geloven dat een vaccin hen kan beschermen.
Over Corona-ontkenners gesproken: ik ging op sociale media in gesprek met een paar mensen die in een andere 'bubbel' leven dan ik. Om de term 'wappies' maar te vermijden. Het gesprek ging over kunst en cultuur. Met name over de vraag: dient dat gesubsidieerd te worden? Met een gesprekspartner was ik snel klaar want zijn eerste argument sloeg niet op de vraag en in zijn tweede bericht noemde hij mij 'linkse rat'. Dat is typerend voor veel van zijn groepsgenoten, helaas: zodra de argumenten op zijn (meestal is dat heel snel), beginnen zij te provoceren. Zij hopen door zich slecht te gedragen een negatieve reactie uit te lokken zodat zij 'huilie huilie' kunnen doen: 'Juhuf, hij is onaardig voor mij. Boehoehoe!' Dat kinderachtige gedrag tolereer ik niet meer. Als ik als juf zo'n kindje in mijn klas had, zou ik hem op de gang zetten.
Met een ander ontwikkelde zich een aardige conversatie waar uit kwam dat hij vindt dat geen enkele vorm van kunst subsidie verdient, behalve kunst die hij persoonlijk mooi vindt. Hypocriet natuurlijk. Maar wel helder. En wij wensten elkaar oprecht een fijne avond.
Het was weer heerlijk weer dus ik liep een rondje om het blok en zat even aan de waterkant. Waar ik werd begroet door een duif.
Ook leuk: ik kon zien welke sterren boven mijn hoofd stonden dankzij een appje op mijn nieuwe mobiel:
Op mijn oude mobiel kon ik dat appje ook zetten maar dat had weinig zin: dat gebruiksvoorwerp zat in een lagere prijsklasse en had daardoor geen ingebouwd kompas. Onpraktisch dus bij dit soort zaken.
Ik keek een stukje (opening van) de Olympische Spelen in Tokio, deed het een en ander aan mijn huishouden, deed mijn fysieke en mentale oefeningen en deed het verder rustig aan. Misschien had ik dat laatste biertje van de avond ervoor moeten laten staan. 😁
Zaterdag ging een afspraak niet door dus ik had onverwacht een paar uurtjes extra tijd. En geen verplichtingen. Oké, er is natuurlijk meer dan genoeg te doen: voorbereiden BTW-aangifte, solliciteren, overzichten produceren voor de drie verschillende stichtingen en verenigingen waar ik vrijwilligerswerk voor doe, voorbereiden van een gesprek met mijn huidige werkgever, redigeren van uit te komen boeken, het verder schrijven aan een roman en aan een boek dat een mix van fictie en non-fictie zal worden omdat het over mijn familie gaat door de ogen van mijn moeder en lang niet alle details bekend zijn, een verbouwing in huis, afspreken met vrienden, et cetera. Maar deze dag dus even niet.
Dus ik zette een kastje te koop
(met inhoud en al)
en sorteerde een kist vol boeken uit mijn eigen collectie maar ook die van mijn moeder zaliger en uit die van de dit jaar overleden moeder van mijn zoon:
'Welke kan ik als cadeautje weggeven? Welke mogen blijven? Welke gaan in de lokale boekenkastjes in de buurt?' Het leek wel werk!
Maar ik nam toch even de tijd om te lezen. Kees van Kooten is een bijzondere man en hij schrijft geestig. Ik las: Zwemmen met droog haar'.
In de aflevering Star Trek: Voyager die ik die avond keek zat deze scène:
Kon het niet helpen te glimlachen bij de herinnering aan de tijd dat mijn moeder dit liedje prachtig voor mij zong toen ik nog maar een heel jong Terrenceje was.
Zondag ging ik lekker aan de slag. Met hulp van een takenlijstje.
