Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

vrijdag, februari 27, 2004

Verschil



"Als ik jarig ben dan komt er hééél veel taart en dan mag ik uitnodigen wie ik wil en dan mag jij ook komen!"

Kijk, dan weet je weer waar je't voor doet...:-))


En over jarig gesproken: gisteren was m'n peetzoon jarig: gefeliciteerd Matthijs! En nog vele fijne jaren.



Tijdens het sneeuwballengevecht op het schoolplein gisterochtend bleek weer'ns hoe nuttig toch eigenlijk de Pencak Silat-lessen zijn. Met een ontwijkende maneuvre die sterk doet denken aan een scene uit "The Matrix" ontweek ik een sneeuwbal. Ik zag'm over m'n hoofd vliegen, recht op een moeder af en plukte'm uit de lucht met m'n linkerhand. En dat allemaal binnen het tijdsbestek waarin je kunt uitroepen: "Errug tof!"

Na de pret was het tijd voor boodschappen doen en studeren. Dat studeren geschiedde bij buurvrouw Angélique thuis in het kader van "Samen studeren stimuleert." Bij terugkomst in mijn huisje bleek Thura daar te zitten. Had gelukkig nog tijd voor een knuffel voordat ik naar't werk ging waar ik wederom een aantal oudergesprekken voorbereidde. Een prettige werkdag was het verders. Moe en voldaan na ook weer een prettige Pencak-les was het al weer tijd om mij voor te bereiden op de morgenstond. Maar niet voordat ik "Ik ben een legende" had uitgelezen. Vanavond een nieuw boek pakken uit de stapel "nog te lezen" en mij klaarmaken voor een weekend waarin plaats is ingeruimd voor m'n dochter Eva. Een bezoek aan oma, een kaartavondje en een Rocky Horror Castrepetitie staan op het program terwijl de wereld zich roert in ondermeer Marokko, Haïti, Israël en Macedonië. Maar laat de wereld zich maar roeren en Amerika zich daarmee bemoeien, ik heb't eventjes te druk met m'n eigen leven en dat van m'n geliefden om mij bezig te houden met dat van mensen die ik niet ken.
Dat blijft toch eigenlijk iets vreemds, niet: duizenden onbekenden creperen en je bent nauwelijks geraakt maar de kat van een vriendin overlijdt, evenals de schoonmoeder van een bekende en de vader van een andere bekende ligt op sterven en opeens ben je wél geroerd. Vanwaar eigenlijk dat verschil?
Wie't weet mag't zeggen. Pscychologisch onderrichtte lezers zijn uitgesloten van deelname aan het mogelijk nu ontstane vraag- en antwoordspel.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Een reactie wordt zeer op prijs gesteld. Mits die netjes blijft. Dus zonder beledigingen en scheldpartijen en zo. Bedankt!