Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
====================================================
Goed nieuws vind ik dat de 'lockdown' velen weliswaar tegen hun wil binnenhoudt maar anderen juist meer bewegingsvrijheid geeft:
Meer goed nieuws: Ieren hebben geld opgehaald om zwaar door COVID-19 getroffen indianenstammen te helpen. Om iets terug te doen voor toen een indianenstam eertijds de Ieren hielp door van hun weinige geld de Ieren te helpen toen die waren getroffen door hongersnood:
Billy de Kat ligt geduldig (dik twee uren!) te wachten
tot ik klaar ben met een geleide meditatie
voor hij om aandacht en/of eten vraagt:
De lolcat van deze week gaat over mensen
die graag meten met twee maten:
'100.000 Doden in de V.S. is maar een klein percentage
van de totale bevolking dus COVID-19 is helemaal niet zo erg.
Maar 3000 kwamen om bij de aanslagen op de Twin Towers
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Waar haal je toch de tijd vandaan om te schrijven? Ik heb nauwelijks tijd om al jouw stukjes te lezen!' Welnu: iedereen heeft evenveel tijd. Namelijk 24 uren per dag, zeven dagen in de week, twaalf maanden in een jaar. Dat is een gegeven. Net als dat ieder van ons andere keuzes maakt: terwijl de ene zijn of haar tijd graag besteedt aan betaald werken voor een baas (zelfs wanneer men niet achter het product of de dienst staat maar simpelweg om het geld), een ander graag leest of puzzelt en weer een ander thuis blijft omdat er die avond een nieuwe Netflix-serie voor het eerst online beschikbaar komt, besteedt een ander zijn of haar tijd het liefst met de kinderen, vrienden of aan vrijwilligerswerk. En zo verder.
Dat is allemaal prima. Het zijn ook allemaal dingen die ik wel eens doe of gedaan heb. Doorgaans besteed ik mijn tijd het liefst aan omgang met mensen, lezen en - inderdaad - schrijven.
Waar besteedt u uw tijd het liefst aan? Maandag had ik blijkbaar de smaak nog goed te pakken want na het opstaan deed ik meteen weer mee met een meditatie-sessie. Gericht op ademhalen en ontspannen. Heerlijk! Bij het wakker worden had ik eerst nog in bed berichten zitten uitwisselen met deze en gene via WhatsApp. Heb inmiddels sinds anderhalf jaar een account en het begint te wennen. Al is de betekenis van elke emoticon niet altijd iedereen duidelijk. Wellicht herkent u deze 🙏 als 'Ik bid voor je' of 'Ik ben je intens dankbaar'. Maar in Japan (daar komen de emoticons - in tegenstelling tot de Smurfen want die komen uit de...? - vandaan, staat het symbool voor 'Dankjewel'. Nog een voorbeeld dan. Waar staat deze 'smiley' 😥 voor volgens u? In dit artikel (klik) kunt u opzoeken wat het volgens de bedenkers betekent.
Papieren opruimen stond op het programma.
Pisang goreng bakken stond daar niet op maar dat deed ik wel.
Verder wat gewerkt voor de Tuincommissie en de Loge.
Even wat informatie voor hen die denken dat hydroxychloroquine (klik) werkt om te genezen van het Coronavirus 'want ik ken mensen die die behandeling kregen en nog leven!': dat is dezelfde non-logica als het aloude: 'Mijn opa rookte zijn hele leven en is 97 geworden dus dat bewijst dat roken helemaal niet slecht is voor je gezondheid!' Oké? Kijk, in Jemen wonen bejaarden (niet veel meer, maar toch) maar dat betekent niet het goed is voor je gezondheid om in Jemen te wonen. Helder?
Nog eentje dan voor mensen die stonden te juichen bij het uitroepen van 'Hoera, de lockdown heeft geholpen dus wij kunnen nu stoppen met het dragen van mondkapjes en afstand houden!' een vergelijking: 'Het installeren van autogordels heeft geholpen om het aantal verkeersdoden sterk te verminderen. De maatregel kan dus worden opgeheven en mensen mogen weer zonder autogordel om autorijden.' Mensen die massaal de straat op gingen om tegen de lockdown te protesteren (klik) zijn de oorzaak van een nieuwe golf van zieken en doden. Dat u zich daar even bewust van bent.