Voor dingen die ik per se die dag gedaan wil hebben gebruik ik weer het appje dat ik vanwege ruimtegebrek van mijn oude mobiel moest verwijderen. Natuurlijk zijn er betere takenlijstappjes (ik ben fan van Zenkit, de opvolger van Wunderlist) maar voor een simpel rijtje als boodschappen, wie je wil uitnodigen voor een feestje of zo voldoet deze prima. En voor een 'Trekkie' is-ie gewoon leuk want behalve qua uiterlijk doen ook de bijbehorende piepjes en bliepjes denken aan Star Trek: The Next Generation. En je kunt taken opgeven door die eenvoudigweg in te spreken! Handig voor mensen als ik voor wie de toetsen op het mobiele toetsenbordje in de loop der jaren steeds kleiner zijn geworden. Handig is ook dat ik niet word herinnerd aan de tientallen andere taken die ook nog op mij liggen te wachten.
Toen ik terugkwam van mijn wandeling
wijdde ik mij aan een monumentale taak: het afluisteren van 72 voicemailberichten. Waarvan ik met verreweg de meeste niets hoefde te doen.
Omdat de televisie toch aanstond (nadat ik die had aangezet), keek ik een stukje Olympische Spelen. Raar hoor, lege tribunes. Naar voor de atleten. Heb zelf als acteur eens meegemaakt dat er een foutje was gemaakt in de planning en wij daardoor voor een nagenoeg lege zaal optraden. Er konden er zo'n 500 in en er waren nog geen dertig mensen die naar onze voorstelling keken. Technische crew en theaterpersoneel niet meegeteld. Niet leuk en je mist een hoop energie. Voor diverse Amerikaanse sporters vond ik het daarom leuk dat Jill Biden hen live vanaf de tribunes toejuichte. Als een soort 'moeder des vaderlands'. 'As if my own mom was there to support me and give me energy', verklaarde een der sportlui. Mooi vind ik dat.
Het pleonasme van deze week is: een depressieve clown
De muziek van deze week is van een Indonesische band. Hier is Voice of Baceprot met 'School Revolution'
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Robby Steinhardt
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Hoera, we hebben gezoend. Ik heb nu een relatie!' Sorry joh, maar dan begint het pas. Al eens eerder vergeleek ik een liefdesrelatie met een auto: er aan beginnen is niet voldoende. Onderhoud is heel belangrijk als je er voor de langere termijn wat mee wil. Af en toe een krasje, soms een deuk en soms blijkt er 'onder de motorkap' iets mis. Ga je dat repareren? Besluit je door te rijden met die kras? Ga je op zoek naar een andere auto?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Tijdens de pandemie zijn er behoorlijk wat 'auto-ongelukken' ontstaan. Zagen partners elkaar normaliter een uurtje of twee per dag, opeens was dat in veel gevallen zestien. Werk - inclusief reistijd - slokte zo'n tien uren per dag op. Kinderen naar en van school brengen en halen: uurtje of twee en dan waren er nog routines als naar de kroeg met vrienden, naar de sportschool of een wekelijkse verenigingsavond.
Door de lockdown waren mensen opeens écht op elkaar aangewezen: hoeveel relaties konden de test doorstaan? Twee of drie uurtjes per dag iemand tolereren lukt de meesten van ons nog wel. Maar zestien uren lang, zeven dagen per week je niet ergeren aan het gedrag of de houding van een ander? Chapeau (dat betekent 'hoed') voor wie dat voor elkaar krijgt!
Pré-corona sliep bijna 20 procent van de stellen niet samen.
Zij: 'Hij had moeten liegen. En als hij dat gedaan had, was ik óók boos geweest.'
Hij: 'Ik had moeten liegen in plaats van haar gelijk te geven dat zij er echt dik uit ziet in die jurk.
Maar ja, dan was zij óók boos geworden.'
Wat zal dat percentage nu zijn? In elk geval is duidelijk dat er straks na de pandemie een hoop werkt ligt voor relatietherapeuten. En voor diëtisten.
