Bestaan (Een verhaaltje)

Onderweg naar huis werd hij overvallen door de regen.
Uit een kelderraam weerklonk muziek en hij besloot het er op te wagen.
Op zijn kloppen werd de lage deur geopend en een vriendelijk gezicht heette hem welkom.

Hij kreeg een flesje bier in de handen gedrukt, plofte in een bankstel
dat hoogstwaarschijnlijk - net als hij - van straat was geplukt en genoot urenlang van een vreemde cultuur in zijn eigen stad.

Hoe hij thuis was gekomen was hem volledig ontschoten maar hij werd
wakker in zijn eigen bed. In een roes alsof hij nog droomde. Na enkele plichtplegingen besloot hij langs te gaan bij de plek waar hij zich vannacht zo thuis had gevoeld, ondanks dat hij volkomen anders was dan alle andere aanwezigen en bij voorbaat glimlachend liep hij de aangewezen straat in.

Hij liep een paar keer op en neer op zoek naar herkenningspunten maar vond er geen. De plek leek niet meer te bestaan.

=========================
Meer lezen?

http://www.bol.com/nl/p/fantastische-ontmoetingen/9200000025107889/

http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel

Doet u het volgend jaar allemaal anders?

Voordat u verder leest even deze vraag: waar heeft u meer last van? De paar dagen per jaar dat u last heeft van vuurwerk of van mensen die het hele jaar door zeuren? De media doen lekker mee met het 'demoniseren' (Bedankt voor dit mooie woord, Professor Pim!) van vuurwerk. Een grote krantenkop meldde: 'Op meerdere plekken auto's opgeblazen met vuurwerk!' Je denkt dan meteen dat er om de paar seconden wel ergens in het land een auto ontploft. Maar niets is minder waar. De 'journalist' in kwestie (http://www.nu.nl/binnenland/3963913/meerdere-plekken-autos-opgeblazen-met-vuurwerk.html) doet niets anders dan meegaan in de mainstream en blaast een klein bericht op tot bovenmaatse proporties. Wie namelijk het bericht (en niet - zoals verreweg de meeste mensen - alleen de kop) leest weet dat het gaat om exact twee opgeblazen auto's op welgeteld twee verschillende plekken.

Ik heb mijzelf voorgenomen om het komende jaar door te gaan met leven hoe ik al deed: met zoveel mogelijk plezier en zonder bewust anderen lastig te vallen. Ik blijf ook mensen wijzen op misstanden. Vooral omdat ik dat niet kan laten. Dat anderen dat wél kunnen, daar heb ik mij bij neergelegd. Stoppen met roken heb ik al gedaan en het afgelopen jaar ben ik beter op mijn eten gaan letten en meer gaan bewegen. Wat is úw goede voornemen?

Zelf ben ik ook erg benieuwd naar de goede voornemens van (grote) bedrijven.

Zelf ben ik geen voorstander van het beleid van bedrijven als Starbucks: voor heel weinig geld Braziliaanse koffieboeren en hun kinderen uitbuiten om vervolgens voor veel geld bekers koffie te verkopen. Het hele principe van rijk worden ten koste van anderen zint mij niet. Maar dat is persoonlijk. Mijn mening geeft mij niet het recht om hen die wel genieten van een bekertje Starbucks koffie in elkaar te slaan en/of uit te schelden. Vind ik.

Zo vind ik ook dat anderen mij niet mogen veroordelen omdat het bij mij thuis minder netjes is dan bij hen. Ik heb gewoon andere prioriteiten en help liever een medemens dan dat ik mijn keukenkastjes een sopje geef. Bijvoorbeeld.

Mijn huis is misschien niet zo netjes en kleine reparaties worden door mij maar mondjesmaat uitgevoerd. Maar ik probeer het wel schoon te houden. Allemaal in de niet zo vage hoop dat men later zal zeggen: 'Hij was een goed mens!' of misschien wel: 'Hij was een begenadigd schrijver.' Ik bedoel maar: zou men van Godfried Bomans hebben gezegd: 'Jammer dat hij nooit de tijd vond om te schrijven maar in elk geval zat er geen piepje in de scharnieren van zijn toiletzitting!'?

Waar wilt u later om herinnerd worden?

Als iemand die er trots op is in een tolerant land te wonen waarin iedereen welkom is of als iemand die vindt dat wij al onze rijkdommen zelf moeten houden zonder het te delen met mensen die het slechter hebben dan wij?


(Wanneer het filmpje niet start is hier de link: http://www.luckymedia.nl/luckytv/2014/10/vakantiepark-oranje/)