Vanavond mag ik werken als gastheer op een chique feest om dan pas 's nachts thuis te komen en de komende paar dagen met mijn vriendin en haar spullen van
Rataplan Design te gaan staan op de
Tong Tong Fair (ook wel bekend als Pasar Malam) te Den Haag. Dus mocht u toevallig in de buurt zijn...
Gezien de recente drukte op de afgelopen Japanmarkt in Leiden denk ik de komende dagen niet veel tijd te hebben om te lezen...
Boek nummer veertien van dit jaar is Anything you can do van Randall Garrett, een lekker ouderwets Science Fiction boek met als thema: vooroordelen tegen (en dus angst voor) vreemdelingen. Tussen neus en lippen door meldt de schrijver (In 1969!) dat in zijn verzonnen toekomst de mobiele telefoon al bestaat.
Grote bedrijven zijn nauwelijks nog telefonisch bereikbaar maar 'like' hun Facebookpagina en ze nemen contact met je op...
Kabelexploitant UPC zou maandag contact met mij opnemen in verband met dit
akkefietje maar is dat waarschijnlijk gewoon vergeten. Tsja, wat is nu de belofte aan een klant waard? Of misschien was de gehele afdeling communicatie wel ziek...
Maandag voelde ik mij niet zo lekker dus bleef ik 's avonds maar thuis. Te meer omdat ik gisteren op een klein meisje paste: het driejarig dochtertje van vrienden van mij.
'Die scooter reed zomaar over de beentjes van het kleine zusje van mijn onzichtbare vriendinnetje! En het ergste was: hij stopte niet eens eventjes!' Ik danste met haar op Read all About it van Emily Sandé, liet haar beginnen aan een puzzel die zij vandaag mocht afmaken, las haar een verhaal voor van Dikkie Dik en at met haar bij de Chinees. Gezellig!
De afgelopen week kwam ik weer onverwachts de nodige bekenden tegen: Badir, een collega van 28 jaar geleden die nu conciërge is bij de school waar 'mijn' stembureau is gevestigd, Maya, een tramvriendin die vaak dezelfde tram deelde onderweg naar het werk, Jade, de kinderleidster van de naschoolse opvang waar mijn zoon als zoontje zat, buurman Andy, Marcel, een vaste gast van de psychiatrie cafés die ik mag presenteren en Margret met wie ik ooit samen werkte in de buurt van Monaco en die nu als pianiste oud-collega van The Amsterdam Dungeons Henk begeleid. Die ik vrijdag zag optreden met oud-Hollandse liedjes.
Naast de toevallige ontmoetingen zijn er natuurlijk ook de geplande. U zou kunnen denken dat ik door deze relatieve drukte mijn zoon niet zou missen maar niets is minder waar: hij zit ('maar') voor een paar dagen in Engeland met zijn klas en ik moet er niet aan denken dat hij op een dag voorgoed het huis uit is; een paar dagen vind ik al veel :-(
Niet dat ik mij maandag verveelde want ik werkte een stapel wasgoed weg en legde de laatste hand aan ons foto-album betreffende ons weekje vakantie in Frankrijk vorig jaar. Voordat ik u naar het album leidt eerst een tweetal filmpjes die iets weergeven van de sfeer aldaar:
De rust van zo'n verblijf geeft mij altijd weer energie!
Mensen die niet op energie bezuinigen 'omdat Schwarzenegger in een SUV rondrijdt. ', gebruiken een drogreden: 'het helpt toch niet als ik op energie bezuinig als anderen dat niet doen?' Of zouden zij ook weigeren te eten 'omdat het er morgen toch weer uit komt. '?
Mensen doen vaak dingen om de verkeerde redenen. Neem de man die ernstig ziek is en die 25% kans heeft om goed door een behandeling te komen. Volgens eigen zeggen gaat het 'dus' in driekwart van de gevallen mis. 'Dus waarom zou ik mij nog laten behandelen?', vroeg hij zich - licht gedeprimeerd - af.
Ik riposteerde met: 'Dan heb ik nieuws voor jou; uit onderzoek is gebleken dat van iedereen die wordt geboren maar liefst 100% vroeg of laat sterft. Dus waarom zou je nog moeite doen om te leven?'
Een week later vertelde hij mij dat hij het ziekenhuis toestemming had gegeven met de behandeling te beginnen en dat hij een psycholoog had ingeschakeld om hem te helpen met de psychische aspecten van de behandeling. Terwijl hij eerst geen geestelijke hulp wilde aannemen 'want ik ben toch niet gek?' 'Nee, sukkel', zei ik: het is de bedoeling dat je naar de dokter gaat om te voorkomen dat het mis gaat. Zo werkt dat ook met een psycholoog.
De onjuiste aanname van de dag is:
'Apartheid' is het bekendste Nederlandse woord in het buitenland.
'Apartheid' is niet het bekendste Nederlandse woord in het buitenland. Het is een leenwoord uit het Afrikaans, al decennialang een volledig zelfstandige taal. Oorspronkelijk betekende 'Apartheid' overigens iets als 'Buitengewoon, zeer bijzonder, anders dan anders.'
Het cadeautje van de dag is een stukje klassieke muziek:
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Wojciech Jaruzelski
Posts