Goed nieuws vind ik dat racisme niet alleen verboden is in Nederland maar dat mensen ook daadwerkelijk gestraft worden wanneer zij zich racistisch gedragen. Ook een politieagent overkwam dat. Natuurlijk kan het gebeuren dat je er af en toe iets uitfloept dat niet erg netjes is. Zeker wanneer een situatie gespannen is. Maar juist dan - en zeker als goed getrainde politieagent - probeert een beschaafd iemand te voorkomen dat een situatie escaleert. Iemand uitschelden voor (excuus aan met name mijn jongere lezers) 'kutneger!' zorgt er niet voor dat de persoon in kwestie zich opeens minder agressief opstelt. Dus ook al wordt je geprovoceerd, in een beschaafd land hou je je in en gedraag je je netjes.
In een beschaafd land horen racisme, vloeken en schelden niet thuis.
Als ik in een Zoom-sessie zit mag Billy meekijken en bij wijze van uitzondering op tafel zitten. Hij weet dat heel goed. Dit keer vond hij mijn vergadering maar saai, geloof ik en gaapte ongegeneerd. Wel keurig met een pootje voor zijn bekkie. Zo heb ik hem namelijk opgevoed.
De lolcat van deze week vindt dat wij zuinig moeten zijn op de planeet:
'Red de Aarde!
Het is de enige planeer met Kermit er op!'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Appen' vind ik handig voor korte boodschappen: even iets afspreken, mededelen of vragen. Voor lange, diepgaande gesprekken is het versturen van een (WhatsApp-)bericht minder geschikt. Er zijn inmiddels zoveel manieren van communiceren dat mensen niet meer lijken te weten hoe dat moet: e-mail, SMS, WhatsApp, Signal, Telegram, Messenger en 'DM's' en 'PM's' via Twitter en Instagram...het is wat onoverzichtelijk geworden.
'O ja, ik zou nog reageren op het bericht dat dinges mij stuurde. Even kijken: via welk medium had ik het bericht ook alweer ontvangen?' Voor je het weet ben je tien minuten verder. En dan heb je alleen nog maar het bericht gevonden waar je op wilde reageren.
Op een dag leven wij vast in een dictatoriale maatschappij waarin er nog maar een - door de overheid gecontroleerde - berichtendienst is maar tot die tijd moeten wij leven met de 'geneugten' van de vrije markt.
Welke manier van communiceren gebruikt u voor welk soort doel?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Maandag genoot ik na van mijn eerste nacht in een echt bed sinds lange tijd: eindelijk kon ik het trapje op van mijn hoogslaper! Lang leve mijn nieuwe heup! De avond ervoor ging ik op tijd naar bed na het kijken van de finale van het EK-voetbal. Die werd gespeeld tussen Engeland en Italië en de uitslag maakte mijn Italiaanse buurman erg blij. En niet omdat hij fan is van het Engelse voetbalteam.
Tussendoor zocht ik papieren bij elkaar om mee te nemen naar mijn klantmanager. Ter voorbereiding op ons gesprek met mijn werkgever. Het was ook fijn om de gewassen lading kleding te kunnen strijken. Kan eindelijk weer wat druk zetten op beide benen tegelijk en heb inmiddels ook weer voldoende kracht om de strijkbout te hanteren. Als je spieren maandenlang niet gebruikt dan besluiten zij dat zij niet nodig zijn en gaan ze krimpen.
Het was een goed gesprek bij en met mijn klantmanager in het gebouw tegenover deze constructie
en met een goed gevoel ging ik weer naar huis.
Waar ik belde met een vriend en met een vriendin een diepe app-conversatie had. Ik vertelde haar nogmaals dat ik de diepere gesprekken des levens liever niet voer met appjes maar die liever onder vier ogen voer. Hoewel haar dat eerder een goed idee leek, bleek zij nu helaas van mening veranderd. Dat kan natuurlijk maar ik vind het lastig: als ik met iemand iets afspreek (wat dat dan ook is), dan vind ik het prettig wanneer die ander niet eenzijdig afwijkt van de gemaakte afspraak. Dat geldt niet alleen voor mijn privé leven maar ook voor een werksituatie.
's Avonds sprak ik daarover met onverwachte visite: een vriend die zonder mobieltje door het leven gaat. Hij was het met mij eens: gesprekken verlopen beter wanneer die niet alleen met woorden worden gevoerd maar wanneer je elkaar in de ogen kunt kijken, kunt letten op intonatie en lichaamshouding.
