Onderweg naar huis had ik zin om mijn arbeidscontract te vieren (dat gevoel wordt nog beter, mocht de gemeente besluiten dat ik niet al mijn verdiensten hoef in te leveren in het kader van de Participatiewet!) en haalde daartoe een frietje. Bij een snackbar waar ik voor het laatst in of rond 1986 binnen was geweest. Je kon er nog steeds niet pinnen (in 1986 niet uitzonderlijk maar inmiddels wel.) en de deur klemde nog steeds. Gelukkig bleek het frituurvet inmiddels verwisseld voor vers vet.
Al met al was ik half zeven thuis, keek een beetje televisie (NCIS! Helaas de aflevering niet af kunnen kijken) belde, mailde, Facebookte (is dat een woord?) en sms'te met een zestal verschillende mensen over verschillende onderwerpen en hield voor het gemak al die tijd mijn schoenen aan want drie kwartier later was het weer tijd om de deur uit te gaan.
's Avonds spraken wij in de loge over een ethische kwestie: wanneer een vriend je in vertrouwen vertelt dat hij de wet heeft overtreden, wat gaat dan voor: jullie vriendschap en vertrouwensband of 'de wetten van het land'? Daar zitten natuurlijk meerdere kanten aan. Hoe dan ook: erg interessant om daar met een twintigtal mensen in alle openheid over van gedachten te wisselen. Aan redetwisten doen 'wij' in principe niet. Dat is 755 jaar geleden zo afgesproken. Er kwam ook een prachtige anekdote ter tafel: over een jochie van vier dat onbedaarlijk huilde op het strand. 'Waarom huil je zo?' -'Ze hebben hier geen zandbak!' Ja, soms zijn we zo doelgericht dat wij niet door hebben dat wij al hebben wat wij zoeken. Mooi, niet?
Dinsdag plaatste ik mijn foto's van november (klik) online en creëerde dit bewegende plaatje:
(Ben benieuwd of die het bij u goed doet!)
Ik hield mij bezig met wat licht huishoudelijk werk (toiletpot en kookplaat schoonmaken en dergelijke), verstuurde een aantal e-mails, pleegde overleg met de woningcorporatie en de Bewonerscommissie en nog zo wat.
In de krant las ik dat onverlaten de mooie vleugel op treinstation Amsterdam Centraal hadden besmeurd (klikken op eigen risico) met de inhoud van een baby luier. En niet ter plekke zijn gepakt. Naast dat dit een bijzonder smerige daad is vraag ik mij af waarom er miljoenen euro's zijn uitgegeven aan camerabewaking en menselijke beveiligers op het grootste treinstation van Nederland. Als déze actie al ongezien kan plaatsvinden, hoe wil men dan een achtergelaten rugzak zien of een zelfmoordterrorist stoppen? De conclusie is duidelijk: de beveiliging is óf volslagen incompetent (er lopen tientallen beveiligers rond, 24 uren per dag. Wat deden die op het moment dat dit in de centrale hal gebeurde?) en het geld absoluut niet waard óf men heeft er doelbewust voor gekozen het gebeuren te laten plaatsvinden.
Bij thuiskomst merkte ik dat het grote debat tussen de Republikeinse presidentskandidaten in de VS plaatsvond. Stuk voor stuk blijken zij mensen te zijn die hoegenaamd niets geven om de latere toekomst van onze mooie planeet: veel financiële winst op korte termijn, dat is blijkbaar het enige waar het de Republikeinen om gaat. George Bush (senior dus) verwoordde het indertijd zo: 'Een mooie wereld achterlaten voor mijn kleinkinderen? Och, tegen de tijd dat zij volwassen zijn ben ik er niet meer.'
Persoonlijk vind ik het onbegrijpelijk dat er blijkbaar een heleboel mensen zo verschrikkelijk egoïstisch kunnen zijn!
De EMDR sessie op woensdag leerde mij om te gaan met mijn drang om maar overal waar ik onrecht tegenkom daar wat mee te doen. Eerdaags hoop ik dingen die ik tegenkom waar te nemen zonder de bijkomende neiging iets te doen met de informatie. Dat zal een hoop rust geven!
Die ochtend was ik voor 10.00u al door vier mensen gebeld, ik regelde het een en ander aan papierwerk voor de gemeente en deed een middagdutje. Verder draaide ik een was en zo en werd ik afgewezen voor een bijbaan als nachtportier in een hotel. Twee keer. Door twee verschillende mensen. van hetzelfde bedrijf. Ik denk dat ze zeker wilden weten dat een andere kandidaat hun voorkeur genoot. Leuk voor mijn ego. NOT.
