"Als Irak's export no. 1 nou eens broccoli was?" "Don't come home in a bag, dad" Waren een paar van de vele kreten op de demonstratie waar ik zojuist van thuis kom.
Een machtig gevoel doorstroomt je wezen als je deel uitmaakt van zo'n grote groep mensen die solidair zijn. Bijvoorbeeld als de "wave" van geluid door de menigte waart. Dit zal toch een signaal moeten zijn voor Blair en zijn medestanders dat er zovelen zijn
die geen oorlog willen. "Ja", hoor je hem al zeggen "maar meer mensen liepen niet mee en die zijn dus voor een oorlog."
Een onzinnig argument natuurlijk maar wel eentje die de (niet-onafhankelijke) media graag overneemt.
In de menigte was ook, in navolging van de anti-inmenging in Vietnam-betogingen de yell te horen:
"George Bush, Molenaar." Misschien was ik dat zelf wel...
Iets van een heel andere orde: Dayna, het zusje van Eva is vandaag één jaar jong. Gek gevoel: Heb wel eerdere verjaardagen meegemaakt van kinderen, petekinderen en stiefkinderen maar van een "misschien"-kind nog nooit. Ik kan natuurlijk een DNA-test
betalen en er zo voor eens en altijd achterkomen of ze ook Fer's zusje is maar als dat betekent dat ik ook voor haar 150 euro per maand moet betalen om haar af en toe te kunnen zien pas ik daar liever voor. Waarom kan het leven niet wat eenvoudiger zijn?
Wellicht was mijn verste voorouder, een boer uit Transylvanië, gelukkiger met zijn relatief simpele leven dan ik met mijn ingewikkelde.
Toch waag ik het dat te betwijfelen want laten we één ding vooropstellen: IK BEN GELUKKIG!

Hoorde vandaag van onze penningmeesteres dat de Rocky Horror Show morgen in Tiel is te aanschouwen. Helaas kan ik dan niet ivm een optreden tijdens Trance Energy in Utrecht. Volgende keer beter...Vanmiddag was Thura hier met haar zoontje Noah. We zijn gezellig naar de fietswinkel geweest voor een nieuw fietszitje en dito helm. Daarna heb ik haar nog chocolade-mousse gevoerd en zijn moeder en zoon ff in m'n huis gebleven terwijl ik Ferd ging ophalen. Terwijl ik Thura later assisteerde bij de montage maakte ik kennis met Janine, een nieuwe buurvrouw, potentiële oppas, performance artist en leverancier van Rocky Horror Clubleden. Jawel...wéér een buurvrouw...;-)
Janine (ik zal haar gemakshalve voortaan "buurvrouw J2" noemen...) maakte net aanstalten te vertrekken als de trotse bezitter van mijn oude latex Live Roleplay-harnas en staf toen buurvrouw A thuiskwam en meteen maar gezellig bij ons bleef eten omdat de spinazieschotel toch vrij groot was uitgevallen. Zij had erg veel last van haar rug en gelukkig heb ik door wat massage de pijn een beetje kunnen verlichten...
Morgen naar de kapper, m'n zoon bij z'n oma "dumpen" en naar de Dam. Vroeg in de avond wordt ik opgehaald voor de gig en 's nachts/'s ochtends thuisgebracht. Vervolgens de volgende morgen vroegt Fer ophalen vanwege het op tijd thuis moeten zijn voor de komst van buurvrouw J. Daarna wordt het logistiek lastig omdat Fer een verjaarsfeest heeft vanaf één uur en ik half één op het Amstelstaion wordt verwacht om samen met Janine (ja, ik weet 't: ook een Janine maar geen buurvrouw! Toevallig.) de reis te aanvaarden naar zuid-oost voor de RHPS-Cast bijeenkomst die waarschijnlijk wordt verschoven naar volgende week...Bovendien staat de bijeenkomst gepland tot 17.00uur en het verjaarsfeest tot 16.30uur...
Wie dit nog kan volgen mag't mij uitleggen want ik weet 't ff niet meer. Oftewel...Wat roept iemand die in het water valt en bedenkt dat-ie niet kan zwemmen?.......Juist. HEEEEEEEELLLLLLLLLLLLLLLLLLUUUUUUUUUPPPPP!!!!!!!!!!!!!
Hoeveel Valentijn-kaarten hebben jullie gehad? Ik niet één...*Snif*

Toch leuk, hoor, geïnterviewd te worden voor de Croatische televisie. Toch niet echt iets wat je dagelijks overkomt. Helaas was Vesna
te zwanger...eh moe om mee te kunnen komen met Nina en Ivan zo laat nog op de avond. Ze hebben me vragen gesteld over het leven in Nederland. Met name dan over het circus, alleenstaand ouderschap en hoe kinderopvang hier geregeld is. Ga geloof ik overwegen om naar Kroatië te emigreren: Geen wachtlijsten, stukken goedkoper. Moet alleen de taal nog even onder de knie zien te krijgen en als je dan nagaat dat ik er drie dagen over heb gedaan om "gelukkig nieuwjaar" in het Pools te kunnen zeggen...
Met Pentjak zijn we een beetje gaan sparren. Kwam er toen achter dat m'n schermlessen van jaren geleden hardnekkig zijn blijven hangen...Met pentjak moet het gewicht op het achterste been, niet het voorste! Erna nog het traditionele Fightschool kijken met de buurvrouw. Deze keer bij haar thuis. Intussen hadden m'n gasten van zoëven een bericht voor me achtergelaten op het antwoordapparaat. Toen ik terugbelde waren ze in twintig minuten hier. Met camera en al.
Al met al was 't weer een lekkere lange dag. Laku nocy!