Dinsdag maakte ik mijn waterkoker schoon. En de stoffer en blik. En mijn trechter. Bovendien repareerde ik mijn primaire telefoonoplader: een los contactje en wat vuiligheid bleken het probleem. Kortom: ik voerde wat huishoudelijke klusjes uit.
Ik las wat meer over een onderwerp waar een vriendin mij wat informatie over had gestuurd en waar ik wat meer over wilde weten: 'reparenting'. Deze vorm van psychotherapie komt neer op: 'Geef jezelf wat je denkt dat je ouders je niet hebben gegeven.' De therapie is ook behoorlijk controversieel en wordt afgeraden door verreweg de meeste psychotherapeuten. Ik denk dat ik deze ronde dus maar aan mij voorbij laat gaan.
Tussen de werkzaamheden door ontmaskerde ik een 'dokter' op Twitter. Met hulp van een andere 'tweep' (die ontdekte dat hij verrassend weinig wist van zijn vakgebied, ondanks '20 jaar ervaring!') werd al snel duidelijk dat het ging om een manier om mensen geld te ontfutselen door hen te laten 'investeren' in cryptocurrency. De 'dokter' vroeg vooral vrouwen om hem een privé-bericht te sturen. Bovendien bestond het account nog geen maand. Best een tikkeltje verdacht allemaal. Tel daarbij op dat er geen dokter met zijn naam werkt in de door hem opgegeven stad en zijn profielfoto toebehoort aan iemand met een andere naam en je bent er wel.
Het internet zit vol met oplichters en ze worden steeds beter. Kostte het mij nog niet zo lang geleden minder dan een halve minuut om iemand te ontmaskeren, nu kost het bijna vijf minuten. Mijn advies aan mensen die vermoeden dat iemand op internet niet helemaal oprecht is: ga er maar van uit dat uw instinct klopt.
Na mijn rondje sociale media stortte ik mij op het verlengen van de Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers (Tozo 5). Om ervoor te zorgen dat ik met mijn salaris van €960,- in elk geval op Bijstandsniveau uit kom. Fijn dat de regeling bestaat voor mensen die inkomensverlies lijden uit hun (bij)baan vanwege de Corona-maatregelen. Logisch ook eigenlijk: de overheid zorgt ervoor dat je (tijdelijk) niet meer kunt werken dus dan is het wel zo netjes om een tegemoetkoming te geven vanwege de gederfde inkomsten. Al hoop ik die tegemoetkoming over een paar maanden niet meer nodig te hebben en mijn extra inkomsten weer gewoon uit entertainmentwerk te kunnen halen.
Omdat ik toch voor de computer zat werkte ik meteen mijn administratie bij en reageerde op een half dozijn e-mails. 's Avonds pleegde ik een paar telefoontjes en voerde ik app-conversaties met een vijftal mensen. Met hen had ik het onder meer over de excuses van Rutte die de dag na het opheffen van de mondkapjesverplichting ontdekte dat dat eigenlijk een heel dom idee was want de pandemie is nog lang niet voorbij.
Hugo de Jonge vertelde ons doodleuk dat mensen die het Janssen vaccin hadden ontvangen gerust de volgende dag opeengepakt in slecht geventileerde clubs konden gaan dansen. Prima reclame voor de studentenclub 'Dansen bij Jansen' maar in strijd met richtlijnen van heuse wetenschappers. Populariteit terugwinnen door een impopulaire maatregel af te schaffen is wellicht politiek opportuun maar - in elk geval in dit geval - dom én levensgevaarlijk. Net als de meeste mensen gaan ook jongeren namelijk voor 'soundbites' zonder zich in het onderwerp te verdiepen. Als iemand met ook maar een beetje aanzien iets roept, gaan duizenden ervanuit dat dat 'de waarheid' is. Vooral laag opgeleiden en goedgelovige mensen laten zich graag leiden door populistische prietpraat.
