Ons hele leven is opgedeeld in leeftijdsfasen met hun eigen etiket: baby, peuter, kleuter, kind, tiener, jongvolwassene, volwassene...tot wij een jaar of 65 zijn. Blijkbaar is er vanaf die leeftijd tot aan ons overlijden maar één etiket: oud.
In de tijd - nog niet zo lang geleden - dat men zelden ouder werd dan 70 misschien praktisch maar inmiddels lijkt het systeem toe aan een upgrade. Immers, het is al lang geen uitzondering meer dan mensen de 90 aantikken. En vaak nog - dankzij medische vorderingen - bijzonder vitaal zijn.
Welke etiketten zou u de verschillende fasen na het 65ste levensjaar opplakken?
===========================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken.
Heeft u na het lezen van dit blogstuk iets geleerd, wat gelachen of heeft het u aan het denken gezet, overweegt u dan een donatie voor de tijd en moeite die ik er in steek.
Meer lezen? Mijn boeken
==========================
Maandag werd ik wakker met iets minder last van 'Weltschmerz' dan ik al enige maanden had. Fijn. Natuurlijk heb ik nog steeds zorgen en problemen maar blijkbaar kon ik er nu beter mee omgaan.
Onze zorgen, onze problemen en zelfs onze levens zijn helemaal niets in het licht van het universum. Het universum interesseert het niet wat wij denken of voelen of denken te voelen. Het bestaat al zo lang en neemt zoveel ruimte (...) in dat het ons bestaan nog niet eens heeft opgemerkt. Wij stellen niets voor en onze hersenen kunnen het universum niet bevatten.
Zo bekeken kun je misschien beter gewoon proberen te genieten van het leven zonder je al te veel zorgen te maken. Maak ik mij zorgen over de ontwikkelingen in het Midden-Oosten? Natuurlijk. Het is natuurlijk van de zotten wat de zionisten onder Netanyahu er allemaal uitvreten.
Ben ik bang voor komende veranderingen? Een beetje want net als veel anderen hecht ik aan 'hoe het was'. Maar elke situatie is maar tijdelijk. Zo heersten nog maar 1500 jaar gelden in Europa bijvoorbeeld niet de Engelsen, Fransen en Duitsers maar de Visigoten, de ugro-Fennische stammen bijvoorbeeld de Vandalen.
Een vriend die op de thee kwam is wat ouder dan ik en kan er over meepraten. Fijn om om over ouder worden te praten met iemand die het begrijpt. De vloerenlegger die eerder die morgen nog wat nawerk kwam verrichten is pas in de twintig dus met hem sprak ik over andere onderwerpen.
Helaas kan de laatste laklaag op de nieuwe woonkamervloer er pas op worden gesmeerd als ik al in Engeland aan het werk ben. Gelukkig heeft mijn zoon de huissleutel en komt het vast goed. Al had ik liever gehad dat het af was voordat ik vertrok. Soms is het gewoon wat het is.
Zo kwam die middag een vriend die in de buurt moest zijn spontaan een handje helpen met wat taken. Daardoor zwemmen de vissen nu in hun grote aquarium in plaats van in een kleine reservebak.
Had verwacht dat zij daar maar een paar dagen in hoefden te vertoeven maar het zou enkele weken worden. En dat is veel te lang. Dus zwemmen zij nu in het aquarium dat in de slaapkamer staat totdat de woonkamervloer gereed is.
Bij mijn rondje wandelen door de buurt merkte ik dat het prachtig weer was. Eerder lente dan herfst.
Toen ik tegen vieren bij een buurvrouw langskwam, stond de thee gereed. Het zal wennen worden, elkaar acht weken niet zien. Vanuit Engeland kan ik natuurlijk bellen maar dat is toch anders. Dus ik vroeg de vrienden en mijn zoon die bij toerbeurt mijn goudvissen en planten komen verzorgen af en toe even bij haar langs te gaan.
's Avonds ging ik ook nog langs bij de buurvrouw. Die zo lief was mij uit te nodigen voor het avondeten, wetende dat mijn gasfornuis nog niet was aangesloten.
Omdat ik wat koortsig was (zenuwen vanwege de logistiek rond de herinrichting van mijn woning en de spanning rond mijn naderend vertrek?) ging ik die avond vroeg naar bed.