O ja, en geen bleekmiddel drinken of er een bad in nemen, oké? Slecht plan (klik). Hoewel: het Coronavirus heeft geen vat op lijken dus vanuit dat oogpunt is het 'slim' om jezelf te vergiftigen. En het zorgt voor een stijging van het wereldwijd gemiddeld IQ.
Excuus als ik een beetje fel reageer op mensen die (al dan niet (doel)bewust levensgevaarlijke nonsens verspreiden: tot dusver heb ik in mijn kennissenkring twee doden en drie zieken (waarvan twee op de IC belandden. Best eng.) te betreuren. Covid-19 is dus echt geen 'hoax'. Oké?
Eind van de middag een uurtje gaan wandelen en in het zonnetje aan de waterkant gezeten. Heerlijk!
's Avonds een online Comparitie. Ondanks wat technische uitdagingen werden er gedachten gewisseld over onder meer nepnieuws maar ook kwam de opmerking voorbij: 'Je bent pas ziek wanneer je er zelf last van hebt'. Kortom: het gaat om de beleving. Waarom zouden anders zovelen nepnieuws als 'waarheid' zien? Waarom zouden er anders zoveel (geestes)zieken rondlopen zonder dat zij een doktersbehandeling krijgen?
Na de vergadering nog een beetje lopen opruimen, de gemaakte aantekeningen omgezet in notulen en een beetje gitaar zitten pingelen.
Dinsdag liep ik naar kantoor. Vanaf mijn bed is dat een meter of vier. Een tikje brak nog want een mug probeerde mij (succesvol) uit mijn slaap te houden. De dagelijkse administratie, overleg via mail en app met collega's en koffiepauze in het park.
Lunchpauze bracht ik door met een buurvrouw en een kopje thee en ik deed mijn boodschappen. Met buren die ik toevallig op straat tegenkwam had ik het over de voor- en nadelen van thuiswerken. Voor: besparing van reistijd (en voor de baas het besparen op reiskosten van personeel. Plus de administratie die daarmee gemoeid gaat.), in je pauze boodschappen doen scheelt ook tijd omdat je niet na werktijd (zoals veel anderen) in de rij bij de supermarktkassa hoeft te staan. Ook voor: veel mensen zijn productiever wanneer zij zelf een balans kunnen zoeken tussen werk en privé in plaats van gedwongen geconcentreerd te moeten zijn tussen 9 en 5 en hun maag moeten vertellen dat daar om 1 uur 's middags pas wat in mag en niet bijvoorbeeld om half twaalf.. Nadelen? Eh...kunt u er een paar bedenken?
De werkdag was nog niet voorbij toen een vriend langskwam: hij had voor mij wat opgehaald bij een vriendin. Zo kwam ik in bezit van een nieuwe (zelfgemaakte!) salontafel én een zelfgemaakt schilderij uit de nalatenschap van een vriend die een paar jaar terug overleed.
(Als-ie aan de muur hangt zal ik nog eens een betere foto maken.)
Hij schilderde het in 2007 en het heet 'De Storm' en past goed in mijn in verbouwing (meubels verschuiven en zo, niets spectaculairs) zijnde woning. Denk ik.
Hij was nog maar net de deur uit of ik ontving een uitnodiging van een vriendin om samen met haar van het heerlijke zonnetje te genieten aan de waterkant. Wie ben ik om zo'n leuke uitnodiging af te slaan? Wij zagen een leuke hond voorbij varen
en bij het liggend in het gras omhoog kijken was dit het uitzicht:
Zou zomaar een hotel aan de Costa del Ergens in Spanje kunnen zijn, toch?
Rond een uur of zeven een hapje eten (linzen met lijnzaad, wortel en tomaat) en daarna nog even in de boekhouding gedoken om af te maken waar ik eerder die dag aan begonnen was. Tussendoor gebeeldbeld (is dat een woord? Hoe vervoeg je 'beeldbellen?) met (onafhankelijk van elkaar) twee vriendinnen.
Woensdag prettig en vrij vroeg op. Begonnen met een geleide meditatie-sessie en relaxt aan het werk. Mocht bijvoorbeeld een collega uitleggen dat het Dropbox-account van het bedrijf echt niet alleen via de door mij gebruikte computer bereikbaar is maar vanaf élke computer met een internet-aansluiting: het is namelijk een zogeheten 'cloud-service'.