Ik vermoed dat bij volgende verkiezingen Rutte en De Jonge niet kunnen rekenen op stemmen van de duizenden jongeren die nu door hun 'foutje' long-covid oplopen of hun opa en oma dodelijk ziek maken. Helaas is voor het huidig (demissionair) kabinet liegen en misleiden niet ongebruikelijk. U herinnert zich ongetwijfeld de Toeslagenaffaire maar niet alleen tegen burgers maar ook tegen 'Brussel' blijkt liegen een normale tactiek voor met name VVD en CDA. Over pulsvissen bijvoorbeeld.
Voor je het weet is het tijd om onderuit te zakken op de bank en een beetje TV te kijken. In bed nog even gelezen en tegen middernacht ging bij mij het licht uit.
Woensdag bekeek ik een aantal vacatures en zocht er een paar uit om op te reageren. Na vijf jaar gewerkt te hebben tegen het absolute minimumloon vind ik het tijd dat ik word betaald naar mijn opleiding, kennis en ervaring.
's Middags haalde ik met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket op en zij bleef nog even voor een praatje en een kopje thee.
Telefonisch werd ik uitgenodigd voor een spontaan etentje maar helaas: ik had al eetplannen want (vrijwel) elke woensdag komt een vriend mij helpen met het verorberen van een deel van mijn verse voedselpakket.
Er zit altijd vrij veel voedsel bij dat beperkt houdbaar is en het vriesvak in mijn koelkast is maar klein.
Het was zo gezellig dat de vriend pas iets na middernacht huiswaarts trok, mij achterlatend met mijn nachtrust.
Donderdag sliep ik uit. Heerlijk om te slapen in een echt bed en niet langer op de bank! Ik kan steeds meer met mijn nieuwe heup maar mijn hersenen zijn nog niet overtuigd: 'Doe dat maar niet want dat zal pijn doen!' Het zal nog even duren voor ik een signaal stuur naar mijn rechterbeen en mijn brein akkoord gaat met de voorgenomen actie. Maar elke dag ga ik een stapje (...) vooruit, ook wat dat betreft.
Momenteel ben ik vrij veel met mijzelf bezig (fysiek herstel, einde liefdesrelatie, opknappen van mijn woning, werksituatie, boekjes die uit gaan komen) maar dat betekent niet dat ik niet op de hoogte ben van het wereldnieuws: de opstand in Cuba, droogtes en stormen wereldwijd, overstromingen in Nederlands-Limburg, Duitsland en België, de brute moord op Peter R. de Vries, de vondst van honderden kinderlijkjes in Canada, een enorm verhoogd aantal besmettingen met Covid-19 in Nederland en Indonesië...er gebeurt nogal wat momenteel. Ook best eng: aardverschuivingen. Niet alleen op geologisch gebied maar ook politiek, sociaal en economisch. Ik denk nu aan de oude Chinese vloek, vermomd als goede wens: 'Moge u leven in interessante tijden'.
Onderweg naar de supermarkt voor een paar kleine boodschappen (zonnebloemolie en dergelijke) sprak ik met een buurman die mij even hielp met het in de container werpen van mijn vuilniszak. Ook hij zal voor mij interessante vacatures aan mij doorsturen. Lief, niet?
's Middag kwam een buurvrouw heel lief even kijken hoe het met haar buurman gaat. Ik deed het een en ander voor de Geheime Jongensclub en voor de Bewonerscommissie en zette op gegeven moment mijn telefoon maar op stil: werd eventjes helemaal mesjoegene van alle bliepjes en piepjes van het apparaat die mij er op wezen dat (een stuk of twaalf) mensen contact met mij wilden. Dat heb je wel eens: soms wil je gewoon even een beetje rust en je concentreren op de dingen die je gedaan wilt hebben.
's Avonds pleegde ik een paar telefoontjes en appte ik met deze en gene voor ik ging slapen.
Vrijdag was ik bijtijds op voor een afspraak met mijn fysiotherapeut. Die liet mij - voor het eerst in mijn leven - deadlifts doen. Met maar liefst *ahum* 10 kilo aan gewicht. Langzaam opbouwen dus maar ik verwacht niet ooit het wereldrecord van 501kg te kunnen verbreken. Dat is veel.