Dinsdag werd ik uitgerust wakker en met gelukkig iets meer energie dan ik de laatste tijd had. Dus pakte ik klusjes in huis aan in afwachting van de komst van mijn zoon die kwam helpen met het terugplaatsen van de wasmachine en het gasfornuis en dergelijke.
Ook hij kan hartelijk lachen om de frapatsen van wappies. Zoals die van Jessika Timmer-Roos die in de Facebook groep 'Nederland zegt nee tegen AZC' in een bericht vol schrijffouten mede-wappies opriep haar zelf ontworpen hoodies en mutsen te kopen. Met daarop de tekst - eerlijk waar! - 'Zeg nee nee tegen ACZ'. Iemand stelde voor om niet zelf spelfouten te maken als je vindt dat buitenlanders het Nederlands goed moeten beheersen. Het antwoord van de raciste was hilarisch: "hoe bedoelt u".
Terwijl in Gaza verschrikkelijke dingen gebeuren, is de situatie ook in andere delen van de wereld niet jofel. De - en ik citeer weer - delving van nikkel, de grondstof die nodig is voor autobatterijen, leidt in Indonesië tot ontbossing, ernstige milieuvervuiling en structurele mensenrechtenschendingen.
Met name omdat de huidige president van Indonesië - en ex-schoonzoon - Prabowo hem verheerlijkt, is oud-dictator Soeharto tot Nationale Held uitgeroepen. Blijkbaar geeft het vermoorden van een miljoen burgers je het recht op die titel.
Woensdag bedaarde ik mijn zenuwen vanwege komende optredens in Rotherham (er staan 74 voorstellingen gepland) door wat Indonesische woorden te leren via DuoLingo. 
Ik hoop en verwacht die dagelijkse routine in Engeland vol te houden. Ook vertrouw ik erop dat mijn goudvissen in goede handen zijn. Misschien wel beter dan fietsers in de handen van Nederlandse planologen. Sinds Nederlandse gemeenten werden heringericht om fietsers en voetgangers meer voorrang te verlenen in het verkeer is het aantal verkeersdoden enorm gedaald. Waarom mensen nog steeds vinden dat auto's heilig zouden moeten zijn, is mij een raadsel. 
Dat mijn werkvisum nog niet binnen was, was óók een raadsel. Maar goed. Eerst even naar de kurkwinkel - met een overstap bij het Museumplein -
De titel Huisman van het Jaar zal ik nooit winnen maar ik deed deze dag mijn best mijn woning zodanig schoon te maken en op te ruimen dat de vrienden die bij toerbeurt voor mijn goudvissen en planten zullen zorgen - met mijn zoon en een buurvrouw als backup - tijdens mijn verblijf in het buitenland niet al te hard terugdeinzen van ellende.
Met alleen nog maar mijn tandenborstel in te pakken, stond mijn rugtas alvast klaar voor vertrek.
voor de laatste administratieve handelingen en - een aardig kopje koffie beleefd afslaand - naar de volgende afspraak van de dag: eentje met de huisarts.
Die mij liet weten dat het helemaal niet vreemd is om je weinig vrolijk te voelen na het verlies van een aantal dierbaren en daarnaast voortdurend te worden afgewezen voor werk. Na mijn terugkeer uit Engeland staat een bloedonderzoek gepland want er kan ook gewoon een onbalans zijn qua chemische huishouding in mijn lichaam.
Was nog maar net weer thuis toen de vloerenlegger zich meldde voor het opsmeren van de laatste laag lak op mijn vernieuwde woonkamervloer. Gelukkig kon ik de vijf uren droogtijd doorbrengen bij en met een buurvrouw. Die had een vriendin op visite. Een lid van hetzelfde kerkkoor als wijlen haar man. Bovendien kende ik haar als moeder van een klasgenoot van mijn zoon en zaten wij samen in de sinterklaascommissie tijdens de kleuterjaren van ons kroost.
Mijn 'galgenmaal' bestond uit rode kool met worst en rösti. Nog een laatste knuffel en de buurvrouw en ik wensten elkaar alvast fijne feestdagen en een goed uiteinde. Waarbij wij ons realiseerden dat zij die voor het eerst zal doorbrengen zonder de man met wie zij decennialang getrouwd was.