Met mijn zoon keek ik een aflevering van NCIS voordat hij zich weer stortte op zijn schoolwerk: nog even aanpoten maar over een paar maanden heeft hij zijn middelbare school diploma! Mooi op tijd dus dat ik dan betaald werk zal hebben want anders woon ik wettelijk samen met een andere niet-schoolgaande volwassene en zal mijn uitkering worden gekort 'want beiden bent u in staat tot betaald werk verrichten.' Ja, dat is nu eenmaal de wet en heet 'kostendelersregeling'. Oudere Duitse mensen en mensen die leefden onder de bezetting weten het nog en nu is het terug: niet alleen de Arbeitseinsatz maar ook 'Ordnung muss sein!' en 'Befehl ist befehl!' Waar vochten onze voorouders ook alweer tegen? vraag ik mij wel eens af.
Om mij voor te bereiden op mijn eerste werkdag donderdag besloot ik de avond rustig voor de televisie te hangen, net als andere normale mensen. En huilde tranen met tuiten bij de rolprent 'Notting Hill'. Tsja, ik en romantiek...(en misschien heeft het bijna gewelddadig omhoog halen van mijn diepste zieleroerselen bij de EMDR-sessie van eerder op de dag er ook wel iets mee te maken). Ik weet dat het maar een film is, maar o, wat kunnen mensen gemeen zijn tegen elkaar! En alleen maar om zich zelf beter te kunnen voelen!
Donderdag was ik een tikkie zenuwachtig. Logisch, want de laatste keer dat ik in loondienst werkte is al een paar jaar geleden maar het ging boven verwachting goed! Hier een foto van de omgeving van mijn nieuwe werkplek:
Ik was dus wel moe toen ik aankwam bij de kerk waar mijn vriendin kookte voor zo'n 150 psychiatrisch patiënten, buurtbewoners, daklozen, alcoholisten en combinaties daarvan. Had helaas geen tijd om lang te blijven genieten van de mooie omgeving (
)Al met al was ik vrijdag rond 02.00u thuis dus mijn vriendin helpen op de markt in Scheveningen was niet erg verstandig geweest. Soms - zo heb ik geleerd in de loop der jaren -heeft een mens even rust nodig. Ik kreeg even visite van buurvrouwen Hetty en Angélique en mocht van vriendin Ankie in de kroeg een 'gefeliciteerd met je nieuwe baan!'-biertje ontvangen. Bovendien kreeg ik van haar haar oude pumps. Zij herinnerde dat zij die nog had liggen en mij ooit eens had horen klagen dat ik in een brand de pumps was verloren die ik indertijd van een inmiddels overleden vriendin had gekregen. Erg blij mee! Ook kon ik mij mentaal even voorbereiden op een eindejaarsfeestje van vrienden, later die avond/nacht.
Zaterdag kwam ik eerder thuis dan mijn zoon. Ik was er 'al' rond een uurtje of drie. 's Ochtends dus. Of 's nachts. Het is maar hoe u het bekijkt. Iets na elven werd een kastje opgehaald en nu hebben wij een beetje meer ruimte in huis. Niet veel. Maar toch. Diverse mensen deden een beroep op mij omdat zij zelf geen zin hadden om iets te doen en vinden dat zij mij helpen door te voorkomen dat ik mij verveel. Ik heb heb toch echt al meerdere malen te kennen gegeven dat ik het gebaar zeer waardeer maar dat zij best zelf de dingen mogen doen waar zij te lui voor zijn en mij niet meer hoeven te 'helpen'.
Misschien moet ik wat strenger worden en gewoon heel hard: 'NEE!!' roepen als ze weer vragen: 'Ik heb geen zin het uit te zoeken of te leren hoe ik het zelf moet doen dus als jij dat nou even doet voor mij...?' Al met al bleef er te weinig tijd voor mijzelf over om de dingen te doen die ik wilde doen. Niet dat dat anderen ook maar iets kan schelen. Dus misschien moet ik zelf ook maar egocentrisch worden. Het lijkt de norm te zijn.
Kijk maar naar de Twitter-berichtjes van de heer Wilders: geen woord over de slachtoffers of hun nabestaanden na de verschrikkingen van Parijs op vrijdag 13 november maar uitsluitend de mond vol van zichzelf: 'Ik ben zo geweldig dus als mensen op mij stemmen zal zoiets in Nederland nooit gebeuren!' en: 'Zie je wel, alle moslims zijn slecht want 12 moslims hebben iets slechts gedaan.' Rare mensen die op hem stemmen vanwege dat soort retoriek. Hij zegt ook doodleuk: 'Elke partij moet inzage geven in de geldstromen. Behalve de PVV want het gaat niemand aan wie mij steunt en ik heb recht op privacy.' Het is natuurlijk niet netjes om te zeggen dat mensen die op hem steunen dom zijn en als je het zegt bestaat vrijheid van meningsuiting opeens niet meer. Dus ik denk het alleen nog maar.
Zondag stond ik de hele dag en onbetaald voor mijn vriendin op de markt terwijl zij zelf op een andere markt stond. Gelukkig kreeg ik hulp. En dat scheelt.
Hier is Jefferson Airplane met White Rabbit. Gewoon, omdat ik er zin in heb:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
Posts