Niettemin voelde ik mij na deze en andere oefeningen sterker dan ik mij twee jaar geleden nog voelde. Ik begin langzamerhand te hopen dat het niet lang meer zal duren voor ik weer dingen kan tillen als een kratje bier. Gevuld. Met volle flesjes.
Wilde eigenlijk 's middags nog de deur uit maar mijn lichaam had andere plannen. Dus ik bleef thuis, werkte een uurtje voor de Loge, maakte mijn aanrecht schoon en zo en deed een dutje.
Daarna had ik weer wat energie om achterstallige administratieve klussen aan te pakken en de deur open te doen voor de postbezorger die mij mijn nieuwe mobiele telefoon kwam brengen.
Deze schafte ik aan op aanraden van mijn zoon en ik betaalde er een stuk minder voor dan wanneer ik dat had gedaan toen het apparaat pas uitkwam, oktober 2020.
In plaats van direct met het nieuwe apparaat aan de slag te gaan, werkte ik een stapel papieren weg: direct iets mee doen, kan in de papierbak, mag in een opbergmap... Lekker aan het werk, lekker muziekje erbij...Totdat dat muziekje werd overstemd door andere muziek:
verderop in de straat was iemand jarig en iemand was op het onzalige idee gekomen het feestje luister bij te zetten door de lokale harmonie in te huren. Het galmt namelijk lekker in een smalle hoofdstedelijke straat tussen twee hoge huizenblokken in.
Mocht u nu de neiging voelen opkomen mij met zo'n cadeau te verrassen, dan zou u zelf wel eens verast kunnen worden.
De brandweer zal iemand uit een tuba moeten zagen. In een ziekenhuis in Amsterdam staat een vitrine met daarin (schoongemaakte) interessante artikelen die in de darmen van patiënten zijn gevonden. Wellicht zal men even vreemd opkijken wanneer een trombone deel uitmaakt van de collectie. Kortom: doe het niet. Huur voor mij geen fanfareband in. Al is het maar voor uw nabestaanden want de levensverzekering keert niet uit in het geval van zelfmoord.
Van een vriendin leerde ik dat ook in het Belgische Verviers de gevolgen van de plotse klimaatveranderingen* merkbaar zijn: de stad staat onder water. Het pension (tegenwoordig zegt met in goed Nederlands 'bed and breakfast') van haar ouders waar ik ook wel eens logeerde is momenteel verstoken van elektriciteit.
*Klimaatverandering is een natuurlijk verschijnsel maar terwijl Moeder Natuur in haar eentje er een jaartje of tienduizend over doet om het ene weertype in het andere te laten overgaan, kost dat door toedoen van de mens nog maar enkele decennia. Dat is een serieus probleem. Ontkennen dat het bestaat doet het niet verdwijnen.
Ter ontspanning, leering ende vermaeck keek ik die avond voor het eerst sinds lange tijd een aflevering van De Slimste Mens.
De bewuste aflevering werd gewonnen door de jonge meneer op wie ik gestemd heb bij de meest recente verkiezingen voor de Tweede Kamer, Laurens Stassen van Volt.
Voor ik ging slapen gaf ik mijn oude telefoon opdracht de aanwezige data over te zetten naar mijn nieuwe telefoon. De ervaring leert dat dat even kan duren. Mijn oude telefoon is de Moto G5 van Lenovo/Motorola en mijn nieuwe is de Pixel 4a van Google. Die is iets smaller dan de telefoon die ik ruim vier jaar lang had en ligt daardoor iets lekkerder in mijn kleine handen. Vind ik prettig. En voor de oude waren er al twee jaar lang geen (beveiligings-)updates beschikbaar. Da's toch een risico heden ten dage. Waar ik bij het installeren van een nieuwe applicatie nog moest kiezen welke andere app ik zou verwijderen, bij de nieuwe is dat probleem voorlopig naar de geschiedenis verwezen: van 16 GB intern geheugen maakte ik een sprong naar een intern geheugen van 124 GB. Dat scheelt.
