Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

woensdag, januari 13, 2016

Oorlogssituaties zijn nooit zwart/wit

'Jij mag kiezen: wij vermoorden jouw kind óf je vertelt ons wie jouw vrienden van het verzet zijn.' De persoon die ondervraagd wordt: is die 'fout' omdat-ie zijn vrienden verraad of 'goed' omdat-ie alles in het werk stelt om zijn kind in leven te houden?

Zwart/wit zijn oorlogssituaties nooit geweest. Mensen handelen altijd vanuit een bepaald ideaal. Bij de ene is dat: 'Ik wil meer hebben dan anderen' en voor een ander is het: 'Omdat anderen die mensen niet helpen moet ik het maar doen' en van alles daartussen, zoals 'De manier waarop ik in mijn favoriete Hogere Macht geloof is beter dan de jouwe!' en 'Mijn regeringsvorm is beter dan de jouwe!'

Het ene is niet 'slecht' en het andere is niet 'goed', afhankelijk van aan welke kant je staat uiteraard.

Dit filmpje (even klikken en als u geen tijd heeft doorschuiven naar 16:00 minuten) laat zien waar wij nu staan waar het gaat om het aantal (burger)doden in conflicten wereldwijd.

Natuurlijk, er waren enkele zwaar gestoorde psychopaten. Nee, niet alleen Hitler, Mao en Stalin maar ook bijvoorbeeld de koning van België. De wat!? Jazeker. Gek dat u dat niet weet maar Leopold II van België is hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor de moord op 10 tot 15 miljoen mensen in Afrika, met name in de Congo. Dat zijn meer doden dan Hitler op zijn ontbrekende geweten heeft! Maar hoe komt het dan dat Leopold II niet in onze geschiedenisboekjes staat als psychopatische massamoordenaar? Geen idee. Zegt u het maar.


Als tegenwicht even een 'lief' liedje. Hier is Ben Willis met Chariot of Gold:


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.

5 opmerkingen:

  1. Mooi nummer, gevoelig ook. Ik schreef al eerder, het leven is geen wedstrijd maar een beleving. Jammer dat niet iedereen dat zo ervaart.

    Love As Always
    Di Mario

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, wiens brood men eet wiens taal men spreekt, dat is wel een mooie gezegde.
    Oorlog is altijd fout en moet stoppen!
    En dan gaan we daarna over een oplossing praten.
    Praten en praten en praten, besluiten of niet, praten, enkel met woorden.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tja, daar heb je een punt lieve Terrebel, niets is zwart wit, alleen is het soms moeilijke de vele gradaties er tussen in niet alleen op te merken, maar ook te begrijpen.
    We zouden dus wat meer moeten palaveren:
    — PALABBER —, znw. onz., mv. -s. Een woord dat op de kusten van Afrika van Portugeesche (of Spaansche) kooplieden zal zijn overgenomen en zoowel door de inboorlingen als door Europeanen gebruikt wordt. Port. palavra, woord; sp. palabra. Ook overgegaan in het Eng. palaver.
    +↪1. Eigenlijk. Vooral in de uitdr. een palaver (palabber) houden, een mondgesprek of onderhandeling hebben met inboorlingen.
    ↪2. Het woord is ook in de omgangstaal van Europeanen in gebruik gekomen in den zin van: bespreking, onderhandeling in 't algemeen.
    ... de maatschappij zou er op vooruit gaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Niets is zwart/wit. Ook het leven niet, de maatschappij, of de politiek. Er zitten meer kanten aan alles en zeker de beweegredenen van mensen kunnen zo verschillend zijn.
    Mijn vrienden kunnen het schudden als ik mijn kind kan redden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Koning Leopold II leed aan grootheidswaanzin, hebzucht en machtzucht :-). Daar had hij heel veel voor over.
    Hij heeft zeer veel doden op zijn geweten (in Kongo).

    Terwijl zijn eigen volk in armoede leefde in die tijd.

    Niets is zwart/wit, maar bepaalde regels mogen wel strenger worden. Zoals ik al eerder schreef is de tolerantie te groot geworden. We zijn een zeer zachte maatschappij geworden (wat men ook beweerd over verharding).

    Ik hoor de mensen dagelijks klagen. Een deel van mijn familie woont vlakbij een centra waar men een hondertal asielzoekers huisvest. Mijn oma is bijna negentig en zij is bang. Ook de dochter van mijn vriendin (die gisteren op bezoek was)vertelde dat haar dochter van 14 de weg langs het centrum niet meer durft te nemen. De vriendin heeft nochtans gezegd dit WEL te doen omdat het ook maar mensen zijn.
    We hebben allemaal sterk het gevoel dat er iets serieus aan het veranderen is en dan vooral in ons eigen land...

    Om mijn kinderen te redden zou ik uiteraard ook alles over hebben. En zou ik verraad plegen. Iedereen zou dat doen!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Mits die netjes blijft. Dus zonder beledigingen en scheldpartijen en zo. Bedankt!