Ik schreef al eens eerder over de oprichter van neponderzoeksbureau Clintel en zijn banden met bedrijven als Shell. Blijft een apart fenomeen dat wappies claimen tegen de elite te zijn maar toch liever diezelfde elite geloven dan gerenomeerde wetenschappers.
Noch stellen zij enig vertrouwen in mainstream media. Terwijl Facebook daar een zeer groot voorbeeld van is. Zouden wappies dan toch een nieuwe menssoort zijn? De Homo Lunatic Ludicrous?
Tweede halte: Manchester.
Derde halte: Sheffield.
Eindhalte: Rotherham.
Even kennismaken met de - bijzonder vriendelijke - kamerverhuurder die mij een rondleiding gaf, hapje eten bij een lokaal grill-restaurant annex pub en even de wijk verkennen die ik een kleine acht weken 'mijn buurtje' mag noemen.
Vrijdag dronk ik voor het eerst in mijn leven een kopje koffie op een kamer in Rotherham. 
Niet verrassend was te vernemen dat het Israël van Netanyahu zich niets aantrekt van het afgesproken bestand en dat Israël's best betaalde politicus (Donald Trump) de acties van zijn opdrachtgever 'Bibi' blijft goedpraten.
In het theater is het iets levendiger dan op straat in Rotherham. 
Altijd een fijn gevoel, zo'n connectie met het verleden. En te vernemen dat ook háár zoon goed is terechtgekomen.
De buurvrouw en ik deden samen boodschappen waarbij wij heel rustig door de buurt wandelden. Voor mij de laatste keer dit jaar.
Dus niet huppelend van blijdschap ging ik naar huis en aan de slag; de laatste laklaag was droog genoeg om een paar niet al te zware meubelstukken terug te verplaatsen naar de woonkamer. Was daar lekker mee bezig toen er een appje binnenkwam: mijn werkvisum was geregeld!
Na het uitwisselen van wat berichten met deze en gene, zei ik tegen tienen welterusten tegen mijn goudvissen
en klom in mijn hoogslaper. Voor de laatste keer dit jaar.
Donderdag stond ik vroeg op om rustig de tijd te nemen. Ik hou niet van haasten. Dus tijdens de koffie bracht ik mijzelf op de hoogte van het laatste nieuws en las waarom Trump en zijn getrouwen willen dat iedereen zwijgt over de Epstein-zaak: pas naar buiten gebrachte correspondentie bracht aan het licht dat Trump "wist van de meisjes".
Wappies deelden direct massaal de nieuwste verdedigingstactiek: "Onze Grote Leider doet het vooral met tieners en is dus geen pedofiel maar een hebefiel of een efebofiel."
Welke term wappies ook verteld wordt te plakken op de seksuele gewoontes van hun Grote Leider, seks met minderjarigen blijft afkeurenswaardig. Maar voor domrechts geen reden om een president af te zetten. Dan had de president een Democraat moeten zijn met een meerderjarige stagiaire onder zijn bureau. Zoals het geval was met Bill Clinton.
Hoe ernstig ook seksueel kindermisbruik is, ook ernstig is dat de mensheid op het punt staat zichzelf veel leed te berokkenen door maar fossiele brandstoffen te blijven gebruiken. Zo maakt IJsland zich op voor lange periodes met extreme kou en verdwijnen nu al huizen in zee aan de kust bij North-Carolina, een voorbode van een enorme migratiegolf.
Wappies kunnen dan wel hoopvol roepen dat 'uit onderzoek blijkt dat klimaatverandering een hoax is!' maar een meme op Facebook is niet per se de waarheid.
In dit geval betrof het een 'wetenschappelijk' document (soms geloven wappies opeens in wetenschap), opgesteld door onder meer Marcel Crok.
Een klein weggevertje waardoor je weet dat de 'door 1200 wetenschappers!' ondertekende verklaring pure onzin is: op de lijst van ondertekenaars staan ongeveer nul klimaatwetenschappers maar wel tientallen medewerkers van bedrijven als Shell. Ook zijn enkele mensen die volgens Marcel Crok de verklaring van hem en Shell-werknemer Guus Berkhout hebben ondertekend al een tijdje dood. Marcel Crok heeft contact met het hiernamaals, danwel is hij een door Big Oil betaalde leugenaar.
U mag kiezen.
Intussen had ik weinig te kiezen want contract is contract. Dus ik overhandigde mijn huissleutels aan een vriend wiens badkamer twee weken lang werd verbouwd en die blij was dat hij tijdens die verbouwing in mijn woning terecht kon en vertrok. Eerste halte: Schiphol.