Zaterdag had ik zin in de voorjaarsschoonmaak. Dit voorjaar was dat technisch niet mogelijk maar inmiddels kan ik weer aardig bewegen en wat kracht zetten bij het hanteren van een poetsdoek en beide handen tegelijk gebruiken om spullen op te pakken en te verplaatsen. Fijn!
Het weer was ook al zo fijn dus ik liep even naar de waterkant. Het woord 'even' is hier op z'n plaats want ik was er in drie minuten. Wát een verschil met een kwartier mentale voorbereiding, vervolgens een minuut of acht nodig hebben om met veel pijn en moeite mijn schoenen aan te krijgen en dan stapje voor klein, voorzichtig stapje met mijn slechte heup naar de waterkant te schuifelen. Mocht u nog geen nieuwe heup hebben: aanrader!
Gezeten aan de waterkant
speelde ik wat met mijn nieuwe mobieltje: de instellingen aanpassen aan mijn wensen en de ingebouwde camera uitproberen.
De bediening werkt een beetje anders dan die van mijn oude mobiel maar ik verwacht er snel aan te wennen. Omdat ik de meeste van mijn data door de aardige jongelui bij Google laat beheren, was het overzetten van veel instellingen en data een makkie. En in geval van nood heb ik nog een zeer ICT-kundige zoon achter de hand. Die nog hetzelfde type mobiel heeft ook.
Op de weg terug naar huis werd ik aangesproken door een buurman die mij vol trots zijn zelf opgeknapte woning en tuin liet bewonderen. Het betreft de buurman die alle buurtkatten (een stuk of twintig) bij naam kent én weet wie zij hebben uitgezocht om hen te verzorgen.
Bij thuiskomst bleek de wasmachine bijna klaar te zijn met draaien en de wachttijd bracht ik door met het onder handen nemen van het aquarium van Karper de Goudvis. Billy de Kat vond het maar niets dat ik hem zo weinig aandacht gaf en liep boos weg om buiten te gaan spelen.
Goed luisterend naar mijn lichaam verplaatste ik wat meubilair en besloot het een en ander uit mijn woning te verwijderen. Maar ofwel wacht ik daar even mee of ik wacht op hulp want al dat gesjouw is nog even iets te veel voor mijn helende lijf en nieuwe heup.
Gewoon omdat dat kon - en bananen niet onbeperkt houdbaar zijn - bakte ik 's avonds pisang goreng:
(Foto boven: de ingrediënten. Onder: het eindresultaat)
Voor ik in bed nog even ging liggen lezen voor het slapengaan, keek ik een aflevering van Star Trek: Voyager.
Zondag deed ik het lekker rustig aan: beetje uitslapen, beetje e-mails beantwoorden, beetje verslaafd raken aan het spelletje '2048'
(Kon mij goed concentreren. En won!)
waar ik twee mobieltjes geleden verknocht aan was geraakt, oefeningen doen om mijn ernstig verslapte spieren te trainen en wat dies meer zij.
Een vriendin hielp mij en mijn lichaam door mij uit te nodigen voor een heerlijke wandeling
(Zij hield een stukje natuur voor mij vast. Dat zwiepte in een heerlijke zomerbries
maar dankzij haar bleef mijn model even stil zodat ik er een foto van kon maken)
en het drinken van een kop koffie op een terrasje:
's Avonds vouwde ik de eerder gestreken was weg en verzamelde ik gegevens om die de dag erna te verwerken. Zo verzamelde ik vacatures om later te verwerken tot sollicitatiebrieven en zette ik op een rijtje wat ik nodig had voor mijn vrijwilligerswerk voor de Loge en de Bewonerscommissie.
Het pleonasme van de week heb ik te danken aan een voetbalcommentator:
'Een illegale overtreding'
De muziek van deze week is 'Blaze' van Asterism:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Andy Fordham, Danish Siddiqui, Peter R. de Vries en Biz Markie.
Posts