Koffiepauze met een buurvrouw en iets na half twee mijn wekelijkse voedselpakket (en dat van een buurvrouw) mogen ontvangen. Met haar etenswaren geruild ('O, jij bent daar allergisch voor? Geef maar aan mij! Ruilen voor een handvol snijbonen? Kom maar op!') en thee gedronken. Hapje eten voor de lunch (restant linzenprutje met een extra wortel), een kwartiertje kletsen met een buurman en diens vriendin. Hij blijkt minstens net zo'n nerd als ik! Kreeg bijvoorbeeld een geinig Star Trek filmpje van hem doorgestuurd.
Daarna nog een paar uurtjes doorgewerkt en half vijf de werkdag beëindigd. Dat vieren deed ik door een uurtje aan de waterkant te zitten met een boek en een flesje water.
Deelde mijn plekje in de zon met dit schatje.
'Een zachte ooievaarsbek', zo leerde ik later.
Deze foto schoot ik in HDR voor een iets ander effect.
Een paar ingrediënten gehaald voor de pizza die ik later die avond zou bakken voor mijzelf en een vriend terwijl de bodem die ik de dag ervoor had gekneed goed was gerezen.
Met de vriend een gezellige avond gehad en zomaar opeens was het een uur 's nachts. Billy de Kat ontsnapte door de voordeur toen ik de vriend uitgeleide deed dus ik bleef nog even op terwijl hij rustig over straat kuierde en genoot. Rustig wachtend tot hij er genoeg van had terwijl ik mij ooit vreselijk zorgen maakte wanneer het gebeurde. Intussen redigeerde ik nog een paar verhaaltjes voor mijn volgende bundel. Heb inmiddels zo'n vijftig verhaaltjes 'af' van de 100 korte verhaaltjes die ik later dit jaar gebundeld wil uitbrengen. U kunt zich alvast inschrijven voor een (al dan niet gesigneerd) exemplaar. U weet mij vast te vinden. :-)
Donderdag niet zo lekker dus nog even blijven liggen. In bed beetje met mijn mobieltje zitten klooien en af en toe weer even weggedoezeld. Daarna voldoende energie om wat klusjes en klussen in huis aan te pakken. 22 Graden celcius was het maar liefst in huis! Ja, beste mensen, ook voor wie het graag ontkent: de Aarde warmt op. En dat is best slecht nieuws. Met name voor onze kleinkinderen die met de gevolgen van onze onnadenkendheid geconfronteerd zullen worden.
Deze dag werd ook een vermoeden van mij bevestigd: sinds de pandemie die vaak 'Corona' wordt genoemd is de prijs van aluminium hoedjes gigantisch gestegen. Geen grap. Nadat de meeste complotdenkers en - gelovers hun lading alumuminium hadden gekocht daalde de prijs weer aanzienlijk. Toevallig, niet? Ik geloof in een complot tussen fabrikanten van aluminiumfolie en mensen die onzin - en toevallig super handige producten of diensten die u écht moet hebben. Zoals mutsen met ingeweven aluminium en tinnen draadjes maar ook 'anti-corona spray' (Gewoon een flesje alcohol maar dan drie keer zo duur. En met in mooie letters 'anti-Corona spray' er op geschreven.) voor wie gelooft dat het virus én niet bestaat én een zeer besmettelijke dodelijke ziekte is) - verkondigen.
Handelaren in aluminium verwachtten een explosieve groei in de vraag naar aluminium. Voor het maken van aluminium hoedjes. Mensen die er écht voor gaan kopen een zogeheten Beanie met ingeweven aluminium draden of zo? Werkt dat om te voorkomen dat 'zij' onze hersenen kunnen scannen? Er wordt inderdaad binnenkomende straling geblokkeerd. Wanneer je je volledige hoofd in het materiaal wikkelt. Probleempje daarbij is dat je dan geen adem meer kunt halen. Kleinigheidje. Gelukkig zijn er ook petjes van het materiaal. Probleempje daarbij is dat het spul ook is verweven in de klep en daardoor drie keer meer straling dan anders van buitenaf op je gezicht reflecteert. Oepsie!