Terwijl er ruim 100 mensen in het vliegtuig zaten, bleek ik uiteraard naast een vakgenoot te zitten. De (musical) acteur en ik bleken een aantal gemeenschappelijke kennissen te hebben en babbelden met zo lang tot anderhalf uur later de landing werd ingezet. Gezellig!
Een stad die op het lijstje staat om op een vrije dag te bezoeken.
Decor van de deprimerende 'na de grote BOEM'-film Threads. Met een scenario dat ons leerde dat je in het geval van een nabij explodeerde atoombom twee dingen kunt doen: kalm blijven en een gruwelijke dood sterven of in paniek raken en een gruwelijke dood sterven. Een atoomoorlog wint niemand.
Kan gelukkig gebruik maken van een keuken in het gastenverblijf want elke dag uit eten gaan loopt teveel in de papieren.
Uiteraard het thuisfront laten weten dat ik veilig was aangekomen, mijn van het vele lopen deze dag (ze hebben er heuvels!) vermoeide voeten wassen en lekker naar bed.
Eerlijk gezegd geen heel bijzondere ervaring. Eigenlijk net zo gewoon als mijn gebruikelijke ochtendritueel. Met als vaste onderdelen: Indonesische woorden leren via Duolingo
en proberen de dagelijkse Connection puzzel van The New York Times op te lossen.
Vervolgens even aandacht voor het laatste nieuws.
Waaronder het voornemen om Palestijnse gevangenen - tegen internationaal recht in - maar gewoon te executeren. Dat er tussen de 'levensgevaarlijke terroristen!' (een huidkleur donkerder dan die van Stephen Miller is voor fascisten voldoende om mensen het predicaat 'terrorist' te geven) ook kinderen zitten is bijzaak.
Gewone woonwijken in Gaza worden - inclusief bewoners - door het IOF ook tijdens het bestand gewoon platgebombardeerd 'want wij hebben zojuist unaniem besloten dat de gebouwen Hamas zijn dus het mag'.
Vergeleken met onder meer de Midden Oosten conflicten, zijn de ruzietjes in Nederland die tussen twee kleuters die allebei het grootste stuk taart willen: "Nietes!" "Welles!" "Je liegt!"
Zelfs de eigen Israëlische president Herzog vindt dat zijn premier Netanyahu en de door hem aangespoorde leden van het IOF en zionistische kolonisten veel te ver gaan in hun ongebreidelde agressie tegen alles wat Arabisch lijkt. Ook Herzog weet dat zionisten het jodendom een slechte naam geven.
Best raar dat er ophef over is dat iemand (met name formateur Wijers) Dilan Yesilgöz leugenaar heeft genoemd. Want waar is de ophef over haar leugens? Oké, misschien is Hans Wijers wel terecht opgestapt toen uitkwam dat hij in een privé appje de VVD voorvrouw 'feeks' noemde maar is dat echt zoveel erger dan Wilders die Sigrid Kaag in het openbaar 'heks' noemde?
Wat is voor u erger: dat iemand liegt of dat iemand voor leugenaar wordt uitgemaakt?
Ik lieg niet als ik u vertel dat het deze dag een typisch Engelse herfstdag was: donker, somber en nat.
Zou samen met een collega gezellig gaan winkelen maar dat plan viel in het water. In plaats daarvan haalde ik zo snel mogelijk het hoogstnodige en vertoefde zo weinig mogelijk in de kou en regen. Kan het mij namelijk niet veroorloven ziek te worden. Vandaar dat ik ondermeer mandarijnen haalde en een potje multivitaminen.
Na snel was fish 'n chips te hebben verwerkt, was ik al snel weer terug in het gasthuis. Waar ik de tijd nam een vers Skywatch Friday stuk te plaatsen.
Script nog even doornemen, enkele van de liedjes die eerder waren doorgestuurd alvast geluisterd, paar berichten beantwoord en een stukje geschreven en opeens was het tien uur 's avonds en dus bedtijd.
Zaterdag bleek mijn lichaam nog even te moeten wennen aan het nieuwe ritme. Als je vroeg opstaat, is het raadzaam vroeg naar bed te gaan. Had bijna negen uren geslapen en dat bleek voldoende.
Het weer was nog steeds van het soort 'doe maar liever niet', dus ik was blij een lift te krijgen van een collega. "Gaan er geen bussen dan?" Jawel, maar de lokale buslijnen zijn notoir onbetrouwbaar en bovendien ben je lopend sneller.
De lift die morgen was meteen de eerste kennismaking met één van mijn collega's. Bij het theater zag ik de rest. Waaronder eentje van vorig jaar, toen ik mocht meedoen in een soortgelijke voorstelling in Middlesbrough.
Rondje kennismaken, de gezamenlijke scriptlezing, kostuums passen, theater van binnen bekijken,
scène oefenen, dansje instuderen, in kostuum de kerstverlichting symbolisch ontsteken op het dorpsplein...
Direct vol aan de bak dus.
Met gelukkig weinig momenten om mij somber te voelen.
Die waren er 's avonds op mijn kamer wel even. Ondanks de afleiding die werd geleverd door luidruchtige buren, voelde ik mij alleen. Het blijft een raar fenomeen, dat er een verschil is tussen alleen zijn en je alleen voelen.
Ook MTG (Marjorie Taylor Greene) voelde zich wat alleen, getuige haar uitspraak dat zij zich verraden - en zelfs aangevallen - voelde door haar Grote Leider. Zij hielp Trump mede in het zadel maar nu zij nog steeds de Epstein dossiers openbaar wil hebben, probeert haar held nog steeds te voorkomen dat mensen ontdekken dat hij wel degelijk betrokken was bij wat er gebeurde op Epstein's eiland.
Niet dat ik medelijden voelde voor de rechtsextremistische politica maar het geeft aan dat er binnen extreemrechts een scheuring is. En dat is goed nieuws.
Minder goed nieuws is dat in meerdere landen het demonstratierecht wordt aangetast. Zo werd in Nederland door de politie voor een enkele actievoerder ruim 350 keer navraag gedaan bij diverse databanken, in de hoop een strafbaar feit te vinden. Demonstreren mag in Nederland nog wel, zo lang je maar niet protesteert tegen een officieel overheidsstandpunt.
Mijn standpunt over televisiekijken paste ik deze avond wat aan: het geluid van het toestel op mijn kamer (een documentaire over olifanten) overstemde de buren en dat stelde mij in staat mij op mijn teksten in het script te concentreren.
Bovendien zorgden de bewegende beelden ervoor dat ik rustig de slaap kon vatten.
Zondag begon ik de dag met een kopje koffie, een hardgekookt ei en een schaaltje cornflakes. Las het nieuws over de dreigende aanval van de VS op Venezuela maar verder was er weinig dat mij boeide wat nieuws betreft. Dat het op diverse plekken in de wereld niet goed gaat is helaas niet nieuw. U kent de voorbeelden van hongersnoden en (burger)oorlogen.
Stiekem ben ik blij dat ik mij deze weken mag richten op het zo goed mogelijk presteren in een leuke show met fijne collega's.
Met wie het in de pauzes fijn koffiedrinken is bijvoorbeeld.
Als je in Engeland aan de koffie gaat, is het niet ongebruikelijk daar een scone bij te verorberen.
Maar het was een zondag dus misschien vrij normaal dat dan weinig mensen op straat zijn.
Is het in de gemeente waar u woont druk op straat op zondag?
Van Amsterdam ben ik gewend dat het er elke dag wel vol reuring is. In Rotherham is dat anders. Maar - net als het harde werken - zal dat vast wennen. "Alles went", zei mijn moeder zaliger. "Zelfs hangen. Als je het maar lang genoeg doet."
Een paar Chinese astronauten bleven langer in de ruimte hangen dan gepland: hun ruimteschip liep lichte averij op door rondzwervende rotzooi. Behalve de planeet vond de mensheid het nodig om ook de ruimte te vervuilen.
Intussen verbleef ik in mijn eigen kleine wereld. Die groter leek toen ik - nog maar enkele maanden geleden - wat vaker blijheid ervoer. Het is ongetwijfeld maar een tijdelijke staat van zijn. Het vermogen om te genieten van de kleine dingen in het leven komt vast weer bij mij terug.
Orchestral Manoeuvres in the Dark levert met een live versie van The New Stone Age de muziek van deze week:
In de serie 'Onbekende helden: Albert Battel
Posts