(En ja, ik heb onderzoeken gelezen. In plaats van drie regels ergens op sociale media of een filmpje van drie minuten gekeken, geplaatst door 'een vriend' die ik vertrouw maar toevallig nog nooit gezien heb.)
Direct nadat aan de plotselinge vraag was voldaan zakte de prijs naar een normaler niveau. Zo snel als de prijzen van vliegreizen 'toevallig' scherp dalen precies een dag na de zomervakantie.
Voor mensen die hun woning willen beschermen tegen 5G-straling, het Coronavirus, chemtrails en door de overheid aangestuurde super geheime straling die onze hersenen beïnvloedt. Slecht nieuws voor al die mensen: er bestaat een methode om mensenhersenen te beïnvloeden en die is ook al decennialang zeer effectief gebleken. Hoe die methode heet? Televisie. De opvolger van televisie is nóg beter in het mensen dingen laten denken die hun rationeel denkvermogen uitschakelen: internet.
's Avonds at ik gezellig bij een vriend waarbij ik onderweg langs deze gracht kwam:
en de rest van de avond besteedde ik aan het uitwerken van aantekeningen voor toekomstige blogstukjes en zo.
Vrijdag redelijk uitgerust wakker en aan het werk voor de brouwerij. In de diverse pauzes klusjes gedaan in huis: matjes uitkloppen, de binnenkant van de klep van de wasmachine schoonmaken (u weet wel: die klep waarachter zich het filter bevindt en zo. Maakt u die ook wel eens schoon?) en ik liep mijn dagelijkse rondje. Maar het regende. Dus ik eindigde al snel bij een bakker (een andere dan waar ik normaliter heen ga dus een heus avontuur!). Vers saucijzenbroodje!
Er mochten maar drie klanten tegelijk binnen zijn en dat vind ik een prima regel. Mijn teller staat inmiddels op twee doden en drie zieken (waarvan twee op de IC. Behalve dat dat rijmt is dat best ernstig.) dus ik ben graag voorzichtig met Corona. Ik schreef dat al eens eerder.
Verder werken dus maar. Helemaal tot aan koffietijd met een buurvrouw. Daarna even bij een lokaal (maar gesloten) etablissement langs om een schilderij
en twee biertjes langs te brengen (de zaak wordt momenteel verbouwd door vrijwillig(st)ers) bij twee vriendinnen en mijn avondeten op te halen dat een van hen voor mij had geregeld. Lief!
Een half uur telefonisch bestuursoverleg met de voorzitter van de maandagavondclub en daar een en ander voor geregeld. Een uur aan het beeldbellen geweest met een vriendin. En vervolgens met een andere. Zitten chatten met een vriend in het ziekenhuis. Deels in berichten die alleen maar uit emoticons bestonden. Best geestig maar lang niet altijd praktisch. Lekker couscous gegeten, nog maar eens even aan de telefoon gehangen (het apparaat piepte, bliepte en trilde zó vaak deze dag dat ik 'em op gegeven moment zelfs hoorde wanneer er geen oproep was.). Ook via Twitter, Instagram
(grappig: 4871 berichtjes in de loop der jaren en momenteel 871 volgers)
en Facebook kon ik een aantal mensen van advies voorzien. En ook dat werd gewaardeerd. In de meeste gevallen dan want wanneer mensen er eenmaal van overtuigd zijn dat hun angsten ('Oei, moslims zijn vreselijk gevaarlijk! Oké, er kwamen meer mensen om bij aanvallen uit rechts-extremistische hoek maar dat staat er los van. Want moslims zijn gevaarlijker dan neo-nazi's. Dat dat geen feit is maar 'mijn onderbuikgevoel' doet niets af aan het feit dat het een feit is.') feiten zijn, zijn zij niet meer te helpen.
Had het gevoel dat mijn zeer diverse hulp en inbreng aan diverse mensen in diverse omstandigheden werd gewaardeerd. Dat doet mij deugd. Buiten dat mocht ik zelf ook een hele hoop positieve energie ontvangen.
Het was vrijdag dus natuurlijk kwam er een vers verhaaltje op dit blog.
Voor de broodnodige rust 's avonds nog even een stukje gewandeld.
En omdat er door diverse omstandigheden en woorden ook bij mij wat herinneringen en emoties omhoog kwamen ben ik maar even geen flirten met een leuke kassadame. Die actie kon zij gelukkig ook waarderen.
Later op de avond een lollige film gezien: 'Superheroes', een parodie op het superheldengenre. Met onder andere Pamela Anderson en Stephen Hawking. Huh? Ja, echt waar.
Zaterdag werd ik gewekt door een klop op het raam. Dacht dat ik droomde want ik hoorde mijn naam fluisteren. Was een vriend die mij verraste en vereerde met een onaangekondigd bezoek. Om tien uur 's ochtends. Terwijl ik pas om vier uur was gaan slapen die nacht na enig schrijf- en denkwerk. Beetje jammer maar soit. Welkom!
Samen koffie gedronken en terwijl hij de handen uit de mouwen stak, bakte ik 'bacon and eggs' voor ons.
Zijn hulp met het opknappen van mijn tuin die wat te verduren had gehad onder steigerbouwers en andere werklieden was zeer welkom.
Een buurvrouw bracht ik een zieltogende plant. Het zou zomaar kunnen dat zij die kan revitaliseren want haar vingers zijn groener dan de piemel van de Hulk. Vermoed ik. Bij een buurman haalde ik de glazen op waarin ik hem en zijn vriendin een drankje bracht, eerder in de week.
's Middags maakte ik mijn dagelijkse wandeling en eindigde op een grasveldje bij de waterkant.
Met boek, notitieboekje en flesje water.
Was nog maar net thuis toen een vriendin aanbelde: wij keken een film met onder andere Tom Cruise, Hugh Jackman en David Bowie en daarna nog een film over een zeilboot met twee opvarenden dat op drift raakt op volle zee. Gezellig! Daarna nog 'even' een volledig seizoen van een 'alleen voor Netflix'- serie en opeens is het zomaar vanzelf vier uur 's nachts. Of 's ochtends.
Toch had ik de wekker gezet op zondag. Op negen uur. Om mijzelf te prepareren voor een online geleide meditatie. Die heel fijn was. Ja, ook mensen die normaliter les geven in mediteren, yoga, ademhalen en lief zijn voor jezelf werken vanuit huis tegenwoordig. En dus is er soms een kind in beeld:
Een voorstellingsrondje ('Hoe zit jij erbij?' wordt door de ene persoon in overdrachtelijke zin en door de andere letterlijk opgevat.), ademhalingsoefeningen, stembevrijding, jezelf 'groter' maken en elk stukje positiviteit - die vogel, dat mens, dat grappige autootje - in jouw bereik voelen, jouw intentie ('Wat wil jij nu eigenlijk écht echt?) vinden en nog zo wat. Emotioneel, grappig, rustgevend, fijn.
En volgende maand (zondag 14 juni) is er weer een sessie waarvan ik hoorde dat er nog een paar plekken over zijn in de Zoom-sessie: https://www.facebook.com/events/174099094002935/. Voor de ene zal het een pluspunt zijn, voor de ander een afknapper maar ik zal er ook weer bij zijn. Hoe dan ook: welkom!
Vrijwel direct erna klikte ik op een andere Zoom-link: voor het bijwonen van een virtuele bijeenkomst van 'de oude weblogkliek'. De oude groep (mensen die minstens een decennium geleden (voor mensen van onder de dertig: dat is heul lang geleden) begonnen met een weblog waarvan een aantal dat zelfs al die jaren heeft volgehouden). Erg geinig om de gezichten te zien van mensen die in een flink aantal gevallen niet onder hun eigen naam schrijven en om hen te horen spreken én te mogen aanschouwen in de voor hen natuurlijke habitat. Met toestemming van de betreffende deelnemers dit schermafdruk om te laten zien wat ik bedoel:
Ooit maakten wij foto's op een terras of in het park. Nu gaat het zo: met een schermafdruk van het Zoom-scherm of via een andere beeldbeldapplicatie. Zo gaat dat in het huidig tijdgewricht, beste lezeres ende lezerinnen! Op de foto: https://marcoraaphorst.nl/blog/, ondergetekende, https://zijperspace.nl/ en https://ipixtitude.com/
Een uurtje aan het werk voor de Loge en mijn eigen administratie bijwerken, een uurtje dutten, hapje eten (couscous. Want daar had ik tijdens mijn dutje over gedroomd en ik maak graag dromen waar.) en tijdens mijn avondwandeling een mooie overweging tegengekomen:
Posts
